Η εκλογική καμπάνια για τον γ΄ γύρο (των κοινοβουλευτικών εκλογών) στη Γαλλία άρχισε και επίσημα από τις αρχές της εβδομάδας, μετά την ανακοίνωση των περιφερειακών συνδυασμών των κομμάτων και των μεμονωμένων υποψηφίων. Το ενδιαφέρον για τις εκλογές αυτές είναι μεγάλο, αν κρίνουμε από τη συμμετοχή των υποψηφίων, που φθάνουν τους 2.882.
Στις εκλογές αυτές, ασφαλώς, θα καταγραφεί ο συσχετισμός δύναμης των πολιτικών δυνάμεων και ακόμα θα αποσαφηνιστεί αν το κόμμα του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, «Η δημοκρατία μπροστά», θα κατορθώσει να κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία 289 εδρών, από τις 577, για να κυβερνήσει ανεμπόδιστα, χωρίς να στηριχθεί στη δεξιά, τους Ρεπουμπλικάνους -που έχουν θέσει ως στόχο τους να συγκατοικήσουν με τον πρόεδρο- ή στους σοσιαλιστές, που κατεβαίνουν στις εκλογές αποδυναμωμένοι με ενιαίους συνδυασμούς, βαθύτατα, όμως, διχασμένοι ως προς το σκοπό τους, γιατί η δεξιά πτέρυγα προσβλέπει στη συμμετοχή στην κυβέρνηση. Ενώ η αριστερά που στήριξε τον Μπενουά Αμόν είναι σταθερά προσανατολισμένη προς τα αριστερά.
Το πλειοψηφικό σύστημαΗ άκρα δεξιά της Μαρίν Λεπέν θα επιδιώξει να αυξήσει τον αριθμό βουλευτών, εκμεταλλευόμενη το γεγονός ότι σε 216 περιφέρειες βγήκε πρώτη δύναμη, ξεπερνώντας το 30%. Το απόλυτο πλειοψηφικό σύστημα, όμως, είναι απαγορευτικό στο να εκλεγεί κάποιος βουλευτής της από τον α’ γύρο, γιατί θα πρέπει να συγκεντρώσει το 50,1% των ψήφων και στο β’ γύρο μπορούν να συμμετέχουν τρεις ή τέσσερις συνδυασμοί, αρκεί να έχουν συγκεντρώσει το 12,5% των ψήφων στο σύνολο των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων! Για την επιλογή βουλευτή απαιτείται η σχετική πλειοψηφία. Το Εθνικό Μέτωπο δεν είχε τη δυνατότητα συμμαχιών και έτσι, παρά τα μεγάλα ποσοστά του, δεν κατόρθωνε να εκλέξει βουλευτές (την τελευταία περίοδο έχει μόνο 2).
Οι αμοιβαίες παραιτήσειςΣτα κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς, με την πιο ευρεία έννοια, επικρατούσε μέχρι και τις τελευταίες εκλογές η αρχή της αμοιβαιότητας, δηλαδή της παραίτησης ενός υποψήφιου υπέρ του υποψήφιου του συγγενικού κόμματος, που συγκεντρώνει μεγαλύτερα ποσοστά. Η αναλυτική αναφορά ίσως είναι αναγκαία για να παρακολουθήσει κάποιος τι θα γίνει με τα κόμματα και τις δυνάμεις της αριστεράς, που κατεβαίνουν στις εκλογές διασπασμένες, μετά την άρνηση και την επιθετική συμπεριφορά του Ζαν-Λικ Μελανσόν κατά των συμμάχων του. Μια πολιτική συμπεριφορά ενός ακραίου ηγεμονισμού, που αρνείται το γεγονός ότι η αριστερά είναι πολυφωνική, πλουραλιστική, με τις ιδιαίτερες αναφορές η καθεμία. Ταυτόχρονα, προβάλλει την απαίτηση να συγκατοικήσει με τον Μακρόν. Έτσι ο ίδιος και το κόμμα του, η «Ανυπότακτη Γαλλία» (Α.Γ), παρά το 20% στον α’ γύρο των προεδρικών, όχι μόνο δεν θα εκλέξει έναν αντίστοιχο αριθμό βουλευτών, αλλά κινδυνεύει να βρεθεί στη βουλή με μια πάρα πολύ μικρή κοινοβουλευτική ομάδα, με βουλευτές που θα εκλεγούν στο β’ γύρο με τους ψήφους των συμμάχων του, που τώρα επιχειρεί να απαξιώσει.
