Εντονη κινητικότητα παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στις οργανώσεις της εκτός Βουλής Αριστεράς. Πιο συγκεκριμένα, τα δύο κείμενα - προτάσεις που έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί, το ένα από την Δικτύωση - Ζωή Μετά και το άλλο από την Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση (ΑΡΚ), άνοιξαν τη συζήτηση.
Η Δικτύωση μετά και την πανελλαδική της συνδιάσκεψη στις αρχές Νοεμβρίου προχώρησε σε μια συνολική πρόταση σχετικά με το μεταβατικό πρόγραμμα και τις εναλλακτικές προτάσεις σε κρίσιμα πολιτικά ζητήματα. Η πρόταση είχε συγκεκριμένους αποδέκτες άλλες οργανώσεις της εκτός Βουλής αριστεράς και πιο συγκεκριμένα, την Ανασύνθεση - ΟΝΡΑ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις οργανώσεις της, την ΑΡΚ, το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, το ΚΚΕ (μ-λ), το Μ-Λ ΚΚΕ, την Κομμουνιστική Οργάνωση - ΚΟΕ, την ΛΑΕ και τις συνιστώσες της, το Ξεκίνημα και την ΟΚΔΕ Εργατική Πάλη. Η λογική που χαρακτήριζε την παραπάνω πρόταση δεν σχετίζεται, όπως μας είπαν στελέχη της, με τη δημιουργία ενός πολιτικού ή κοινωνικού μετώπου, αλλά με τη δημιουργία μιας ανοιχτής διαδικασίας, η οποία «επιδιώκει μία ανοιχτή πολιτική συζήτηση γύρω από το ποιο είναι αυτό το πολιτικό πλαίσιο που θα επέτρεπε (ή δεν θα επέτρεπε) τη δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου ή όποιου άλλου αποτελεσματικού ανατρεπτικού εγχειρήματος». Το πρώτο βήμα έγινε στη Θεσσαλονίκη πριν από δύο εβδομάδες, στην περιφερειακή σύσκεψη της Δικτύωσης, η οποία θεωρήθηκε επιτυχημένη, εξαιτίας της συμμετοχής και στελεχών άλλων οργανώσεων, εγκαινιάζοντας την πρωτοβουλία αυτή.
Εκτός από τις αριστερές πολιτικές οργανώσεις στις οποίες απευθύνεται, αφήνοντας έξω από τη διαδικασία το ΚΚΕ και βέβαια τον ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση έχει ως αποδέκτες και όλους-ες εκείνους που αγωνίζονται στα κοινωνικά πεδία. Ειδικότερα, απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η πρόταση είναι σαφής: «Για να πραγματοποιηθεί ωστόσο μία τέτοια συζήτηση γύρω από το μεταβατικό πρόγραμμα, χρειάζεται τουλάχιστον μία αναγκαία οριοθέτηση, που θα ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ποιοι χώροι και συλλογικότητες μπορούν και έχει νόημα να εμπλακούν σε αυτή. Οριοθέτηση λοιπόν πρώτον απέναντι στην κυβέρνηση και όσες δυνάμεις στηρίζουν μαζί της πολιτικά ή έμπρακτα την εφαρμογή του 3ου Μνημονίου». Ο Χρήστος Λάσκος αναλύοντας την πρόταση της Δικτύωσης σε κείμενό του, μιλά για μια ανοιχτή διάσκεψη για τις εναλλακτικές προτάσεις. Και κατά δεύτερον, σε αυτή τη διαδικασία - πρόταση δεν σημαίνει ότι η επιτυχία της εξαρτάται από τη συμμετοχή μελών εκπροσώπων πολιτικών χώρων, αλλά συνολικά του κόσμου της αριστεράς που θα αναλάβει την πρωτοβουλία.
Θετική ανταπόκρισηΗ πρώτη θετική αντιμετώπιση ήρθε από τον Αντώνη Νταβανέλο, στέλεχος της ΛΑΕ, με κείμενο που δημοσίευσε το R-Project και η Εργατική Αριστερά. Βέβαια, η πρότασή του είναι πιο διευρυμένη και έχει περισσότερο πολιτικό χαρακτήρα σε σχέση με αυτήν της Δικτύωσης, καθώς απευθύνεται την ίδια στιγμή στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πιο συγκεκριμένα, προτείνει την ανάγκη συγκρότησης «μιας συστηματικής και σοβαρής συζήτησης για το πρόγραμμα, για τη συγκυρία και την προηγούμενη περίοδο».
Από την άλλη πλευρά, η ΑΡΚ με το κείμενό της επιχειρεί να συμβάλλει σε αυτήν τη συζήτηση προσθετικά και όχι αντιθετικά, διαρθρώνοντας, ωστόσο, την πρότασή της σε τέσσερα επίπεδα. Στις ανοιχτές οριζόντιες διαδικασίες μέσα από τοπικές συσπειρώσεις αντίστασης και δημιουργίας, από την ανάληψη πρωτοβουλιών για κοινές παρεμβάσεις σε δήμους και περιφέρειες, από την προσπάθεια συγκρότησης ενός κοινωνικο-κινηματικού καλέσματος, που θα καλύπτει ένα σύνολο μετώπων της συγκυρίας και θα αφορά όλους-ες και τέταρτον, κεντρικές πρωτοβουλίες στα μεγάλα ζητήματα γύρω από τα οποία καλούνται οι οργανώσεις να ανοίξουν έναν πολιτικό διάλογο.
Σ.Κ.