ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΤΡΑΝΣΥΛΒΑΝΙΑΗ τέχνη ως ακτιβισμόςΤου Στράτου ΚερσανίδηΣτο Φεστιβάλ του Κλουζ στη Ρουμανία, που βρέθηκα την προηγούμενη εβδομάδα, είχα την τύχη να δω ένα ρουμάνικο ντοκιμαντέρ το οποίο με ενθουσίασε και καταχειροκροτήθηκε. Τελικά το κοινό το επιβράβευσε με την ψήφο του και έτσι ο «Πλανήτης Πετρίλα» (Planeta Petrila), κέρδισε το Βραβείο Κοινού.
Ο Ιόν Μπάρμπου εργάστηκε επί χρόνια ως τοπογράφος στο ορυχείο της πόλης Πετρίλα, στην κοιλάδα Ζίου, στην Τρανσυλβανία.
Πρόκειται για το παλιό ορυχείο εξόρυξης κάρβουνου στη Ρουμανία.
Ξεκίνησε το 1840 με επιφανειακή εκμετάλλευση και το 1859 άνοιξε η πρώτη στοά. Το 1868 άρχισε η βιομηχανική εκμετάλλευση του κάρβουνου, με παραγωγή 865 τόνων και 65 εργαζόμενους. Συνέχισε να αναπτύσσεται μαζί με τις ανάγκες της χώρας για ενέργεια και έφτασε να απασχολεί μέχρι και 4.500 αργαζόμενους. Το 1983 σημειώθηκε ρεκόρ παραγωγής με 1.251.177 τόνους.
Στις 30 Οκτωβρίου 2015, οι 25 τελευταίοι ανθρακωρύχοι έβγαλαν στην επιφάνεια το τελευταίο βαγονέτο με κάρβουνο. Η ιστορία του αρχαιότερου ορυχείου της Ρουμανίας και του βαθύτερου στην Ευρώπη -με βάθος που έφτανε τα 1.000 μέτρα!- έκλεινε άδοξα.
Βέβαια η ιστορία των ορυχείων σημαδεύεται και από μια σειρά δυστυχήματα με ανθρώπινα θύματα.
Το πρώτο που καταγράφεται, συνέβη στις 12 Δεκεμβρίου 1972. Ήταν μια έκρηξη η οποία σημειώθηκε εξαιτίας της διαρροής μεθανίου, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 17 ανθρακωρύχοι.
Το 1982, σκοτώθηκαν 14 και τραυματίστηκαν 15 ανθρακωρύχοι.
Στις 15 Νοεμβρίου 2008, μετά από έκρηξη εξαιτίας διαρροής, σκοτώθηκαν 13 και τραυματίστηκαν βαριά 12 ανθρακωρύχοι. Εναντίον των υπευθύνων ασκήθηκε δίωξη με την κατηγορία της πλημμελούς τήρησης μέτρων ασφαλείας. Τελικά οι κατηγορούμενοι καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης το 2010. Η υπόθεση τελεσιδίκησε το 2013. Το τελευταίοι ατύχημα σημειώθηκε το 2012, στο οποίο δύο ανθρακωρύχοι τραυματίστηκαν.
Επανέρχομαι στον Ιόν Μπάρμπου. Ο άνθρωπος αυτός μετά από το οριστικό κλείσιμο του ορυχείου στην Πετρίλα αποφάσισε να ξεκινήσει έναν αγώνα για τη διάσωση της ιστορικής μνήμης, δηλαδή να σώσει τις εγκαταστάσεις από την καταστροφή.
Ο πρώην τοπογράφος μετατράπηκε σε καλλιτέχνη και ακτιβιστή. Άρχισε να συλλέγει αντικείμενα, να δημιουργεί έργα, να εκθέτει, να ανεβάζει παραστάσεις, να διοργανώνει κάθε φύσεως καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και ακτιβιστικές δράσεις με σκοπό τη διάσωση των εγκαταστάσεων. Ως συμπαραστάτες βρήκε την πλειοψηφία των κατοίκων της Πετρίλα και τους πρώην εργαζόμενους στο ορυχείο. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο πλάι του Ιόν Μπάρμπου, έπαιξε ο ανθρακωρύχος, Καταλίν Τσενούσα.
Τελικά, ο αγώνας του Μπάρμπου, των κατοίκων και μια σειράς ακτιβιστών που συμπαραστάθηκαν στον αγώνα για τη διατήρηση της μνήμης δικαιώθηκε. Σήμερα, μέρος των διασωθεισών εγκαταστάσεων χρησιμοποιούνται ως πολιτιστικοί χώροι.
