«Μάχη, μετωπική, ως το τέλος» είναι η επιλογή της ΝΔ έναντι της κυβέρνησης. Κάθε εβδομάδα που περνάει η γραμμή ενισχύεται και αναζητάται νέα επιχειρηματολογία. Καθώς, μάλιστα, οι διάφορες δημοσκοπήσεις την ενθαρρύνουν, η γραμμή μοιάζει να επιβεβαιώνεται.
Μόνο τις τελευταίες μέρες έχουμε και λέμε. Επίθεση με αφορμή τη Δικαιοσύνη και εναντίον της Δικαιοσύνης. Επιδίωξη να αποσυρθούν δύο μέλη που εκπροσωπούν θεσμούς, αλλά είναι συγχρόνως στελέχη της ΝΔ, από την επιτροπή διαλόγου για τη συνταγματική αναθεώρηση. Αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο αναζήτησης ποινικών ευθυνών για τον υπουργό Επικρατείας, Νίκο Παππά, δια του κ. Μ. Βορίδη, ενώ από την πρώτη εξέταση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, δεν προέκυψε τίποτε εις βάρος του υπουργού. Ο υπουργός υποστήριξε ότι τελικά «η πορεία των πραγμάτων απέδειξε ότι τυχόν πολιτικός προσανατολισμός και τυχόν προσωπικές σχέσεις καναλαρχών δεν έκαμψαν τους κανόνες».
Δεν φαίνεται να είναι, ως εκ τούτου, εύκολη για τη ΝΔ η συζήτηση στη Βουλή, αύριο Δευτέρα, σε επίπεδο αρχηγών για την διαπλοκή και τις άδειες. Διότι η υπόθεση Καλογρίτσα, η οποία χωρίς αμφιβολία έβλαψε σημαντικά την κυβέρνηση και ειδικά τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι πλέον ενεργός και αντίθετα αποκαλύφθηκε -διαψεύστηκε, βέβαια- ότι ο εργολάβος κ. Καλογρίτσας είχε συναντηθεί και με τον κ. Βενιζέλο, όπου επιχειρήθηκε να πεισθεί ο κ. Καμένος να προσανατολισθεί σε συνεργασία με τον κ. Σαμαρά. Συνηθισμένα πράγματα σ’ αυτό τον κόσμο, κάτι που κάνει ακόμη πιο φανερή την επιπολαιότητα του Μαξίμου στο χειρισμό αυτής της υπόθεσης, που κατάφερε να επισκιάσει τη μεγάλη ευθύνη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.
Εν τω μεταξύ, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι το ζήτημα του ελληνικού χρέους. Η κυβέρνηση κάνει μια μεγάλη προσπάθεια, ενώ ταυτόχρονα προετοιμάζεται για τη δεύτερη, πολύ δύσκολη αξιολόγηση. Η αξιωματική αντιπολίτευση απέχει! Όπως δεν την πολυενδιαφέρει και το αποτέλεσμα του αυριανού Eurogroup στις Βρυξέλλες, όπου θα κριθεί η τύχη της δόσης των 2,8 δισ. ευρώ (στη σελίδα 7 ο Γιάννης Αγγέλης αναλύει τις σχετικές εξελίξεις).
Χωρίς εξωραϊσμούςΟι τελευταίες δημοσκοπήσεις, λίγο πριν την έναρξη ενός κρίσιμου συνεδρίου, υποχρεώνουν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, να προχωρήσει σε μια εις βάθος εξέταση των πραγμάτων, να ελέγξει πλευρές της πολιτικής του και του τρόπου υλοποίησης της, να διακριβώσει τους λόγους που απομακρύνουν φίλια κοινωνικά στρώματα από την επιρροή της κυβέρνησης. Και τα συμπεράσματα αυτά, μαζί με προτάσεις για την υπέρβαση υστερήσεων και λαθών, να τεθούν ως υλικό προβληματισμού στους συνέδρους.
Από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις δύο στοιχεία πρέπει να την απασχολήσουν σοβαρά. Το πρώτο, είναι το αυξανόμενο ποσοστό όσων ζητούν εκλογές που, τελικά, υπερβαίνει το 50% (51%).Να απαντηθεί, χωρίς εξωραϊσμούς. Δηλαδή, να εξεταστεί τι είναι εκείνο το οποίο, ενώ ο κόσμος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις 20 Σεπτεμβρίου, έχοντας γνώση της συμφωνίας που αποσπάστηκε με το πιστόλι στον κρόταφο, τώρα ωθεί την πλειοψηφία να θέλει εκλογές και ένα κομμάτι των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να μην πιστεύει στην ικανότητά του να βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο και την κρίση. Να τον εγκαλεί για τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνησή του.
