«Η ΚΟΡΗ»Καταστροφικές αποκαλύψεις
Του Στράτου ΚερσανίδηΜερικά μυστικά, όσο παραμένουν τέτοια, είναι σαν να μην υπάρχουν. Όταν πρόκειται για μυστικά που η αποκάλυψή τους μπορεί να ανατρέψει δραματικά τις ζωές των ανθρώπων, τότε καλύτερα να παραμένουν στην ασφάλεια που προσφέρει η άγνοια. Η γνώση είναι μεν δύναμη, αποτελεί δε και την απαρχή της ανθρώπινης τραγωδίας.
Οι παραπάνω σκέψεις αποτελούν τον άξονα της ταινίας «Η κόρη» (The daughter) του Σάιμον Στόουν, εμπνευσμένη από το πασίγνωστο θεατρικό έργο του Ερρίκου Ίψεν, «Η αγριόπαπια».
Σε μια απομακρυσμένη κωμόπολη στην Αυστραλία, που η τοπική οικονομία βασίζεται στην υλοτομία, επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια, ο Κρίστιαν. Αφορμή για την επιστροφή είναι ο γάμος του πατέρα του, Χένρι, με μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Ο Κρίστιαν θα συναντήσει τον παιδικό του φίλο, Όλιβερ, και θα γνωρίσει τη γυναίκα του, Σαρλότ και την κόρη του, Χέντβιγκ. Μαζί τους ζει και ο Γουόλτερ, πατέρας του Όλιβερ.
Καθώς προχωρά η αφήγηση, μαθαίνουμε πως η μητέρα του Κρίστιαν έχει αυτοκτονήσει, πως ο πατέρας του την απατούσε, πως ο Γουόλτερ φυλακίστηκε κάποτε για να καλύψει τον Χένρι, πως η Σαρλότ είχε εργαστεί παλιά στο εργοστάσιο του Χένρι το οποίο πρόσφατα έκλεισε, ενώ η Χέντβιγκ είναι θλιμμένη επειδή ο φίλος της μετακόμισε κάπου μακριά μαζί με την οικογένειά του.
Οι ευτυχισμένες οικογενειακές σχέσεις αποσταθεροποιούνται, ένα μυστικό φέρνει ανατροπές. Κι όμως, θα μπορούσαν όλα να παραμείνουν στο σκοτάδι και η ζωή να συνεχιστεί κάτω από την προστασία που προσφέρει η άγνοια. Τίθεται, λοιπόν, αμείλικτο το ερώτημα: είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τα πάντα; Τι προτιμάμε, την ευτυχία και τη γαλήνη της άγνοιας ή την αγωνία, τη δυστυχία και την τραγωδία της γνώσης; Είναι πάντοτε απαραίτητη η αλήθεια ή μήπως τα κατά συνθήκη ψεύδη είναι μια αναγκαιότητα; Είναι ή δεν είναι ψέμα η απόκρυψη της αλήθειας;
Πόσο όμορφα και πόσο εύστοχα θέτει ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Σάιμον Στόουν, όλα αυτά τα ερωτήματα χρησιμοποιώντας το κινηματογραφικό μέσο! Φροντίζει για τη μεστότητα των χαρακτήρων του, θεωρώντας -και πολύ σωστά- πως αυτοί είναι οι πυλώνες της δραματουργίας. Ύστερα πλέκει την ιστορία, δημιουργεί τα γεγονότα του παρόντος, φέρνει στην επιφάνεια εκείνα του παρελθόντος, επέρχεται η σύγκρουση και η ταινία αποκτά μορφή και περιεχόμενο.
Συγκλονιστικές ερμηνείες με την Οντέσα Γιάνγκ (Χέντβιγκ) να κερδίζει το βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου και τη Μιράντα Ότο (Σαρλότ) το βραβείο Β΄ γυναικείου ρόλου από την Ακαδημία Κινηματογράφου της Αυστραλίας. Το εξαιρετικό καστ συμπληρώνουν ο Τζέφρι Ρας, ο Σαμ Νιλ, ο Ίγιουεν Λέσλι και ο Πολ Σνάιντερ. Η Ακαδημία έδωσε στην ταινία και το βραβείο διασκευασμένου σεναρίου.
Ένα κινηματογραφικό διαμάντι από εκείνα που κάνουν αναπάντεχα την εμφάνισή τους προς το τέλος της σεζόν.