Ο σκηνοθέτης Αντρέι Ντασκαλέσκου αποφάσισε να ασχοληθεί με τα ορυχεία και τον αγώνα του Μπάρμπου το 2013. «Όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα δεν γνωρίζαμε την κατάληξη του αγώνα, που τελικά ήταν ευτυχής», είπε ο σκηνοθέτης στην πρεμιέρα της ταινίας την Πέμπτη 8 Ιουνίου.
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «ΟΛΑ ΟΣΑ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ»Όταν η επιθυμία γίνεται φαντασίωσηΌταν η επιθυμία ξεπερνά τα όρια της λογικής -και ποιος τα καθορίζει αυτά;- τότε η φαντασία και η πραγματικότητα δεν ξεχωρίζουν. Γίνεται κάτι σαν αυθυποβολή και η επιθυμία επιβάλλεται στην πραγματικότητα.
Η Νικόλ Γκαρσία σκηνοθετεί την ταινία «Όλα όσα αγαπήσαμε» (Mal de pierres), ερωτική ιστορία με πρωταγωνίστρια την Γκαμπριέλ, μια κοπέλα η οποία ζει σε ένα χωριό στη νότια Γαλλία. Ο έρωτας της Γκαμπριέλ για τον καθηγητή της, ο οποίος δεν ανταποκρίνεται, θεωρείται ανάρμοστος από την οικογένειά της και έτσι αποφασίζουν να την παντρέψουν, με τον Ζοζέ, έναν καταλανό αγρότη, μαχητή στον Ισπανικό Εμφύλιο με τους Δημοκρατικούς, ο οποίος ξέφυγε από το καθεστώς του Φράνκο. Από την πρώτη στιγμή, του δηλώνει πως δεν τον αγαπά αλλά είναι υποχρεωμένη να ζήσει μαζί του.
Όταν η Γκαμπριέλ νοσηλεύεται για μερικές εβδομάδες σε ένα νοσοκομείο στην Ελβετία με πέτρες στα νεφρά, γνωρίζει τον Αντρέ Σοβάζ, έναν βετεράνο του πολέμου στην Ινδοκίνα, και τον ερωτεύεται παράφορα. Όταν εκείνη θεραπευμένη φεύγει από το νοσοκομείο, εκείνος της υπόσχεται πως θα επικοινωνήσει μαζί της. Όμως ο καιρός περνά και ο Αντρέ δεν απαντά στα συνεχή γράμματα που του στέλνει η Γκαμπριέλ.
Η ταινία αρχίζει σε παρόντα χρόνο για να μας μεταφέρει στη συνέχεια στο παρελθόν και στην τραγική ιστορία της Γκαμπριέλ. Η σκηνοθέτιδα αποκαλύπτει τη ζωή της ηρωίδας της, το χαμένο της έρωτα, το γάμο της, το νέο της έρωτα, το όνειρό της να ζήσει το πάθος που στερήθηκε. Δημιουργεί μια ιστορία γεμάτη βεβαιότητες που όμως, στο φινάλε, ανατρέπονται. Αυτό είναι και το μεγάλο ατού της ταινίας, το οποίο οικοδομείται πετραδάκι-πετραδάκι από τη Νικόλ Γκαρσία. Αν όμως η Γκαμπριέλ είναι ο χαρακτήρας γύρω από τον οποίο χτίζεται όλη η ταινία και η Μαριόν Κοτιγιάρ που την ερμηνεύει, την σηκώνει στις πλάτες της, εξαιρετικός είναι και ο χαρακτήρας του Ζοζέ, τον οποίο ερμηνεύει ο Λουίς Γκαρέλ.
Ενδιαφέρουσα ταινία με πολλές αρετές που σίγουρα θα σας εκπλήξει με το φινάλε της.
