36ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣΣημαντική ελληνική παρουσία Του Στράτου ΚερσανίδηΤην Κυριακή του Πάσχα, 16 Απριλίου 2017, διεξάγεται στην Τουρκία το κρίσιμο δημοψήφισμα, με το οποίο ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διεκδικεί την εδραίωσή του στην εξουσία με τη χορήγηση υπερεξουσιών στο πρόσωπό του. Τις μέρες αυτές και μέσα σε τεταμένο πολιτικό κλίμα αλλά και μέτρων αποκλεισμού της αντιπολίτευσης του «όχι», πραγματοποιείται στην Κωνσταντινούπολη το 36ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου, οι εκδηλώσεις του οποίου ξεκίνησαν στις 5 Απριλίου και θα ολοκληρωθούν το Μεγάλο Σάββατο, 15 Απριλίου, μία ημέρα πριν από τι δημοψήφισμα. Όπως είναι λοιπόν φυσικό, το ενδιαφέρον του τουρκικού λαού είναι στραμμένο πρωτίστως στις κάλπες, οι οποίες θα καθορίσουν και τη μελλοντική πορεία της Τουρκίας και δευτερευόντως στο Φεστιβάλ. Βέβαια οι φανατικοί σινεφίλ δεν πτοούνται και μπορεί, αφενός να ενδιαφέρονται για την πολιτική κατάσταση, αφετέρου να μην αδιαφορούν για μια τόσο σημαντική πολιτιστική εκδήλωση όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου.
«Με τις προσεγμένες επιλογές ταινιών σε όλα τα τμήματα και το πλούσιο πρόγραμμά του, το 36ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κωνσταντινούπολης δίνει την ευκαιρία στους θεατές να εξερευνήσουν τις πιο σημαντικές στιγμές του τουρκικού και τους διεθνούς κινηματογράφου» σημειώνει ο Γκιοργιούν Τανέρ, γενικός διευθυντής του Ιδρύματος για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό, το φορέα ο οποίος διοργανώνει το Φεστιβάλ.
Ο διευθυντής του Φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης, Κερέμ Αγιάν, ο οποίος έχει την ευθύνη του προγράμματος, έχει επιλέξει -μαζί με τους συνεργάτες του- 203 ταινίες (186 μεγάλου και 17 μικρού μήκους) από 61 χώρες, αντιπροσωπευτικές των τάσεων και των ρευμάτων στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Ελληνικές συμμετοχέςΚαμία ελληνική ταινία δεν περιλαμβάνεται ανάμεσα στις 13 οι οποίες συμμετέχουν στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα και οι οποίες διακδικούν τη Χρυσή Τουλίπα. Όμως η χώρα μας εκπροσωπείται στην κριτική επιτροπή, μέλος της οποίας είναι ο σκηνοθέτης Σύλλας Τζουμέρκας.
Ελληνική συμμετοχή έχουμε στο τμήμα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο είναι διαγωνιστικό και το βραβείο απονέμεται από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η ταινία η οποία εκπροσωπεί τη χώρα μας είναι η «Πλατεία Αμερικής» του Γιάννη Σακαρίδη, η οποία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και πριν από μερικές εβδομάδες πήρε το δρόμο προς τις αίθουσες. Στην ταινία «Glory», την οποία επίσης είδαμε στη Θεσσαλονίκη και προβάλλεται σε αυτό το τμήμα, η Ελλάδα συμμετέχει ως συμπαραγωγός, μαζί με τη Βουλγαρία.
Στο τμήμα Γκαλά, προβάλλονται σε πρεμιέρα πολυαναμενόμενες ταινίες σημαντικών σκηνοθετών ή ταινίες στις οποίες συμμετέχουν γνωστοί ηθοποιοί. Ανάμεσα στις 11 που έχουν επιλεγεί φέτος για το τμήμα αυτό, προβάλλεται ο «Νοτιάς» του Τάσου Μπουλμέτη. Στο τμήμα νέων σκηνοθετών (Young Masters), οι οποίοι διακρίνονται για τη νέα πνοή και τη φρεσκάδα που φέρνουν με τις ταινίες τους συμμετέχει το «Άφτερλοφ» του Στέργιου Πάσχου που επίσης είδαμε στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Βλέπουμε, λοιπόν, πως είναι αρκετά σημαντική φέτος η παρουσία του ελληνικού κινηματογράφου στην Κωνσταντινούπολη
Μάνα μου, ΙστανμπούλΕλληνικού ενδιαφέροντος είναι και μια ταινία ντοκιμαντέρ, η οποία συμμετέχει στο αντίστοιχο διαγωνιστικό τμήμα για τουρκικά ντοκιμαντέρ. Ο τίτλος του είναι «Μάνα μου, Ιστανμπούλ», σκηνοθετεί η Νιχάν Αρισόι και κεντρικό πρόσωπο γύρω από το οποίο περιστρέφεται η ταινία είναι ο Μάκης Σταυρίδης.
