Για μια τρομοκρατική επίθεση, πολύ περισσότερο αν απειλεί τη ζωή ανθρώπων, είναι απαραίτητη και υποχρεωτική η επί της ουσίας ειλικρινής καταδίκη με στόχο την πολιτική, ηθική και έμπρακτη απομόνωση, για την αποτροπή μελλοντικών επιθέσεων. Αυτό θεωρούσαν όλοι ζητούμενο, τουλάχιστον μέχρι προχθές. Εξαίρεση συνήθως αποτελούσαν οι ακραίοι κύκλοι της δεξιάς, κάπηλοι της ανασφάλειας, που κερδοσκοπούσαν σε βάρος της εκάστοτε κυβέρνησης καλλιεργώντας έντεχνα το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών.
Δυστυχώς, στην περίπτωση της προχθεσινής εγκληματικής επίθεσης κατά του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, που ευτυχώς δεν απείλησε τη ζωή του, οι ακραίες και πολιτικά καιροσκοπικές τοποθετήσεις μετακινήθηκαν προς το κέντρο, επιβεβαιώνοντας τις αναλύσεις περί ακραίου κέντρου. Παρά την άμεση και γενική καταδίκη της επίθεσης από όλο το πολιτικό φάσμα και την καταφανή απουσία ευθυνών, τουλάχιστον ως προς την πληρότητα των προληπτικών μέτρων ασφαλείας, οργίασε η πολιτική κερδοσκοπία εκ μέρους μερίδας του τύπου, αλλά και πολιτικών προσώπων, που έμοιαζε να τους ενδιαφέρει λιγότερο η τύχη του πρώην πρωθυπουργού ή άλλων πιθανών θυμάτων, και περισσότερο τα άσφαιρα αντιπολιτευτικά πυρά κατά της κυβέρνησης.
Μαγική εικόναΞύλινοι τίτλοι, που δίνουν την ψευδή εικόνα μιας χώρας που βρίσκεται στο έλεος της τρομοκρατίας, πρωτοσέλιδα που απαιτούν «μια παραίτηση ή έστω μια αποπομπή από την κυβέρνηση» και μιλούν «για το κενό ασφαλείας, που αφήνει ακάλυπτο έναν πρώην πρωθυπουργό», όταν όλοι γνωρίζουν ότι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν μπορεί να αποδοθεί σε «κενό ασφαλείας» το τραγικό συμβάν. Η επαρκής συνοδεία του πρώην πρωθυπουργού, με άνδρες της ασφάλειας και οχήματα, τίποτε δεν μπορούσε να προσφέρει, από τη στιγμή που ένας παγιδευμένος φάκελος περνάει από τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα και ανοίγεται στο εσωτερικό ενός θωρακισμένου αυτοκινήτου.
Το τραγελαφικό είναι ότι στα «ρεπορτάζ» που στηρίζουν, υποτίθεται, τις πρωτοσέλιδες κραυγές, εξηγείται στους ταλαίπωρους αναγνώστες ότι οι τρομοκράτες, προκειμένου να μην ανιχνεύεται η εκρηκτική ύλη στον παγιδευμένο φάκελο όταν περνάει από τα μηχανήματα, χρησιμοποιούν μικρή ποσότητα, συνήθως μη ικανή για φονική έκρηξη, και ότι εξ αυτού προκύπτει ότι «σκοπός τους είναι η δημιουργία εντυπώσεων και όχι η πρόκληση θανάτων».
Κατά τα άλλα, «η νεοτρομοκρατία τους τελευταίους μήνες έχει επιστρέψει δυναμικά» και, προφανώς, γι’ αυτό ευθύνεται η κυβέρνηση, η οποία οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της, γιατί «πρέπει, επιτέλους, κάποιος να τους σταματήσει πάση θυσία». Διότι «το άλλοθι για τους δολοφόνους που ακόμα κυκλοφορούν ελεύθεροι, είναι ο διχαστικός λόγος», καθώς επίσης και «η ώσμωση τρομοκρατικών πυρήνων με πολιτικούς χώρους», έτσι αόριστα και γενικά, και πλήρως στοχευμένα. Ο κ. Κικίλιας, ως εκπρόσωπος της ΝΔ, ήταν πιο συγκεκριμένος και μίλησε για ερωτηματικά που προκαλούν «οι σχέσεις κάποιων προϊσταμένων πολιτικών και μη από το υπουργείο Δικαιοσύνης με έγκλειστους στις φυλακές» και για ηθικούς αυτουργούς. Ένας άλλος, γνωστός για την ελαφρότητά τους κεντρώος – αυτή την περίοδο – βουλευτής, είπε πολύ πιο απλά και κατανοητά «Τσίπρας, Παππάς, Καμμένος είναι οι ηθικοί αυτουργοί». Ο δε γίγας της δημοσιογραφίας κ. Παπαχρήστος από τον Σκάι δηλώνει ότι δεν μπορεί ένας πρώην πρωθυπουργός να δέχεται επίθεση και ο νυν πρωθυπουργός να…παραμένει στις Βρυξέλλες, λες και βρισκόταν εκεί για αναψυχή.
