Ο Πάβελ Γκραντίνιν, υποψήφιος του ΚΚΡΣΟ Βλαντιμίρ Πούτιν τελικά ανακοίνωσε την απόφασή του να διεκδικήσει και πάλι την προεδρία στις εκλογές που ορίστηκαν για τις 18 Μαρτίου του 2018. Δεν χρειάζεται, ασφαλώς, να είναι κανείς ειδικός «κρεμλινολόγος» για να πει ποιος θα επανεκλεγεί και μάλιστα «με ψηλά τα χέρια», αναφέρει στην ηλεκτρονική του έκδοση το «NouveObs»
Απόρριψη υποψηφιότηταςΚαι για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το τελικό αποτέλεσμα «η εκλογική επιτροπή της Ρωσίας» απέρριψε την υποψηφιότητα του βασικού του αντιπάλου του, Αλεξέι Ναβάλνι, επικαλούμενη μια δικαστική απόφαση καταδίκης σε βάρος του. Ο ίδιος, όμως, μίλησε για κατασκευασμένη κατηγορία και ανακοίνωσε ότι θα κάνει καμπάνια αποχής από τις κάλπες.
Μια άλλη υποψηφιότητα που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι αυτή του Πάβελ Γκραντίνιν του νέου προσώπου του KPRF (ΚΚ της Ρωσικής Ομοσπονδίας). Πρόκειται για ένα σχετικά νέο, 57 ετών, και πολύ γνωστό, γιατί παρουσιάζεται πολύ συχνά στην τηλεόραση. Είναι μια «εύστοχη υποψηφιότητα που μπορεί να σηματοδοτήσει και την ανανέωση», έστω ηλικιακά του ΚΚ Ρωσίας, όπως αναφέρει σχολιαστής. Ωστόσο το ΚΚ Ρωσίας, που είναι το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης στη Βουλή, ακολουθεί μια «συναινετική πολιτική» στα μεγάλα εθνικά ζητήματα, όπως της Κριμαίας. Και ταυτόχρονα κάνει έντονη κριτική στην κυβέρνηση για την πολιτική της, και στους ολιγάρχες για τη διαφθορά και τη διαπλοκή (περισσότερα για την υποψηφιότητα του ΚΚ αναφέρουμε στις διπλανές μας στήλες).
Ο μακροβιότερος μετά τον Στάλιν«Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, φρόντισε και ο ίδιος(...) Ο Πούτιν θα είναι ο μακροβιότερος πρόεδρος μετά τον Στάλιν», σημείωσε πρόσφατα γάλλος αναλυτής. Στη Μόσχα έχει τον απόλυτο έλεγχο της εξουσίας ο Πούτιν, ο οποίος με καλοζυγισμένες κινήσεις τοποθέτησε σε θέσεις κλειδιά μάνατζερ, ολιγάρχες, τεχνοκράτες και ανθρώπους με σκοτεινούς ρόλους και έτσι διαθέτει πολλά ατού.
Ακόμα, ο Βλαντιμίρ Πούτιν διαχειρίστηκε με τρόπο τέτοιο τον πόλεμο στη Συρία, ώστε να βγει κερδισμένος. Μετά την απόφαση Τραμπ για την Ιερουσαλήμ ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο ο διαμεσολαβητικός του ρόλος στη Μέση Ανατολή. Πέτυχε να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικό τρόπο τις κυρώσεις που επέβαλαν οι δυτικοί σε βάρος της χώρας του, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014. Και ταυτόχρονα διαμόρφωσε ένα δίκτυο συμμαχιών λιγότερο ή περισσότερο σταθερό, με το οποίο κατόρθωσε να σπάσει την απομόνωση. Ο Πούτιν δεν διαθέτει, ασφαλώς, την επιρροή και τους συμμάχους της ΕΣΣΔ. Η συμμαχία του, όμως, με την Κίνα, την Τουρκία και το Ιράν είναι μερικά από τα χαρτιά που τον καθιστούν ένα κεντρικό παίχτη στην παγκόσμια σκακιέρα.
Το μόνο ζήτημα που τίθεται τελευταία, αρκετά προβοκατόρικο, από τους ευρωπαίους αναλυτές είναι αν έχει ο Πούτιν ανάγκη από ένα πόλεμο, για σταθεροποιηθεί στη χώρα του. Τη στιγμή, μάλιστα, που η οικονομία ανακάμπτει μετά από μια περίοδο ύφεσης. Παρ’ όλ’ αυτά δεν παύει να είναι πολύ εξαρτημένη από τους υδρογονάνθρακες. Τελικά, χωρίς να αποτελεί έκπληξη, το μόνο πραγματικό ερώτημα, που πρόωρα θέτουν παρατηρητές των ρωσικών πραγμάτων είναι τι θα συμβεί το 2024, όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα είναι 70 ετών, και θα πρέπει να παραδώσει την εξουσία σε άλλα χέρια. Σε ποιον; Και σε ποια κατάσταση θα είναι η χώρα;
Μ. Κ. Οι κομμουνιστές με νέο πρόσωπο στις εκλογέςΓια πρώτη φορά μετά τις προεδρικές εκλογές του 1993, ο Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, 73 χρονών, δεν θα είναι υποψήφιος. Ο πρώτος γραμματέας του (KPRF) παραχωρεί μετά από την ψηφοφορία του συνεδρίου, που έγινε στις 23 Δεκεμβρίου, σχεδόν ομόφωνα (303 υπέρ και 11 κατά) τη σκυτάλη στον Πάβελ Γκραντίνιν. Πρόκειται για μια όχι και τόσο συνηθισμένη υποψηφιότητα για τα ρώσικα πολιτικά πράγματα. Ο νέος υποψήφιος είναι διευθυντής της επιχείρησης «Σοβκχόζ Λένιν».