Το Γαλλικό ΚΚ με υποψήφιους σ’ όλη τη χώραΣ’ αυτό το πολιτικό τοπίο το «Γαλλικό ΚΚ» και δυνάμεις του «Μετώπου της Αριστεράς», σε συνεργασία και με άλλες δυνάμεις της εναλλακτικής αριστεράς, παίρνουν μέρος στις εκλογές με τους δικούς του συνδυασμούς. Ο γραμματέας του κομμουνιστικού κόμματος, Πιερ Λοράν, παρουσίασε τους υποψήφιους «που μπορούν να εκφράσουν και να συσπειρώσουν ένα ευρύ φάσμα πολιτών που ψήφισαν στον α’ γύρο των προεδρικών Ζαν-Λικ Μελανσόν και Μπενουά Αμόν», όπως είπε στη συνέντευξη Τύπου, «για να στείλουν στη βουλή τους αγωνιστές του Μετώπου της Αριστεράς, τους κομμουνιστές, τους οικολόγους, τους σοσιαλιστές και τους ακτιβιστές των κοινωνικών κινημάτων.»
Ο Πιερ Λοράν αναφέρθηκε στη στρατηγική του κόμματος, που είναι η ενότητα της αριστεράς και η ενεργητική συμμετοχή των κοινωνικών κινημάτων. Αυτή η στρατηγική επιδιώκεται να εκφραστεί και με τους υποψήφιους άνδρες και γυναίκες στις 524 περιφέρειες, εργαζόμενοι/ες, στελέχη σε διάφορους τομείς της οικονομίας και κοινωνικής ζωής, υπαλλήλους, φοιτητές και πνευματικούς ανθρώπους. Το 40% από αυτούς έχουν εκλεγεί σε διάφορα συνδικαλιστικά όργανα. Ο Πιερ Λοράν σημείωσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι 72 υποψήφιοι είναι κοινής αποδοχής από όλες τις δυνάμεις της αριστεράς, τους κομμουνιστές, την «Ανυπότακτη Γαλλία», τους σοσιαλιστές που υποστηρίζει ο Μπενουά Αμόν, τους Οικολόγους Πράσινους (EELV), τις συλλογικότητες «Μαζί» (Ensemble), τους ρεπουμπλικάνους-σοσιαλιστές κλπ.
Ανάμεσα σε αυτές τις προσωπικότητες είναι και ο Φρανσουά Ρουφέν, από τους πρωταγωνιστές «Όρθιοι της νύχτας», η Κλεμεντίν Οτέ, η Καρολίν Ας, ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Μονίκ Πίνσο-Σαρλό, συγγραφέας κλπ.
Σε 21 περιφέρειες αποφεύγεται ο «εμφύλιος πόλεμος»Παρά την αδυναμία να υπάρξει μια συμφωνία σε εθνικό επίπεδο, σε 29 περιφέρειες θα αποφευχθεί ο «εμφύλιος πόλεμος» της αριστεράς. Οι κομμουνιστές υποψήφιοι σε 11 περιφέρειες θα έχουν τη στήριξη των δυνάμεων της ΑΓ. Και αυτό οφείλεται στα τοπικά στελέχη που εκτίμησαν ότι οι υποψήφιοι του ΚΚ θα έχουν τη δυνατότητα να κερδίσουν τις έδρες. Ο Πιερ Λοράν ευχαρίστησε τις οργανώσεις αυτές της ΑΓ και συνέχισε λέγοντας ότι «δεν συνέβη το ίδιο σε άλλες είκοσι περιφέρειες, στις οποίες η ΑΓ δεν έχει καμία πιθανότητα να κερδίσει και στις οποίες το Γαλλικό ΚΚ έχει μακρά παράδοση σχέσεων». Στις περιοχές αυτές υπάρχει ο κίνδυνος να εκλεγούν βουλευτές του Μακρόν, της δεξιάς ή ακόμα και της άκρας δεξιάς.
