Δεν είναι η πρώτη φορά που οι συμβασιούχοι γίνονται πεδίο άσκησης μικροπολιτικών παιχνιδιών. Δεκαετίες τώρα η μέθοδος των συμβάσεων ορισμένου χρόνου έχει αξιοποιηθεί από το δικομματισμό, προκειμένου να μοιράζεται σε μεγαλύτερο αριθμό ευνοουμένων, τάχα, ομήρων του πελατειακού συστήματος ένα αβέβαιο μεροκάματο. Το καινούργιο στοιχείο είναι ότι ο νέος κύκλος εκμετάλλευσης της αβεβαιότητας ξεκίνησε με διαρροή από ανώτατο δικαστήριο, την οποία, σαν έτοιμη από καιρό, η αξιωματική αντιπολίτευση αξιοποίησε για να κερδοσκοπήσει με τον πόνο χιλιάδων ανθρώπων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που οι ενδιαφερόμενοι έψαχναν να βρουν μια λύση, ώστε να μη γίνουν βορά μιας άδικης δικαιοσύνης οι πιο αδικημένοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε όχι μόνο να επιρρίψει την ευθύνη για το πρόβλημα σε μια κυβέρνηση που το κληρονόμησε ως πελατειακή πρακτική δεκαετιών, αλλά και να ξεδιπλώσει την ανάλγητη νεοφιλελεύθερη αντίληψή του, δηλώνοντας ότι η λύση για το πρόβλημα των συμβασιούχων είναι η αγορά των υπηρεσιών που προσφέρουν από τον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή η επιστροφή των εργολάβων παντός τύπου στο δημόσιο από την κυρία είσοδο. Μια πολιτική ιδιωτικοποίησης του δημοσίου και μετατροπής των εργαζομένων σε ενοικιαζόμενους είλωτες.
Σε πλήρη αντίθεση με την προσπάθεια που γίνεται, ώστε με άμεση νομοθετική ρύθμιση να γίνει σεβαστή η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου, αλλά και η υπόδειξη της ΕΕ να μην γίνεται κατάχρηση της λύσης των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, όταν πρόκειται για την κάλυψη πάγιων αναγκών, όπως καταφανώς συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις.
•