KINHMATOΓΡΑΦΟΣ

«BIRDMAN Ή Η ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΑΡΕΤΗ ΤΗΣ ΑΦΕΛΕΙΑΣ»
Η ψευδαίσθηση της επιτυχίας

Επιμέλεια: Στράτος Κερσανίδης

«Με ενδιέφερε πάντα η εξερεύνηση της διαμάχης με το Εγώ μας, η ιδέα ό,τι όσο επιτυχημένος κι αν είσαι, σε δόξα ή χρήμα, αυτό είναι πάντα μια ψευδαίσθηση. Είναι κάτι προσωρινό. Όταν όμως κυνηγήσει κανείς τα πράγματα που αληθινά πιστεύει ότι χρειάζεται και αναζητήσει την αναγνώριση από τους ανθρώπους γύρω του -αφού φυσικά τα έχει κατακτήσει- τότε η ευχαρίστηση που λαμβάνει από αυτά αρχίζει να παίρνει έναν πιο μόνιμο χαρακτήρα». Με τα λόγια αυτά ο Αλεχάντρο Γκονζάλεθ Ιναρίτου μιλά για την ταινία του «Birdman ή η απρόσμενη αρετή της αφέλειας» (The unexpected virtue of ignorance), η οποία κέρδισε δύο Χρυσές Σφαίρες (Α΄ Ανδρικού ρόλου και Σεναρίου) και είναι υποψήφια για 9 Όσκαρ, ανάμεσα στα οποία εκείνα για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία, Α΄ Ανδρικό ρόλο και Πρωτότυπο σενάριο.
Πρόκειται για την ιστορία ενός άνδρα, ενός ηθοποιού, η καριέρα του οποίου έχει πάρει την κατιούσα και προσπαθεί να την επαναφέρει. Είναι ο Ρίγκαν Τόμσον και το νέο του σχέδιο είναι μια φιλόδοξη υπερπαραγωγή στο Μπρόντγουεϊ, με την οποία ελπίζει να επαναφέρει την καριέρα του στο δρόμο της επιτυχίας. 
Πιστεύει στο εγχείρημά του, πιστεύει στις καλλιτεχνικές του δυνατότητες και αναμένει με αγωνία τη μέρα της πρεμιέρας. Φαίνεται, όμως, πως η τύχη δεν είναι με το μέρος του, καθώς ενώ πλησιάζει η μεγάλη μέρα, τραυματίζεται ο πρωταγωνιστής του και ο Ρίγκαν μένει εκτεθειμένος. Ενώ μοιάζει πελαγωμένος, η πρωταγωνίστριά του, η Λέσλι, και ο παραγωγός και φίλος του, Τζακ, τον συμβουλεύουν να βρει αντικαταστάτη. Έτσι ο Ρίγκαν προσλαμβάνει τον Μάικ Σίνερ, που η συμμετοχή του υπόσχεται εισπρακτική επιτυχία και αποθεωτικές κριτικές. Μόνο που ο Μάικ είναι ένα τύπος εντελώς ανεξέλεγκτος και απρόβλεπτος. Παράλληλα, ο Ρίγκαν έχει να αντιμετωπίσει και μια σειρά προσωπικών προβλημάτων που έχουν να κάνουν με τη Λόρα, συμπρωταγωνίστρια και κοπέλα του, τη Σαμ, πρόσφατα απεξαρτημένη από τα ναρκωτικά κόρη και βοηθό του, και τη Σίλβια, πρώην σύζυγό του η οποία κάνει προσπάθειες επανασύνδεσης μαζί του.
Ποιος είναι εν τέλει αυτός ο άνδρας ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με τόσα προβλήματα μαζεμένα, να τον ταλανίζουν; Ο Ιναρίτου δίνει την απάντηση: «Ο Ρίγκαν είναι ένας κοινός θνητός, δεν χωράει καμία αμφιβολία ως προς αυτό». Και συνεχίζει: «Εγώ τον είδα ως έναν Δον Κιχώτη, ο οποίος πασχίζει να τα καταφέρει σε μια ποταπή πραγματικότητα αλλά μπερδεύεται συνεχώς και χάνει τον προσανατολισμό του κατακρημνίζοντας τις αγνές του προσδοκίες. Είναι, βασικά, η ιστορία όλων μας, πιστεύω». 
Ο δημιουργός των επιτυχιών «Χαμένες αγάπες», «21 γραμμάρια», «Beautiful» και «Βαβέλ» σκηνοθετεί ακόμη μια ταινία στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται η ανθρώπινη ύπαρξη. Ο Μάικλ Κίτον, ο οποίος ερμηνεύει με θαυμάσιο τρόπο το Ρίγκαν Τόμσον, μοιάζει με τον ήρωα που υποδύεται. Έχοντας ταυτιστεί με το ρόλο του Μπάτμαν, η καριέρα του Κίτον έμοιαζε τελματωμένη. Μέχρι που ο Ιναρίτου τον επέλεξε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της νέας του ταινίας, με αποτέλεσμα, κάτω από τις σκηνοθετικές του οδηγίες, να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και, αφού κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία του, διεκδικεί τώρα και το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού ρόλου. Για το ρόλο του, λέει: «Αγαπώ τους ελαττωματικούς χαρακτήρες, τους πλημμυρισμένους από αμφιβολίες και γεμάτους αντιφάσεις, ανασφαλείς και διστακτικούς ανθρώπους, πράγμα που σημαίνει πως αγαπώ, λίγο ή πολύ, όλους τους ανθρώπους που ξέρω! Ο Ρίγκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του είχε μπερδέψει την αγάπη με το θαυμασμό. Και μέχρι να καταλάβει πόσο άσχετο ήταν το δεύτερο σε σχέση με το πρώτο, έμαθε με τον πιο οδυνηρό τρόπο πόσο σημαντικό είναι το να αγαπάει κανείς τους άλλους αλλά και τον εαυτό του».


