Δέ­κα μέ­ρες στην καρ­διά της αυ­το­δια­χεί­ρι­σης

Με α­φορ­μή την 6η Διε­θνή Συ­νά­ντη­ση για την Οι­κο­νο­μία των Εργα­ζο­μέ­νων στην Αργε­ντι­νή (23 Αυ­γού­στου - 3 Σε­πτεμ­βρίου)



Συζήτηση με τους εργάτες στο κατηλειμμένο εργοστάσιο

 



Στο τυπογραφείο Chilavert

«Αυ­τό το κά­δρο ψη­λά στον τοί­χο κρύ­βει πί­σω του μια τρύ­πα, που για το αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νο τυ­πο­γρα­φείο μας έ­χει με­γά­λη ι­στο­ρία.» Αυ­τά ή­ταν τα πρώ­τα λό­για της ερ­γά­τριας που μας ε­νη­μέ­ρω­σε για την ι­στο­ρία του αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νου τυ­πο­γρα­φείου Chilavert. Στη συ­νέ­χεια μας ε­ξή­γη­σε ό­τι το 2001 οι ερ­γά­τες και οι ερ­γά­τριες α­πο­φά­σι­σαν να κά­νουν κα­τά­λη­ψη στο τυ­πο­γρα­φείο και να το δου­λέ­ψουν μό­νοι τους, για­τί ο ι­διο­κτή­της εί­χε στα­μα­τή­σει να τους πλη­ρώ­νει για πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πό έ­να χρό­νο. Ακο­λού­θη­σε ε­πέμ­βα­ση της α­στυ­νο­μίας, αλ­λά με την εί­δη­ση της α­στυ­νο­μι­κής ε­πί­θε­σης συ­γκε­ντρώ­θη­καν για συ­μπα­ρά­στα­ση στους ερ­γά­τες του τυ­πο­γρα­φείου πε­ρισ­σό­τε­ρα α­πό 1500 ά­το­μα α­πό τις α­νοι­χτές συ­νε­λεύ­σεις των γει­το­νιών του Μπουέ­νος Άι­ρες και δεν ά­φη­σαν την α­στυ­νο­μία να μπει μέ­σα. Για αρ­κε­τό χρό­νο δού­λευαν πα­ρά­νο­μα και ά­νοι­ξαν στον τοί­χο την τρύ­πα για να διο­χε­τεύουν στο ε­μπό­ριο με πα­ρά­νο­μο μη­χα­νι­σμό έ­ντυ­πα, βι­βλία, πε­ριο­δι­κά και ό,τι άλ­λο τύ­πω­ναν. Σή­με­ρα το τυ­πο­γρα­φείο ό­χι μό­νο λει­τουρ­γεί με θε­τι­κά α­πο­τε­λέ­σμα­τα, αλ­λά τα Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κα, που δε δου­λεύει, ορ­γα­νώ­νο­νται α­πό κοι­νω­νι­κούς φο­ρείς καλ­λι­τε­χνι­κές εκ­δη­λώ­σεις.

350 α­να­κτη­μέ­νες και αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νες ε­πι­χει­ρή­σεις