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ»Ζωή στο περιθώριο
Κάποιοι άνθρωποι ζουν σε επικίνδυνες ισορροπίες. Είναι η ίδια η ζωή η οποία τους οδήγησε σε αδιέξοδα από τα οποία προσπαθούν να ξεφύγουν. Και όχι πάντοτε με νόμιμο τρόπο. Τέτοιοι άνθρωποι είναι οι ήρωες της ταινίες του Ζουλιέν Λεκλέρκ, «Αδίστακτοι» (Braqueurs).
Τέσσερις άνδρες, ο Γιανί, ο Ερίκ, ο Νασέρ και ο Φρανκ, αποτελούν τη συμμορία η οποία πραγματοποιεί πολύ καλά σχεδιασμένες ληστείες στο Παρίσι. Όλα πηγαίνουν καλά και το τελευταίο κόλπο έχει αποφέρει σε όλους σημαντικό χρηματικό ποσό που σκέφτονται να τα παρατήσουν. Ένα λάθος όμως που κάνει ο Αμίν, αδελφός του Γιανί, θα φέρει τη συμμορία αντιμέτωπη με τους βαρόνους ναρκωτικών. Έτσι θα αναγκαστούν να κάνουν μια «δουλειά» για χάρη τους. Όμως τα πράγματα δεν θα πάνε όπως τα υπολογίζουν και οι δύο συμμορίες θα οδηγηθούν σε μια αιματηρή σύγκρουση.
Μια δυνατή αστυνομική ταινία η οποία διαθέτει μπόλικη δράση, ώστε να ικανοποιήσει τους πλέον απαιτητικούς θεατές αυτού του είδους. Πίσω όμως από όλα αυτά αναδεικνύονται οι χαρακτήρες και ιδίως οι σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των πρωταγωνιστών. Σχέσεις τιμής και σεβασμού αλλά και σχέσεις αυτοθυσίας απέναντι στην οικογένεια. Άνθρωποι οι οποίοι ζουν από την παρανομία στις παρυφές της μεγαλούπολης, περιθωριοποιημένοι μετανάστες κυρίως αλλά και ντόπιοι οι οποίοι αναζητούν «την καλή» που θα τους βγάλει από το βούρκο.
Μπορεί εύκολα πίσω από την ταινία να αναζητηθεί και να βρεθεί το κοινωνικό υπόβαθρο και η κριτική ματιά στην Ευρώπη της πλασματικής ευμάρειας. Κατά βάση όμως είναι μια ταινία δράσης που κόβει την ανάσα.
Στρα. Κερ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ «Η πόλη της σιωπής» (Interlude city of a dead man) της Άντζελα Ισμαήλος: Η Δάφνη, παλιά τραγουδίστρια της όπερας, βαριά άρρωστη, έχει αποσυρθεί στην Πάτμο κουβαλώντας ένα τραυματικό παρελθόν. Ένας προτεστάντης ιερέας έχει έρθει στο νησί αναζητώντας κάποια σπάνια χειρόγραφα στο μοναστήρι. Ένας ταυρομάχος αναζητά τα ίχνη της μητέρας του, η οποία πέθανε στο νησί ως μοναχή. Η γνωριμία τους θα αναδείξει ανεξέλεγκτα συναισθήματα.
«Οι δυο καρδιές» (Reparer les vivants) της Κατέλ Κιγιεβερέ: Ο Σιμόν, φανατικός σέρφερ, ενώ επιστρέφει με τους φίλους τους μετά από μια εξόρμηση στα κύματα, πέφτει θύμα τροχαίου. Στο νοσοκομείο οι γιατροί ενημερώνουν τους γονείς του πως είναι κλινικά νεκρός. Στο μεταξύ η Κλερ, μια νέα γυναίκα, μητέρα δύο παιδιών, περιμένει μια νέα καρδιά για να συνεχίσει να ζει. Τελικά όλα θα πάρουν το δρόμο τους και οι καρδιές του Σιμόν και της Κλερ θα συνδεθούν.
