Ιστορική απόφαση του ΟΗΕ ενάντια στην ισραηλινή εποικιστική δραστηριότητα στα παλαιστινιακά εδάφη
Του Γκίντεον Λεβί Την 29η Νοεμβρίου 1947 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε για να ορίσει ένα εβραϊκό κράτος (πλάι σε ένα αραβικό κράτος) στη Γη του Ισραήλ. Εξήντα εννέα χρόνια αργότερα, την 23η Δεκεμβρίου 2016, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε για να προσπαθήσει να το διασώσει. Η Απόφαση 2334, που εγκρίθηκε την Παρασκευή είναι ένας καταιγισμός καλών ειδήσεων, μια πνοή ελπίδας μέσα στη θάλασσα σκότους και απόγνωσης των τελευταίων χρόνων.
Ακριβώς τη στιγμή που φαίνονταν όλα να παίρνουν τον κατήφορο – η κατοχή υποστηριζόταν όλο και περισσότερο από την Αμερική, με την Ευρώπη να καλπάζει προς τα δεξιά – ήρθε η απόφαση Χανουκά που ανάβει ένα λεπτό κερί. Τη στιγμή που φαινόταν ότι οι κακοί θα νικούσαν, ήρθαν η Νέα Ζηλανδία και άλλες τρεις χώρες και έδωσαν στον κόσμο ένα χριστουγεννιάτικο δώρο.
Ευχαριστούμε λοιπόν τη Νέα Ζηλανδία, τη Βενεζουέλα και τη Μαλαισία. Είναι αλήθεια, το χριστουγεννιάτικο δέντρο που στόλισαν, μαζί με όλα τα λαμπερά του φώτα, σύντομα θα φύγει από τη μέση. Ο Ντόναλντ Τραμπ περιμένει ήδη μπροστά στην πόρτα. Όμως το αποτύπωμα θα παραμείνει. Μέχρι τότε, αυτή η εφήμερη χαρά είναι χαρά, παρά το προβλεπόμενο μεθύσι.
Εμείς, φυσικά, πρέπει να ρωτήσουμε τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπάρακ Ομπάμα με μεγάλη βιασύνη: Τώρα θα κάνεις κάτι; Και πρέπει να ρωτήσουμε τον απογοητευμένο κόσμο: Τι λέτε να δράσουμε; Είναι αδύνατο να αγνοήσουμε την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας και τους κανόνες που ορίζουν ότι όλοι οι εποικισμοί είναι παράνομοι από τη φύση τους.
Ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου μπορεί να ανακαλέσει τους πρεσβευτές του, ενώ ο δεξιός υπουργός του Γουβάλ Στάινιτς μπορεί να στριγγλίζει ότι η απόφαση είναι «άδικη». (Έχει αίσθηση του χιούμορ). Και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Ισαάκ Χέρτσογκ μπορεί να αερολογεί λέγοντας ότι «πρέπει να αντιταχθούμε σ’ αυτή την απόφαση με κάθε μέσο». Δεν υπάρχει όμως ούτε ένα άτομο με συνείδηση σε όλο τον κόσμο που να μη χάρηκε με την απόφαση.
Ο εποικισμός είναι έγκλημαΔεν θα πρέπει ούτε ένας συνετός ισραηλινός να πέσει θύμα της προπαγάνδας που ονομάζει την απόφαση «αντι-ισραηλινή», έναν ορισμό που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης βιάστηκαν να υιοθετήσουν – φυσικά με τη χαρακτηριστική τους δουλικότητα.
Αυτή η απόφαση έφερε το Ισραήλ πίσω στο στέρεο έδαφος της πραγματικότητας. Όλοι οι εποικισμοί, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται στις περιοχές που έχουν προσαρτηθεί, συμπεριλαμβανόμενης, φυσικά, της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, είναι μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Με άλλα λόγια, είναι ένα έγκλημα. Δεν υπάρχει ούτε μια χώρα στον κόσμο που να έχει άλλη άποψη. Ολόκληρος ο κόσμος έχει αυτή την άποψη – όλοι οι αποκαλούμενοι φίλοι του Ισραήλ και όλοι οι αποκαλούμενοι εχθροί του – σύσσωμος.
