Να μην χαρίσουμε την πλειοψηφία στον Μακρόν
Στις 4 Ιουνίου διεξάγεται ο πρώτος γύρος των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία και στις 18 ο δεύτερος, στη σκιά των προεδρικών εκλογών που ανέδειξαν στο προεδρικό αξίωμα τον Εμανουέλ Μακρόν. Σε αντιπαράθεση με το νέο προεδρικό κόμμα και τη δεξιά, η γαλλική αριστερά επιδιώκει σ’ αυτή την αναμέτρηση να αποκλείσει τη διαμόρφωση μιας στιβαρής προεδρικής πλειοψηφίας. Γι’ αυτούς τους στόχους και τις προοπτικές της μιλήσαμε με την Αν Σαμπουρέν.
Τη συνέντευξη πήρε η Αγγελική ΒισβίκηΜετά τις προεδρικές εκλογές, πώς διαμορφώνεται το νέο πολιτικό τοπίο στη Γαλλία;Είναι ένα πολιτικό τοπίο υπό ανασύνθεση. Θα έχουμε μια σαφέστερη ιδέα για το συσχετισμό δυνάμεων μετά τις βουλευτικές εκλογές, στις 18 Ιουνίου. Τα κόμματα που κυριάρχησαν τα τελευταία είκοσι χρόνια, η δεξιά και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, αποκλείστηκαν από το δεύτερο γύρο των προεδρικών για πολλούς λόγους: πλήρωσαν τις πολιτικές λιτότητας και την ανάγκη ανανέωσης στο επίπεδο της πολιτικής εκπροσώπησης. Η νίκη του Μακρόν θα μπορούσε να αναλυθεί ως η απάντηση της αστικής τάξης στην ανάγκη μια τέτοιας ανανέωσης. Όπως είπε ο Ντε Λαμπεντούζα, «πρέπει όλα να αλλάξουν, για να μην αλλάζει τίποτα».
Το δεύτερο χαρακτηριστικό αυτής της εκλογής με ιστορική σημασία είναι το ποσοστό του Εθνικού Μετώπου. Δεν μπορούμε να πούμε, δυστυχώς, ότι τελειώσαμε με την ακροδεξιά. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι η Μαρίν Λεπέν ηττήθηκε, κέρδισε ένα εκατομμύριο περισσότερες ψήφους από τον πρώτο στο δεύτερο γύρο.
Τέλος, το τρίτο χαρακτηριστικό είναι το πολύ υψηλό ποσοστό της υποψηφιότητας Μελανσόν, που είχε υποστηρίξει και το Γαλλικό ΚΚ. Αν είχε γίνει μια συμμαχία με τον Μπενουά Αμόν του ΣΚ, η αριστερά θα ήταν παρούσα στο δεύτερο γύρο. Το θετικό είναι ότι υπάρχει μια εν δυνάμει πλειοψηφία της αριστεράς, το αρνητικό ότι οι δύο υποψήφιοι δεν την έλαβαν υπόψη.
Ποια είναι η εκτίμησή σας για το νέο κόμμα του Μακρόν και τη σύνθεση της κυβέρνησής του;Πρόκειται για ένα μείγμα προσωπικοτήτων της δεξιάς, του κέντρου, της κεντροαριστεράς και μιας πολύ ιδιαίτερης «κοινωνίας των πολιτών», του κόσμου των επιχειρήσεων. Αν εξαιρέσουμε την παρουσία του Νικολά Ιλό, που η οικολογική στράτευσή του είναι αναγνωρισμένη, η κυβέρνηση είναι «μαχητικά φιλελεύθερη», όπως την χαρακτηρίσαμε. Οι υπουργοί σε θέσεις κλειδιά έχουν επιλεγεί από προσωπικότητες της δεξιάς ή του κέντρου. Η προτεραιότητα του Μακρόν είναι να περάσει όλα όσα δεν πέρασαν, χάρη στους βουλευτές της αριστεράς και στο κοινωνικό κίνημα, που αντιστάθηκε στο «νόμο Κομρί», και οι διατάξεις του περιλήφθηκαν σε ένα διάταγμα, δηλαδή χωρίς συζητήση στο κοινοβούλιο.
