Με τον καιρό σύμμαχο, δηλαδή ανεκτό κρύο χωρίς τους συνηθισμένους αρκετούς βαθμούς υπό το μηδέν, ξεκίνησε η πανηγυρική 65η διοργάνωση του Βερολίνου που βρίσκει την ευκαιρία να το γιορτάσει μπαίνοντας σε μια νέα τεχνολογική εποχή όπως διαπιστώσαμε με τα αυτιά και τα μάτια μας. Τι σημαίνει αυτό; Πρώτα από όλα την εγκατάσταση του νέου, πανάκριβου, ηχητικού συστήματος Dolby Atmos στην κεντρική αίθουσα Berlinale Palast με αποτέλεσμα που αγγίζει πλέον έναν πρωτόγνωρο τρισδιάστατο ρεαλισμό στον ήχο που δεν είναι πια απλά περιφερειακός, αλλά ακούγεται κυριολεκτικά ακόμη και πάνω από τα κεφάλια των θεατών μεταφέροντας στα αλήθεια το κοινό μέσα στην ταινία. Παράλληλα το περίφημο εισαγωγικό φιλμάκι του Φεστιβάλ αναβαθμίστηκε σε ψηφιακή ανάλυση 4Κ, σε διπλάσια δηλαδή ευκρίνεια από ό,τι βλέπουμε σε μια αθηναϊκή αίθουσα, ενώ και κάποιες από τις ταινίες θα προβληθούν πλέον σε αυτή την ανάλυση. Μαζί με την τεχνολογική αναβάθμιση ο διευθυντής του Φεστιβάλ Ντίτερ Κόσλικ είχε την τύχη να έχει στην έναρξη μια αρκετά ενδιαφέρουσα και κυρίως εντυπωσιακή εικαστικά επιλογή όπως αποδείχτηκε η ταινία της Ιζαμπέλ Κοϊξέ
Nobody Wants the Night που σήκωσε την αυλαία. Πόσο μάλλον που είναι αρκετά σπάνιο για ένα Φεστιβάλ να ξεκινά τις επίσημες προβολές του με μια ταινία σκηνοθετημένη από γυναίκα και μάλιστα να είναι αφιερωμένη στη γυναικεία θέληση. Η Ιζαμπέλ Κοϊξέ (
Η Ζωή Χωρίς Εμένα) είναι μια αγαπημένη δημιουργός του Φεστιβάλ με έξι συμμετοχές σε διάφορα τμήματα, ενώ το 2009 συμμετείχε και στην κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ. Στη νέα της ταινία στρέφεται στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και στην παγωμένη Γροιλανδία για να αφηγηθεί την ιστορία της Ζοζεφίν Πίρι, αληθινό πρόσωπο, σύζυγος του περίφημου εξερευνητή Ρόμπερτ Πίρι και ερμηνευμένη εδώ ιδανικά από την Ζιλιέτ Μπινιός. Η Ζοζεφίν αποφασίζει κόντρα σε κάθε προειδοποίηση για τον χειμώνα που έρχεται να αναζητήσει τη βάση της αποστολής του συζύγου της ο οποίος προσπαθεί να ανακαλύψει την διαδρομή για τον Βόρειο Πόλο. Μια υπό άλλες συνθήκες καθαρά ανδρική περιπέτεια μετατρέπεται εδώ σε μια επίδειξη γυναικείας επιμονής σε ακραίες συνθήκες, αλλά και συνάντησης και σύγκρουσης πολιτισμών καθώς η ηρωίδα της Κοϊξέ θα ανακαλύψει στο πρόσωπο μιας νεαρής Ινουί μια καθοριστικής σημασίας βοηθό, ανταγωνίστρια αλλά και οδηγό σε ένα ταξίδι στην αρκτική νύχτα και τον αφιλόξενο πάγο και τελικά σε μια μύηση σε έναν ολότελα καινούριο κόσμο.
