«Ούτε μια λιγότερη, μας θέλουμε ζωντανές»Στάση εργασίας και διαδηλώσεις γυναικών κατά της έμφυλης βίας
Για πρώτη φορά στην ιστορία της Αργεντινής πραγματοποιήθηκε πανεθνική στάση εργασίας των γυναικών για μία ώρα (1-2 μ.μ.) την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου. Ο βιασμός και η άγρια δολοφονία της 16χρονης Λουσία Πέρες στην πόλη Μαρ δε Πλάτα στις 8 Οκτωβρίου ήταν η σταγόνα που (ξανα)ξεχείλισε το ποτήρι της οργής των γυναικών για την έμφυλη βία που βιώνουν, την αποκαλούμενη γυναικοκτονία (feminicidiο). Η Λ. Πέρες, έχοντας κάνει χρήση μαριχουάνας και κοκαΐνης (με τη θέλησή της;), βιάστηκε και με τη χρήση αιχμηρού αντικειμένου που της προκάλεσε τελικά το θάνατο. Στη συνέχεια, οι βιαστές - δολοφόνοι για να συγκαλύψουν το έγκλημά τους έπλυναν το σώμα, της άλλαξαν ρούχα και τη μετέφεραν σε ένα κέντρο υγείας, δηλώνοντας ότι έχασε τις αισθήσεις της μετά από υπερβολική χρήση ναρκωτικών. Ήδη έχουν συλληφθεί οι δύο βιαστές (23 και 43 ετών) και ένας τρίτος ως ύποπτος συνεργός στην προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος. Η Λουσία Πέρες είχε συναντήσει τους βιαστές της για να αγοράσει μαριχουάνα για μια φίλη της. Τις αμέσως επόμενες ημέρες από τη δολοφονία της Λ. Πέρες, τρεις ακόμα γυναίκες δολοφονήθηκαν: η πρώτη, 55 χρονών μαχαιρώθηκε από τον πρώην σύζυγό της, η δεύτερη, 28χρονη και έγκυος τριών μηνών δολοφονήθηκε με τον ίδιο τρόπο, επίσης από τον πρώην σύζυγό της και η τρίτη 38 χρονών γρονθοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από το σύζυγό της. Η Δικαιοσύνη, εξάλλου ερευνά το θάνατο μιας 15χρονης που βρέθηκε νεκρή χωρίς ωστόσο να έχει βιαστεί.
Για μια ζωή χωρίς φόβοΤον Μάιο του 2015, 14χρονη έγκυος δολοφονήθηκε με άγριο γρονθοκόπημα από τον φίλο της (16 χρονών) και στη συνέχεια θάφτηκε στον κήπο του σπιτιού του παππού του (με τη βοήθεια των γονιών του;), ενώ βρέθηκαν υπολείμματα από φάρμακο για έκτρωση στο νεκρό κορίτσι. Η αντίδραση ήταν άμεση: φεμινιστικές/γυναικείες οργανώσεις παίρνουν την πρωτοβουλία και στις 3 Ιουνίου 2015, με κεντρικό σύνθημα «Ούτε μια λιγότερη, Μας θέλουμε ζωντανές» πραγματοποιήθηκαν πρωτοφανείς σε μαζικότητα, οργή και αποφασιστικότητα διαδηλώσεις κατά της αντρικής βίας σε πολλές πόλεις της Αργεντινής αλλά και άλλων χωρών της Λατινικής και Κεντρικής Αμερικής.
Αυτήν τη φορά, συνδέοντας την έμφυλη βία και με την οικονομική εξάρτηση των γυναικών (υψηλά ποσοστά ανεργίας, ελαστικές μορφές απασχόλησης, χαμηλότερες αμοιβές) που τις αναγκάζει να υφίστανται την κακοποίηση από τους συζύγους τους και τις καθιστά πολίτες με μειωμένα δικαιώματα, προκήρυξαν για πρώτη φορά στην ιστορία της Αργεντινής πανεθνική στάση εργασίας των γυναικών για μία ώρα (1-2 μ.μ.) την Τετάρτη 19 Οκτωβρίου και το απόγευμα διαδήλωση σε πολλές πόλεις της Αργεντινής « …για όλες τις γυναίκες που λείπουν, για τις δολοφονημένες και εξαφανισμένες, ενάντια στην αντρική βία και τρομοκρατία, την ατιμωρησία, τη συγκάλυψη, την κρατική και αστυνομική συνενοχή».
