Του Ρένου ΓεωργίουΠολύ σημαντικότερα θέματα από την γκάφα του χειρισμού της ψηφοφορίας για την 13
η σύνταξη, ταλανίζουν το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και η απόφαση της ηγεσίας της να δηλώσουν οι βουλευτές της «παρών» στη συγκεκριμένη ψηφοφορία απλώς παρουσιάζει την ανερμάτιστη πολιτική γραμμή που ακολουθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο καιρός περνά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σύντομα συμπληρώνει ένα χρόνο στη θέση του προέδρου του κόμματος και αυτό το διάστημα όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να παρουσιάσει δική του πολιτική άποψη και τρόπο πρακτικής εφαρμογής της, αλλά δεν έχει βρει ούτε τους συνεργάτες εκείνους για να την συνδιαμορφώσουν. Το «περιβάλλον του» αποτελείται από ετερόφωτους, α-πολίτικους πολιτικούς, οι οποίοι ακολουθούν τις συγκεκριμένες συνταγές που τους δίνονται, ούτε να κάνουν σωστή διάγνωση μπορούν ούτε, πολύ περισσότερο, να παρασκευάσουν το φάρμακο. Και εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να ανέλαβε αρχηγός της ΝΔ, ηγέτης της όμως δεν έχει γίνει, αν ποτέ γίνει.
Πελατειακές σχέσεις χωρίς εμπόρευμα Η βεβιασμένη απόφαση για τη στάση των βουλευτών στην ψηφοφορία της Πέμπτης, ήταν απόφαση πανικού, ελήφθη με γνώμονα τη λογική «τι θα πουν για εμάς» κι όχι «τι πιστεύουμε», ούτε έστω «τι μας συμφέρει». Απόδειξη επ’ αυτού η αλλαγή στάσης, την αμέσως επόμενη μέρα, στην ψηφοφορία για το θέμα του ΦΠΑ στα νησιά. Το μέτρο αυτό, βέβαια, δεν αφορά μόνο τους φτωχούς που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα, αλλά και τους πλούσιους φίλους της ΝΔ, όπως οι ξενοδόχοι οι οποίοι υψώνουν πανό του τύπου «Αποπροσφυγοποίηση τώρα».
Ο πανικός που υπάρχει στο εσωτερικό, στο μηχανισμό της ΝΔ είναι πασιφανής. Ως κόμμα εξουσίας, έχει μάθει να πορεύεται με τη διαχείριση της πολιτικής και όχι με την παραγωγή της. Έχει μάθει να ρυθμίζει συμφέροντα, όχι να παράγει πολιτικό έργο. Αυτό, ίσως, ξέρει να κάνει και ο σημερινός αρχηγός της. Φρόντισε να απαλλαγεί από τους ανθρώπους των προηγούμενων αρχηγών του κόμματος, οι οποίοι, αν μη τι άλλο, είχαν επαφή με τους ψηφοφόρους, και θεώρησε δεδομένο ότι το όνομα του θα του έδινε και την εκλογική πελατεία της οικογένειας του. Αυτή η εκλογική πελατεία όμως στηρίζεται στην αρχή του «δούναι και λαβείν» και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει να δώσει τίποτα, τουλάχιστον στους ψηφοφόρους. Αντίθετα, όσοι δεν έχουν ωφεληθεί στο παρελθόν, δεν είναι φανατισμένοι οπαδοί της ΝΔ και μπορούν να δουν την σημερινή πραγματικότητα, όχι μόνο την ελληνική, εύκολα καταλαβαίνουν ότι με το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη το μέλλον τους θα είναι χειρότερο από αυτό που βιώνουν καθημερινά.
Απολύσεις προσωπικούΟι ψηφοφόροι βλέπουν, λοιπόν, τους βουλευτές της ΝΔ να μην υποστηρίζουν να δοθεί, έστω και αν ονομαστεί «βοήθεια», η 13
η σύνταξη στους χαμηλοσυνταξιούχους, τα μέλη του κόμματος όμως βλέπουν πολύ περισσότερα: Όπως, για παράδειγμα, τον γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, Λευτέρη Αυγενάκη, ο οποίος, μιλώντας πριν από μερικές ημέρες σε μέλη της τοπικής οργάνωσης Σπάτων –Λούτσας, ανέφερε: «έχουμε μειώσει το προσωπικό για να μπορούμε να εξυπηρετούμε τα δάνεια μας», ενώ στην συνέχεια της ομιλίας του, για το ίδιο θέμα, είπε ότι σύντομα στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θα εργάζονται μόνο αποσπασμένοι υπάλληλοι από το δημόσιο. Το όραμα Μητσοτάκη για την κοινωνία, γίνεται πράξη μέσα στο κόμμα.
Βλέπουν επίσης στελέχη τους να προσπαθούν να «πουλήσουν» κάρτες μέλους του κόμματος έναντι 12 ευρώ την ετήσια, 22 ευρώ την διετή και 30 ευρώ την τριετή, καταβάλλοντας ιδιαίτερη προσπάθεια για την προώθηση της τριετούς. Αντιλαμβάνονται το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος, αλλά συνάμα αντιλαμβάνονται και τον περιορισμένο «ζωτικό χώρο» των ιδίων.
Αυτό που δεν βλέπουν ούτε τα μέλη είναι το κλίμα που επικρατεί στα γραφεία του Μοσχάτου. Εκεί, το θέμα της μη παρουσίας του Κώστα Καραμανλή στην ψηφοφορία για την 13
η σύνταξη συζητήθηκε ελάχιστα. Από ποιούς να συζητηθεί άλλωστε, αφού δεν έχει απομείνει «Καραμανλικός» κι αν υπάρχουν ακόμα κάποιοι, φυλάγονται, όσο μπορούν να φυλαχθούν, καθώς ξέρουν πολύ καλά ότι θα απομακρυνθούν και, ως εργαζόμενοι πλέον, προσπαθούν να το καθυστερήσουν όσο μπορούν περισσότερο.
Αν υπάρχει κάποια κίνηση, έστω και μικρή, έστω και στα σκοτεινά παρασκήνια, χωρίς κανένας όμως να μπορεί να πει με βεβαιότητα προς ποιά κατεύθυνση, είναι σε ό,τι έχει απομείνει στο «στρατόπεδο Σαμαρά». Ως ελαφρά, αλλά χαρακτηριστική, ένδειξη μπορεί να θεωρηθεί άρθρο που φιλοξενήθηκε στον πλέον φιλοσαμαρικό ιστότοπο την αμέσως επόμενη της ψηφοφορίας στη βουλή για την 13
η σύνταξη με τίτλο: «Παρών, σημαίνει απών από τους πολίτες».