«LUCKY»Η φιλοσοφία της καθημερινότηταςΤου Στράτου Κερσανίδη«Ρεαλισμός είναι η αποδοχή μιας κατάστασης όπως έχει», λέει ο 90χρονος Λάκι δίνοντας έτσι το στίγμα της προσωπικής του στάσης απέναντι στη ζωή. Και η καθημερινότητά του, τουλάχιστον όπως την ζει τώρα που βρίσκεται στο τέλος της ζωής του, δείχνει πως ζει με αυτόν τον τρόπο. Ο ηλικιωμένος αυτός άνδρας, ζει σε μια από εκείνες τις μικρές κωμοπόλεις των ΗΠΑ στις οποίες ο χρόνος μοιάζει σταματημένος. Είναι ένας άνδρας ο οποίος, παρά την ηλικία του, νιώθει και προσπαθεί να είναι αυτάρκης. Ξυπνάει το πρωί, κάνει μερικές ασκήσεις γιόγκα, ετοιμάζεται και ξεκινά για την καθημερινή του βόλτα. Πηγαίνει για καφέ, μετά αγοράζει τσιγάρα και γάλα, ανταλλάσει δυο-τρεις ατάκες με τους ανθρώπους και κάθε βράδυ καταλήγει για ένα ποτό στο μπαρ. Εκεί συναντά τους φίλους του, χαριεντίζεται μαζί τους και μετά επιστρέφει πίσω στο σπίτι του. Ένας από την παρέα είναι κι ο Χάουαρντ, ένας άνδρας ο οποίος θρηνεί επειδή χάθηκε ο πρόεδρος Ρούσβελτ! Έτσι αποκαλεί το αγαπημένο του κατοικίδιο, μια χελώνα η οποία, όπως φαίνεται, βρήκε ανοιχτή την πόρτα της αυλής και τώρα περιπλανιέται στην έρημο. «Κάποια πράγματα στο σύμπαν, κυρίες και κύριοι, είναι μεγαλύτερα από όλους εμάς. Και η χελώνα είναι ένα από αυτά!», λέει ο Χάουαρντ.
Ο Λάκι δεν πιστεύει σε θεούς και δαίμονες, είναι εντελώς αγνωστικιστής, είρων, σαρκαστικός και φανατικός καπνιστής. Ζει μόνος αλλά δεν φαίνεται να νιώθει μοναξιά. Όμως, όταν ένα πρωινό ζαλίζεται και πέφτει, η καθημερινή ρουτίνα και η αίσθηση της μονιμότητας διαταράσσονται. Οι εξετάσεις δείχνουν πως δεν πάσχει από τίποτα σοβαρό αλλά ο ίδιος έχει κλονιστεί, καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τη θνητότητα και ανακαλύπτει την ανάγκη του για άλλους ανθρώπους. Κι έτσι, αν και ηλικιωμένος, αρχίζει να αλλάζει και να φτάνει στην αυτογνωσία.
Η ταινία «Lucky», του Τζον Κάρολ Λιντς είναι τρυφερή αστεία και συγκινητική. Όμορφο σενάριο με έξυπνους και ουσιαστικούς διαλόγους. Η σκηνοθεσία κινείται σε ρυθμούς αργούς, ράθυμους, νωχελικούς, όπως είναι η αίσθηση της ακινησίας του χρόνου στις μικρές επαρχιακές κωμοπόλεις των ΗΠΑ. Η μουσική ταιριάζει και δένει απόλυτα με αυτήν την αίσθηση.
Θαυμάσια δουλειά έχει γίνει με τους χαρακτήρες. Ολοκληρωμένοι, ανθρώπινοι κι αξιολάτρευτοι. Στην ανάδειξη αυτών των χαρακτήρων βοηθούν και οι συγκλονιστικές ερμηνείες όλων των ηθοποιών με κορυφαία εκείνη του μεγάλου Χάρι Ντιν Στάντον, στον τελευταίο ρόλο της πλούσιας καριέρας του, αφού πέθανε στις 15 Σεπτεμβρίου 2017, στα 91 του χρόνια.