Λί­γο πο­λύ πα­ρό­μοιες εί­ναι και οι ι­στο­ρίες των υ­πό­λοι­πων αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νων ε­πι­χει­ρή­σεων (συ­νε­ται­ρι­σμός α­να­κλύ­κλω­σης Reciclando Suenos, ε­στια­τό­ρια Bataglia και Alen-Alen, ξε­νο­δο­χείο Bauen, ερ­γο­στά­σιο υ­φα­ντουρ­γίας Pigue, τυ­πο­γρα­φείο Campichuelo, αυ­τοορ­γα­νω­μέ­νη α­νοι­χτή α­γο­ρά Elado­quin, κα­τα­να­λω­τι­κός συ­νε­ται­ρι­σμός Con Sol, κα­τα­σκευα­στι­κός και οι­κο­δο­μι­κός συ­νε­ται­ρι­σμός Quilmes) που ε­πι­σκε­φθή­κα­με για μια ε­βδο­μά­δα πριν α­πό την έ­ναρ­ξη των ερ­γα­σιών της 6ης Διε­θνούς Συ­νά­ντη­σης για την Οι­κο­νο­μία των Εργα­ζο­μέ­νων. Βέ­βαια, ό­πως εί­ναι γνω­στό στην Αργε­ντι­νή λει­τουρ­γούν πε­ρισ­σό­τε­ρες α­πό 350 α­να­κτη­μέ­νες και αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νες ε­πι­χει­ρή­σεις.
Αυ­τό που δια­πι­στώ­σα­με μπαί­νο­ντας σε κά­θε ε­πι­χεί­ρη­ση εί­ναι το δια­φο­ρε­τι­κό κλί­μα που ε­πι­κρα­τεί α­πό το γε­γο­νός ό­τι δεν υ­πάρ­χουν α­φε­ντι­κά και ό­τι οι ί­διοι οι ερ­γα­ζό­με­νοι παίρ­νουν για ό­λα τις α­πο­φά­σεις μέ­σα α­πό α­νοι­χτές συ­νε­λεύ­σεις. Εί­ναι πά­ντα πρό­σχα­ροι και ευ­γε­νι­κοί και α­κό­μη και στα προ­βλή­μα­τα που πα­ρου­σιά­ζο­νται δεν αγ­χώ­νο­νται, για­τί ξέ­ρουν ό­τι θα λυ­θούν στη συ­νέ­λευ­ση. Βέ­βαια, το με­γα­λύ­τε­ρο πρό­βλη­μα εί­ναι η έλ­λει­ψη χρη­μα­το­δό­τη­σης για α­να­νέω­ση του μη­χα­νο­λο­γι­κού ε­ξο­πλι­σμού. Αλλά το α­ντι­με­τω­πί­ζουν κά­νο­ντας την α­παι­τού­με­νη α­να­νέω­ση με αρ­γό­τε­ρους ρυθ­μούς α­πό ό­τι θα ή­θε­λαν. Ταυ­τό­χρο­να, ό­πως μας τό­νι­σαν σε ό­λες τις συ­ζη­τή­σεις, α­γω­νί­ζο­νται για την α­να­τρο­πή του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­πι­τα­λι­σμού, για­τί γνω­ρί­ζουν κα­λά ό­τι μό­νο με τον τρό­πο αυ­τό μπο­ρούν να βρουν ο­ρι­στι­κές λύ­σεις στα προ­βλή­μα­τα.
Άφη­σα τε­λευ­ταία την ε­πί­σκε­ψη στο σχο­λείο Bachillerato Popular Dario Sautillan, ό­που φοι­τούν μα­θη­τές και μα­θή­τριες που προ­ε­τοι­μά­ζο­νται να δου­λέ­ψουν σε συ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νες ε­πι­χει­ρή­σεις. Μας ά­ρε­σε πά­ρα πο­λύ το κλί­μα που ε­πι­κρα­τεί στις σχέ­σεις μα­θη­τών και κα­θη­γη­τών σε μια σχο­λι­κή κοι­νό­τη­τα, ό­που τα πά­ντα α­πο­φα­σί­ζο­νται α­πό κοι­νού. Η συ­νέ­λευ­ση στην ο­ποία συμ­με­τέ­χουν ι­σό­τι­μα μα­θη­τές και κα­θη­γη­τές και στην ο­ποία συ­ζη­τιού­νται ό­λα, εί­ναι αυ­τή που δια­σφα­λί­ζει την ε­λευ­θε­ρία, και τη δη­μο­κρα­τία, με α­πο­τέ­λε­σμα οι σχέ­σεις να στη­ρί­ζο­νται πραγ­μα­τι­κά στο σε­βα­σμό και την α­μοι­βαία ε­κτί­μη­ση.

