Δεν είναι η πρώτη φορά που οι συμβασιούχοι του δημοσίου γίνονται κλωτσοσκούφι για μικροπολιτικές επιδιώξεις. Αυτή τη φορά, όμως, το παιχνίδι στην πλάτη των συμβασιούχων ξεκινάει από θεσμούς, που εννοείται ότι προστατεύουν το δίκαιο, τους νόμους και το Σύνταγμα, και αγγίζει όλη την αντιπολίτευση από την αριστερά έως την άκρα δεξιά. Αφορμή για τη μεγάλη αναστάτωση που έχει προκληθεί, κυρίως σε εργαζόμενους συμβασιούχους στην καθαριότητα των ΟΤΑ, αποτέλεσε η αμετάκλητη δικαστική απόφαση, ομόφωνη όπως φημολογείται, του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που δείχνει την έξοδο στους εργαζόμενους και μάλιστα, όπως φημολογείται με επιστροφή των δεδουλευμένων τους κατά την περίοδο παράτασης των συμβάσεών τους.
Επί των κυβερνήσεων του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δημιουργήθηκε η βιομηχανία παραγωγής συμβασιούχων, οι οποίοι, ενώ κάλυπταν μόνιμες και πάγιες θέσεις εργασίας, κρατούνταν όμηροι των διαθέσεων και των πολιτικών επιδιώξεων της κάθε κυβέρνησης. Το 2014 με το λεγόμενο προεδρικό διάταγμα Παυλόπουλου, του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας, μονιμοποιήθηκαν όσοι κάλυπταν μόνιμες και πάγιες θέσεις εργασίας στο δημόσιο, και για να αποτραπεί το ίδιο φαινόμενο, το άρθρο 103 του Συντάγματος, κατά την αναθεώρηση του 2008, δεν επιτρέπει την αλλαγή σύμβασης, αλλά και τη μονιμοποίηση συμβασιούχου. Οι θέσεις για μόνιμους δημοσίους υπαλλήλους προκηρύσσονται και οι προσλήψεις γίνονται μέσω ΑΣΕΠ.
Με την απαγόρευση των διορισμών λόγω μνημονίων και τους όρους για μείωση των υπαλλήλων του δημοσίου, άρχισαν να υπάρχουν κενά σε προσωπικό σε χώρους κρίσιμους μεταξύ των οποίων και στο χώρο των ΟΤΑ και κυρίως στην καθαριότητα. Τα κενά αυτά έγινε προσπάθεια να καλυφθούν από συμβασιούχους ορισμένου χρόνου (οκτάμηνα), οι οποίοι απολύονταν όταν έληγε η σύμβασή τους. Αποτέλεσμα ήταν η προβληματική εξυπηρέτηση του πολίτη από τη μια, αλλά και η αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Οδηγία που απαγορεύει την κατάχρηση αυτών των συμβάσεων για μόνιμες και πάγιες υπηρεσίες. Η σημερινή κυβέρνηση για ν’ αντιμετωπίσει τα παραπάνω προβλήματα έδωσε δύο παρατάσεις σ’ αυτές τις συμβάσεις πρώτα επί υπουργίας Κατρούγκαλου μέχρι τέλος του 2016 και στη συνέχεια επί υπουργίας Βερναρδάκη έως το τέλος του 2017. Στο μέτρο αυτό αντέδρασαν λιγοστοί δήμαρχοι αλλά και κάποιοι λίγοι επίτροποι που ελέγχουν τις πληρωμές των Δήμων. Ο νυν υπουργός κ. Σκουρλέτης κατέθεσε τροπολογία, για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι των οποίων τα εντάλματα πληρωμής δεν υπέγραφαν οι λίγοι επίτροποι του Ελεγκτικού Συμβουλίου. Ταυτόχρονα ανακοίνωσε πως θα πάρει νομοθετική πρωτοβουλία, ώστε όσοι εργαζόμενοι καλύπτουν μόνιμες και πάγιες θέσεις εργασίας να μονιμοποιηθούν. Αυτό αποτέλεσε την αφορμή για την επίθεση της αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση, κατηγορώντας την πως εμπόριο «πέτσινων» θέσεων, προσπάθεια χειραγώγησης των εργαζομένων, εμπόριο ελπίδας κ.λπ. Μάλιστα, με διάφορες αλχημείες προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι προσλαμβάνονται από την πίσω πόρτα χιλιάδες εργαζόμενοι, επιδιώκοντας να τραβήξουν την προσοχή των δανειστών, ώστε να δημιουργήσουν πρόβλημα στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Ποιοι και πόσοι είναι σήμερα συμβασιούχοιΜε βάση τα τελευταία μηνιαία στοιχεία, οι συμβασιούχοι που πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι περίπου 50.000. Είναι, δε, υπό τον έλεγχο των δανειστών και έχει γίνει αποδεκτό να μην υπερβαίνουν μεσοσταθμικά τον αριθμό του προηγούμενου χρόνου, του 2016 στην προκειμένη περίπτωση. Από αυτούς όσοι καλύπτουν μόνιμες και πάγιες θέσεις είναι περίπου 10.000 και στην τελευταία αξιολόγηση συμφωνήθηκε να εξαιρεθούν από το παραπάνω μέτρο οι εργαζόμενοι που θα προσληφθούν για να καλύψουν ανάγκες για το προσφυγικό και άλλες έκτακτες ανάγκες που, όμως, καταγράφονται και δημοσιοποιούνται.
