Η Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση, που συγκροτήθηκε από στελέχη και νεολαίους προερχόμενους από τον ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως μετά τη συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές το καλοκαίρι του 2015, κινείται σε τροχιά αποκλίσεων από τη ΛΑΕ, στην οποία έως τώρα συμμετείχε. Κατά την προετοιμασία για την Δ΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αναπτύχθηκε ένας έντονος και πλούσιος διάλογος για την έως τώρα πορεία του σχήματος, που μέρος του δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό τόπο http://yabasta.gr. Οι δύο κατατεθειμένες εισηγήσεις προς τη συνδιάσκεψη συνέκλιναν στα περισσότερα σημεία, υπήρχε ωστόσο και μια ουσιώδης διαφωνία, αυτή της άμεσης ή μη απομάκρυνσης της ΑΡΚ από τη ΛΑΕ. Η μία εισήγηση, που υπογραφόταν από οκτώ μέλη της ΑΡΚ ανάμεσα στα οποία και τρία μέλη της ΠΣΕ της ΛΑΕ (αναφερόμαστε στους Θεόδωρο Βασιλακόπουλο, Σίσσυ Βελισαρίου και Περικλή Ζήκα) υποστήριζε την άμεση απομάκρυνσή της, και η άλλη, η οποία υπογραφόταν από τον Γιάννο Γιαννόπουλο, λάμβανε αποστάσεις από την προηγούμενη πρόταση.
Οι δύο εισηγήσεις, πάντως, όπως και οι περισσότεροι/ες που συμμετείχαν σε αυτό τον πλούσιο διάλογο, συνέκλιναν στο ότι η επιλογή της κοινής καθόδου στις εκλογές και η συμπόρευση της ΑΡΚ από κοινού με άλλα σχήματα της αριστεράς στο πλαίσιο της ΛΑΕ ήταν σε σωστή κατεύθυνση. «Η ΛΑΕ δημιουργήθηκε μέσα από την ανάγκη συσπείρωσης των δυνάμεων που απεγκλωβίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, δυνάμεων που αρνήθηκαν να υπηρετήσουν το τρίτο μνημόνιο και τις εξοντωτικές για την κοινωνία πολιτικές του, δυνάμεις που αντιτάχθηκαν στη λογική ‘δεν υπάρχει εναλλακτική λύση (ΤΙΝΑ)’», σημείωναν χαρακτηριστικά τα οκτώ μέλη. Η άλλη εισήγηση για το ίδιο θέμα, τόνιζε πως: «Η συνύπαρξη στη ΛΑΕ, επέτρεψε το διάλογο και τη συνεργασία μεταξύ ρευμάτων και αγωνιστών που συναντήθηκαν για πρώτη φορά, και δημιούργησε τη δυνατότητα συνεργασιών σε κοινωνικούς χώρους και εγχειρήματα με μεγαλύτερη ταχύτητα».
Στα περισσότερα, επομένως, σημεία σημειώνονταν κοινές διαπιστώσεις, ενώ υπήρχε σύγκλιση στην εκτίμηση ότι οι πορείες των δύο πολιτικών χώρων, ΑΡΚ και ΛΑΕ, το τελευταίο ειδικά διάστημα, καταγράφονται ως αποκλίνουσες.
Τελικά, υπερψηφίστηκε η άμεση αποχώρηση από τη ΛΑΕ. Με επιστολή τους, αργά το απόγευμα της Παρασκευής, τα μέλη της ΑΡΚ που συμμετείχαν στα όργανα της ΛΑΕ δημοσιοποίησαν την παραίτησή τους από αυτά «σε συνέχεια της απόφασης της, που έλαβε η Δ΄ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της πολιτικής μας συλλογικότητας».
Το διακύβευμα της άμεσης αποχώρησης
Η εισήγηση των οκτώ, συγκεκριμένα, μιλούσε για την ανάγκη άμεσης απομάκρυνσης της ΑΡΚ από τη ΛΑΕ. Η κριτική, όπως διατυπώθηκε στο κείμενο, εστιαζόταν στον τρόπο με τον οποίο η ΛΑΕ κινήθηκε πολιτικά και λειτούργησε οργανωτικά, καθώς εκτιμάται πως απέχουν πολύ από τις προθέσεις της ΑΡΚ και από τις διακηρύξεις του μετωπικού σχήματος. «Η παραμονή τόσο της ΑΡΚ, όσο και του καθενός και της καθεμιάς από εμάς στη ΛΑΕ δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό τόσο στην υπόθεση της συγκρότησης μιας πειστικής πρότασης αντίστασης και ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών και κυβερνήσεων σε όλες τους τις εκδοχές, όσο και στη συνδιαμόρφωση του κινήματος», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην εισήγηση.
