Με αφορμή τη συμμετοχή της τραγουδίστριας Ζεκιέ Γιουρεκλί στην επικείμενη γιορτή της «Εποχής» μιλάμε μαζί της και με τον Δημήτρη Μπουσούνη που έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια της μουσικής παράστασης «Ala Tourka Ala Greka». Στην παράσταση συμμετέχουν οι Δημήτρης Μπουσούνης (κιθάρα, φωνητικά), Πήτερ Ζακ Μακρέ (κλαρινέτο, τρομπέτα), Νίκος Σκαφίδας (βιολί, φωνητικά), Αλέξης Νόνης (κρουστά)
Τη συνέντευξη πήρε ο Πέτρος Ζούνης«Ala Tourka ala Greka» ο τίτλος της μουσικής παράστασης. Από πού η έμπνευση της παράστασης και του τίτλου;Δημήτρης Μπουσούνης: Το συγκρότημα που συνεργαζόμασταν στην Τουρκία ήταν το «Cafe Aman Istanbul». Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα θέλαμε να δώσουμε έναν τίτλο που να εκφράζει τη μουσική αυτή την περίοδο. Μια μίξη, δηλαδή, από τουρκικά παραδοσιακά ακούσματα με αντίστοιχα ελληνικά. Νομίζουμε ότι ο τίτλος που δώσαμε στη σημερινή δουλειά μας είναι ακριβώς αυτό που παρουσιάζουμε στο κοινό μας. Στόχος μας και σκοπός του πρότζεκτ είναι να αναδείξει τις κοινές πολιτισμικές ρίζες, να δημιουργήσει ένα κοινό τόπο ψυχαγωγίας των δυο λαών, καθώς και να επικοινωνήσει τη μουσική αυτή με ένα ευρύτερο ακροατήριο. Δεν είναι τίτλος συγκροτήματος, είναι τίτλος που δίνει το στίγμα της σημερινής δουλειάς μας.
Το πρόγραμμά σας είναι το ίδιο με αυτό που είχατε στην Πόλη ή το τροποποιήσατε;Ζεκιέ Γιουρεκλί: Στην Πόλη μάς ζητούσαν ελληνικά ακούσματα και το πρόγραμμα είχε πιο πολύ ελληνική μουσική. Εδώ στην Ελλάδα μας ζητούν πιο πολύ τούρκικα και κυρίως αμανέδες, οπότε ενισχύσαμε τα τούρκικα ακούσματα.
Δουλεύετε σε κάποιο συγκεκριμένο μαγαζί;Δ. Μ.: Εμφανίσεις κάνουμε σε διάφορες μουσικές σκηνές και χώρους. Δεν δουλεύουμε κάπου σταθερά. Έχουμε εμφανιστεί στο Φάουστ, κάναμε δυο όμορφες παραστάσεις τον Ιούνιο στο Baumstrasse, στον ιδιαίτερο καλλιτεχνικό χώρο της Μάρθας Φριντζήλα και του Βασίλη Μαντζούκη. Ουσιαστικά τώρα ξεκινάμε σιγά-σιγά και γνωρίζουμε τους ανθρώπους του χώρου. Τον Φλεβάρη, 1η και 8 του μηνός, θα εμφανιστούμε στο Κελάρι, στη συνέχεια θα ξαναεμφανιστούμε στο Φάουστ. Έχουμε επίσης κάποιες προτάσεις που δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα.
Οι Τούρκοι ζητούν ελληνικά και οι Έλληνες τούρκικα τραγούδιαΠώς τα πάτε με το ελληνικό κοινό;Ζ. Γ.: Η Αθήνα είναι πιο ήσυχη σε σχέση με την πολυθόρυβη Πόλη. Νιώθω πιο ήρεμα. Αν εξαιρέσεις τη δυσκολία στη γλώσσα, που ακόμα δεν μπορώ να μιλήσω, νιώθω άνετα. Ό,τι έχουμε κάνει μέχρι σήμερα είχε επιτυχία. Το κοινό είναι Τούρκοι, αλλά πιο πολύ Έλληνες που τους αρέσει η δουλειά μας και θέλουν να ακούνε τούρκικα τραγούδια, μου ζητούν κυρίως αμανέδες.