Επίσης, υπάρχουν περί τις 20.000 συμβασιούχοι έργου ή ορισμένου χρόνου που είναι εκτός κρατικού προϋπολογισμού (ΕΣΠΑ, ειδικοί λογαριασμοί, αυτοχρηματοδοτούμενα προγράμματα κ.λπ.) και καταγεγραμμένοι. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα οι συμβασιούχοι γίνονται κλωτσοσκούφι είτε για να χτυπηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που διορίζει δήθεν τα «δικά του παιδιά», είτε για να δημιουργηθεί πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις για την αξιολόγηση, είτε για να δοθεί κουράγιο στα «δικά τους παιδιά». Ξαφνικά, και ενώ κλείνει η αξιολόγηση, έρχεται, μέσω διαρροών, στο προσκήνιο η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Ομόφωνη, όπως φημολογείται, βγάζει αντισυνταγματικές τις παρατάσεις που δόθηκαν και δίνει ξανά τους συμβασιούχους βορά στην αντιπολίτευση.
Να αποκατασταθούν οι εργαζόμενοιΔεν θα σχολιάσω την αντισυνταγματικότητα, ούτε ειδικός είμαι ούτε και μου πέφτει λόγος. Εκείνο, όμως, το 17-14 για την επιστροφή των δεδουλευμένων από φτωχούς ανθρώπους που ζουν με 500-800 ευρώ το μήνα και μαζεύουν σκουπίδια, δεν μπορεί, φαντάζομαι, να το καταπιεί κανένας. Αυτοί, που όταν συζητούν για τις αυξήσεις τους ψηφίζουν ομόφωνα, δικαιούνται, δήθεν για την προστασία του δημοσίου συμφέροντος, να ζητούν από φτωχούς εργαζόμενους να επιστρέψουν τον ιδρώτα τους. Εντάξει, ο Μητσοτάκης θέλει να απολύσει τέτοιους ανθρώπους., το έχει κάνει ήδη, χωρίς να νιώσει την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη.
Η αριστερά πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που η κυβέρνηση λέει πως «θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι και θα αποκατασταθούν όσοι καλύπτουν πάγιες θέσεις», είναι δυνατόν να λέει πως «η κυβέρνηση μαζί με την ΚΕΔΕ, κρατικούς μηχανισμούς και άλλα αστικά κόμμα συνεχίζει το γαϊτανάκι κοροϊδίας σε βάρος των εργαζομένων»;.
Είναι δυνατόν ο πόνος των ανθρώπων που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, να αποτελεί πεδίο άσκησης μικροπολιτικής. Είναι δυνατόν οι ΟΤΑ να χρησιμοποιούνται ως εφαλτήριο προσωπικής προβολής και κομματικής αναρρίχησης; Είναι δυνατόν από ανώτατα σώματα να γίνονται διαρροές για την εξυπηρέτηση κομματικών μικροπολιτικών;
Η κυβέρνηση οφείλει, σταθερή στις θέσεις της, να αποκαταστήσει τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι να αποκρούσουν τις σε βάρος τους επιθέσεις, διεκδικώντας τη ζωή τους.
Πέτρος Ζούνης