strakersan@gmail.com,
kersanidis.wordpress.com



«MAPS TO THE STARS»
Αρρω­στη­μέ­νες κα­τα­στά­σεις

Ο Ντέι­βι­ντ Κρό­νεν­μπερ­γκ με τη νέα του ται­νία «Maps to the stars» ε­πι­χει­ρεί να διεισ­δύ­σει στο μυ­στη­ριώ­δη σκο­τει­νό κό­σμο που κι­νεί­ται στα ό­ρια της πνευ­μα­τι­κής α­νι­σορ­ρο­πίας. 
Οι Γουάις εί­ναι μια πλού­σια οι­κο­γέ­νεια που ζει στο Χό­λι­γου­ντ. Ο Στά­φορ­ντ, ο πα­τέ­ρας, εί­ναι θε­ρα­πευ­τής και μία α­πό τις πε­λά­τισ­σές του εί­ναι η Αβά­να Σί­γκρα­ντ, μια διά­ση­μη η­θο­ποιός. Η γυ­ναί­κα του, Κρι­στί­να, α­σχο­λεί­ται κυ­ρίως με την κα­ριέ­ρα του 13χρο­νου γιου τους, Μπέ­ντζι, ε­νός παι­διού σταρ. Η Αβά­να, στο με­τα­ξύ, φι­λο­δο­ξεί να πρω­τα­γω­νι­στή­σει σε έ­να ρι­μέικ ται­νίας στην ο­ποία εί­χε πρω­τα­γω­νι­στή­σει πριν α­πό χρό­νια η μη­τέ­ρα της, Κλα­ρίς, διά­ση­μη η­θο­ποιός της δε­κα­ε­τίας του 1960. Ως ε­δώ τα πράγ­μα­τα θα ή­ταν μάλ­λον κα­νο­νι­κά, αλ­λά υ­πάρ­χει και συ­νέ­χεια. Ο Μπέ­ντζι έ­χει λί­γο και­ρό που βγή­κε α­πό κέ­ντρο α­πο­κα­τά­στα­σης, ε­πει­δή στα 9 του χρό­νια γλύ­τω­σε α­πό μια πυρ­κα­γιά. Το γε­γο­νός αυ­τό έ­χει ε­πη­ρεά­σει το χα­ρα­κτή­ρα του. Η α­δελ­φή του, Αγκά­θα, ε­πι­στρέ­φει α­πό το ψυ­χια­τρι­κό ί­δρυ­μα στο ο­ποίο εί­χε κλει­στεί ε­πει­δή ή­ταν ε­κεί­νη που εί­χε βά­λει τη φω­τιά στο σπί­τι που έ­με­νε με την οι­κο­γέ­νειά της. Μια πα­ρά­ξε­νη α­γά­πη δέ­νει τα δύο παι­διά, έ­νας αι­μο­μι­κτι­κός έ­ρω­τας, που ό­μως δεν εί­ναι τυ­χαίος κα­θώς οι γο­νείς τους κου­βα­λούν έ­να με­γά­λο και βα­ρύ μυ­στι­κό. Η Αγκά­θα πιά­νει δου­λειά ως βο­η­θός της Αβά­να, η ο­ποία βλέ­πει συ­χνά στον ύ­πνο τη μη­τέ­ρα της. Οι συ­γκρού­σεις έρ­χο­νται. Ο Μπέν­ζι εί­ναι ο­ξύ­θυ­μος και ε­πι­θε­τι­κός. Ο Στά­φορ­ντ και η Κρι­στί­να θέ­λουν να κρα­τή­σουν την πυ­ρο­μα­νή κό­ρη τους μα­κριά α­πό την οι­κο­γέ­νεια. Η Αγκά­θα α­ντι­με­τω­πί­ζει την αλ­λο­πρό­σαλ­λη συ­μπε­ρι­φο­ρά της Αβά­να. Η βία κα­ρα­δο­κεί α­πό ό­λες τις πλευ­ρές. Κα­νείς δεν εί­ναι α­θώος, ό­λοι κου­βα­λούν μυ­στι­κά και ε­νο­χές.