Το ντοκιμαντέρ αναφέρεται στις τραυματικές μνήμες και πώς αυτές παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας. Οι άνθρωποι πενθούν για την απώλεια αλλά η πραγματική απώλεια βρίσκεται πέρα από αυτήν. Και ο κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει με διαφορετικό τρόπο την απώλεια ενός προσώπου, την απώλεια ενός αντικειμένου, την απώλεια της ελευθερίας, την απώλεια της πατρίδας του. Αυτό είναι σε γενικές γραμμές το περίγραμμα αυτού του ντοκιμαντέρ, για το οποίο ελπίζω να έχουμε να πούμε περισσότερα την ερχόμενη εβδομάδα.
Δεκαήμερο ταινιώνΕκτός από το Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα, το οποίο κατοχυρώνει το διεθνή χαρακτήρα του Φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης, έντονη είναι και η παρουσία του τουρκικού κινηματογράφου, με επίκεντρο το Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα. Λαμβάνοντας υπόψη τη δυναμική του τουρκικού σινεμά τα τελευταία 10-15 χρόνια, το αντίστοιχο τμήμα του φεστιβάλ παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, κάτι το οποίο επιβεβαιώνεται από την προσέλευση του κοινού.
Στο διαγωνιστικό τμήμα συμμετέχουν 12 ταινίες οι οποίες διεκδικούν την αντίστοιχη Χρυσή Τουλίπα. Όμως υπάρχουν ακόμη τα τμήματα «Νέος Τουρκικός Κινηματογράφος» με 6 ταινίες, «Ντοκιμαντέρ» (διαγωνιστικό) με 9 ταινίες, «Μικρού Μήκους» με 11 ταινίες, ενώ δύο ταινίες προβάλλονται ως Ειδικές Προβολές.
Μια σημαντική τιμητική εκδήλωση συνόδευσε την τελετή έναρξης του φετινού φεστιβάλ της Κωνσταντινούπολης. Ο 77χρονος ηθοποιός Ίαν Μακ Κέλεν, γνωστός από ταινίες όπως «Ριχάρδος ο 3ος», «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών», «X-Men» κ.λπ., τιμήθηκε και παρέλαβε ειδικό βραβείο για το σύνολο του έργου του, ενώ στις 7 Απριλίου, μίλησε στο Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου. Η τιμητική εκδήλωση συνοδεύτηκε από την προβολή της ταινίας «Ριχάρδος ο 3ος» (σκην.: Ρίτσαρντ Λονγκρέιν - 1995).
Ο πρωτοποριακός γάλλος σκηνοθέτης Βενσάν Ντιετρ τιμάται με μια αναδρομή στο έργο του υπό τον τίτλο Ασκήσεις Μοναξιάς, η οποία περιλαμβάνει 9 ταινίες.
Ενημερωτικά αναφέρουμε πως υπάρχουν ακόμη τα τμήματα «Κρυμμένοι Θησαυροί» (5 ταινίες), «Που είσαι αγάπη μου» (7 ταινίες), «Μουσικοί» (7 ταινίες), «Σινεμανία» (11 ταινίες), «Αντι-στρες» (7 ταινίες), «Ζώνη εξόρυξης» (9 ταινίες), «Τα καλύτερα από τα καλύτερα» (23 ταινίες), «Αμφισβητώντας το χρόνο» (7 ταινίες) κ.λπ.
Καλή Ανάσταση!
