Ενώ το blame – game μεταξύ του εκδότη Στ. Ψυχάρη (που δεν πληρώνει καμία του υποχρέωση πουθενά) και τραπεζών συνεχίστηκε για την εβδομάδα που μας πέρασε, οι μέρες αθροίστηκαν για τους εξαντλημένους 500 εργαζόμενους του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ), που πλέον βαίνουν εις τον έβδομο απλήρωτο μήνα, σε διάστημα δύο χρόνων. Η πρώτη καθυστέρηση καταβολής μισθών εξάλλου σημειώθηκε το Μάρτιο του 2015.
Και το κύριο είναι τούτο. Ανεξάρτητα των οριζόντιων ευθυνών, οι εργαζόμενοι στον ιστορικό οργανισμό έχουν ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές, κάτι που φάνηκε και στην απελπισία και το θυμό της συνέλευσης της περασμένης Δευτέρας. Εκεί, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ομάδας στελεχών να εμφανίσουν τον Ψυχάρη σε «αποδρομή» ή έκπτωτο, η διατήρηση του ονόματος του στην ταυτότητα των εφημερίδων «Τα Νέα» και «Βήμα» διέψευδε κάθε εγχείρημα να αρχίσει να απομακρύνεται η δική του ευθύνη για το χάος και το φάσμα της καταστροφής των εργαζομένων. Αυτό επιβεβαιώθηκε το βράδυ της Τετάρτης, όταν, με αστραπιαίο τρόπο, έφτασε στα γραφεία των εφημερίδων η ανακοίνωση του εν λόγω εκδότη. Μια επιστολή που υποτίθεται απαντούσε στον πρωθυπουργό για τα δάνεια του επιχειρηματία και ως συνέχεια της συζήτησης στη Βουλή. Η επιστολή φιλοξενήθηκε αμέσως στα έντυπα και στα ψηφιακά μέσα. Έχει σημασία αυτό το τελευταίο, αφού ο Ψυχάρης συνεχίζει να ασκεί διοίκηση στον ΔΟΛ, τόσο ο ίδιος όσο και μέσω της γνωστής ομάδας προθύμων δημοσιογράφων και διοικητικών.
Εγκλωβισμένοι εργαζόμενοιΕίπαμε όμως: οι εργαζόμενοι είναι το θέμα. Που με φόβο να μην χαθούν τα εργασιακά τους κεκτημένα, δουλεύουν πέραν πια των δυνατοτήτων τους. Τουλάχιστον αυτοί που έχουν μόνο τις απολαβές από τον ΔΟΛ και όχι από άλλους. Όχι τυχαία, πολλοί πρόθυμοι της ιδιοκτησίας ελέγχονται για παράλληλες απασχολήσεις. Πολλές εξ αυτών σε δημόσια πόστα (ΑΠΕ). Και ενώ οι πρόθυμοι μισούν υποτίθεται το Δημόσιο ή το κράτος μέσω της αρθρογραφίας τους. Οι εργαζόμενοι στον ΔΟΛ, που μόνο μειοψηφικά διακίνησαν την εκδοχή της αυτοδιαχείρισης ή των απεργιακών φύλλων με συμπαράσταση από τις ενώσεις Τύπου, είναι σήμερα εγκλωβισμένοι μεταξύ τραπεζών- Ψυχάρη.
Οι πρώτες, μόλις την Πέμπτη ανέλαβαν πρωτοβουλία για τοποθέτηση διαχειριστή στο «μαγαζί» και αίτημα εκκαθάρισης, ενώ οι εργαζόμενοι έχουν ως τελευταία ελπίδα πως εν λειτουργία ο ΔΟΛ θα εξασφαλίσει και μια ενδιάμεση χρηματοδότηση (μέσω ανοίγματος λογαριασμού) και άρα μιας κάποιας καταβολής μισθού και για αυτούς. Το βέβαιο είναι πως σήμερα τα Μέσα του Οργανισμού βγαίνουν από απλήρωτους εργαζόμενους που τα έχουν δανειοδοτήσει (χωρίς να τους ζητηθεί, και άτοκα).
Η πτέρυγα Ψυχάρη έχει διασφαλίσει μαζί με το χαρτί της έκδοσης και τη μη μετατόπιση της πολιτικής γραμμής, που είναι σήμερα φανερά υπέρ μιας δεξιάς παλινόρθωσης, ενώ αναπαράγει τα επιχειρήματα των δανειστών. Βέβαια, όταν ακούστηκε και μόνο το όνομα του παλαιού δημοσιογράφου και βουλευτή Βασίλη Μουλόπουλου ως «παίχτη» για να εξευρεθεί λύση, αρθρογράφοι σε Βήμα και Νέα επιδόθηκαν σε πολεμική αρθρογραφία για άλωση του Τύπου από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, οι 500 εργαζόμενοι ζουν στα όρια της φτώχειας μαζί με τις οικογένειές τους. Το πιο λαϊκό κομμάτι των κάτω πατωμάτων του ΔΟΛ (τεχνικοί, διοικητικοί) έχουν κάνει σχεδόν στο σύνολό τους επίσχεση εργασίας. Και η ιδέα απεργίας σήμερα ακούγεται μειοψηφική, όταν το κυρίαρχο κλίμα απλώς μιλάει για την αναγκαιότητα του ανοιχτού μαγαζιού ως προϋπόθεση να είναι πιο δυνατό το brand του, σε περίπτωση που εμφανιστεί επενδυτής.
Ν. Κο.