Ανέλαβε επικεφαλής αυτής της κρατικής φάρμας το 1996, για να δημιουργήσει, μια μορφή κολεκτίβας, παράγοντας κατά κύριο λόγο φράουλες, που είναι και το έμβλημά της.
Το Σοβκχόζ βρίσκεται στα περίχωρα της Μόσχας. Παράγει, εκτός από φράουλες, λαχανικά, γκρέιπ φρουτ, κ.λπ., καθώς και κτηνοτροφικά προϊόντα. Για τον Π. Γκραντίνιν η επιχείρηση εκπροσωπεί, κυρίως, μια «όαση του σοσιαλισμού μέσα στην καπιταλιστική ζούγκλα». Η υποψηφιότητά του εξέπληξε τους πολιτικούς παρατηρητές, αναλυτές και κοινωνιολόγους, αλλά και τα ρωσικά μίντια. «Φαντάζει σαν μια πραγματική εναλλακτική πολιτική λύση» για τον Σεργκέι Ουντάλτσοφ, συντονιστή του Μετώπου της Αριστεράς (Levii Front), όπως είπε, και προσθέτει «που ήρθε να ταράξει τα λιμναζοντα ύδατα, σε μια προεκλογική περίοδο χωρίς ενδιαφέρον, γιατί φαίνεται πως το σενάριο είναι εκ των προτέρων γραμμένο». Τέλος, το Πρακτορείο Rosbolt τη χαρακτήρισε σαν μια «υποψηφιότητα πολύ σταθερή».
ΟΥΜΑΝΙΤΕΟι ροζ φράουλες στο Σοβκχόζ ΛένινΣτην άκρη του δρόμου, διασχίζοντας τριάντα χιλιόμετρα, συναντήσαμε μια τεράστια ζώνη εμπορικών καταστημάτων που μοιάζουν με αυτά που βρίσκονται στην περιφέρεια των γαλλικών πόλεων. Στην είσοδο του αγροκτήματος είδαμε ένα κόκκινο μπαλόνι με την επιγραφή KPRF (Κομμουνιστικό Κόμμα της Ομοσπονδιακής Ρωσίας). Προχωρώντας μερικά βήματα, αντικρίσαμε ένα άγαλμα του Λένιν (...) Η φάρμα αυτή δημιουργήθηκε το 1918. Από τότε είναι μια από τις μεγαλύτερες αγροτικές επιχειρήσεις στην περιοχή.
Το 1955 ιδιωτικοποιήθηκε. Ο Πάβελ Γκραντίνιν που δούλευε μαζί με τον πατέρα του, πήρε το 40% των μετοχών. Από τότε όλα άλλαξαν λέει ο ίδιος: «έγιναν επενδύσεις για να βελτιωθεί η παραγωγή, δόθηκαν καλύτερα μεροκάματα, προσφέρεται εγγυημένη εργασία, οι οικογένειες των εργαζόμενων μπορούν να αποκτήσουν κατοικία στο χώρο αυτό και φυσικά υπάρχουν σχολεία για τα παιδιά» Η γη που διαθέτει το Σοβκχόζ «έχει κερδηθεί με μακροχρόνιους αγώνες», προσθέτει ο Σεργκέι, αγρότης-καλλιεργητής «κανείς δεν μας βοήθησε. Το κράτος περίμενε και ευχόταν την αποτυχία μας, κυρίως στη δεκαετία του 1990» κατά την προεδρία Γιέλτσιν.
Σήμερα διαθέτουμε σπουδαίες εγκαταστάσεις, σύγχρονα κέντρα πολιτισμού και αθλητισμού, πάρκα, πισίνες, κλινική (…) Επειδή το Σοβκχόζ πολλαπλασίασε τις πηγές του», αναφέρει ο Π. Γκραντίνιν (…)
Η φάρμα αναπτύχθηκε ακόμα περισσότερο μετά το 2014, μετά τις κυρώσεις των Δυτικών για τις εμπορικές ανταλλαγές, όταν η Ρωσία απάντησε με το εμπάργκο στα αγροτικά προϊόντα της Ευρώπης. Σύμφωνα με το Πρακτορείο Rustat «στη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, η τοπική παραγωγή τυριού αυξήθηκε κατά 30%, του κρέατος κατά 11%, των λαχανικών κατά 11%.
(…)Το ίδιο διάστημα, το κράτος ενίσχυσε την αγροτική οικονομία, σύμφωνα με την Ένωση των παραγωγών βιολογικών προϊόντων. Επιδότησε, κυρίως, την ανάπτυξη των παραδοσιακών καλλιεργειών με 850 ευρώ από τα 300, ανά εκτάριο. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τώρα η Ρωσία διαθέτει περισσότερα από 40 εκατ. ευρώ για την ανάπτυξη, δηλαδή πέντε φορές μεγαλύτερο ποσό απ’ ό,τι το 2013.
Το Σοβκχόζ, λειτουργεί και σαν ένα νέο υπόδειγμα αγροτοτουρισμού επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, κυρίως νέοι (…) Ο Πάβελ Γκραντίνιν ως υποψήφιος ελπίζει πως με το παράδειγμα αυτό θα μπορεί να ευαισθητοποιήσει για την ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους και το άνοιγμα της τηλεόρασης (…) στους εργαζόμενους, τους νοσηλευτές, τους εργάτες γης και τους εκπαιδευτικούς…»