Λίγα εικοσιτετράωρα πριν από το χαρμόσυνο μήνυμα της εκ νεκρών έγερσης, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας επέλεξε σε συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου να δώσει μια αισιόδοξη νότα, με αφορμή την προσυμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση.
Εκτιμώντας θετικά το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης, κυρίως από τη σκοπιά της αποτροπής των κινδύνων που συνιστούσαν οι αρχικές απαιτήσεις των πιο σκληρών από τους δανειστές, περιέγραψε τα επόμενα βήματα που απομένουν ως την τελική έγκριση της συμφωνίας στην έκτακτη συνεδρίαση της Ευρωομάδας (αρχές Μαΐου), με κρίσιμο ενδιάμεσο σταθμό την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ (21-22 Απριλίου), όταν «πιθανόν να δούμε πού καταλήγουμε σε σχέση με το χρέος». Άμεσος στόχος, η «πολιτική δυνατότητα ένταξης εκ μέρους της ΕΚΤ στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης».
Όμως αυτά δεν είναι παρά τα προαπαιτούμενα βήματα για την επίτευξη του βραχυπρόθεσμου στόχου της ανάκαμψης της οικονομίας και της εισόδου σε τροχιά ανάπτυξης, στοιχεία που αποτελούν προϋπόθεση, «ώστε να μπορέσουμε να οδηγηθούμε σε έξοδο από την επιτροπεία και τα μνημόνια».
Παρότι ο πρωθυπουργός τόνισε ιδιαίτερα αυτό τον οικονομικό, κυρίως, στόχο, που τον συνέδεσε και με «μια μεγάλη πολιτική αντεπίθεση» για την απόκρουση των σχεδίων της ΝΔ, δεν περιορίστηκε σε αυτόν. Επισήμανε, επίσης, την ανάγκη να επιταχυνθεί το έργο των κρίσιμων για την κυβερνητική δράση τομέων (ζητώντας, μάλιστα, «εντός 15 ημερών συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα»), όπως μεταρρυθμίσεις στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην εκπαίδευση, την υγεία, και τη συνταγματική αναθεώρηση.
Πάντως, η ίδια η απαρίθμηση, ιεράρχηση και περιγραφή των σταθμών και των στόχων, παρά τον αισιόδοξο τόνο και τη δικαιολογημένη διάθεση επιτάχυνσης των προσπαθειών, σκιαγραφεί τη ρεαλιστική εικόνα, όπου η έλευση της ανάστασης δεν είναι θέμα ημερών, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και συνδέεται με τη συνδρομή σημαντικών προϋποθέσεων. Η επαλήθευσή της δεν αποτελεί ένα θαύμα, είναι αποτέλεσμα της δύσκολης εφαρμογής ενός σχεδίου εξόδου από τα μνημόνια και προεισαγωγής σε μια προοπτική, η οποία αντιμάχεται και αποδυναμώνει τους σχεδιασμούς των κέντρων που τα εξυφαίνουν.