Ειλικρίνεια, καθυστερήσεις, αξιακές πτυχέςΟ πρώτος λόγος είναι ότι «ξεχνιόταν» κατά καιρούς αυτή η ιστορικής αξίας φράση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Κάποιοι εκπρόσωποι μας, μάλιστα υποστηρίζουν ότι είναι μια καλή συμφωνία! Αυτό τους έφερνε ένα βήμα πριν την άποψη ότι η ασκούμενη πολιτική είναι δική μας. Αντίθετα, η ειλικρίνεια θα κρατούσε την επαφή με τον κόσμο. Ότι υπήρξε ήττα και η κυβέρνηση αυτή διαχειρίζεται με τον πιο έντιμο και φιλολαϊκό τρόπο. Αλλά είναι πολιτική που περιλαμβάνει και μέτρα αντιλαϊκά, τα οποία, μάλιστα, αθροίζονται στον ήδη ενεργό μνημονιακό κορμό. Σε μερικές περιπτώσεις, όπως το ΕΚΑΣ, γίνονται και επώδυνα. Στη βάση αυτή μπορεί κανείς, με αξιοπιστία και εντιμότητα, να κάμει συγκρίσεις και με το τι συνέβαινε με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ή τι θα συνέβαινε αν κέρδιζαν ξανά. Η επιμονή, π.χ., υπουργών ή εκπροσώπων της κυβέρνησης ότι δεν έγιναν περικοπές στις συντάξεις ή έγιναν αλλά ήταν μικρές, φέρνει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα.
Ο δεύτερος λόγος, είναι οι καθυστερήσεις της υλοποίησης του παράλληλου προγράμματος ή πολύ περισσότερο οι νομοθετικές παρεμβάσεις που θα εισήγαγαν μεταρρυθμιστικές τομές για τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Ακόμη και διαχειριστικά αλλά πολύ κρίσιμα νομοθετικά μέτρα, όπως για την φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, καθυστέρησαν πολύ. Ή άλλα, όπως η κοινωνική οικονομία, μόλις τώρα κατατέθηκαν, ενώ το θεσμικό πλαίσιο για τους χωρίς μεσάζοντες, όχι μόνο καθυστερεί, αλλά μια πρώτη γεύση του δεν είναι ευχάριστη.
Ο τρίτος λόγος, είναι ενέργειες της κυβέρνησης που αγγίζουν αξιακές πτυχές των θέσεων της αριστεράς. Μπορεί να αναφέρει κανείς πολλά σ’ αυτό το πεδίο. Μόλις προχθές η βάναυση επίθεση των ΜΑΤ στους συνταξιούχους προκάλεσε τη γνωστή δήλωση - δέσμευση του πρωθυπουργού.
Πολλή και διαφορετική δουλειάΤο δεύτερο στοιχείο της δημοσκόπησης που πρέπει να εξεταστεί, είναι για τις άδειες. Το ό,τι από τον Απρίλιο στο Σεπτέμβριο αυξάνεται το ποσοστό όσων επιθυμούν από 5-10 κανάλια (από 39% στο 53%) αποδεικνύει ότι δεν έπεισε η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης. Και αυτό συνέβη, διότι οι χειρισμοί της, ο συγχρωτισμός με αφερέγγυους διεκδικητές καναλιών, η επίδειξη σιγουριάς έβλαψαν την κυβερνητική πλευρά ακριβώς εκεί που έδινε την μάχη: ότι δηλαδή χτυπά τη διαπλοκή.
Φυσικά, ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει πάντα εκεί, ο κ. Μητσοτάκης όσο και να προσέχει να μην φαίνεται το νεοφιλελεύθερο σχέδιό του, αυτό δεν κρύβεται. Αλλά οι πολιτικοί προσανατολισμοί δεν γίνονται αυτόματα. Χρειάζεται πολλή και διαφορετική δουλειά. Προσδοκίες που δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Σεπτέμβρη είχαν στέρεο έδαφος, γι’ αυτό και ο κόσμος τις πίστεψε και τις ενέκρινε.
Π. Κλαυδιανός