Ο απόστρατος στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος ισχυρίστηκε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι η Γερμανία απαίτησε, λέει, από την Πολωνία να παραιτηθεί από διεκδικήσεις της και το πέτυχε. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, είπε ο κ. Φράγκος, σε επισήμανση του συμβάντος από την ελληνική πλευρά, δήλωσε ότι «αυτό είναι διαφορετικό θέμα». «Τι λες, μωρή αδερφή;», σχολίασε ο απόστρατος –από μακριά και εκ του ασφαλούς.
Ευγενής ο Γιάννης Γιαννουλόπουλος, στη συνέντευξή του στο προηγούμενο φύλλο της «Εποχής», είπε ότι δεν καταλαβαίνει σε τι αναφερόταν ο Φραγκούλης Φράγκος, ο οποίος, σημειωτέον, έχει διδακτορικό σε ζητήματα γεωπολιτικής. Ορθά δεν καταλαβαίνει ο Γ. Γιαννουλόπουλος, γιατί όλα αυτά είναι παραμύθια. Η Πολωνία ποτέ δεν είχε απαιτήσεις έναντι της Γερμανίας. Αντίθετα, η Γερμανία, μέχρι το 1991, διεκδικούσε τα δυτικά εδάφη της Πολωνίας, που είχαν προσαρτηθεί μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συγκεκριμένα, τα εδάφη αυτά, περίπου 25% της προπολεμικής γερμανικής επικράτειας, είχαν δοθεί από τη Σοβιετική Ένωση που τα είχε κατακτήσει, κατά το μεγαλύτερο μέρος στην Πολωνία, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις των ΗΠΑ, ενώ ένα μικρό μέρος –ο θύλακας της Κενιγκσβέργης (Καλίνινγκραντ) στην Ανατολική Πρωσία– προσαρτήθηκε στη Ρωσία. Στη συνθήκη ειρήνης που υπέγραψε κατόπιν η τότε Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας με την Πολωνία, αναγνωρίστηκαν τα νέα πολωνογερμανικά σύνορα, κατά μήκος των ποταμών Όδερου και Νάισε.
Όταν η δυτικογερμανική κυβέρνηση Μπραντ εισήγαγε την περίφημη «Οστπολιτίκ», δηλαδή την πολιτική εξομάλυνσης των σχέσεων της Γερμανίας με τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, το δυτικογερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο απέρριψε τη συμφωνία, με την οποία η Δυτική Γερμανία παραιτούταν από εδαφικές διεκδικήσεις έναντι της Πολωνίας και αναγνώριζε τα νέα σύνορα. Έτσι, λοιπόν, το ζήτημα διευθετήθηκε με δεσμευτική δήλωση της Δυτικής Γερμανίας –όπως ακριβώς η «πγ» ΔΜ παραιτήθηκε από διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδας με τη λεγόμενη «ενδιάμεση συμφωνία». Πολύ αργότερα, το 1991, στις διαπραγματεύσεις για την προσάρτηση της Ανατολικής Γερμανίας στη Δυτική, η Δυτική Γερμανία υποχρεώθηκε να αναγνωρίσει τη γραμμή Όδερου-Νάισε ως γερμανικοπολωνικά σύνορα και να αλλάξει αναλόγως το Σύνταγμά της.
Με άλλα λόγια, ο απόστρατος στρατηγός είτε δεν πρόσεχε στο σχετικό μάθημα, είτε αμόλησε μια μπούρδα για να στηρίξει την επιχειρηματολογία του, σκεπτόμενος: «σιγά μη με πάρουν χαμπάρι!».
Θόδωρος Παρασκευόπουλος