Σύνθετη ονομασία της ΠΓΔΜ: Ρεαλιστική λύση σε σύνθετο πρόβλημα

Η η­γε­σία της ΝΔ, πα­ρά τις συ­νε­χείς δια­ψεύ­σεις των προ­βλέ­ψεών της για πα­ρεν­θέ­σεις και πρόω­ρες ε­κλο­γές, φα­ντα­σιώ­νε­ται πά­λι ευ­και­ρίες α­να­τρο­πής της κυ­βέρ­νη­σης με α­φορ­μή τη νέα κι­νη­τι­κό­τη­τα πε­ρί την ο­νο­μα­σία της πρώην γιου­γκοσ­λα­βι­κής δη­μο­κρα­τίας της Μα­κε­δο­νίας και τη διευ­θέ­τη­ση των σχέ­σεων με τη γει­το­νι­κή χώ­ρα.
Ανα­ζη­τώ­ντας «νέ­α» και «σο­βα­ρά» θέ­μα­τα που θα μπο­ρού­σαν να λει­τουρ­γή­σουν σαν ε­μπό­δια στη συ­νέ­χι­ση και ο­λο­κλή­ρω­ση του κυ­βερ­νη­τι­κού βίου, κα­τα­φεύ­γει τώ­ρα στον ό­ρο-εύ­ρη­μα: να συμ­φω­νή­σουν α­πα­ραί­τη­τα και οι Α­ΝΕΛ στο θέ­μα της ο­νο­μα­σίας, δια­φο­ρε­τι­κά η ΝΔ δεν πρό­κει­ται να συ­ναι­νέ­σει, α­κό­μα κι αν η κα­τά­λη­ξη των δια­πραγ­μα­τεύ­σεων τη βρί­σκει α­πό­λυ­τα σύμ­φω­νη!
Όπως α­πο­σα­φή­νι­σε η κ. Ντό­ρα Μπα­κο­γιάν­νη, η η­γε­σία της ΝΔ κά­νει αυ­τή την ε­πι­λο­γή, διό­τι πι­στεύει πως η εν­δε­χό­με­νη δια­φο­ρε­τι­κή στά­ση των Α­ΝΕΛ α­πο­τε­λεί λό­γο πα­ραί­τη­σης της κυ­βέρ­νη­σης. Πα­ρό­τι γνω­ρί­ζει και η ί­δια και οι συ­νταγ­μα­το­λό­γοι της η­γε­σίας της ΝΔ ό­τι έ­νας μό­νο τρό­πος υ­πάρ­χει να δια­κό­ψει το βίο της η ό­ποια κυ­βέρ­νη­ση πα­ρά τη θέ­λη­σή της: η κα­τά­θε­ση πρό­τα­σης δυ­σπι­στίας στη Βου­λή, η ο­ποία θα πρέ­πει να υ­περ­ψη­φι­στεί.
Εί­ναι φα­νε­ρό ό­τι η τρο­χιά της η­γε­σίας της ΝΔ βρί­σκε­ται στο α­πό­γειο του τα­κτι­κι­σμού τό­σο ελ­λεί­ψει σα­φούς θέ­σης για την ο­νο­μα­σία, ό­σο και ελ­λεί­ψει στρα­τη­γι­κής, που την υ­πο­χρεώ­νει να α­να­κα­λύ­πτει κά­θε τό­σο «ευ­και­ρίες» α­παλ­λα­γής α­πό τη «χει­ρό­τε­ρη κυ­βέρ­νη­ση της με­τα­πο­λί­τευ­σης».
Ο τα­κτι­κι­σμός της αυ­τός, ό­μως, γί­νε­ται ε­πι­κίν­δυ­νος, κα­θώς ε­φαρ­μό­ζε­ται ό­χι σε έ­να ο­ποιο­δή­πο­τε ζή­τη­μα τρέ­χου­σας πο­λι­τι­κής, αλ­λά σε έ­να σο­βα­ρό ζή­τη­μα ε­ξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής που ε­πη­ρεά­ζει τις ι­σορ­ρο­πίες και το μέλ­λον των σχέ­σεων των χω­ρών της Βαλ­κα­νι­κής με­τα­ξύ τους.
Μέ­χρι στιγ­μής, δεν έ­χουν α­πο­σα­φη­νί­σει ό­λα τα κόμ­μα­τα τη στά­ση τους στο συ­γκε­κρι­μέ­νο πρό­βλη­μα που ε­πι­χει­ρεί να κα­τα­σκευά­σει η η­γε­σία της ΝΔ. Δεν εί­ναι, ό­μως, ζή­τη­μα που μπο­ρεί ο­ποιοσ­δή­πο­τε να πα­ρα­βλέ­ψει. Οι α­ντι­κει­με­νι­κές συν­θή­κες φαί­νε­ται πως ευ­νοούν μια σο­βα­ρή α­πό­πει­ρα ε­πί­λυ­σης ε­νός προ­βλή­μα­τος που χρο­νί­ζει ε­πι­κίν­δυ­να, ό­πως το μα­κε­δο­νι­κό. Και η ευ­θύ­νη για την α­πώ­λεια άλ­λης μιας δυ­να­τό­τη­τας θα βα­ρύ­νει «μι­κρούς» και «με­γά­λους», για­τί δεν εί­ναι ζή­τη­μα με­γέ­θους, αλ­λά ζή­τη­μα συ­νέ­πειας σε κά­ποιες αρ­χές. Η στά­ση α­πέ­να­ντι στην και­ρο­σκο­πι­κή θέ­ση τής η­γε­σίας τής ΝΔ εί­ναι λο­γι­κό να χα­ρα­κτη­ρί­ζει τον κα­θέ­να μας.