«Colossal» του Νάτσο Βιγκαλόντο: Η Γκλόρια χωρίς σπίτι και δουλειά επιστρέφει στην πόλη της και εκεί ξαναβρίσκει τον παλιό της φίλο, τον Όσκαρ, ο οποίος έχει αναλάβει το μπαρ του πατέρα του. Ενώ το έχει ρίξει στο ποτό, βλέπει στην τηλεόραση πως ένα τέρας έχει πανικοβάλει τη Σεούλ. Η Γκλόρια νιώθει πως κάτι την δένει με το τέρας και ανακαλύπτει με τρόμο ότι μιμείται κάθε της κίνηση.
«Αρχηγός από κούνια» (The boss baby) του Τομ Μακ Γκαρθ: Ο 7χρονος Τιμ περνάει ζωή χαρισάμενη, τρισευτυχισμένος με τους γονείς του. Όταν όμως καταφθάνει στο σπίτι τους με ταξί ένα μωρό, φορώντας κοστούμι και κουβαλώντας χαρτοφύλακα, όλος ο κόσμος του Τιμ ανατρέπεται.
«Η μυστική γραφή» (The secret scripture) του Τζιμ Σέρινταν: Η λαίδη Ρόουζ ζει σε ψυχιατρική κλινική επί 50 χρόνια. Ο δρ Γκριν προσπαθεί να βοηθήσει την ηλικιωμένη γυναίκα να ξαναθυμηθεί το παρελθόν της και έτσι αναδύεται μια γεμάτη και έντονη ζωή και αποκαλύπτεται η προσωπικότητά της. Πρόκειται για μια δυνατή και θαρραλέα γυναίκα η οποία, όμως, πληγώθηκε πολύ βαριά από τον έρωτα τον οποίο άφησε να κυριαρχήσει στη ζωή της.
«Η καλύτερη στιγμή τους» (Their finest) της Λόουαν Σέρφιγκ: Η Κατρίν Κόουλ ζει στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και βρίσκει δουλειά, ως συγγραφέας προπαγανδιστικών ταινιών. Ο Τομ Μπάρκλεϊ, μεγαλοπαραγωγός ταινιών, αποφασίζει να κάνει μαζί της μια ταινία με σκοπό να ανυψώσει το πεσμένο ηθικό των συμπατριωτών του. Ενώ η ταινία ετοιμάζεται και το Λονδίνο βομβαρδίζεται, η Κατρίν ανακαλύπτει πως πίσω από τις κάμερες υπάρχει τεράστιο υλικό που μπορεί να τροφοδοτήσει το σινεμά.
«Πεθαίνοντας στο γέλιο» του Στέλιου Κούλογλου: Τέσσερις παράλληλες ιστορίες με θέμα το χιούμορ σαν όπλο για πολιτική δράση. Οι διάσημοι Yesmen οργανώνουν την πρώτη μεγάλη φάρσα μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο. O Μάρτιν Σόνεμπορν, κωμικός και ευρωβουλευτής, πρωτοτυπεί για να σώσει την Ελλάδα. Οι Flashmob διακόπτουν εκδηλώσεις με το χαμόγελο στα χείλη. Και κάποιοι πεθαίνουν κυριολεκτικά από το γέλιο. Στην τελευταία συνέντευξη πριν τη δολοφονία του, ο διευθυντής του «Charlie Hebdo» προβλέπει ότι μόνο η βία των ισλαμιστών μπορεί να σκοτώσει το χιούμορ. Μια τραγωδία ανάμεσα σε τρεις κωμωδίες.
«Βικτωρία Θεοδώρου: Τα κύματα που με δίδαξαν το αυτονόητο» του Κώστα Νταντινάκη: Η ζωή και το έργο της ποιήτριας Βικτωρίας Θεοδώρου. Τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια στα Χανιά, τα χρόνια της εξορίας, η απομόνωσή της και η συγγραφή του έργου της.
«Ο ελκόμενος επί κρημνού, Κρήτη 1947» του Κώστα Νταντινάκη: Ενώ στα Χανιά μαίνεται ο Εμφύλιος, τα μεσάνυχτα της 1ης Αυγούστου, παρακρατικοί της ομάδας Παύλου Γύπαρη απάγουν δολίως από το σπίτι του τον αγωνιστή ιερέα του ΕΑΜ Νικόλαο Αποστολάκη και αφού τον βασανίζουν απάνθρωπα, τον πετούν στον Κόκκινο Γκρεμό κοντά στις φυλακές Καλαμίου. Η σύζυγός του εκτοπίζεται, ενώ τα πέντε παιδιά τους συνεχίζουν να διώκονται.
Σινεφίλ