Οι γυναίκες κλήθηκαν να φορούν μαύρα (όπως πρόσφατα στην Πολωνία) και κατά τη διάρκεια της στάσης να βγουν στους δρόμους και γενικά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Τη διαδήλωση στήριξαν 50 οργανώσεις και δύο κεντρικά συνδικάτα.
Αντίστοιχες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν σχεδόν σε όλες τις χώρες της Λατινικής-Κεντρικής Αμερικής και το Μαϊάμι.
Οι προσδοκίες ξεπεράστηκαν. Στο Μπουένος Άιρες, ειδικότερα, παρά τη δυνατή βροχή και το τσουχτερό κρύο η διαδήλωση ήταν εντυπωσιακή και ιδιαίτερα μαχητική.
Οι σκληρές και απρόσωπες στατιστικέςΑν και οι επίσημες στατιστικές δεν θεωρούνται ιδιαίτερα αξιόπιστες, το 2014 καταγράφηκαν 225 γυναικοκτονίες και 235 (275, σύμφωνα με ανεπίσημες πηγές) το 2015, δηλαδή μια γυναίκα δολοφονείται λόγω φύλου κάθε 36 ώρες. Το 18% των θυμάτων ήταν μικρότερες από 20 χρονών, το 43% 21-40 ετών, το 25% 41- 60 ετών και το 9% μεγαλύτερες από 60 ετών. Μόνο το 5% των δολοφονιών πραγματοποιήθηκαν από άντρες που δεν είχαν κανενός τύπου σχέση με το θύμα, ενώ πάνω από 50% έχει διαπραχθεί από τον πρώην ή νυν σύζυγο του θύματος. Παράπλευρη απώλεια: 203 μικρά παιδιά ή έφηβοι-ες έχασαν με οδυνηρό τρόπο τη μητέρα τους. Τέλος, ας επισημανθεί ότι δύο στις 10 δολοφονημένες γυναίκες είχαν καταγγείλει προηγουμένως την κακοποίησή τους και τον κίνδυνο που διέτρεχαν από τον –κατά κανόνα- πρώην ή τωρινό σύζυγο, ενώ οι δολοφονίες των τρανς ατόμων ή νεαρής λεσβίας από τη μητέρα της δεν περιλαμβάνονται στις επίσημες στατιστικές. Επίσης, από όλες τις στατιστικές απουσιάζει το ταξικό στοιχείο, που ωστόσο κραυγάζει στην πραγματική ζωή και το θάνατο των γυναικών.
Οι γυναίκες που κινητοποιούνται στη Λατινική Αμερική και ειδικότερα στην Αργεντινή έχουν συνειδητοποιήσει ότι «το «αντριλίκι» και ο πατερναλισμός δεν ξεριζώνεται από τη μια μέρα στην άλλη και ότι σε αυτήν τη διαδικασία η εκπαίδευση και το ξεπέρασμα του φόβου και της εσωτερίκευσης του ρόλου του θύματος από τις γυναίκες παίζουν καθοριστικό ρόλο. Σ’ αυτό το πλαίσιο, διεκδικούν εδώ και τώρα συγκεκριμένες δημόσιες πολιτικές που δεν θα αναπαράγουν ή διευρύνουν τις ανισότητες των δυο φύλων σε βάρος των γυναικών.
Η γυναικοκτονία και τα δικαιώματα των γυναικών αναδείχτηκαν σε κεντρικό κοινωνικό - πολιτικό ζήτημα, που ακόμα και ο Μ. Μάκρι αναγκάστηκε να τοποθετηθεί και να υποσχεθεί ένα σχέδιο δράσης. Ενδεικτική η πρώτη αντίδραση: την ώρα της διαδήλωσης η Γερουσία ψήφισε νόμο που εισάγει την ποσόστωση γυναικών-αντρών στο Κοινοβούλιο!
Γεωργία Ντούσια