Του Κωστή Γιούργου«Τα πραξικοπήματα νέου τύπου», γράφαμε προ μηνών στις ίδιες αυτές σελίδες με τον τίτλο «Άλλοι καιροί, άλλες μεθοδεύσεις» με αφορμή το παράδειγμα χωρών της Λατινικής Αμερικής, «εμφανίζουν δύο παραλλαγές. Στην πρώτη, η ηττημένη στις κάλπες δεξιά επικαλείται νόθευση του εκλογικού αποτελέσματος, υποδαυλίζει ταραχές και καλλιεργεί κλίμα ακυβερνησίας, στο όνομα της υπεράσπισης της δημοκρατίας. Στη δεύτερη [...] καταφεύγουν σε νομικιστικές ερμηνείες και έωλα συνταγματικά ερείσματα. Και στις δύο παραλλαγές, η [αριστερή] κυβέρνηση κατηγορείται για διαφθορά ή/και δικτατορικές τάσεις, με τα εγχώρια συστημικά ΜΜΕ [...] να προβάλλουν συστηματικά και μεθοδευμένα τις κατηγορίες ως αδιαμφισβήτητες αλήθειες, επικαλούμενοι προσχηματικά την υπεράσπιση “της δημοκρατίας”, της “χρηστής διακυβέρνησης” και των “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”. Ενίοτε επιλέγεται ένας συνδυασμός των δύο. Όπως στην περίπτωση της Βραζιλίας και στην εξελισσόμενη προσπάθεια εκδίωξης της Βίλμα Ρούσεφ, όπου η αντιπολίτευση […] επιλέγει σκοτεινές δικαστικές και συνταγματικές διαδρομές παράκαμψης της νομιμότητας, με την επικουρία αποστατών από το κυβερνητικό στρατόπεδο […] Τελευταίο κρούσμα, η Βενεζουέλα. Όπου η αντιπολίτευση, που πλειοψηφεί στη Βουλή, κατέθεσε […] για συζήτηση στην εθνοσυνέλευση μια συνταγματική τροπολογία. Αν περάσει και αν, στη συνέχεια, επικυρωθεί με δημοψήφισμα, η θητεία του Νικόλας Μαδούρο, διαδόχου του Ούγο Τσάβες στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας, που λήγει κανονικά το 2019, θα διακοπεί πρόωρα και ο τσαβισμός θα αποτελεί παρένθεση. Η τροπολογία δεν προβλέπει μόνο μείωση της προεδρικής θητείας στα τέσσερα χρόνια, από τα έξι που είναι σήμερα, αλλά προνοεί για τον εαυτό της και αναδρομική ισχύ. Πράγμα που σημαίνει ότι, αν ψηφιστεί, η χώρα θα οδηγηθεί στη διενέργεια εκλογών πριν από το τέλος του 2016 για την ανάδειξη νέου προέδρου. Ο οποίος, εξασφαλισμένα, δεν θα μπορεί να είναι ο Μαδούρο, διότι, επιπλέον, η τροπολογία απαγορεύει δεύτερη συνεχόμενη επανεκλογή...».
Αυτά πριν λίγους μήνες. Έκτοτε, στη Βραζιλία η αντιπολίτευση πέτυχε, ως γνωστό, την καθαίρεση της Βίλμα Ρούσεφ. Στη Βενεζουέλα, αντίθετα, το εγχείρημα της «συνταγματικής» εκπαραθύρωσής του Νικόλας Μαδούρο προσκρούει στην αντίσταση της εθνοσυνέλευσης, με παρακινδυνευμένη κάθε πρόβλεψη.
Πραξικοπήματα με «συνταγματικό περίβλημα»...Στην ενασχόλησή μας εκείνη με τα πραξικοπήματα «συνταγματικού τύπου» παρακινηθήκαμε, στην αρχή μάλλον διαισθητικά, από τη φρασεολογία που έδειχνε να επιλέγει στοχευμένα η νέας κοπής ηγεσία της ΝΔ. Σήμερα αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση ότι το κρεσέντο αντιπολιτευτικού μένους και ακραίας χυδαιολογίας που χαρακτηρίζει απόλυτα πια τον αντικυβερνητικό λόγο του κ. Μητσοτάκη και των επιτελών του ξεκίνησε ένα πρελούδιο από συνεχείς επικλήσεις του κινδύνου η κυβέρνηση της Αριστεράς να μετατρέψει την Ελλάδα σε Βενεζουέλα.
