Ο εκτεταμένος συγκρουσιακός κύκλος που άνοιξε κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας ουσιαστικά έχει κλείσει από το 2015. Η ριζοσπαστική αριστερά σε όλες τις εκφάνσεις της πρωταγωνίστησε στη συλλογική δράση. Η κινηματική νηνεμία της τελευταίας διετίας, έπειτα δηλαδή από την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από τον ΣΥΡΙΖΑ, αποσυσπείρωσε και διαχώρισε δίκτυα ακτιβιστών που προηγουμένως αγωνίζονταν μαζί. Η δεδομένη αυτή εσωστρέφεια έχει απολήξεις όχι μόνο σε αυτό, το οργανωτικό επίπεδο, αλλά και στη συγκρουσιακή αντιπαράθεση εκτός ορίων για την όποια αριστερή πολιτική στράτευση.
Τα επαναλαμβανόμενα γεγονότα «τραμπουκισμών» μεταξύ φοιτητών που ανήκουν στην ΕΑΑΚ τον τελευταίο μήνα, ίσως είναι ενδεικτικά της κατάστασης. Πίσω από τη σύγκρουση φαίνεται να σοβούν δυο διαφορετικά πολιτικά πλαίσια προοπτικής για τα ΕΑΑΚ, τα πλέον καθιερωμένα φοιτητικά σχήματα της φοιτητικής αριστεράς. Από τη μια πλευρά η ΑΡΑΣ (Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση), που τον Αύγουστο του 2015 έφυγε από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συγκρότησε μαζί με άλλες δυνάμεις τη ΛΑΕ, θεωρεί πως πρέπει να υπάρξει η μέγιστη πολιτική ενότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς και στο επίπεδο των φοιτητικών παρατάξεων. Όπως ανακοινώνει: «υπάρχει ένα πολιτικό σχέδιο που επιδιώκει την συνεργασία όλων των δυνάμεων της αριστεράς που μπορούν να συγκλίνουν σε ένα συνεκτικό μεταβατικό αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα.[…] Το πολιτικό σχέδιο για τα ΕΑΑΚ που θέλει να υπηρετήσει η ΑΡΑΣ επιδιώκει μία μεσοπρόθεσμη διαδικασία: α) την εκλογική συνεργασία ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡΔΙΝ σε κάθε σχολή, β) την κοινή εκλογική καταγραφή αυτών των εκλογικών συνεργασιών, γ) τη βραχυ-μεσοπρόθεσμη διαμόρφωση ενιαίων αριστερών ριζοσπαστικών σχημάτων ανά σχολή, δ) τη διατήρηση της αυτοτέλειας των ΕΑΑΚ, αλλά και τη συστηματική περιοδική συλλειτουργία και ανάληψη κοινών πρωτοβουλιών με τα άλλα δύο δίκτυα και ε) την κατεύθυνση ενοποίησής τους σε ένα μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα και στο βαθμό που όλα τα προηγούμενα θα έχουν αποδώσει και οδηγήσει σε μεγαλύτερες συνθέσεις».
νΚΑ: Ξένες πρακτικέςΑπό την άλλη η νεολαία του ΝΑΡ (νΚΑ) θεωρεί πως ένας τέτοιος δρόμος έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει. Σε ανακοίνωσή της αναφέρει: «το δίλημμά είναι αν ο πρωτόλειος ριζοσπαστισμός που κυοφορείται εντός της νεολαίας θα διοχετευτεί στη συμβολή μιας πολιτικής και ενός μετώπου αντικαπιταλιστικού ή αν θα συμβάλλει σε μια πολιτική «φιλολαϊκής διαχείρισης» του καπιταλισμού[…]. Η ΛΑΕ προτείνει ένα “αντιμνημονιακό, πατριωτικό, μέτωπο”, χωρίς περιεχόμενο και προοπτική ρήξης με την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του κεφαλαίου, αναπαράγοντας όλα τα όρια της γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ».
Στις αρχές Απριλίου όμως η πολιτική αντιπαράθεση είχε ήδη αρχίσει να γίνεται τοξική και να φτάνει στο επίπεδο της ενσώματης σύγκρουσης, έπειτα από «νταηλίκια» στο ΠΑΜΑΚ μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. «Το ΝΑΡ[…]αποδοκιμάζει έντονα τη ξένη για την πρακτική της ριζοσπαστικής αριστεράς και δυστυχώς διασπαστικού χαρακτήρα παρέμβαση του γραφείου τύπου της ΛΑΕ Α’ Θεσ/κης σε σχέση με τα γεγονότα στην ΕΑΑΚ Θεσσαλονίκης.
Η πλήρης πολιτική κάλυψη της πλειοψηφίας της ηγεσίας της ΛΑΕ (με ανακοίνωση της στα κοινωνικά δίκτυα) στους τραμπουκισμούς και τα νταηλίκια της ΑΡΑΣ, δείχνει ότι δεν πρόκειται για απλή επανάληψη των εκφυλιστικών πρακτικών αστικής βίας που χαρακτηρίζουν εδώ και χρόνια τη δράση αυτής της ομάδας σε βάρος μάλιστα άλλης συνιστώσας των ΕΑΑΚ. Και αν δεν υπήρχε η ψύχραιμη πολιτική στάση της νΚΑ ως εγγυήτριας της ενότητας των ΕΑΑΚ, δεν ξέρουμε που θα βρισκόμασταν σήμερα. Άρα, οι επικοινωνιακού τύπου αφορισμοί για “σεκταρισμούς” και άλλα τινά δεν μας αφορούν».
Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση του γραφείου τύπου της ΛΑΕ Α’ Θεσσαλονίκης που τόνιζε: «βλέπουμε να αποτυπώνονται στα πανεπιστήμια πολιτικές και πρακτικές ακραίου σεχταρισμού από συγκεκριμένες δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που κινούνται ιδίως στο πλαίσιο της νΚΑ. Το τελευταίο, όμως, χρονικό διάστημα επιχειρείται μια ποιοτική τομή: απόπειρες διαγραφής φοιτητών-μελών της ΛΑ.Ε που εδώ και χρόνια συμμετέχουν στα ΕΑΑΚ, άρνηση οποιασδήποτε ευρύτερης συνεργασίας και λειτουργία των σχημάτων ως μονοκομματικών παρατάξεων, πρακτικές πρωτοφανείς για τα σχήματα των ΕΑΑΚ. Αποκορύφωμα αυτής της λογικής η απρόκλητη επίθεση κατά τη διάρκεια διαδικασίας των ΕΑΑΚ στη Θεσσαλονίκη σε φοιτητές μέλη των ΕΑΑΚ που ανήκουν στη ΛΑ.Ε και ανένταχτους αγωνιστές, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό τους».
Στην ιδιότυπη διελκυστίνδα εμπλέκεται και η ΑΡΙΣ ενάντια στην ΑΡΑΣ, ενώ η ΑΡΑΝ, πρώην οργάνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και νυν ΛΑΕ, φαίνεται να τηρεί αποστάσεις από τη διαμάχη στην οποία οι τόνοι μάλλον έχουν πέσει. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα αναζωπυρωθεί αργότερα μιας και οι συνθήκες επώασης της σύγκρουσης δεν έχουν εκλείψει.
Βασίλης Ρόγγας