Είναι πολύ πιθανό τα όργανα πλύσης εγκεφάλου στο Ισραήλ, μαζί με τους μηχανισμούς καταστολής και άρνησης, να προσπαθήσουν να υπονομεύσουν την απόφαση. Όταν όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Κίνα και η Ρωσία ενώνονται σε μια τόσο ξεκάθαρη δήλωση, αυτή η δουλειά θα είναι δύσκολη.
Έτσι μπορείτε να λέτε «όλος ο κόσμος είναι εναντίον μας». Μπορείτε να ουρλιάζετε «αντισημιτισμός!» Μπορείτε να ρωτάτε «Και η Συρία;» Στο τέλος αυτή η καθαρή σαν κρύσταλλο αλήθεια θα παραμείνει. Ο κόσμος πιστεύει ότι οι εποικισμοί είναι έγκλημα. Όλοι οι εποικισμοί και όλος το κόσμος.
Είναι αλήθεια, ο κόσμος δεν κουνάει το δαχτυλάκι του για να μετακινήσει τους εποικισμούς, αλλά ίσως μια μέρα αυτό να συμβεί. Παρόλο που θα είναι πολύ αργά τότε, πολύ αργά.
Απόφαση αφύπνισηςΗ Απόφαση 2334 διαχωρίζει τεχνητά το Ισραήλ από τους εποικισμούς, γιατί απευθύνεται στους εποικισμούς, όχι στην κατοχή. Λες και η ενοχή για την Αμόνα ανήκει στους εποίκους της και όχι σε όλους τους ισραηλινούς. Αυτή η απάτη δείχνει με ποιον τρόπο ο κόσμος εξακολουθεί να συνδιαλέγεται και να συνεργάζεται με το Ισραήλ και διστάζει να πάρει μέτρα εναντίον του, όπως έκανε με την κατάληψη της Κριμαίας από τη Ρωσία, για παράδειγμα.
Όμως οι ισραηλινοί που δεν ζουν στην Αμόνα, που δεν πήγαν ποτέ εκεί, που δεν ενδιαφέρονται στην ουσία καθόλου για τη μοίρα της – μάλλον οι περισσότεροι ισραηλινοί – πρέπει να αναρωτηθούν: αξίζει στ’ αλήθεια τον κόπο; Όλη αυτή η φασαρία για κανα-δυο εποίκους που δεν γνωρίζουν και στην πραγματικότητα ούτε θέλουν να γνωρίσουν;
Η ιδέα της Απόφασης 2334 έχει δημιουργηθεί κυρίως για τα ισραηλινά αυτιά, σαν ένα ξυπνητήρι που φροντίζει να σε ξυπνήσει εγκαίρως, σαν μια σειρήνα που σου λέει να πας στο αντιαεροπορικό καταφύγιο. Είναι αλήθεια, η απόφαση δεν έχει καμία συγκεκριμένη αξία. Πράγματι, η νέα διοίκηση των Ηνωμένων Πολιτειών υπόσχεται ότι θα την ακυρώσει. Όμως υπάρχουν δύο ερωτήματα που δεν είναι δυνατό να αγνοηθούν: γιατί οι παλαιστίνιοι δεν αξίζει να έχουν αυτό ακριβώς που αξίζει να έχουν οι ισραηλινοί, και πόσο μπορεί μια χώρα, με όλη την εξουσία του σε λόμπινγκ, όπλα και υψηλή τεχνολογία, να αγνοεί όλο τον κόσμο; Αυτή την πρώτη μέρα τόσο του Χανουκά όσο και των Χριστουγέννων, μπορούμε να χαρούμε, έστω και για μια στιγμή, τη γλυκιά αυταπάτη ότι η απόφαση 2334 θα ξυπνήσει αυτά τα ερωτήματα στο Ισραήλ.
* Ο Γκίντεον Λεβί είναι ανταποκριτής της Χάαρετζ. Πολλά άρθρα του, που αναφέρονται στα ανθρώπινα δικαιώματα και καταδικάζουν την ισραηλινή κατοχή στην Παλαιστίνη, έχουν βραβευτεί.
Μετάφραση από τα ιταλικά:
Τόνια Τσίτσοβιτς
Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε
στην Χααρέτζ στις 25/12/16.