Επίσης, προτεραιότητα για την κυβέρνηση είναι σαφώς η Ευρώπη, αλλά στο πεδίο της στρατιωτικής συνεργασίας. Με τον Λεντριάν, πρώην υπουργό Άμυνας του Ολάντ, που έγινε υπουργός Ευρωπαϊκών υποθέσεων, τη Σιλβί Γκουλάρ, υπερδραστήρια κεντρώα ευρωβουλευτίνα, που έγινε υπουργός Εξοπλισμών, ο Μακρόν διαμορφώνει μια γαλλική διευθυντική ομάδα για την «ασφάλεια», την ανάκαμψη της στρατιωτικής βιομηχανίας και τη συνεργασία των ευρωπαϊκών χωρών σε «εξωτερικές επιχειρήσεις», όπως απαιτεί το ΝΑΤΟ.
Στις βουλευτικές εκλογές ποιο είναι το διακύβευμα;Ο Μακρόν επιδιώκει να εξασφαλίσει μια πειθαρχημένη, πιστή στον πρόεδρο, πλειοψηφία. Σύμφωνα με τις πρώτες δημοσκοπήσεις, το κόμμα του θα μπορούσε να κάνει μαζική είσοδο στην Εθνοσυνέλευση. Για εμάς το πρώτο διακύβευμα είναι η αναχαίτιση αυτού του ενδεχομένου, γιατί, αν πραγματοποιηθεί, ανοίγει ο δρόμος για τις αντεργατικές νομοθετικές ρυθμίσεις, το τσάκισμα του επιδόματος ανεργίας, και για ένα κοινοβούλιο, γραφείο επικύρωσης των προεδρικών αποφάσεων. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε πολύ σοβαρή δημοκρατική οπισθοδρόμηση.
Επίσης, οφείλουμε να εμποδίσουμε το σχηματισμό μιας δεξιάς πλειοψηφίας, η οποία θα μπορούσε μια χαρά να συγκατοικήσει με το νέο πρόεδρο. Μια τέτοια εξέλιξη, και στις δύο περιπτώσεις, θα σήμαινε επιδείνωση της κατάστασης, καθώς θα οδηγούσε στην κατάληψη θέσεων από τους δεδηλωμένους νεοφιλελεύθερους, τους ανθρώπους των επιχειρήσεων. Τέτοια ανανέωση! Υπάρχει, εδώ, ένα προφανές ταξικό διακύβευμα. Από τη δική μας πλευρά, του Γαλλικού ΚΚ, φροντίζουμε να διεκδικήσουμε θέσεις στο κοινοβούλιο με υποψήφιους εργάτες, γυναίκες, νέους και ανθρώπους από τις συλλογικότητες των λαϊκών προαστίων.
Για την αριστερά στη Γαλλία πώς βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγματα;Αυτό που συμβαίνει είναι ντροπή. Είμαι οργισμένη με τον Ζαν Λικ Μελανσόν, που θα μπορούσε να είναι επικεφαλής μιας πλατιάς συμμαχίας της αριστεράς, και να έχει την πιθανότητα να κερδίσει πολλές έδρες, ακόμη και μια πλειοψηφία ικανή να κυβερνήσει. Όμως, έκανε την επιλογή, κόντρα σε κάθε λογική, να αποπειραθεί μια μοναχική πορεία με το κόμμα του. Λέει πως το κόμμα του έχει εντολή να αντικαταστήσει όλα τα άλλα. Πρόκειται για ένα πολιτικό σφάλμα μπροστά σ’ αυτές τις εκλογές, αλλά και για το μέλλον. Η αριστερά, ωστόσο, οφείλει να συγκροτήσει ένα «λαϊκό μέτωπο», με διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις, που να εμπεριέχει και κοινωνικές δυνάμεις. Ελπίζω ότι το ΓΚΚ, η Ανυπότακτη Γαλλία, οι Οικολόγοι-Πράσινοι, με την υποστήριξη του Αμόν, και όλο το Αριστερό Μέτωπο θα μπορέσουν να βρουν τη φρόνηση που χρειάζεται για να ενωθούν, όπως το κάνουμε σε ευρωπαϊκή κλίμακα, με το Φόρουμ της Μασσαλίας, στις 10 και 11 Νοεμβρίου του 2017.
•