Η επαναστατική διαδικασία συνεχίζεται
Με αφορμή τις διαδηλώσεις που συνεχίζονται για δεύτερη εβδομάδα στην Τυνησία, η Λίνα Μπεν Μενί μιλάει στην «Εποχή» για τις αιτίες της κοινωνικής αγανάκτησης, τα ανεκπλήρωτα αιτήματα της «επανάστασης των γιασεμιών» και την επόμενη μέρα. Το 2011, η Λίνα Μπεν Μενί ήταν υποψήφια για το Νόμπελ Ειρήνης, λόγω του ακτιβισμού της στη διάρκεια της εξέγερσης, αφού αψηφώντας τις απαγορεύσεις του καθεστώτος, το μπλογκ της (A Tunisian Girl) ήταν το μοναδικό που εμφανιζόταν σε πολλές περιοχές, καλύπτοντας την καταστολή των διαδηλώσεων από τις κυβερνητικές δυνάμεις, με αποτέλεσμα να αποκτήσει παγκόσμια φήμη και να χαρακτηριστεί ως η «φωνή της εξέγερσης».
Τη συνέντευξη πήρεο Δημήτρης Γκιβίσης Σε τι διαφέρουν οι διαδηλώσεις των τελευταίων ημερών από αυτές των προηγούμενων χρόνων;Από την αποχώρηση του Μπεν Αλί, οι διαδηλώσεις δεν σταμάτησαν στην Τυνησία. Οι Τυνήσιοι εξακολουθούσαν να αποδεικνύουν ότι η φυγή του ήταν μόνο το πρώτο βήμα σε μια επαναστατική διαδικασία η οποία συνεχίζεται. Η πλειοψηφία των στόχων της επανάστασης δεν εκπληρώθηκαν και οι άνθρωποι αγωνίζονταν για να τους εκπληρώσουν. Παρόλαυτα, οι προηγούμενες διαδηλώσεις ήταν συνήθως μικρές και περιορίζονταν σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, με συγκεκριμένα αιτήματα. Αυτή τη φορά οι διαδηλώσεις έχουν πολύ μεγαλύτερη απήχησ, και εξαπλώνονται σε διάφορα μέρη της χώρας. Η αιτία για αυτές είναι πολύ σημαντική για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Έχει να κάνει με τα μέτρα λιτότητας που επηρεάζουν το επίπεδο της ζωής τους. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν μετά από την έκκληση που έκανε η εκστρατεία «Bech Nestanew» (Τι περιμένουμε;), η οποία δημιουργήθηκε από μια ομάδα νέων: μερικοί ανήκουν σε πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως στο Λαϊκό Μέτωπο, και άλλοι είναι ανεξάρτητοι ακτιβιστές. Το κίνημα έχει αντιμετωπιστεί από την αρχή με άγρια καταστολή και για αυτό ακολούθησαν οι συγκρούσεις και η βία.
Παρόλο που η αιτία των διαδηλώσεων ήταν ο νόμος για τον προϋπολογισμό του 2018, είναι προφανές ότι η έκτασή τους αποτυπώνει την βαθιά κρίση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια στην Τυνησία. Ποιες είναι οι σκέψεις σου;Επτά χρόνια μετά την αποχώρηση του δικτάτορα, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει. Όταν βγήκαμε στους δρόμους το Δεκέμβριο του 2010 και τον Ιανουάριο του 2011, το πιο σημαντικό σύνθημα ήταν: εργασία, ελευθερία, αξιοπρέπεια. Ο απολογισμός μετά από επτά χρόνια είναι μάλλον αρνητικός. Όσον αφορά την εργασία, η κατάσταση είναι χειρότερη τώρα. Η οικονομική στασιμότητα επιδεινώνεται λόγω της τρομοκρατίας και της ανικανότητας των πολιτικών δυνάμεων να βρουν τις κατάλληλες λύσεις. Το επίπεδο ζωής επιδεινώνεται καθημερινά. Για τους νέους που ήταν στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, η κατάσταση είναι αποθαρρυντική. Είχαν πολλές ελπίδες και ονειρεύτηκαν την αλλαγή, αλλά τα πράγματα παραμένουν όπως ήταν και οι περισσότεροι περιθωριοποιούνται Η διαφθορά εξακολουθεί να μαστίζει τη χώρα, και ο νεποτισμός συνεχίζει να επικρατεί σε μεγάλο βαθμό. Επίσης, μετά από λίγα χρόνια σεβασμού των ελευθεριών επιστρέψαμε στις παλιές πρακτικές: αστυνομική βία, βασανιστήρια, αυθαίρετες συλλήψεις, συλλήψεις που σχετίζονται με τη γνώμη και τις πολιτικές απόψεις, κλπ. Μέσα σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούμε να μιλάμε για αξιοπρέπεια. Οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί με την πολιτική τάξη και την ανικανότητά της.
Η απογοήτευση που νοιώθουν μεγάλα τμήματα της τυνησιακής κοινωνίας από την μη υλοποίηση των αιτημάτων της επανάστασης, τι ρόλο παίζει στις διαδηλώσεις; Υπάρχει κάποιο αντιδραστικό κίνημα που απαιτεί την επιστροφή του παλαιού καθεστώτος; Υπάρχει ο κίνδυνος οι διαμαρτυρίες να ενισχύσουν τελικά το φόβο και όχι την ελπίδα;Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού είναι απογοητευμένα και πραγματικά κουρασμένα από τις ψεύτικες υποσχέσεις και αυτός είναι ο λόγος που βγαίνουν στους δρόμους τώρα. Ακούμε μερικές φορές ανθρώπους που νοσταλγούν το καθεστώς του δικτάτορα, αλλά αυτοί στην πλειοψηφία τους ήταν πιστοί σε αυτόν και έχασαν τα προνόμια που απολάμβαναν κάτω από την εξουσία του. Οι άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους και πολέμησαν εναντίον του Μπεν Αλί δεν επιθυμούν το καθεστώς του. Πιστεύουν ότι πρέπει να συνεχίσουν με την επαναστατική διαδικασία για να βελτιωθούν τα πράγματα.
Μπορεί η δυναμική του κινήματος να επηρεάσει τις πολιτικές εξελίξεις και τη διαδικασία της δημοκρατικής μετάβασης;Πιστεύω ότι η πίεση του δρόμου είναι πολύ σημαντική. Ήδη συνέβαλε για να επηρεαστούν ορισμένες από τις εξελίξεις στην πολιτική ζωή της Τυνησίας. Θα αναφέρω, για παράδειγμα, τον νόμο της συμφιλίωσης. (σημ: ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο και προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις, αφού, μεταξύ άλλων, έδωσε αμνηστία στους αξιωματούχους του καθεστώτος Μπεν Αλί που εμπλέκονταν σε υποθέσεις διαφθοράς, και εμπόδισε τα δικαστήρια να αποφανθούν για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων). Κάτω από την πίεση του δρόμου τα αντιδραστικά άρθρα αυτού του νόμου μειώθηκαν και περιορίστηκαν.
•