Θυμίζουμε την ερώτηση που κατέθεσαν, μετά από δημοσίευμα του «Πρώτου Θέματος», την Πέμπτη 19 Μαΐου εβδομήντα βουλευτές της ΝΔ, του Ποταμιού, του ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Συμπαράταξη και της Ένωσης Κεντρώων, σχετικά με δημοσιεύματα περί σεξουαλικής παρενόχλησης υπαλλήλων της πρεσβείας της Βενεζουέλας το 2013 από τον τότε πρέσβη τη χώρας στην Ελλάδα. Εγκαλούσε η ερώτηση εκείνη τον αρχηγό, τότε, της αξιωματικής αντιπολίτευσης και σημερινό πρωθυπουργό, γιατί δεν έσπευσε «αμελλητί», όπως όφειλε υπό την «θεσμική και πολιτειακή» ιδιότητά του, να διαβιβάσει «τη σχετική καταγγελία στους αρμόδιους φορείς και όργανα του Κράτους». Και τον κατηγορούσε ότι «εκθέτει τη χώρα, προσβάλλει τις Ελληνίδες και επιχειρεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε Βενεζουέλα του κ. Μαδούρο». Τρε��ς μόλις μέρες αργότερα ο κ. Μητσοτάκης κατηγόρησε στη Βουλή τον πρωθυπουργό ότι οι πολιτικές του επιλογές «παραπέμπουν στη Βενεζουέλα». Συνόδευσε μάλιστα, τις κατηγορίες του με το είδος τον ύβρεων που όλο και πιο συχνά χαρακτηρίζουν έκτοτε τον λόγο που απευθύνει στον πρωθυπουργό: «Είσαστε οπορτουνιστής, λαϊκιστής και εξουσιολάγνος».
Θεωρείται περισσότερο από βέβαιο σήμερα, ότι στη βάση της ρητορικής «Δεν θα σας αφήσουμε να μας κάνετε Βενεζουέλα», την οποία υιοθέτησαν και στελέχη κομμάτων της ήσσονος αντιπολίτευσης, επιχειρήθηκε να χτιστεί ένα μέτωπο πολιτικών, επιχειρηματιών και μηντιαρχών, με στόχο να προβληθεί το κίνημα «Παραιτηθείτε», επισείοντας τον κίνδυνο μιας εκτροπής στην Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα ανάλογης με την υποτιθέμενη «αντιδημοκρατική εκτροπή» στη Βενεζουέλα του Νικόλας Μαδούρο. Άλλωστε και μόνη της η ονομασία «Παραιτηθείτε» προδίδει κάτι περισσότερο από απλή λεκτική συγγένεια με το σύνθημα της βενεζουελάνικης αντιπολίτευσης «Maduro Renuncia Ya!» – «Μαδούρο Παραιτήσου Τώρα!».
«Συνταγματικός διεμβολισμός»;Βρισκόμασταν τότε, φαίνεται ολοκάθαρα τώρα, στο ξεκίνημα μιας αντιπολιτευτικής εκστρατείας σε πλήρη ανάπτυξη τώρα, μιας επιχείρησης με άδηλη, προς το παρόν, κατάληξη. Το πιθανότερο είναι ότι, κυριολεκτικά, αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο μέσο της. Με ορόσημο την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έκρινε αντισυνταγματικό τον νόμο 4339/2015. Θα ήταν, άραγε, παρακινδυνευμένο να υποθέσει κανείς ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είδε στην παρεμβολή του ΣτΕ στο ζήτημα της διευθέτησης των τηλεοπτικών συχνοτήτων την ευκαιρία να επιχειρηθεί κάτι σαν «συνταγματικός διεμβολισμός» της κυβέρνησης της Αριστεράς κατά τα πρότυπα της Βραζιλίας και της Βενεζουέλας; Καθόλου! Κατά τη γνώμη μας, ο κ. Μητσοτάκης θα αναγορεύσει το ΣτΕ σε οιωνεί Συνταγματικό Δικαστήριο, ανεβάζοντας, ταυτόχρονα, τις απαιτήσεις για παραίτηση του Ν. Παππά και συγγνώμη εκ μέρους του πρωθυπουργού σε δυσθεώρητα ύψη. Στα οποία, στη συνέχεια, θα οχυρωθεί, προκειμένου να επιμείνει στην άρνησή του να συναινέσει στη συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Αν αυτή αποδειχθεί η επιλογή του, στην οποία είναι μάλλον αμφίβολο ότι θα μπορέσει να σύρει σύσσωμη την αντιπολίτευση προκειμένου να εισπράξει ο ίδιος τις εντυπώσεις, τότε πρέπει να είναι έτοιμος να διαχειριστεί όχι μόνο τον νόμο για τις προσωρινές αδειοδοτήσεις που θα φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση αύριο Δευτέρα, αλλά και την ευθύνη που αναλογεί στον ίδιο και το κόμμα του ενόψει της επικείμενης επίσκεψης Ομπάμα στην Αθήνα, και του ήπιου κλίματος που απαιτείται από μια χώρα που αγωνίζεται σοβαρά να βγει από την κρίση που τη μαστίζει.
•