ΣΤΟ «ΕΜΠΡΟΣ»Για ένα και μοναδικό βράδυ έλαβε χώρα στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός η έκθεση φωτογραφίας -με δράση- της νέας και πολλά υποσχόμενης καλλιτέχνιδος Ευγενίας Παπαγεωργίου, με τίτλο «Silent night». Η Ευγενία Παπαγεωργίου, χωρίς ίχνος έπαρσης, προσπάθησε και προσπαθεί να βρει την καλλιτεχνική της έκφραση σε ένα μη συμβατό με το σύστημα πλαίσιο, επιλέγοντας έναν τέτοιο χώρο αλλά και καλώντας μας να αλληλεπιδράσουμε με το έργο της και να της δώσουμε την απαραίτητη για τη συνέχιση της προσπάθειάς της ανατροφοδότηση. Πέρα από τις λήψεις αλλά και την εμφάνιση των φωτογραφιών της, επιμελήθηκε εξαιρετικά τόσο την εικαστική έκθεσή τους όσο και την «ξενάγηση» του κοινού της, την περιήγηση στην ιστορία, την αφήγηση που είχε εμπνευστεί, συνδύασε την έκθεση και την αφήγηση αυτή με τα σπαράγματα δράσης που απομόνωσε και τα οποία αποδόθηκαν σκηνικά υπό τη δική της σκηνοθετική/κινησιολογική μπαγκέτα και με τη σωματική συμμετοχή των υπολοίπων συντελεστών και στοιχεία διάδρασης με το κοινό, εφόσον υπήρξε μικρό «κέρασμα», το οποίο προσφερόταν στο κοινό από συντελεστές/επιτελεστές εντός ρόλου.
Η «Εποχή» απεύθυνε στην Ευγενία Παπαγεωργίου ορισμένα ερωτήματα.
Πώς νιώθεις που το καλλιτεχνικό σου έργο παρουσιάστηκε σε έναν χώρο όπως το Εμπρός;Όπως όλοι ξέρουμε και το βιώνουμε καθημερινά, ο τρόπος ζωής μας έχει αλλάξει από αρκετά έως ριζικά. Τα όνειρα, η δημιουργία, η εκφραστικότητα, μα πάνω απ’ όλα η ελευθερία σκέψης είναι σαν απαγορευμένες λέξεις που δεν έχεις το δικαίωμα ούτε καν να τις ψιθυρίσεις. Είναι πολύ εύκολο να σου κόψουν τα φτερά και να μην μπορέσεις να πετάξεις ποτέ. Το ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, σου δίνει τη δυνατότητα να παρουσιάσεις οτιδήποτε δημιουργικό και ουσιαστικό μέσα από εκθέσεις, προβολές, συζητήσεις αλλά και ομάδες που φιλοξενεί με δικές τους δράσεις. Νιώθω υποχρέωση σε ένα τέτοιο χώρο που έχει πίσω του μια σημαντική ιστορία και παράλληλα ευγνωμοσύνη που με άφησαν και εμένα χωρίς να έχω κάποια ιδιαίτερη σπουδή στη φωτογραφία να μπω μέσα και να κάνω κάτι που μέχρι τώρα ονειρευόμουν.
Το έργο σου θα μπορούσε να ειδωθεί και ως μια κοινωνική παρέμβαση/ προσφορά στην ΛΟΑΤ κοινότητα, εφόσον αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στον ομόφυλο έρωτα σε μια εποχή που εντείνονται γενικά ο κοινωνικός ρατσισμός, και ο εκφασισμός της κοινωνίας μας με πιο εύκολα, μεταξύ άλλων, θύματα τα μέλη αυτής της κοινότητας.Το έργο μου αν και περιέχει ομοφυλοφιλικό περιεχόμενο δεν αποτελεί προφορά στην κοινότητα των lgbt, αλλά προφορά σε κάθε άτομο που θεωρεί ταμπού το ζήτημα της ταυτότητας φύλου ή και σεξουαλικότητας. Αρα, είναι μια κοινωνική προσφορά και παρέμβαση. Πέρα από όλα αυτά, θέλησα μέσα από το έργο μου να προβάλω και να θίξω την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Χρειάζεται ο κόσμος να αρχίσει να δέχεται το διαφορετικό και να σταματήσει να είναι προσκολλημένος σε οποιοδήποτε κοινωνικό στερεότυπο… Και πάνω από όλα να συνειδητοποιήσει πως όλοι είμαστε ίσοι και καμία ομοφοβική ή τρανσφοβική επίθεση δεν πρέπει να είναι ανεκτή.
Πρόσφατα στην Κύπρο αφαιρέθηκαν από την αστυνομία φωτογραφίες της γνωστής τρανς εικαστικής καλλιτέχνιδος και ακτιβίστριας Πάολας Ρεβενιώτη από έκθεσή της, ενώ νωπή είναι η μνήμη από τα γεγονότα στο θέατρο Χυτήριο λίγα χρόνια νωρίτερα. Τι πιστεύεις για τέτοιου είδους παρεμβάσεις ηθικού ελέγχου σε καλλιτεχνικά έργα;Η τέχνη είναι τέχνη. Κανείς δεν μπορεί και δεν έχει το δικαίωμα να σου στερεί την ελεύθερη έκφραση. Είναι σαν να σου σκοτώνουν τα όνειρα. Η Ελλάδα σε αυτά τα θέματα δυστυχώς είναι ακόμα πολλά χρόνια πίσω, γι’ αυτό υπάρχουν και αυτές οι αντιδράσεις... Και γι’ αυτό το λόγο θα συνεχίσουν...
Ποιά είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια; Ετοιμάζω μια ποιητική βραδιά με την Δήμητρα Σούλη, όπου μέσα από την ποίηση θα μιλήσουμε για τον έρωτα και τα παρακλάδια του, αγάπη, μίσος, παράνοια και πάει λέγοντας... Επίσης με νέα δυναμική ομάδα ξεκινήσαμε συζητήσεις για το «Silent night 2» που θα είναι διαφορετικό από το πρώτο, δεν θα λείπουν όμως και από αυτό οι ανθρώπινες σχέσεις και η εκδίκηση... Σε αυτό το σημείο θα ήθελα πολύ να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά που πήραν μέρος και μπροστά και πίσω από το «Silent night»: Γιώργο, Ιωάννη, Άγγελο, Στέλλα, Ελευθερία, Αγγελική, Λουκά, Θάνο, Βαγγέλη, Γιάννη. Ευχαριστώ πολύ! Για όλα... Επίσης ένα ευχαριστώ στην ομάδα του blog www.socartes.gr για τη στήριξη.
Σπύρος Πετρίτης