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ «Στα δάση της Σιβηρίας» (Dans les forets du Siberie) του Σαφί Νεμπού: Ο Τέντι είναι ένας επιτυχημένος επαγγελματίας ο οποίος εργάζεται σε μια μεγάλη εταιρεία νέων μέσων επικοινωνίας. Έρχεται όμως η ώρα που αισθάνεται πως όλα αυτά τον κουράζουν και είναι χωρίς νόημα. Έτσι αποφασίζει να εγκαταλείψει τη ζωή και τις ανέσεις που του προσφέρει το Παρίσι και φεύγει για ένα μακρινό ταξίδι στη Σιβηρία. Επιλέγει μια καλύβα στις παγωμένες όχθες της λίμνης Βαϊκάλη και ζει μόνον με τα απαραίτητα. Όμως μια τέτοια ζωή εμπεριέχει κινδύνους κι έτσι ο Τέντι μια μέρα πέφτει σε σφοδρή χιονοθύελλα και χάνεται στην ερημιά. Ενώ η ζωή του βρίσκεται σε κίνδυνο, έρχεται η σωτηρία στο πρόσωπο ενός άνδρα, ο οποίος ζει στα δάση της Σιβηρίας. Ο Αλεξέι, όπως είναι το όνομά του, είναι καταζητούμενος και κρύβεται εκεί επί χρόνια. Οι δύο αυτοί άνδρες, οι οποίοι είναι τόσο διαφορετικοί και έχουν εντελώς διαφορετικά βιώματα, θα αναπτύξουν μια σχέση φιλίας και αλληλοβοήθειας που είναι απαραίτητες για να επιβιώσει κανείς σε τόσο δύσκολες φυσικές συνθήκες.
«Ο δρόμος της διαφυγής» (Un sac des billes) του Κριστιάν Ντιγκέ: Είναι το 1941 και το Παρίσι βρίσκεται κάτω από τη γερμανική κατοχή. Η ζωή είναι πολύ δύσκολη, ενώ οι Εβραίοι αρχίζουν και νιώθουν την απειλή. Έτσι, ο πατέρας του Μορίς και του Ζοζέφ Ζοφό, αποφασίζει να στείλει τα παιδιά του στην Ελεύθερη Ζώνη. Εκεί τα δύο παιδιά θα συναντήσουν τα μεγαλύτερα αδέλφια τους και θα ξεφύγουν από τον κίνδυνο που τους απειλεί λόγω της εβραϊκής καταγωγής τους. Τα δύο αγόρια έχουν να κάνουν ένα μεγάλο και δύσκολο ταξίδι. Θα ταξιδέψουν με τρένο, θα περπατήσουν πολλά χιλιόμετρα, θα αντιμετωπίσουν σοβαρούς κινδύνους. Όμως θα συνεχίσουν επειδή πρέπει να σμίξουν με την οικογένειά τους και να σωθούν.
«Μαχητές των δρόμων 8» (The fate of the furious) του Φ. Γκάρι Γκρέι: Μετά το γάμο του Ντομ και της Λέτι και την αποχώρηση από την ενεργό δράση του Μπράιαν και της Μία, η παρέα προσπαθεί να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Φυσικά δεν θα τα καταφέρει. Η 8η συνέχεια της σειράς ταινιών.
«Το ταξίδι του αυτοκράτορα 2» (L’ empereur) του Λικ Ζακέ: Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την ενηλικίωση του αυτοκρατορικού πιγκουίνου και το πρώτο του ενστικτώδες ταξίδι προς τον ωκεανό.
«Afterimage» (Powidoki) του Αντρέι Βάιντα: Η τελευταία ταινία του πολωνού σκηνοθέτη με θέμα το ζωγράφο Βλάντισλαβ Στρζεμίνσκι, ο οποίος, το 1945, έρχεται σε αντίθεση με το σταλινισμό επειδή αρνήθηκε να ακολουθήσει την καθεστωτική φόρμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Αποτέλεσμα ήταν να διωχθεί και να χάσει την έδρα του στο πανεπιστήμιο.
«Τα μυστήρια του Ιερώνυμου Μπος» (El Bosco, el jardin de los suenos) του Χοσέ Λουίς Λόπεθ Λινάρες: Η ταινία εξερευνά το μυστήριο πίσω από το διάσημο πίνακα του Μπος, «Ο κήπος των επίγειων απολαύσεων» που βρίσκεται στο μουσείο Πράντο.
Σινεφίλ