Στο κείμενο τους επίσης, σημείωναν ότι η ΑΡΚ χρειάζεται να συμβάλλει γενικά, αλλά και με τη συνδιάσκεψή της: «στις διεργασίες που εξελίσσονται στην Αριστερά, στο χτίσιμο εκείνου του πολιτικού υποκειμένου που θα βάλει φρένο στις επιθέσεις της άρχουσας τάξης».
Η δεύτερη εισήγηση -του Γιάννου Γιαννόπουλου- με την οποία επίσης ασκούσε έντονη κριτική στις επιλογές της ΛΑΕ, επέμενε στην ανάγκη να υπάρξει «ένας κόμβος στον οποίο θα διαμορφωθούν οι όροι για μια πιθανή διάσπαση ή μαζική φυγή, που θα επιτρέψει τη διαμόρφωση ενός άλλου πολιτικού υποκειμένου μεταβατικής αντίληψης στην Αριστερά».
Και στη συνέχεια, με κατηγορηματικό τρόπο επεσήμανε ότι: «μια πιθανή τωρινή αποχώρησή μας από την ΛΑΕ, χωρίς την ύπαρξη ‘κόμβου’ δυσαρέσκειας δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα συμπαρασύρει άλλες δυνάμεις», επιμένοντας ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες, ώστε να γίνει άμεσα η αποχώρηση της οργάνωσης από το μετωπικό σχήμα.
Αντίθετα, επέμενε ότι μια τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε πολλαπλές επιπτώσεις στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς, εκπέμποντας ένα αρνητικό μήνυμα στην όποια προσπάθεια ευρύτερων συγκλίσεων των οργανώσεών της.
Με ανοιχτό το μέτωπο στην κυβέρνηση
Και οι δύο πλευρές, ωστόσο, αφήνουν ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τις άλλες ριζοσπαστικές οργανώσεις της αριστεράς συμπεριλαμβανομένης της ΛΑΕ. Επικεντρώνουν, όμως, στην αναζήτηση του τρόπου συντονισμού τους, με στόχο την πυροδότηση κινηματικών διαδικασιών, με την εσωτερική δημοκρατία ως συγκροτησιακή αρχή της Αριστεράς και κρατώντας ανοιχτό το μέτωπο εναντίον της κυβέρνησης.
«Η σχέση της κυβέρνησης με τις πολιτικές που ακολουθούνται δεν είναι μια σχέση συμβιβασμού, αλλά αποδοχής και υλοποίησης ενός πολιτικού σχεδίου, που εμφανίζεται ως μονόδρομος ως προς τη βασική παραδοχή της κυριαρχίας του κεφαλαίου επί της εργασίας και των κοινωνικών αναγκών», εκτιμούν οι οκτώ, αποτυπώνοντας με αυτό τον τρόπο τη σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική και εκφράζοντας όλες τις πλευρές της ΑΡΚ.
Σ.Κ.
Αποχώρηση της ΑΡΚ από τη ΛΑΕ
Παραθέτουμε ένα εκτεταμένο απόσπασμα της ανακοίνωσης αποχώρησης που εξέδωσε η ΑΡΚ, στο οποίο αναφέρονται οι λόγοι της αποχώρησης:
«Η σημερινή ΛΑΕ απέδειξε, στην πρόσφατη συνδιάσκεψη, αλλά και στο σύνολο της λειτουργίας της, ότι δεν είναι ένα σχήμα ανοιχτό σε μετασχηματισμούς, αλλά ένα μόρφωμα που μέσα από μια διαμορφωμένη πλειοψηφία αγωνιά να εξασφαλίσει τον εσωτερικό του έλεγχο.
Ειδικότερα, τα βασικά προβλήματα που εντοπίζουμε στην συγκρότηση της ΛΑΕ αφορούν:
Στην αυστηρά γραφειοκρατική λειτουργία της ηγεσίας της ΛΑΕ, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αλλαγής της λογικής αυτής και αποκλείει κάθε πιθανότητα ανανέωσης τόσο σε πρόσωπα όσο και σε πρακτικές.
Στην απόλυτη διάσταση ανάμεσα στην ηγεσία της ΛΑΕ και στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης δημοκρατικής, ριζοσπαστικής και ανατρεπτικής πολιτικής οντότητας (...).