Ο Πατρίτσιο Γκουσμάν στο
El Boton de Nacar σε μια από τις σπάνιες φορές που ένα ντοκιμαντέρ συμμετέχει στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα στρέφεται, μετά την έρημο που αποτελούσε τον καμβά της
Νοσταλγίας για το Φως, στην απεραντοσύνη και τη δύναμη της θάλασσας ως μια εκπληκτική μεταφορά για την ανθρώπινη μνήμη, μια τεράστια δεξαμενή που κρύβει μέσα της το παρελθόν της γης, αλλά και θραύσματα από τα μακρινά άστρα. Ο τίτλος της ταινίας και η αφορμή έρχεται από την ιστορία δυο μικρών μαργαριταρένιων κουμπιών, παράξενα ευρήματα από το βυθό του ωκεανού που περιτριγυρίζει τη Χιλή και την αλλόκοτη γεωγραφία της μυστηριακής Παταγονίας χαρίζοντάς της μια ακτογραμμή 2670 μιλίων και μαζί το μεγαλύτερο αρχιπέλαγος στον πλανήτη. Ο Γκουσμάν βυθίζει την κάμερά του σε εικόνες μοναδικής ομορφιάς δένοντας σε μια πρωτότυπη αφήγηση το παρελθόν της χώρας του από τους αυτόχθονες κατοίκους και τους πρώτους Άγγλους ναύτες μέχρι τους πολιτικούς κρατούμενους της δικτατορίας του Πινοτσέτ ένα μόνιμο ανοιχτό ακόμη θέμα για το μεγάλο σκηνοθέτη και βέβαια μια ανοιχτή πληγή για την ίδια τη Χιλή. Μια σπουδαία στιγμή του Φεστιβάλ που θα μπορούσε να διεκδικήσει άνετα κάποιο από τα βραβεία.
Η Ελλάδα όπως είχαμε γράψει σε προηγούμενο σημείωμα είναι σχεδόν απούσα από τις προβολές του Φεστιβάλ όμως καταφέρνει με διάφορους τρόπους να δίνει το δικό της παρόν στο Βερολίνο. Σε ένα μεγάλο βαθμό λόγω της πολιτικής επικαιρότητας καθώς πέρα από τα πρωτοσέλιδα των πολιτικών εφημερίδων όλοι οι συνάδελφοι επαγγελματίες από κάθε γωνιά του πλανήτη δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους για την αλλαγή σελίδας στην Ελλάδα και την ελπίδα που αυτή κουβαλά ακούγοντας με συγκίνηση από πολλούς φράσεις όπως «τα μάτια μας είναι στραμμένα σε εσάς και περιμένουμε να πετύχετε». Στις «ελληνικές» παρουσίες πάντως συμπεριλαμβάνεται το γαλλικό ντοκιμαντέρ
Exotica, Erotica, Etc. που συμμετέχει στο παράλληλο τμήμα Φόρουμ με θέμα τις γυναίκες του πληρωμένου έρωτα γυρισμένη στα λιμάνια 16 χωρών από την ελληνίδα φωτογράφο και εικαστικό Ευαγγελία Κρανιώτη. Την ίδια στιγμή στην αγορά του Φεστιβάλ και συγκεκριμένα στο Berlinale Co-Production Market που διανύει την δωδέκατη χρονιά του συναντάμε δύο ελληνικές ταινίες σε ανάπτυξη που αναζητούν με αξιώσεις διεθνή χρηματοδότηση για την ολοκλήρωσή τους. Πρόκειται για το
Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών του Σύλλα Τζουμέρκα (
Έκρηξη) γύρω από ένα έγκλημα στο Μεσολόγγι που φέρνει κοντά δυο εντελώς διαφορετικές γυναίκες, μια ύποπτη και μια εκπρόσωπο του νόμου και το
All the pretty little horses του Μιχάλη Κωνσταντάτου (
Luton), την ιστορία μιας οικογένειας που αναζητά ένα νέο ξεκίνημα στην επαρχία αλλά η ζωή της παίρνει μια αναπάντεχη τροπή. Μαζί αξίζει να αναφερθούμε και στη σημαντική παρουσία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου που βρίσκεται μεταξύ άλλων εδώ για να προωθήσει ολοκληρωμένες ελληνικές ταινίες που αναζητούν τη διεθνή πρεμιέρα τους σε κάποιο από τα μεγάλα επερχόμενα Φεστιβάλ.