Όποιος θέλει να τιμήσει ουσιαστικά τον αγώνα για τη δημόσια τηλεόραση, ας ασχοληθεί σοβαρά με το προϊόν που παρέχει σήμερα η ΕΡΤ
Μέχρι τώρα ξέραμε για τους πεσόντες ήρωες της Επανάστασης του 1821. Τους πεσόντες πολεμιστές των Βαλκανικών Πολέμων, του Αλβανικού Έπους. Τους πεσόντες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου. Τους πεσόντες στρατιώτες και αξιωματικούς στην Κύπρο. Τώρα μάθαμε και για κάποιους άλλους και μάλιστα πολύ πρόσφατους: τους πεσόντες υπέρ… ΕΡΤ, το 2013 - 2015! Όσους δηλαδή εργαζόμενους ή αλληλέγγυους (23, σύμφωνα με τα γραφόμενα) έχασαν τη ζωή τους, για διάφορες αιτίες (τροχαίο, καρκίνο, ανακοπή, κ.ά.), το χρονικό διάστημα που είχε πέσει το «μαύρο» στην ΕΡΤ.
Όχι, δεν είναι τρολιά! Ούτε κάποια ιδέα φαρσαδόρων ή λοξών. Το ακριβώς αντίθετο –άλλωστε υπάρχει και το σχετικό βίντεο, χάρμα οφθαλμών εν μέσω καύσωνα. Οι «πεσόντες» αυτοί τιμήθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο, με μνημείο που έφτιαξε ο γνωστός γλύπτης Κυριάκος Ρόκος. Και στην τελετή δεν μαζεύτηκαν τίποτα «περίεργοι» ή «περιθωριακοί», αλλά πρωτοστάτησαν η ΠΟΣΠΕΡΤ και η διοίκηση της ΕΡΤ, ενώ μίλησαν ο γ.γ. της ΠΟΣΠΕΡΤ Π. Καλφαγιάννης, ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Δ. Τσακνής, ο γ.γ. Ενημέρωσης, Λ. Κρέτσος, και παρευρέθηκαν ο Π. Λαφαζάνης, η Ρ. Μακρή, ο Δ. Στρατούλης. Από την τελετή δεν έλειπε ο απαραίτητος παπάς, που πραγματοποίησε τρισάγιο…
Το θέμα δεν σηκώνει σοβαρή κουβέντα. Είναι απλά εξωφρενικό. Ας σκεφτούμε σε ποιο παραλογισμό μας οδηγεί, όσο τραγική και αν είναι η απώλεια της ζωής, ακόμα και η απώλεια της δουλειάς… Είναι άλλο ο ανθρώπινος πόνος, σεβαστός και αβάσταχτος, και άλλο πράγμα να αναγορεύουμε «πεσόντες», γελοιοποιώντας τους πράγματι πεσόντες.
Το μαύρο στην ΕΡΤ ήταν μια πράξη βάναυση και αντιδημοκρατική, και ο αγώνας που ακολούθησε σπουδαίος, με μαζικότητα και έμπνευση. Με τέτοιες φαεινές ιδέες σαν το… μνημείο των πεσόντων, ο αγώνας αυτός γελοιοποιείται. Η παρουσία της Ραχήλ Μακρή δεν προκαλεί έκπληξη, αφού ποτέ δεν ήταν παράδειγμα σοβαρότητας –για να το πούμε ευγενικά. Ούτε του Παναγιώτη Λαφαζάνη ή του Δημήτρη Στρατούλη –ο αντιπολιτευτικός οίστρος τους εξηγεί τα πάντα. Τι δουλειά είχε, όμως, η διοίκηση της ΕΡΤ; Ή ο γενικός γραμματέας ενημέρωσης; Αν θέλουν να τιμήσουν τον αγώνα για τη δημόσια τηλεόραση, ο Λ. Κρέστος, ο Δ. Τσακνής, η διοίκηση καθώς και οι εργαζόμενοι, πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με το προϊόν που παρέχει σήμερα η ΕΡΤ. Με τα δελτία ειδήσεων που απαξιώνονται. Με την καχεξία του «μαγαζιού», τον φιλοκυβερνητισμό του, την έλλειψη έμπνευσης, που έχουν κάνει την τηλεθέαση να πιάσει ιστορικά χαμηλά. Αυτός είναι ένας ουσιαστικός τρόπος να τιμήσουν τον αγώνα για δημόσια ενημέρωση και ψυχαγωγία, και όχι να βγάζουν φαιδρούς λόγους σε τέτοια μνημεία.
Η τελετή, βέβαια, αμαυρώθηκε και από το «σκάσε επιτέλους» του προέδρου Δ. Τσακνή προς τη Ρ. Μακρή, που κατήγγειλε κραυγάζοντας την ΕΡΤ. Θα μπορούσε να αμυνθεί απέναντί της με άλλο τρόπο. Ως καλλιτέχνης, που έχει αναλάβει και τα του πολιτισμού στη δημόσια τηλεόραση, προφανώς διαθέτει πιο πλούσιο λεξιλόγιο.
Α. Π. Θάνος