Στην εσκεμμένη υποτίμηση από την πλευρά της ηγετικής ομάδας των παραπάνω δύο σημείων, τα οποία θεωρούνται δευτερεύοντα, εφόσον εκτιμά ότι ο προγραμματικός λόγος της ΛΑΕ είναι ανατρεπτικός.
Στη βεβαιότητα ότι για την ηγετική ομάδα είναι αρκετό ένα αντιμνημονιακό 3% που θα τη βάλει στη Βουλή και τίποτε άλλο. Εξ’ου οι ανοιχτές πόρτες προς το ΕΠΑΜ.
Στο συμβατικό, συνθηματικό, ανεπεξέργαστο και γι’ αυτό λαϊκιστικό και συντηρητικό προγραμματικό λόγο της ΛΑΕ.
Στη βεβαιότητα ότι ακόμη κι αν αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις να διαμορφώσουμε επεξεργασμένες και ρεαλιστικές θέσεις στις επιτροπές της ΛΑΕ, αυτές θα ανατραπούν από την ηγετική ομάδα.
Στη λειτουργία εντός της ΛΑΕ συγκροτημένων ομάδων που δεν επιτρέπουν την οριζόντια ζύμωση μεταξύ θέσεων και λογικών συμπόρευσης, εφόσον φαίνεται ότι η προτεραιότητα των συντρόφων αυτών είναι η διατήρηση της συνοχής του σχήματός τους παρά η σύνθεση και η προωθητική δύναμη για τη ΛΑΕ στο σύνολό της.
Στην «επίμονη ανοχή» της ηγεσίας της ΛΑΕ σε πρακτικές στελεχών της στην Περιφέρεια Αττικής (αλλά και σε σημαντικές συνδικαλιστικές οργανώσεις), που επιλέγουν: να συνεργάζονται με κυβερνητικά στελέχη, να στηρίζουν μνημονιακού χαρακτήρα πολιτικές, να διατηρούν θέσεις και οφίτσια. Κι όλα αυτά, κόντρα στις αποφάσεις της συνδιάσκεψης του καλοκαιριού και τη βούληση της πολύ μεγάλης πλειοψηφίας των μελών της ΛΑΕ.
Τέλος στο γεγονός ότι πολιτικές συλλογικότητες αλλά και ανένταχτοι/ες αγωνιστές/ριες που συμμετείχαν αρχικά στην προσπάθεια δημιουργίας αυτού του μετώπου, στην πορεία αποχώρησαν.
Για όλους αυτούς τους λόγους και με δεδομένο τους στόχους της ΑΡΚ να συμβάλλει :
στις διεργασίες που εξελίσσονται στην Αριστερά,
στο χτίσιμο εκείνου του πολιτικού υποκειμένου που θα βάλει φρένο στις επιθέσεις της άρχουσας τάξης,
στην αναζήτηση του τρόπου συντονισμού της με τις άλλες οργανώσεις της Αριστεράς και των ριζοσπαστικών κοινωνικών κινημάτων, με στόχο την πυροδότηση κινηματικών διαδικασιών,
και τέλος στο ζήτημα της εσωτερικής δημοκρατίας ως ουσιαστική και συγκροτησιακή αρχή της Αριστεράς,
η Συνδιάσκεψη μας αποφάσισε να λύσει τη σχέση της ΑΡΚ με τη ΛΑΕ. Η παραμονή τόσο της ΑΡΚ, όσο και του καθενός και της καθεμιάς από εμάς, στη ΛΑΕ δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό, τόσο στην υπόθεση της συγκρότησης μιας πειστικής πρότασης αντίστασης και ανατροπής των μνημονιακών πολιτικών και κυβερνήσεων σε όλες τους τις εκδοχές, όσο και στη συνδιαμόρφωση του κινήματος που μπορεί να κάνει πράξη μια τέτοια πρόταση και να πείσει τους πολίτες να συμπράξουν μαζί μας στην υπόθεση αυτή. Κατανοώντας τις αγωνίες πολλών συντρόφων/ισσών, που υποστηρίζουν ότι ακόμα και μια μικρή συσπείρωση οφείλεις να την περιφρουρείς και να τη μετασχηματίζεις και όχι να την καταστρέφεις, απαντάμε ότι όσα προβλήματα αναφέραμε παραπάνω δεν είναι απλά αδιάφορα, αλλά αποτελούν και τροχοπέδη για την όποια αναζήτηση μιας διαφορετικής πολιτικής πρακτικής στη βάση όσων ήδη αναφέρθηκαν, αλλά και όσων άλλων θα προκύψουν μέσα από το άνοιγμα ενός σοβαρού διαλόγου (...).