Πρό­κει­ται για μια ται­νία που δεν εί­ναι εύ­πε­πτη. Εί­ναι σκο­τει­νή, ο­μι­χλώ­δης και λα­βυ­ριν­θώ­δης. Ει­σχω­ρεί μέ­σα στον ψυ­χι­σμό των η­ρώων του, α­να­τέ­μνει τους χα­ρα­κτή­ρες και το υ­πο­συ­νεί­δη­τό τους. Και τέ­λος, οι α­πα­ντή­σεις στα ε­ρω­τή­μα­τα δί­δο­νται, α­φού κλεί­νει ο κύ­κλος α­φή­νο­ντας, ό­μως, την πι­κρή αί­σθη­ση α­που­σίας χά­πι ε­ντ. 
Ο κα­να­δός σκη­νο­θέ­της με το «Maps to the stars» α­πο­μυ­θο­ποιεί το χο­λι­γου­ντια­νό σταρ σί­στεμ. Οι χα­ρα­κτή­ρες του εί­ναι γρα­νά­ζια ε­νός συ­στή­μα­τος και ταυ­τό­χρο­να θύ­μα­τά του. Στο ε­πί­κε­ντρο της κα­θη­με­ρι­νό­τη­τάς τους εί­ναι ο α­ντα­γω­νι­σμός, ο φθό­νος και η λα­τρεία του χρή­μα­τος. Κι ό­λα αυ­τά κα­τα­τρώ­γουν την ψυ­χι­κή ι­σορ­ρο­πία, δη­μιουρ­γούν τε­ρα­τώ­δεις συ­μπε­ρι­φο­ρές, ο­δη­γούν σε κα­τα­στά­σεις α­νε­ξέ­λε­γκτες.
Όμως ο Κρό­νε­μπερ­γκ σε τού­τη την ται­νία φαί­νε­ται να έ­χει χά­σει την έ­μπνευ­σή του. Η σκη­νο­θε­σία του δεν εί­ναι με­στή, το σε­νά­ριο φαί­νε­ται πρό­χει­ρο και α­φε­λές. Εί­ναι έ­να παι­χνί­δι στο ο­ποίο η α­νία ε­ναλ­λάσ­σε­ται με τις στιγ­μές «Κρό­νε­μπερ­γκ», που χά­ρη σε αυ­τές η ται­νία δια­σώ­ζε­ται. Εί­ναι πα­ρά­δο­ξο αλ­λά ε­νώ ε­μπε­ριέ­χο­νται ό­λα ε­κεί­να τα στοι­χεία που α­γα­πή­σα­με και α­γα­πού­με στο σι­νε­μά του κα­να­δού, την ί­δια ώ­ρα φαί­νο­νται σαν να πε­τά­χτη­καν α­τά­κτως και δεν κα­τά­φε­ραν να ο­μο­γε­νο­ποιη­θούν ε­ξαι­τίας κά­ποιου κα­κού συν­δε­τι­κού υ­λι­κού.
Δεν υ­πο­στη­ρί­ζω πως η ται­νία εί­ναι κα­κή. Αλλά ού­τε πως εί­ναι κα­λή. Μου φά­νη­κε μάλ­λον α­διά­φο­ρη, κι αυ­τό νο­μί­ζω πως εί­ναι ό,τι χει­ρό­τε­ρο για τον Ντέι­βι­ντ Κρό­νε­μπερ­γκ.