Έχετε στο μυαλό σας να κάνετε κάτι καινούριο; Τι σκέπτεστε;Ζ. Γ.: Μπορεί να εντάξουμε στο πρόγραμμά μας, πέραν των παραδοσιακών τραγουδιών, και μοντέρνα, σύγχρονα. Όμως στην ίδια κατεύθυνση. Θέλουμε να κάνουμε ένα CD και πιο μακροπρόθεσμα προγραμματίζουμε να παρουσιάσουμε παλιά τούρκικα τραγούδια που δεν έχουν ηχογραφηθεί. Θα επιμείνουμε, όμως, στη μίξη του ελληνικού και τούρκικου ήχου, της προσέγγισης των μουσικών ακουσμάτων, γιατί βγαίνει κάτι εξαιρετικό. Είμαστε ακόμα στο ψάξιμο, διερευνούμε, προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα δικό μας ξεχωριστό μοτίβο που θα ξεπερνά τα σύνορα και θα αρέσει σε ευρύτερο κοινό με διαφορετικές κουλτούρες.
Η μελαγχολική κούρδικη μουσικήΕίστε κατά το ήμισυ κουρδικής καταγωγής. Ποια η διαφορά μεταξύ τουρκικής και κουρδικής μουσικής;Ζ. Γ.: Ναι, η μητέρα μου έχει κουρδική καταγωγή. Η κουρδική μουσική είναι σαν τη δική σας τη δημοτική. Αναφέρεται, κυρίως, σε γεγονότα του παρελθόντος. Στηρίζεται στην ιστορία, στην παράδοση, στη μνήμη. Αφορούν τη ζωή αυτού του λαού και φέρουν ένα φορτίο, μια στενοχώρια. Πάντα είναι δύσκολα στην Τουρκία για τους Κούρδους και τους Αλεβίτες, αλλά τώρα με τη σημερινή κατάσταση κανείς δεν νιώθει ασφαλής εκεί. Δεν μπορείς να προγραμματίσεις τη ζωή σου, το μέλλον σου.
Δ. Μ.:Ο τουρκικός λαός είναι φιλήσυχος λαός. Δεν ταυτίζεται με τις κυβερνήσεις του και αυτό που εκπέμπουν. Είναι ένας λαός φοβισμένος. Υποφέρει και θέλει ελευθερία. Είναι λαός μαθημένος στην πολυπολιτισμικότητα. Στην Τουρκία έχουν καταγραφεί πενήντα δύο εθνότητες. Θα μπορούσε να θεωρηθεί υπόδειγμα συμφιλίωσης και συνύπαρξης διαφορετικών ανθρώπων.
Ζεκιέ πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική;Η μουσική και το τραγούδι πάντα ήταν το όνειρό μου. Ήταν η μεγάλη αγάπη μου. Σπούδασα κλασική τουρκική μουσική στην Πόλη στο Istanbul Univesitesi Devlet Konservatuari. Μελέτησα ταμπούρ δίπλα στον σπουδαίο ταμπουρί Μουσάτ Αϊντεμίρ. Επίσης μελέτησα μικρασιάτικο και ρεμπέτικο τραγούδι. Το 2012 ξεκίνησα να εμφανίζομαι σε χώρους μουσικούς στην Πόλη και συνεργάστηκα με δύο σπουδαία γκρουπ, τους Incesaz και τους Cafeé Aman Istanbul. Με το δεύτερο γκρουπ συνεργάστηκα μέχρι και το 2015.
Μια τούρκισσα στην «Εποχή»Τώρα είστε στην Ελλάδα, ποιο είναι το όνειρό σου;Να γνωριστώ και να συνεργαστώ με μεγάλους καλλιτέχνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Να κάνω συναυλίες. Να εμφανιστώ με το γκρουπ μου σε μουσικές σκηνές. Να φτιάξω το δικό μου ιδιαίτερο μουσικό προφίλ, που θα ενώνει τους ανθρώπους μέσα από τη μουσική.
Τι θα ήθελες να πεις στο ελληνικό κοινό και στους φίλους της «Εποχής»;Σας ευχαριστώ πολύ όλους. Ευχαριστώ την «Εποχή» που, μεταξύ άλλων, επέλεξε και μια τούρκισσα μουσικό να τραγουδήσει στη γιορτή της. Ελπίζω και πιστεύω ότι θα φύγουν ικανοποιημένοι. Θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ γι’ αυτό. Κυρίως, όμως, γιατί η μουσική ενώνει.
Σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή να με καλέσετε στη γιορτή σας, αλλά και για τη δυνατότητα να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες σας.
•