Η ταινία είναι μια αναφορά στον ίδιο τον ηθοποιό, την καριέρα του και τη συνεργασία του με σκηνοθέτες όπως ο Βιμ Βέντερς, ο Ντέιβιντ Λιντς (ερμηνεύει το Χάουαρντ) κ.ά. Όπως λέει κι ο σκηνοθέτης: «Η ιστορία γράφτηκε ακριβώς για τον Χάρι Ντιν. Γράφτηκε ως μια επιστολή με αγάπη για εκείνον, τον ηθοποιό και τον άνθρωπο, και είναι ουσιαστικά βιογραφική. Οι ιστορίες του Λάκι, η συμπεριφορά του, προέρχονται από τη ζωή του Χάρι.»
Η ταινία, η οποία γυρίστηκε μέσα σε 18 μόνον ημέρες (!), συμμετείχε στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣΠροβάλλονται επίσης οι ταινίες:«Η τελευταία οικογένεια» (Ostatnia rodzina) του Γιαν Ματουζίνσκι: Ο Ζντισλάου Μπεκσίνσκι ζωγραφίζει, κινηματογραφεί μανιασμένα και φοβάται τις αράχνες! Έχει ακραίες ερωτικές φαντασιώσεις και οι πίνακες που ζωγραφίζει απεικονίζουν δυστοπικές καταστάσεις. Στην καθημερινότητά του είναι ένας ευγενικός άνθρωπος, ο οποίος αγαπά τη σύζυγό του Ζοφία και προσπαθεί να προσφέρει ό,τι καλύτερο στο νευρωτικό γιο του, Τόμας. Μαζί τους ζουν οι ηλικιωμένη μητέρα του και η πεθερά του. Ενώ ο Ζντισλάου έχει πέσει με τα μούτρα στην τέχνη του ζωγραφίζοντας ακατάπαυστα, η Ζοφία, πιστή καθολική, έχει αφιερώσει τη ζωή της στην οικογένεια. Από τη μια, ο σύζυγός της με την τέχνη και τις φοβίες του, από την άλλη, ο γιος της ο οποίος έχει βίαια ξεσπάσματα και απειλεί πως θα αυτοκτονήσει. Όταν ο Τόμας βρει δουλειά ως ραδιοφωνικός παραγωγός ενώ ταυτόχρονα αρχίζει να ενδιαφέρεται και για το άλλο φύλο, όλοι νομίζουν πως η κατάσταση θα εξομαλυνθεί. Αλλά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η ταινία είναι βασισμένη στη ζωή του σουρεαλιστή πολωνού ζωγράφου, Ζντισλάου Μπεκσίνσκι, η οποία μοιάζει με μυθοπλασία. Όπως λέει ο σκηνοθέτης, «είναι πολύ σύνηθες για την Πολωνία να αντιμετωπίζει την οικογένεια Μπεκσίνσκι, σαν μια πραγματικά σκοτεινή και τρομακτική περίπτωση. Φυσικά και είχαν τέτοιες στιγμές. Παράλληλα, όμως, όλοι στην οικογένεια είχαν εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ. Ήθελα να το υπογραμμίσω αυτό στην ταινία. Για μένα, μια ταινία πρέπει να περιέχει κάποιες στιγμές για δάκρυα, άλλες για μεγάλα χαμόγελα κι επίσης μερικές που νιώθεις φοβισμένος. Ήθελα να έχω όλα αυτά τα συναισθήματα στην ταινία».
«Χωρίς διέξοδο» (Collide) του Ίραν Κρίβι: Ο Κέισι, κλέφτης αυτοκινήτων, έχει εγκαταλείψει τις ΗΠΑ επειδή έμπλεξε και ζει στην Κολωνία. Εκεί κάνει μικροδουλειές για έναν γκάγκστερ ο οποίος διατηρεί μια ντισκοτέκ. Γνωρίζεται με την Τζούλιετ, μια συμπατριώτισσά του η οποία βρέθηκε στη Γερμανία για σπουδές. Οι δυο νέοι ερωτεύονται και ενώ ο Κέισι αποφασίζει να παρατήσει τις βρωμοδουλειές, κάποιες ιατρικές εξετάσεις δείχνουν πως η Τζούλιετ έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και χρειάζεται μεταμόσχευση. Επειδή όμως δεν υπάρχουν τα χρήματα, αποφασίζει να συνεργαστεί με το αφεντικό του και να κλέψει έμνα μεγάλο φορτίο με ναρκωτικά από τον Χάγκεν, έναν μεγαλομαφιόζο ο οποίος κρύβεται πίσω από μία εταιρεία μεταφορών. Κάτι όμως δεν πηγαίνει καλά και ο Κέισι τρέχει να σωθεί αλλα να σώσει και την αγαπημένη του η οποία έπεσε στα χέρια του Χάγκεν. Δράση, δράση, δράση και τίποτε άλλο. Σενάριο τραβηγμένο από τα μαλλιά, σκηνοθεσία συμβατική και γεμάτη υπερβολές και ένα ανούσιο αποτέλεσμα.