Εργα­στή­ρια α­νταλ­λα­γής ε­μπει­ριώ­ν

Αφού ο­λο­κλη­ρώ­θη­κε ο κύ­κλος των ε­πι­σκέ­ψεων στο Μπουέ­νος Άι­ρες, πή­γα­με στην πό­λη Πι­γουέ, ό­που βρί­σκε­ται έ­να α­να­κα­τει­λημ­μέ­νο ερ­γο­στά­σιο υ­φα­ντουρ­γίας. Εδώ πραγ­μα­το­ποιή­θη­καν τα 20 πε­ρί­που ερ­γα­στή­ρια με πε­ρισ­σό­τε­ρους α­πό 100 ο­μι­λη­τές/ριες (συ­δι­κα­λι­στές/ριες, ερ­γα­ζό­με­νους/ες και πολ­λούς αλ­λη­λέγ­γυος/ες που με­τέ­φε­ραν τις ε­μπει­ρίες τους α­πό την ε­φαρ­μο­γή της αυ­το­δια­χεί­ρι­σης, κυ­ρίως στις χώ­ρες της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής (Ου­ρου­γουάη, Χι­λή, Με­ξι­κό, Κο­λομ­βία, Πε­ρού, Βρα­ζι­λία), αλ­λά και α­πό χώ­ρες της Ευ­ρώ­πης (Ιτα­λία, Γαλ­λία, Αγγλία, Ελλά­δα, Ισπα­νία, Κρο­α­τία) ό­πως και α­πό την κοι­νό­τη­τα Ρο­ζά­βα στο Κουρ­δι­στάν. Η α­να­ζή­τη­ση και ο προ­βλη­μα­τι­σμός ε­πι­κε­ντρώ­θη­κε κυ­ρίως στο πως μπο­ρούν τα εγ­χει­ρή­μα­τα να συ­ντο­νι­σθούν πιο α­πο­τε­λε­σμα­τι­κά, ώ­στε να ι­σχυ­ρο­ποιη­θεί η πα­ρου­σία τους σε κά­θε χώ­ρα, αλ­λά και διε­θνώς. Κά­τι που δεν εί­ναι α­κό­μη πο­λύ εύ­κο­λο, για­τί α­φε­νός η ε­μπει­ρία δεν εί­ναι με­γά­λη και ταυ­τό­χρο­να ο ί­διος ο κα­πι­τα­λι­σμός μέ­σα στον ο­ποίο υ­πάρ­χουν δη­μιουρ­γεί σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα. Πα­ράλ­λη­λα, σε βα­σι­κά ζη­τή­μα­τα υ­πάρ­χουν πο­λύ δια­φο­ρε­τι­κές α­πό­ψεις με­τα­ξύ των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Βέ­βαια ό­λοι/ες εί­ναι σύμ­φω­νοι ό­τι οι αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νες ε­πι­χει­ρή­σεις ό­χι μό­νο εί­ναι α­πά­ντη­ση στην κα­πι­τα­λι­στι­κή κρί­ση, αλ­λά εί­ναι και μο­νό­δρο­μος για την α­να­τρο­πή του κα­πι­τα­λι­σμού