Κιτρινόμαυρη δημοσιογραφίαΚαι τα διαβάζουμε αυτά σε εφημερίδες που έσκιζαν τα ιμάτιά τους όταν κάποιο άμυαλοι, ανεύθυνοι και πολιτικά φτηνοί κερδοσκόποι, πριν από χρόνια, ονομάτιζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου ως αρχηγό της 17Ν! Εν γνώσει του αβάσιμου του ισχυρισμού τους και με μοναδικό σκοπό το πιθανό μικροπολιτικό και πρόσκαιρο κέρδος. Ή σε εφημερίδες που δεν διανοήθηκαν ποτέ να ζητήσουν την παραίτηση κυβέρνησης ή υπουργών, όταν σφαίρες έκοβαν επανειλημμένα το νήμα της ζωής αθώων ή καταδικασμένων από μια ψευτοεπαναστατική αυθαιρεσία. Την περίοδο αυτή, άλλωστε, τη…λησμόνησε με τη μεγαλύτερη ανευθυνότητα και ελαφρότητα και ο κ. Σημίτης κάνοντας δηλώσεις επ’ ευκαιρία της πρόσφατης επίθεσης, και αποφεύγοντας να μας θυμίσει πόσες φονικές τρομοκρατικές επιθέσεις έγιναν επί πρωθυπουργίας του και πρωθυπουργίας συντρόφων του ΠΑΣΟΚ. Όλα για τη φτηνή μικροκομματική εκμετάλλευση.
Όλοι αυτοί είναι οι ίδιοι που, δίκαια, κατηγορούσαν τη δημοσίευση από εφημερίδες των κατεβατών που συνόδευαν, σαν αγγελτήρια θανάτου, τις τρομοκρατικές ενέργειες συμβάλλοντας έτσι στην προβολή της τρομοκρατίας, η οποία δεν μπορεί να ζήσει χωρίς θέαμα, χωρίς τη μετατροπή της σε θέαμα.
Δώρα στην τρομοκρατική λογικήΑμέριμνοι, και αυτοί και τα πολιτικά στηρίγματά τους (ή υποχείριά τους, αν προτιμάτε) δίνουν τροφή στην τρομοκρατική λογική αναδεικνύοντας τεχνητά την τρομοκρατία σε παράγοντα διαμόρφωσης της πολιτικής ζωής και σε πρόσφορο αντικείμενο μικροπολιτικής εκμετάλλευσης.
Σε μια εποχή, μάλιστα, που η απήχηση των ιδεολογικών στηριγμάτων της έχει ελαχιστοποιηθεί, ενώ η δυνατότητά της να προκαλέσει δευτερογενείς πολιτικές και κινηματικές αντιδράσεις είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες. Αδύναμη ιδεολογικά, αστήρικτη κοινωνικά, σε αντίθεση με άλλες περιόδους, και φτωχή πολιτικά περιορίζεται σε αυτοαναφορικά αδιέξοδα μη προσφέροντας κάποιο, έστω και απατηλό, σχέδιο πολιτικής διεξόδου με απεύθυνση στους πολλούς.
Με τις εγκληματικές υπερβολές και με την εκμετάλλευση των επιθέσεών της σε μια φτηνή πολεμική κατά της κυβέρνησης, την επαναπροωθούν στο προσκήνιο αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Το ζήτημα είναι να πληγεί η κυβέρνηση. Και μ’ αυτό τον τρόπο. Αν μεγιστοποιηθεί τεχνητά και ένας τέτοιος κίνδυνος, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ο δικός τους κόσμος. Γιατί ο κοσμάκης, όλοι εμείς, έτσι κι αλλιώς είμαστε χαμένοι γι’ αυτούς.
Χ. Γεωργούλας