Στρα. Κερ.

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ



«ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ»
Μια ιδιοκτησία που δεν σου ανήκει

Κλη­ρο­νο­μείς νό­μι­μα έ­να σπί­τι και, ό­ταν πη­γαί­νεις να ε­γκα­τα­στα­θείς ε­κεί, α­να­κα­λύ­πτεις πως το σπί­τι μπο­ρεί να εί­ναι δι­κό σου, αλ­λά δεν σου α­νή­κει, Του­λά­χι­στον προς το πα­ρόν! Κά­τι τέ­τοιο συμ­βαί­νει στον Μα­τίας, στην ται­νία «Ένα σπί­τι στο Πα­ρί­σι» (My old lady) του Ίσρα­ελ Χό­ρο­βι­τς.
Ο Μα­τίας, λοι­πόν, έ­νας ά­φρα­γκος Νε­οϋρκέ­ζος, κλη­ρο­νο­μεί α­πό τον πα­τέ­ρα του, με τον ο­ποίο δεν εί­χε και πολ­λές σχέ­σεις, έ­να σπί­τι στη γαλ­λι­κή πρω­τεύου­σα. Κα­θώς στη ζωή του ό­λα πή­γαι­ναν στρα­βά, αυ­τήν η κλη­ρο­νο­μιά φαί­νε­ται πως του άλ­λα­ξε την τύ­χη. Όταν ό­μως φτά­νει στο Πα­ρί­σι και πη­γαί­νει στο δια­μέ­ρι­σμά του, τον πε­ρι­μέ­νει μια, ό­χι και πο­λύ, ευ­χά­ρι­στη έκ­πλη­ξη. Στο δια­μέ­ρι­σμα μέ­νει μια η­λι­κιω­μέ­νη κυ­ρία, η Μα­τίλ­ντ, μα­ζί με την υ­περ­προ­στα­τευ­τι­κή κό­ρη της, Κλόι. Τι έ­χει συμ­βεί; Το σπί­τι το εί­χε πα­ρα­χω­ρή­σει ο πα­τέ­ρας του στη Μα­τίλ­ντ και, σύμ­φω­να με τη γαλ­λι­κή νο­μο­θε­σία, ο Μα­τίας, αν και νό­μι­μος ι­διο­κτή­της, δεν μπο­ρεί να α­πο­κτή­σει την ι­διο­κτη­σία του ό­σο η η­λι­κιω­μέ­νη γυ­ναί­κα βρί­σκε­ται εν ζωή! Στο με­τα­ξύ η αρ­χι­κή α­ντι­πά­θεια που έ­νιω­σε η Κλόι για το Μα­τίας αρ­χί­ζει να αλ­λά­ζει ε­νώ α­πο­κα­λύ­πτε­ται το μυ­στι­κό πως η Μα­τίλ­ντ υ­πήρ­ξε στο πα­ρελ­θόν ε­ρω­μέ­νη του πα­τέ­ρα του. 
Μια ευ­χά­ρι­στη κω­μω­δία με ε­ξαι­ρε­τι­κές ερ­μη­νείες α­πό τη Μά­γκι Σμι­θ, τον Κέ­βιν Κλάιν, την Κρι­στίν Σκοτ Τό­μας και τη Νο­ε­μί Λβοβ­σκί.
Σι­νε­φί­λ