Αντί­στα­ση στην ε­μπο­ρευ­μα­το­ποίη­ση ι­στο­ρι­κών μνη­μείω­ν

Η Εναλ­λα­κτι­κή Δρά­ση πραγ­μα­το­ποίη­σε ερ­γα­στή­ριο με θέ­μα τη δια­χεί­ρι­ση των μνη­μείων της ι­στο­ρίας και του πο­λι­τι­σμού α­πό την ί­δια την κοι­νω­νία, έ­να θέ­μα που για πρώ­τη φο­ρά συ­ζη­τή­θη­κε σε Διε­θνή Συν­διά­σκε­ψη. Το σκε­πτι­κό εί­ναι ό­τι τα ι­στο­ρι­κά μνη­μεία σή­με­ρα κιν­δυ­νεύουν τό­σο α­πό το κρά­τος ό­σο και α­πό τις ε­πι­χει­ρή­σεις και για το λό­γο αυ­τό εί­ναι α­νά­γκη να πα­ρέμ­βει α­πο­φα­σι­στι­κά η κοι­νω­νία για την προ­στα­σία και α­νά­δει­ξη τους. Για την ε­νη­μέ­ρω­ση των πο­λι­τών, για­τί αυ­τό θεω­ρού­με ό­τι εί­ναι α­πα­ραί­τη­το για τη συμ­με­το­χή τους, διορ­γα­νώ­νου­με δω­ρεάν σε­μι­νά­ρια ι­στο­ρίας, πε­ριη­γή­σεις στα ι­στο­ρι­κά μνη­μεία το­πι­κά και κε­ντρι­κά, σχο­λή ξε­να­γών για ε­θε­λο­ντές ξε­να­γούς, ό­πως και ο­μά­δες για τα ι­στο­ρι­κά μνη­μεία στις γει­το­νιές.
Με εν­δια­φέ­ρον α­κού­σα­με α­ντί­στοι­χες ε­μπει­ρίες α­πό άλ­λες χώ­ρες, ό­που οι λα­οί ε­πί­σης α­ντι­στέ­κο­νται στην ε­μπο­ρευ­μα­το­ποίη­ση και την κα­τα­στρο­φή των ι­στο­ρι­κών μνη­μείων. Σε μία πε­ριο­χή στο Βαλ Πα­ραή­σο, στο Σα­ντιά­γο της Χι­λής ό­ταν η κοι­νω­νία δια­πί­στω­σε ό­τι κιν­δυ­νεύει έ­να ι­στο­ρι­κό μνη­μείο, ό­πως η εκ­κλη­σία Κα­πί­για Σά­ντα Άννα, μνη­μείο του 1850μΧ, πα­ρε­νέ­βη πριν α­πό 35 χρό­νια κα­τέ­λα­βε το χώ­ρο και σή­με­ρα λει­τουρ­γεί ως αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­νος καλ­λι­τε­χνι­κός χώ­ρος.
Η ε­πό­με­νη διε­θνής συ­νά­ντη­ση για την Ευ­ρώ­πη θα γί­νει στο Μι­λά­νο το 2018

Ψή­φι­σμα ε­νά­ντια στην εκ­ποίη­ση της Ακα­δη­μίας Πλά­τω­νος

Η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση ΣΙ­ΡΙ­ΖΑ-Α­ΝΕΛ συ­νε­χί­ζο­ντας τη μνη­μο­νια­κή  πο­λι­τι­κή που ε­φάρ­μο­σαν και οι προ­η­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις της ΝΔ και του ΠΑ­ΣΟ­Κ, εκ­ποιεί αρ­χαιο­λο­γι­κούς χώ­ρους και ι­στο­ρι­κά μνη­μεία. Μά­λι­στα, η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση προ­χώ­ρη­σε έ­να βή­μα πα­ρα­πέ­ρα. Που­λά­ει και τον αρ­χαιο­λο­γι­κό χώ­ρο της σχο­λής που δί­δα­σκε ο φι­λό­σο­φος Πλά­τω­νας σε μια πο­λυε­θνι­κή ε­ται­ρία, την ARTUME-BLACKROC για να κα­τα­σκευά­σει  ε­μπο­ρι­κό κέ­ντρο, ε­στια­τό­ρια, μπαρ κλπ.
Οι συμ­με­τέ­χο­ντες στην 6η Διε­θνή Συ­νά­ντη­ση που έ­γι­νε στο Pigue της Αργε­ντι­νής εί­μα­στε ρι­ζι­κά α­ντί­θε­τοι σε κά­θε σκέ­ψη εκ­ποίη­σης αρ­χαιο­λο­γι­κών χώ­ρων και ι­στο­ρι­κών μνη­μείων πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο  της Σχο­λής που δί­δα­ξε ο με­γά­λος φι­λό­σο­φος Πλά­τω­νας και ζη­τά­με α) α­πό την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση να στα­μα­τή­σει  το ξε­πού­λη­μα των αρ­χαιο­λο­γι­κών χώ­ρων και πρώ­τι­στα της Ακα­δη­μίας Πλά­τω­νος, β) Από την UNESCO και τους άλ­λους διε­θνείς ορ­γα­νι­σμούς να πα­ρέμ­βουν ώ­στε να στα­μα­τή­σει τε­λείως η ε­μπο­ρευ­μα­το­ποίη­ση των αρ­χαιο­λο­γι­κών χώ­ρων και των ι­στο­ρι­κών μνη­μείων.


Μά­κης Σταύ­ρου, ι­στο­ρι­κός,
μέ­λος της Εναλ­λα­κτι­κής Δρά­σης