Στρα. Κερ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Ξα μου» της Κλειώς Φανουράκη: Ο Τζόνι, χρόνια διευθυντής σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, μένει άνεργος εξαιτίας της κρίσης. Σοκαρισμένος περνά τις περισσότερες ώρες της ημέρας κλεισμένος σε ένα δωμάτιο τζογάροντας διαδικτυακά. Μια μέρα πηγαίνοντας βόλτα στην παραλία με τη γυναίκα του, προσκαλείται σε μια παρτίδα σκάκι από κάποιον ντόπιο ψαρά. Τον κερδίζει και η ανταμοιβή του είναι να πάει το βράδυ μαζί του για ψάρεμα και να πάρει όλη την ψαριά. Επιστρέφοντας την επόμενη μέρα το πρωί, καλείται από κάποιους γνωστούς του αμπελοκαλλιεργητές να πάει να τρυγήσει μαζί τους. Σιγά - σιγά ο Τζόνι αρχίζει να βλέπει τη ζωή διαφορετικά. Κι όταν ένας νεαρός κτηνοτρόφος του ζητά να τον προσλάβει για να προωθήσει τα προϊόντα του, εκείνος δέχεται. Υπάρχουν κάποιες ταινίες οι οποίες, χωρίς να σε εντυπωσιάσουν, σου δημιουργούν ευφορία. Έτσι συμβαίνει με το «Ξα μου», ένα απελευθερωτικό οδοιπορικό που ξεχειλίζει αισιοδοξία και πίστη στη ζωή και τους ανθρώπους. Μια ταινία 100% κρητική, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Η σκηνοθέτιδα δεν τα πηγαίνει καθόλου άσχημα, η αφήγησή της είναι στρωτή και το αποτέλεσμα δικαιώνει, θεωρώ, τις προθέσεις της.
«Μικρά βήματα» (Sage femme) του Μαρτίν Προβόστ: Η Κλερ έχει δουλέψει για χρόνια ως μαία και θεωρείται ως ιδιαίτερα χαρισματική στη δουλειά της, αν και η μοντέρνα ιατρική δεν υιοθετεί τις μεθόδους της. Όμως ένα περίεργο τηλεφώνημα έρχεται να αλλάξει τη ζωή της. Είναι από την Μπεατρίς, ερωμένη του πατέρα της, ο οποίος πέθανε πριν από 30 χρόνια. Η Μπεατρίς ζητά από την Κλερ να συναντηθούν επειδή έχει κάτι να της πει. Οι δυο γυναίκες θα βρεθούν και η επαφή τους αυτή θα τις κάνει να αποδεχτούν η μία την άλλη, να δείξουν αλληλοκατανόηση και να επανορθώσουν για όσα είχαν γίνει στο παρελθόν. Τρυφερή δραματική κωμωδία.
«Είναι για το καλό σου» (Es port u bien) του Κάρλος Θερόν: Τρεις φίλοι, ο Αρτούρο, ο Πόλι και ο Τσους, αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα! Οι αγαπημένες τους κορούλες, αποφάσισαν να προχωρήσουν στη ζωή τους με… άλλους άνδρες! Κωμωδία από την Ισπανία.
«Ο γιατρός έχει τρεχάματα» (Lasciati andare) του Φρανσέσκο Αμάτο: Ο Ελία, χωρισμένος ψυχίατρος, ζει σε διαμέρισμα που χρησιμοποιεί και ως ιατρείο. Μετά από κάποια προβληματάκια, ο καρδιολόγος του συνιστά γυμναστική. Στο γυμναστήριο θα γνωρίσει την Κλαούντια, μια γοητευτική, κεφάτη και γεμάτη ζωή γυμνάστρια. Σύντομα θα τους συνδέσει μια απρόσμενη και τρυφερή φιλία.
«Άλλοθι για παντρεμένους.com» (Allibi.com) του Φιλίπ Λασό: Ο Γκρεγκ ανοίγει μια πρωτότυπη επιχείρηση, η οποία παρέχει άλλοθι σε παντρεμένους που θέλουν να καλύψουν τις πομπές τους! Η Φλο είναι μια κοπέλα η οποία μισεί τους άντρες που λένε ψέματα. Τι θα κάνει μαζί της ο Γκρεγκ, ο οποίος την έχει ερωτευτεί;
«Η μούμια» (The mummy) του Άλεξ Κούρτζμαν: Η βασίλισσα της Αιγύπτου Άμανετ, θάφτηκε πριν από 5.000 χρόνια στην έρημο. Τώρα αποφάσισε να «ξυπνήσει» με σκοπό να κυριαρχήσει στο σύγχρονο κόσμο. Ταινία τρόμου, περί ορέξεως…
«Αυτοκίνητα 3» (Cars 3) του Μπράιαν Φι: Τα αυτοκίνητα «ζωντανεύουν» και πάλι, με σκοπό να πάρουν μέρος στη μεγάλη κούρσα για το κύπελλο Πίστον.
Σινεφίλ