Παιχνίδια εξουσίας στην Ευρώπη της λιτότητας

Εκβιάζεται η Αθήνα με όπλο την καθυστέρηση της αξιολόγησης



Το ζή­τη­μα που λει­τούρ­γη­σε σαν α­φορ­μή για την πρό­σφα­τη ό­ξυν­ση στις σχέ­σεις τής Ελλά­δας με ο­ρι­σμέ­νους α­πό τους θε­σμούς και κυ­ρίως με τον γερ­μα­νό υ­πουρ­γό Οι­κο­νο­μι­κών, ου­σια­στι­κά έ­χει πά­ψει να υ­φί­σα­ται. Η κα­τα­στρο­φι­κή για το πρό­γραμ­μα «μο­νο­με­ρής ε­νέρ­γεια», δη­λα­δή το έ­κτα­κτο βοή­θη­μα στους χα­μη­λο­συ­ντα­ξιού­χους και η α­να­στο­λή  ε­φαρ­μο­γής του νέ­ου ΦΠΑ σε ο­ρι­σμέ­να νη­σιά για το 2017, με­τά τις δη­λώ­σεις ό­λων των σχε­τι­κών με το θέ­μα φο­ρέων ό­τι δεν θα έ­χει δη­μο­σιο­νο­μι­κές ε­πι­πτώ­σεις, έ­χει συρ­ρι­κνω­θεί σε μια α­παί­τη­ση για δια­βε­βαίω­ση ό­τι δεν θα έ­χει μό­νι­μο χα­ρα­κτή­ρα. Πράγ­μα που ή­ταν σα­φές ή­δη α­πό την ε­ξαγ­γε­λία των μέ­τρων α­πό τον πρω­θυ­πουρ­γό.
Η γρα­πτή δια­βε­βαίω­ση που ζη­τεί­ται έ­χει ή­δη δο­θεί με τη νο­μο­θέ­τη­ση του έ­κτα­κτου μέ­τρου  α­πό τη βου­λή. Εί­ναι, λοι­πόν, θέ­μα χρό­νου να κλεί­σει το ζή­τη­μα, α­πό το ο­ποίο αυ­τό που μέ­νει πρα­κτι­κά, εί­ναι η υ­πεν­θύ­μι­ση για άλ­λη μια φο­ρά ποιος α­παι­τεί να έ­χει στην ε­πο­πτεία τον τε­λευ­ταίο λό­γο, δη­λα­δή ο κ. Σόι­μπλε. Αλλω­στε, στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση ό­χι μό­νο η Κο­μι­σιόν, αλ­λά και η πλειο­νό­τη­τα των με­λών του Γιού­ρο­γρουπ φρό­ντι­σαν να προ­βά­λουν δη­μό­σια τη δια­φο­ρε­τι­κή στά­ση τους.
Πρό­κει­ται για έ­να παι­χνί­δι ε­πί­δει­ξης ι­σχύος, ό­πως θα συ­μπε­ρά­νου­με και α­πό τις ε­πό­με­νες πρά­ξεις του δρά­μα­τος, που προ­βλέ­πουν νέα ε­μπό­δια στην ε­φαρ­μο­γή των ή­δη α­πο­φα­σι­σμέ­νων βρα­χυ­πρό­θε­σμων μέ­τρων για το χρέ­ος. Η στά­ση του κ. Σόι­μπλε δεί­χνει ό­τι η υ­πό­θε­ση της ε­λά­φρυν­σης που α­να­γκά­στη­κε να α­πο­δεχ­θεί, προ­τι­μά­ει  να πα­ρα­μεί­νει σε εκ­κρε­μό­τη­τα ως μέ­σο εκ­βια­σμού της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης στη δια­δι­κα­σία α­ξιο­λό­γη­σης. Μια στά­ση που δεν φαί­νε­ται να συμ­με­ρί­ζο­νται τα πε­ρισ­σό­τε­ρα μέ­λη της ευ­ρω­ζώ­νης, κα­θώς τα δι­κά τους συμ­φέ­ρο­ντα υ­πο­δει­κνύουν την έ­γκαι­ρη διευ­θέ­τη­ση τό­σο της α­ξιο­λό­γη­σης ό­σο και του χρέ­ους, ό­χι βέ­βαια χω­ρίς ό­ρους. Αντί­θε­τα, ο κ. Σόι­μπλε θα προ­τι­μού­σε να πε­ρι­μέ­νει την ά­νοι­ξη ελ­πί­ζο­ντας ό­τι θα του φέ­ρει σύμ­μα­χο τον κ. Φι­γιόν στη γαλ­λι­κή προ­ε­δρία.