Δεν είναι πρόθεση αυτού του σημειώματος να αναλύσει τις βαθύτερες αιτίες της κρίσης στον Τύπο, ούτε και την ξεχωριστή και ουσιαστική του σημασία, τον αναντικατάστατο και ξεχωριστό ρόλο του – ολόκληρου του Τύπου, κάθε άποψης – στη λειτουργία της Δημοκρατίας, της κοινωνίας, της καθημερινής ζωής των πολιτών. Έχουν πολλές φορές αναλυθεί από πολλούς και σ’ αυτή την εφημερίδα, όπως και οι μεγάλες παθογένειές του και ο συχνά βλαπτικός ρόλος του. Αλλά καθώς τα βήματα προς το κλείσιμο του ΔΟΛ διαδέχονται το ένα το άλλο, με τους εργαζόμενους να αγωνιούν για την εργασία τους, και το φάσμα του έντυπου, ιδίως, Τύπου να περιορίζεται δραματικά πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα για να εξοικονομήσουμε μια δυνατότητα διάσωσης, σύννομης βέβαια, και διαθέσιμης για ανάλογες περιπτώσεις. Νομική παρέμβαση κατ’ αναλογία που θα έχει εφαρμογή για όλες τις περιπτώσεις που αφορούν τον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο.
Η κυβέρνηση με την κεντρική ευθύνη που έχει θα ήταν σωστό και απαραίτητο να επανέλθει στην τοποθέτηση του πρωθυπουργού στην εκτός ημερήσιας διάταξης συζήτηση για τη διαπλοκή, που έγκαιρα, με ειλικρίνεια και ανοικτή σκέψη πρότεινε στα άλλα κόμματα την από κοινού προσπάθεια διάσωσης του υπερχρεωμένου Τύπου. Ο τορπιλισμός της πρότασης εκείνης της φάσης προκλήθηκε από τη ΝΔ διότι, ως συντηρητική δύναμη, δεν κατανοεί σε βάθος τη σημασία του πλουραλισμού αλλά και διότι, πολύ πιθανό, φοβάται ότι αυτός ο εκδοτικός χώρος μπορεί, επανασυνδεόμενος με ένα Κέντρο που δεν θα είναι υπό την ηγεμονία της, να είναι μακριά της. Ακόμη και τώρα δεν τοποθετείται θετικά, αντίθετα από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη που, έστω και με καθυστέρηση, συμφωνεί, εκτός από το Ποτάμι που δια του κ. Θεοδωράκη συμφωνούσε από την αρχή. Αρνητική δεν ήταν και η Ένωση Κεντρώων.
Να σημειώσουμε, ακόμη, την εγκληματική αλλά και ανεύθυνη στάση της εργοδοσίας που κυνικά εγκαταλείπει τον ΔΟΛ προφυλάσσοντας όσα έχει κερδίσει απ’ αυτόν, διότι ουδέποτε τον είχε αντιληφθεί ως ιστορικό ΔΟΛ – με τα καλά και τα κακά του – αλλά τον εκμεταλλεύτηκε ως τεράστιο εργαλείο για μπίζνες και ισχύ. Που τον ώθησε, σε συνδυασμό με τη χωρίς αρχές δημοσιογραφία που ενέπνευσε σε μέρος των σελίδων των εντύπων της, παρασάγγας μακριά από μια κριτική ή και πολεμική που, όμως, επισημαίνει και αφυπνίζει, στην αποκοπή από πάρα πολλούς παραδοσιακούς αναγνώστες του. Πολεμική που συχνά μετασχηματιζόταν σε προπαγάνδα για την πτώση της κυβέρνησης την επαύριον ακόμη της λαϊκής ετυμηγορίας.
Ωστόσο, η κυβέρνηση πρέπει να επανέλθει. Σίγουρα μετά την απόφαση του δικαστηρίου τα πιθανά βήματα διάσωσης είναι πιο δύσκολα. Όμως, μπορεί να αναζητηθούν και να βρεθούν, με βάση και διεθνή προηγούμενα. Τώρα, και αυτό διευκολύνει, δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες παίζοντας παιχνίδια σε βάρος των εργαζομένων και επιμένοντας να διαφυλάξουν περιουσίες που έφτιαξαν με «αέρα» που όμως αποδείχθηκε πολύ βαρύς για το Δημόσιο. Είναι ζήτημα καταρχάς δημοκρατίας, υπόθεση που δικαιολογεί και την εξαίρεση. Όμως, προστατεύει, όσο είναι δυνατόν, τις συνθήκες γαλέρας, που θα ενταθούν, για όσους συναδέλφους παραμένουν εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση που έχει κορμό την ανανεωτική και ριζοσπαστική Αριστερά μπορεί να δώσει ένα δείγμα της αντίληψής της παρά το ότι η πρότασή της αρχικά δεν έγινε αποδεκτή πολύ περισσότερο που – απερίσκεπτα ή κακόβουλα αδιάφορο – θεωρήθηκε υστερόβουλη. Με όσους συμφωνούν.
Π.Κ.