Ενθαρ­ρυ­ντι­κό πρώ­το βή­μα

Το πρώ­το, ε­πί­ση­μο, βή­μα έ­γι­νε στο Ντα­βός. Η συ­νά­ντη­ση Ζά­ε­φ-Τσί­πρα και οι δη­λώ­σεις των δύο πρω­θυ­πουρ­γών δεν α­πέ­δω­σαν μό­νο ευ­χές, αλ­λά και συ­γκε­κρι­μέ­νες δε­σμεύ­σεις για μέ­τρα οι­κο­δό­μη­σης  ε­μπι­στο­σύ­νης και α­πό τις δύο πλευ­ρές. Η νέα κυ­βέρ­νη­ση των Σκο­πίων φαί­νε­ται δια­τε­θει­μέ­νη να κά­νει βή­μα­τα προ­σέγ­γι­σης και συ­νεν­νό­η­σης.
Τώ­ρα, ό­λες οι προ­σπά­θειες συ­ντεί­νουν ώ­στε, πα­ρά τις ι­σχυ­ρές πιέ­σεις που α­σκού­νται, να μην α­κο­λου­θή­σουν, κα­τά τα γνω­στή ρή­ση, δύο βή­μα­τα πί­σω. Από αυ­τή την ά­πο­ψη εί­ναι εν­θαρ­ρυ­ντι­κό ό­τι ο αρ­χη­γός της α­ξιω­μα­τι­κής α­ντι­πο­λί­τευ­σης, Κυρ. Μη­τσο­τά­κης, πα­ρά τους υ­ψη­λούς α­ντι­πο­λι­τευ­τι­κούς τό­νους και την αρ­χι­κή άρ­νη­σή του να συ­να­ντή­σει τον πρω­θυ­πουρ­γό, δή­λω­σε ό­τι θα προ­σέλ­θει στο μέ­γα­ρο Μα­ξί­μου, αν και κύ­κλοι της Πει­ραιώς διε­μή­νυαν ό­τι «εί­ναι πο­λύ αρ­γά για ε­νη­μέ­ρω­ση». Εί­ναι και αυ­τό έ­να βή­μα που μπο­ρεί να θεω­ρη­θεί εν­θαρ­ρυ­ντι­κό, το ο­ποίο θα ή­ταν πρό­χει­ρο να α­πο­δό­σου­με α­πο­κλει­στι­κά προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη συ­νά­ντη­ση του προέ­δρου της ΝΔ με τον πρε­σβευ­τή των Η­ΠΑ την ί­δια η­μέ­ρα.
Θε­τι­κή α­πά­ντη­ση στην πρω­θυ­πουρ­γι­κή πρό­σκλη­ση έ­δω­σε και η Φ. Γεν­νη­μα­τά, την ο­ποία, ω­στό­σο, συ­νό­δευ­σε με διαρ­ροές, σύμ­φω­να με τις ο­ποίες η ε­πι­κε­φα­λής του Κι­νή­μα­τος Αλλα­γής ε­πέ­κρι­νε τον Αλ. Τσί­πρα για­τί δεν φρό­ντι­σε να ε­ξα­σφα­λί­σει συ­ναι­νέ­σεις και ζή­τη­σε τη σύ­γκλη­ση συμ­βου­λίου πο­λι­τι­κών αρ­χη­γών. Με απόφασή του, ωστόσο, το Κίνημα Αλλαγής ασκεί δριμεία κριτική στη ΝΔ, που την κατηγορεί για δεξιά στροφή και τάσσεται υπέρ της σύνθετης ονομασίας για όλες τις κρίσεις, με δεσμευτικές εγγυήσεις που θα αποτρέπουν ενέργειες αλυτρωτισμού.