Το Γαλλικό ΚΚ, εκτιμώντας τον κίνδυνο αυτό, απέσυρε ήδη από τον α’ γύρο τους υποψηφίους του σε 18 περιφέρειες, στηρίζοντας τους υποψήφιους της ΑΓ. Σε μια από τις περιφέρειες αυτές, στη Μασσαλία, είναι υποψήφιος ο ίδιος ο Μελανσόν, ο οποίος όμως σε τηλεοπτικό κανάλι κατήγγειλε τους κομμουνιστές λέγοντας ότι «σε καμία εκλογική περιφέρεια δεν συνεργάζεται μαζί τους». Όταν η συμπαρουσιάστρια της εκπομπής του αντέτεινε ότι υπάρχει ανακοίνωση του Γαλλικού ΚΚ, με την οποία τον στηρίζει, την διέκοψε επιβάλλοντας τη δική του αλήθεια…
Ισχυρή κοινοβουλευτική δύναμη της αριστεράςΤο Γαλλικό ΚΚ στηρίζει ακόμα 16 υποψήφιους των Οικολόγων-Πράσινων, 12 υποψήφιους σοσιαλιστές, που υποστηρίζει ο Μπενουά Αμόν, και 11 από τη συλλογικότητα «Μαζί». Έτσι οι κομμουνιστές και οι δυνάμεις του «Μετώπου της Αριστεράς» παραμένουν σταθερά στο στόχο τους: να βγει από τις κάλπες αυτές ένας μεγάλος αριθμός βουλευτών της αριστεράς (μιας που ο στόχος για πλειοψηφική αριστερά τινάχτηκε στον αέρα).
Η ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία της αριστεράς θα είναι η μόνη δύναμη, ικανή να αντισταθεί και να εκφράσει σε πολιτικό επίπεδο τους εργαζόμενους, τους νέους που θα δοκιμαστούν άμεσα από την επιθετική, νεοφιλελεύθερη πολιτική του Μακρόν και την κυβέρνησή του.
«Όχι στο διάταγμα Μακρόν»Ήδη έχει αρχίσει η συζήτηση για τη δεύτερη ριζική αναμόρφωση του εργατικού κώδικα, για να ολοκληρωθεί η βρώμικη δουλειά που ξεκίνησε με το νόμο της Ελ Κομρί, να καταργηθούν τα εργατικά δικαιώματα με συνοπτικές διαδικασίες, την έκδοση διαταγμάτων. Θα το επιτρέψει αυτό η αριστερά; Στο ερώτημα αυτό οι δυνάμεις του «Μετώπου της Αριστεράς» και τα συνδικάτα απαντούν από τώρα με ενημέρωση και κινητοποίηση προτάσσοντας το σύνθημα: «Όχι στην κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων», «όχι στα διατάγματα Μακρόν».
Το ζήτημα αυτό δίχασε την κυβέρνηση των Σοσιαλιστών του Φρ. Ολάντ και συνεχίζει να τους διχάζει. Ωστόσο, το ΣΚ ελπίζει να διασώσει περίπου 50 έδρες από τις 284 που είχε. Πώς όμως; Με τη στήριξη που θα έχει στο β’ γύρο από τους υποψήφιους του Μακρόν και τις αριστερές δυνάμεις. Στην ίδια και ακόμα πιο άσχημη κατάσταση βρίσκονται οι Οικολόγοι που θα δυσκολευτούν να κρατήσουν ελάχιστες έδρες από τις 9 που διαθέτουν σήμερα.
Την ίδια τύχη θα έχουν και οι μικρές δυνάμεις της κεντροδεξιάς. Ο Μακρόν εκτιμάται ότι θα βγει ενισχυμένος. Θα βρεθεί όμως, μπροστά σε πολλά και πολύ δύσκολα προβλήματα: την ανεργία, το δημόσιο χρέος, που έχει φθάσει στο 96% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 2.200 τρισ. ευρώ, χωρίς, ωστόσο, να υπάρχει η πολιτική βούληση από το Βερολίνο, τον ισχυρό σύμμαχο της Γαλλίας, να χαραχθεί μια πολιτική αντιμετώπισής του, όπως φαίνεται στην περίπτωση της Ελλάδας.
Ο πρόεδρος Μακρόν και ο υπουργός Οικονομικών φαίνεται να έχουν συνειδητοποιήσει πως αν δεν αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα η κυβέρνηση του θα έχει την ίδια τύχη με αυτές των Ολάντ-Βαλς και Σαρκοζί-Φιγιόν.
Μπ. Κοβάνης