Ο θάνατος του Κώστα Βεργόπουλου μας βρήκε ανέτοιμους να δεχτούμε ότι δεν θα δούμε ξανά την υπογραφή του στα μαχητικά και εμπεριστατωμένα κείμενα, με τα οποία τροφοδοτούσε πρόθυμα όχι μόνο την «Εποχή», αλλά και κάθε έντυπο ή μη μέσο, που είχε μια στάση κριτική, αριστερή απέναντι στα πράγματα.
Γνωρίζαμε τα προβλήματα με την υγεία του, αλλά η επιμονή του να δίνει το «παρών» με τις εκτιμήσεις, τις αναλύσεις και τις απόψεις σχεδόν ως την τελευταία στιγμή, μας ξεγελούσε. Μέχρι του σημείου να μην πιστεύουμε το άγγελμα του θανάτου του, λίγες ώρες πριν πάμε στο πιεστήριο.
Γεννημένος το 1942, έκανε νομικές σπουδές στην Αθήνα, οικονομικές και πολιτικές επιστήμες στη Σορβόνη. Το 1974 εξελέγη καθηγητής στη Σορβόνη και στο Πάντειο το 1992. Καθηγητής εξελέγη, επίσης, το 2002 στο πανεπιστήμιο Παρίσι 8, ενώ είχε συχνές συνεργασίες ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλές χώρες της Βόρειας και Νότιας Αμερικής.
Εργάστηκε, επίσης, ως εμπειρογνώμονας στον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ως διευθυντής του προγράμματος του ΟΗΕ για τη Μεσόγειο και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησαν 15 βιβλία του (το τελευταίο την άνοιξη του 2017) και πολλά έργα του εκδόθηκαν στα γαλλικά, αγγλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, ιταλικά, ολλανδικά και κινέζικα.
Δύσκολα θα συνηθίσουμε στην ιδέα ότι μας λείπει ένας καλός φίλος, συνεργάτης και σύντροφος, πάντα πρόθυμος να στηρίξει με την έγκριτη πένα του και την καλλιεργημένη σκέψη του την «Εποχή» και κάθε προσπάθεια της ανανεωτικής αριστεράς, στην οποία συστρατεύτηκε ως υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2009.
Η κηδεία του θα γίνει στην Ελλάδα, δημοσία δαπάνη.