Νομιμοποίηση της ανομίας

Άστοχοι χειρισμοί, πάτημα για τη διαπλοκή

Στην ο­λο­μέ­λεια του ΣτΕ ε­πι­κρά­τη­σε, τε­λι­κά, η σκλη­ρή γραμ­μή. Πα­ρά την ι­σχυ­ρή και ση­μα­ντι­κή α­πό την ά­πο­ψη του α­ριθ­μού α­ντί­δρα­ση της μειο­ψη­φίας (11 έ­να­ντι 14), η ο­λο­μέ­λεια προ­τί­μη­σε να α­πο­φύ­γει τη μέ­ση ο­δό και να ρί­ξει το βά­ρος της στη νο­μι­μο­ποίη­ση μιας α­νο­μίας που συ­νε­χί­ζε­ται, με ε­πα­να­λαμ­βα­νό­με­να ε­πει­σό­δια, πά­νω α­πό 27 χρό­νια.
Και το έ­κα­νε ερ­χό­με­νη σε α­ντί­θε­ση με την ί­δια τη δι­κιά της πα­λαιό­τε­ρη κρί­ση ό­τι η μη νό­μι­μη και υ­πό ό­ρους κα­νο­νι­κή α­δειο­δό­τη­ση των κα­να­λιών έρ­χε­ται σε εκ­κω­φα­ντι­κή α­ντί­θε­ση με το κα­το­χυ­ρω­μέ­νο συ­νταγ­μα­τι­κά δη­μό­σιο συμ­φέ­ρον. Το έ­κα­νε, ε­πί­σης, προ­σποιού­με­νη ό­τι δεν εί­δε πως η α­που­σία του ΕΣΡ α­πό τη δια­δι­κα­σία ο­φεί­λε­ται στη με­θο­δευ­μέ­νη άρ­νη­ση της ΝΔ να συ­μπρά­ξει στη συ­γκρό­τη­σή του.
Με την ε­πι­λο­γή της δί­νει α­κό­μα πε­ρισ­σό­τε­ρο χρό­νο σε ό­σους συ­νή­θι­σαν πια στην α­νο­μία και την α­συ­δο­σία και ε­πι­θυ­μούν να νέ­μο­νται χω­ρίς ό­ρους και α­δα­πά­νως τις δη­μό­σιες συ­χνό­τη­τες. Απορ­ρί­πτο­ντας δε την ε­πι­λο­γή των ί­σων α­πο­στά­σεων, ε­πι­τρέ­πει στη ΝΔ να συ­να­ριθ­μεί το ΣτΕ στους συ­μπα­ρα­στά­τες της γραμ­μής της, που εί­ναι γραμ­μή στή­ρι­ξης των ι­διο­τε­λών συμ­φε­ρό­ντων σε βά­ρος του δη­μό­σιου συμ­φέ­ρο­ντος.
Οι α­ντι­δρά­σεις της κυ­βέρ­νη­σης και των κομ­μά­των στην α­πό­φα­ση ή­ταν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κές. Τα πε­ρισ­σό­τε­ρα κόμ­μα­τα της α­ντι­πο­λί­τευ­σης την υ­πο­δέ­χτη­καν σαν ε­πι­βε­βαίω­ση της ά­πο­ψής τους πε­ρί α­ντι­συ­νταγ­μα­τι­κό­τη­τας του σχε­τι­κού νό­μου, ε­νώ η ΝΔ, πα­ρά τις προ­κλή­σεις που της α­πευ­θύν­θη­καν, δεν έ­χει α­κό­μα πει με τον α­πλού­στε­ρο και σα­φέ­στε­ρο δυ­να­τό τρό­πο ό­τι εί­ναι δια­τε­θει­μέ­νη ά­με­σα να συ­μπρά­ξει στη συ­γκρό­τη­ση του ΕΣΡ.
Η πρώ­τη κυ­βερ­νη­τι­κή α­ντί­δρα­ση δια της κυ­βερ­νη­τι­κής εκ­προ­σώ­που ή­ταν σκλη­ρή, αλ­λά χω­ρίς να ε­νη­με­ρώ­νει και να δια­βε­βαιώ­νει για τα συ­γκε­κρι­μέ­να ε­πό­με­να βή­μα­τα, με τα ο­ποία εί­ναι δυ­να­τόν να α­πο­κρου­στούν οι βλέ­ψεις και οι ι­διο­τε­λείς ε­πι­θυ­μίες ό­σων έ­χουν μά­θει πια στην α­συ­δο­σία. Σε α­ντί­θε­ση με την ε­ξί­σου α­πορ­ρι­πτι­κή τής α­πό­φα­σης, αλ­λά πε­ρισ­σό­τε­ρο στραμ­μέ­νη στους πο­λι­τι­κούς α­ντι­πά­λους α­να­κοί­νω­ση του γρα­φείου τύ­που του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλ­λά και την πα­ρέμ­βα­ση του πρω­θυ­πουρ­γού, ώ­στε να συ­γκλη­θεί τη Δευ­τέ­ρα η διά­σκε­ψη προέ­δρων για τη συ­γκρό­τη­ση του ΕΣΡ και α­μέ­σως με­τά να κα­τα­τε­θεί η σχε­τι­κή νο­μο­θε­τι­κή πρω­το­βου­λία για τα πε­ραι­τέ­ρω. Η ΝΔ και ό­σοι την α­κο­λου­θούν α­πό κο­ντά ελ­πί­ζο­ντας στην ευ­μέ­νεια των κα­να­λαρ­χών, πρέ­πει να αι­σθαν­θεί υ­πο­χρεω­μέ­νη πια να προ­χω­ρή­σει σε βή­μα­τα σύ­στα­σης ε­νός πε­δίου αυ­στη­ρής νο­μι­μό­τη­τας, πρώ­τα α­π’ ό­λα συ­μπράτ­το­ντας στη συ­γκρό­τη­ση του ΕΣΡ.
Η κυ­βέρ­νη­ση ο­φεί­λει να ορ­γα­νώ­σει με πε­ρισ­σό­τε­ρη προ­σο­χή και με­γα­λύ­τε­ρο βά­θος χρό­νου α­π’ ό,τι μέ­χρι σή­με­ρα τα ε­πό­με­να βή­μα­τά της, γνω­ρί­ζο­ντας πια πο­λύ κα­λά ό­τι η ρύθ­μι­ση του ρα­διο­τη­λε­ο­πτι­κού το­πίου δεν ή­ταν πο­τέ ού­τε θα εί­ναι πε­ρί­πα­τος σε δά­σος που δεν έ­χει λύ­κους. Τα συμ­φέ­ρο­ντα που δια­κυ­βεύο­νται, οι­κο­νο­μι­κά και πο­λι­τι­κά, εί­ναι τε­ρά­στια. Ολό­κλη­ρο το πα­λιό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα εί­ναι στη­ριγ­μέ­νο πά­νω στον κοι­νό τό­πο της σύ­μπτω­σης πο­λι­τι­κών και οι­κο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων στο έ­δα­φος μιας ε­πι­χεί­ρη­σης μο­νο­φω­νι­κής προ­πα­γάν­δας, που ψευ­δε­πί­γρα­φα πα­ρου­σιά­ζε­ται σαν αί­τη­μα πο­λυ­φω­νίας.