«Good time» των Μπένι Σαφντί και Τζος Σαφντί: Ο Κόνι, ένας μικρο-εγκληματίας, με προβληματική εφηβεία που τον οδήγησε σε μια σύντομη φυλάκιση, νιώθει υπεύθυνος για τον προβληματικό αδελφό του Νικ, τον οποίο εγκατέλειψε όταν μπήκε στη φυλακή. Έτσι τον παίρνει από το ίδρυμα που βρίσκεται και στήνουν μαζί μια πρόχειρη ληστεία σε τράπεζα. Όλα όμως πηγαίνουν στραβά και ο Νικ καταλήγει τραυματισμένος στα χέρια της αστυνομίας. Ο Κόνι βρίσκει έναν τρόπο να τον αποφυλακίσει, αλλά χρειάζεται ένα σημαντικό χρηματικό ποσό. Τελικά και αφού δεν καταφέρνει να εξασφαλίσει τα χρήματα που χρειάζεται, αποφασίζει να οργανώσει την απόδραση του Νικ. Μια νύχτα γεμάτη αγωνία και αγώνα δρόμου με το χρόνο ξεκινά μέσα στις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης. Με δύο αντιήρωες ...για ήρωες, οι αδελφοί Σαφντί χτίζουν ένα αγωνιώδες θρίλερ καταδίωξης, με ρυθμό και ένταση. Οι σκηνοθέτες επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στη σχέση των δύο αδελφών, στην αγάπη και την αίσθηση του καθήκοντος που δείχνει ο Κόνι απέναντι στον αδελφό του. Μια ταινία για τους ανθρώπους που η ζωή τους γύρισε την πλάτη, για τους λούζερ της ζωής που όμως, αν και βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, δεν έχουν χάσει την τιμή τους και τους αξιακούς τους κώδικες. Αξιόλογη ταινία του ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά με ανοιχτό φινάλε που προμηνύει μια ακόμη επερχόμενη ήττα για τον Κόνι.
«Το μυστικό των Μάρομποουν» (Marrowbone) του Σέρτζιο Τζ. Σάντζσεζ: Ο Τζακ Μάρομποουν, είναι ένας 20χρονος νεαρός ο οποίος ζει με μικρότερη αδελφή του και τα δύο ακόμη μικρότερα αδέλφια του σε μια βίλα. Η μητέρα τους έχει πεθάνει και τα παιδιά στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν έχουν δημιουργήσει το δικό τους ασφαλή κόσμο μέσα στο τεράστιο σπίτι. Όμως όταν ανακαλύπτουν πως στη σοφίτα κατοικεί ένα διαβολικό πνεύμα προσπαθούν να το καταστρέψουν. Ένα ψυχολογικό θρίλερ με μέτριες κριτικές.
«Καζαντζάκης» του Γιάννη Σμαραγδή: Βιογραφική ταινία για τη ζωή του συγγραφέα και στοχαστή, Νίκου Καζαντζάκη, το σενάριο της οποίας είναι βασισμένο στο αυτοβιογραφικό του βιβλίο, «Αναφορά στον Γκρέκο». Ο Γιάννης Σμαραγδής σκηνοθετεί ακόμη μια βιογραφία, προσπαθώντας μέσα από τις εικόνες του να αναδείξει τις αναζητήσεις, τους προβληματισμούς, τα όνειρα αλλά και στιγμές της ζωής του Καζαντζάκη, όπως τα ταξίδια του. Η ταινία αρχίζει με ένα όνειρο λίγο πριν από το θάνατό του, που τον οδηγεί στο πρόσωπο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Έτσι αρχίζει να γράφει την «Αναφορά στον Γκρέκο» και με συνεχή φλας μπακ βλέπουμε τους τόπους που ταξίδεψε (Ρωσία, Σινά, Άγιο Όρος, Παρίσι κ.α.) αναζητώντας να συνδεθεί βιωματικά με μεγάλες προσωπικότητες της Ιστορίας (Χριστός, Λένιν, Νίτσε κ.ά.).
Σινεφίλ