Θε­τι­κή α­πά­ντη­ση εί­χαν δώ­σει και οι ε­πι­κε­φα­λής των άλ­λων κομ­μά­των (ΚΚΕ, Πο­τά­μι και Ένω­ση Κε­ντρώων). Ο κ. Λε­βέ­ντης, μά­λι­στα, συ­νό­δευ­σε την α­πά­ντη­σή του με το αί­τη­μα για σύ­γκλη­ση συμ­βου­λίου αρ­χη­γών και συ­ζή­τη­ση σε ε­πί­πε­δο αρ­χη­γών στη Βου­λή. Δή­λω­σε, ε­πί­σης, ό­τι δεν θεω­ρεί προ­α­παι­τού­με­νο στη συμ­φω­νία για το ό­νο­μα την αλ­λα­γή στο σύ­νταγ­μα της γει­το­νι­κής χώ­ρας.
Ως προς αυ­τό το ζή­τη­μα, α­ξί­ζει να ση­μειω­θεί η πα­ρέμ­βα­ση του Ευ. Βε­νι­ζέ­λου, ο ο­ποίος υ­πεν­θυ­μί­ζει ό­τι με την εν­διά­με­ση συμ­φω­νία, που έ­χουν συ­νυ­πο­γρά­ψει οι δύο χώ­ρες το 1995, δε­σμεύε­ται ή­δη κά­θε κυ­βέρ­νη­ση των Σκο­πίων να σέ­βε­ται τα υ­πάρ­χο­ντα σύ­νο­ρα, να μην ε­μπλέ­κε­ται σε υ­πο­θέ­σεις που α­φο­ρούν ζη­τή­μα­τα προ­στα­σίας των δι­καιω­μά­των α­τό­μων που δεν εί­ναι πο­λί­τες της ΠΓΔΜ, γε­γο­νός που μειώ­νει τη ση­μα­σία της πρό­τα­ξης θε­μά­των α­λυ­τρω­τι­σμού, δε­δο­μέ­νου ό­τι πολ­λές α­πό τις δε­σμεύ­σεις αυ­τές έ­χουν ή­δη α­να­λη­φθεί. Ση­μειώ­νε­ται ό­τι πα­ρα­βία­ση της συμ­φω­νίας αυ­τής α­πο­τε­λεί λό­γο προ­σφυ­γής στο Διε­θνές Δι­κα­στή­ριο της Χά­γη, πράγ­μα που έ­πρα­ξαν ή­δη τα Σκό­πια ε­ξα­σφα­λί­ζο­ντας τη γνω­στή α­πό­φα­ση σε βά­ρος της Ελλά­δας με­τά το λε­γό­με­νο βέ­το του 2008.
Μια τέ­τοια ερ­μη­νεία θα μπο­ρού­σε να διευ­κο­λύ­νει την κυ­βέρ­νη­ση να α­ντι­με­τω­πί­σει τις πιέ­σεις που α­σκού­νται, ώ­στε να προ­ταχ­θούν προ­α­παι­τού­με­να, γε­γο­νός που εν­δέ­χε­ται να δυ­σκο­λέ­ψει την αί­σια έκ­βα­ση μιας δια­πραγ­μά­τευ­σης, κα­τά την ο­ποία ό­λα τα ε­πί­δι­κα ζη­τή­μα­τα κα­λό εί­ναι να προ­χω­ρούν πα­ράλ­λη­λα, για να μην κα­τα­λή­ξει προ­σχη­μα­τι­κή.
Από τις κα­τ’ ι­δίαν ε­πα­φές στο Μα­ξί­μου εί­ναι προ­φα­νές ό­τι ο πρω­θυ­πουρ­γός και η κυ­βέρ­νη­ση θα σχη­μα­τί­σουν σα­φέ­στε­ρη γνώ­μη για τη στά­ση των κομ­μά­των, ώ­στε να προ­κύ­ψουν και τα ε­πό­με­να βή­μα­τά της στο ε­σω­τε­ρι­κό. Τα ο­ποία θα πρέ­πει να διευ­κο­λύ­νουν τους κυ­βερ­νη­τι­κούς χει­ρι­σμούς και ό­χι να τους ε­γκλω­βί­ζουν σε ά­κα­μπτες θέ­σεις ε­πι­κα­θο­ρι­σμέ­νες α­πό το στε­νό συμ­φέ­ρον και ό­χι α­πό τις α­νά­γκες μιας δυ­να­μι­κής και α­νοι­χτής ε­ξω­τε­ρι­κής πο­λι­τι­κής.