Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να ρυθμίσει το τηλεοπτικό τοπίο με νόμο, χαιρετίστηκε από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Η διενέργεια του διαγωνισμού παρά τα πυρά που δέχθηκε, στέφθηκε από επιτυχία.
Τότε ήταν που κλιμακώθηκε η επίθεση της ΝΔ ενάντια στην κυβέρνηση και στο διαγωνισμό και η μονοπώληση του διαλόγου μεταφέρθηκε στην αντισυνταγματικότητα του νόμου.
Βέβαια, ακόμα και από το αποτέλεσμα της απόφασης του ΣτΕ 14-11 προκύπτει πόσο βάσιμοι και εντός της πραγματικότητας ήταν οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης για τη συνταγματικότητα του νόμου.
Το Σύνταγμα δεν είναι μόνο η διακήρυξη δικαιωμάτων και ελευθεριών, αλλά και το πλαίσιο της εφαρμογής αυτών των ρυθμίσεων. Κατά συνέπεια, ενδιαφέρον δεν έχει μόνο το διακηρυχτικό πνεύμα του Συντάγματος, αλλά κυρίως το εφαρμοστικό, από τις εξουσίες του κράτους.
Η διασταλτική ή συσταλτική ερμηνεία των διακηρύξεων του, έχει να κάνει πάντα με τον κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό. Στη βάση αυτή ήταν αναμενόμενη η απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες.
Γιατί υιοθετήθηκε η σκληρή γραμμή;Η πόλωση που είχε δημιουργηθεί στο πολιτικό σκηνικό όλους αυτούς τους μήνες, γύρω από το θέμα των τηλεοπτικών αδειών, η μονοπώληση της αντιπολιτευτικής τακτικής της ΝΔ απέναντι στη κυβέρνηση γύρω από το θέμα αυτό, τα απόνερα που η διαδικασία αυτή συνεχώς παρήγαγε γύρω από την υποκριτική διαμάχη ποιος σέβεται την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, είχαν διαμορφώσει ένα πολιτικό συσχετισμό, που διήγειρε συντηρητικά και αμυντικά αντανακλαστικά στην πλειοψηφία των δικαστών του ΣτΕ.
Ήταν πλέον για την πλειοψηφία μονόδρομος να υπερασπιστούν το ρόλο τους, την ύπαρξη τους και τις αποστάσεις που θέλουν να τηρούνται μεταξύ δικαστικής εξουσίας και της πρώτης φοράς της αριστεράς.
Η ενδιάμεση λύση που όλοι ανέμεναν ότι θα καταλήξει κατά πλειοψηφία το ΣτΕ, με μια προδικαστική απόφαση που θα έθετε ως όρο τη συγκρότηση ΕΣΡ, για να αναλάβει θεσμικά αυτό τη διενέργεια του διαγωνισμού, διορθώνοντας τυχόν παραλείψεις ή αστοχίες, δεν υιοθετήθηκε, γιατί μια τέτοια απόφαση θα κρατούσε ίσες αποστάσεις και από την κυβέρνηση που προσπέρασε το ΕΣΡ και από την αντιπολίτευση που δεν συμπράττει στη συγκρότηση του.
Έτσι επελέγη η «σκληρή» γραμμή του μονοσήμαντου μηνύματος μόνο προς την κυβέρνηση, αδιαφορώντας για τις νομικές και άλλες συνέπειες που προκαλούνται από την απόφαση που εξέδωσε.
Οι συνέπειες της απόφασηςΗ απόφαση του ΣτΕ προφανώς διαιωνίζει το χάος στο τηλεοπτικό τοπίο, το οποίο το ίδιο το ΣτΕ έχει χαρακτηρίσει ως αντισυνταγματικό.
Αυτό ήταν μια φυσική συνέπεια της απόφασης που εξέδωσε το ΣτΕ και κατά τούτο ήταν επιλογή του να υπάρξει το αρρύθμιστο τοπίο, για όσο χρόνο χρειαστεί μέχρι να συγκροτηθεί ΕΣΡ, να προκηρυχθεί διαγωνισμός και, φυσικά, να ολοκληρωθεί.
Ποιον τελικά ωφελεί αυτή η απόφαση του ΣτΕ;
Επί της ουσίας αυτός που ωφελείται είναι η ΝΔ, με την έννοια ότι έδωσε τα ρέστα της, μαζί με την αντιπολίτευση στην αντισυνταγματικότητα του νόμου Παππά και δικαιώθηκε.
Μαζί ωφελημένοι βγαίνουν το ΣΤΑΡ και ο ΑΛΦΑ, που επίσης επένδυσαν στην αντισυνταγματικότητα του νόμου, γιατί έμειναν εκτός , αλλά και οι 4 υπερθεματιστές που θα πάρουν πίσω τα χρήματα τους.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης θριαμβολογούν, χαρακτηρίζουν ήττα της κυβέρνησης το περιεχόμενο της απόφασης και επιχειρούν να ελέγξουν τα επόμενα βήματα και τις πρωτοβουλίες της.
Αντί να απολογούνται που επί 27 χρόνια ανέχονται, υποθάλπτουν και διαιωνίζουν την ασυδοσία, που δεν συνέπραξαν στη συγκρότηση ΕΣΡ, που μόνιμα στο θέμα αυτό αποτρέπουν τη συνταγματική προστασία του κράτους επί των ΜΜΕ, τολμάνε να μιλάνε για νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Μια ομηρία της κυβέρνησης τόσο από τη δικαιοσύνη όσο και από την αντιπολίτευση και τους καναλάρχες, μπορεί πράγματι να εξελιχθεί σε ήττα της κυβέρνησης. Γιατί η ακύρωση της πολιτικής πρωτοβουλίας της να ρυθμίσει το τηλεοπτικό τοπίο, ακόμα κι αν υπήρξαν κάποιες αστοχίες από τη μεριά της, θα σημάνει υποχώρηση και ήττα.
Ο δημόσιος διάλογος είναι ανάγκη να θέσει στο επίκεντρο το αν θα συνεχιστεί η ανομία στο τηλεοπτικό τοπίο, αν η ΝΔ θα συμπράξει στη συγκρότηση του ΕΣΡ, αν η ενημέρωση της ελληνικής κοινωνίας προστατεύεται από το κράτος με κανόνες.