Με ανοιχτούς πομπούς και δέκτεςΑσφαλώς, η δημόσια παρουσία του ραδιοσταθμού “στο Κόκκινο” όλα αυτά τα χρόνια ήταν και παραμένει και σήμερα, έστω κι αν είναι πληγωμένος, μια ανάσα στα ερτζιανά. Όχι γιατί είναι “δικός μας”, αλλά κυρίως γιατί μέσα στη ζούγκλα των ΜΜΕ ξεχωρίζει, παρά τα λάθη, τα κενά, τις παραφωνίες του, με τον πλουραλισμό και τη ριζοσπαστική του οπτική.
Ξεχωρίζει το “Κόκκινο” και ας έχει χάσει δυνάμεις ή την ορμή, τον ενθουσιασμό των πρώτων χρόνων.
Και σήμερα, που η κρίση χτύπησε και τη δική του πόρτα, που η οικονομική δυσπραγία συρρικνώνει συνολικά τα “μέσα”, που κλείνουν μαγαζιά και εργαζόμενοι οδηγούνται στην ανεργία, η σωτηρία του “Κόκκινου” φαντάζει κρίσιμο μέγεθος και για τους εργαζόμενους και για όλους και όλες εμάς, που είμαστε οι φίλοι του, και κάθε πρωί αρχίζουμε την ημέρα μας γυρνώντας το κουμπί στους 105,5.
Συνεπώς, θέλουμε το ραδιόφωνο ανοιχτό, ζωντανό και ασφαλώς ζωηρό, ακόμα και αν δεν συμφωνούμε σε όλα μαζί του, με όσα λέγονται, με όσα ακούγονται.
Είναι μια ανάσα το “Κόκκινο” και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υποτιμηθεί η δυναμική, η αίγλη, η επιρροή του. Μας κράτησε σε δύσκολα χρόνια, συνέβαλε την περίοδο της ανόδου, δείγμα γραφής μιας άλλης λογικής για τη δημοσιογραφία, που δεν είναι ουδέτερη εκεί που δεν χρειάζεται να είναι ουδέτερη, χωρίς να χάνει την αξιοπιστία και τον πλουραλισμό του.
Το τελευταίο διάστημα ζούμε, όμως, μια αντιπαράθεση, για μας πρωτόγνωρη, που αδικεί ανθρώπους, προθέσεις, προοπτικές. Εξαρχής, άλλωστε, θεωρούσαμε ότι η ειλικρίνεια σώζει, ο συστηματικός διάλογος βοηθάει να ξεπεραστούν προβλήματα, απορίες και αντιθέσεις.
Έγιναν λάθη στο παρελθόν, σχεδιασμοί που υπερέβαιναν υπαρκτές δυνατότητες. Έγιναν όμως, και αυτό, ως γεγονός, είναι το πρώτο που πρέπει μα ειλικρίνεια να αποδεχτούμε. Συνεπώς, αν θέλουμε να ακούμε “Κόκκινο”, θα χρειαστεί να επανέλθουμε σε μια κανονικότητα, που θα σέβεται τόσο τα δικαιώματα των εργαζομένων όσο και την ανάγκη βιωσιμότητας του σταθμού και θα αποκλείει ως «λύση» την απόλυση. Σε αυτή τη δύσκολη προσπάθεια δεν υπάρχουν ανταγωνιστές και αντίπαλα στρατόπεδα. Δεν είναι από τη μια μεριά αυτοί που τα έχουν και δεν τα δίνουν και από την άλλη αυτοί που διεκδικούν χωρίς λόγο από το... αφεντικό.
Έχουμε κοινή έγνοια, πρέπει να έχουμε κοινή έγνοια για να είναι στις επάλξεις το “Κόκκινο” με όλους τους εργαζόμενους στη θέση τους, αλλά και με το σταθμό αυτοδύναμο, να στέκεται στα δικά του πόδια, στους ακροατές και τις ακροάτριές του. Αυτή είναι η δύναμή του, μακριά και έξω από πρακτικές άλλων εποχών, άλλων χώρων, άλλων μέσων.
Το “Κόκκινο” θα πορευτεί με αυτά που έχει, με αυτά που μπορεί να έχει στην πορεία. Και γι’ αυτό το δρόμο χρειάζεται συνεννόηση και διάλογος. Συνεπώς, μοιάζει με μονόδρομο η συνύπαρξη όλων των συντελεστών του σταθμού. Η νέα περίοδος του “Κόκκινου” πρέπει να μας βρει όλες και όλους μαζί.
«Ε» Ελπίδες μέσα από δυσοίωνες εξελίξειςΤην εβδομάδα που πέρασε, όλα έδειχναν ότι η κρίση στο «Κόκκινο» οδηγείται σε αδιέξοδο. Μετά τις προσπάθειες να βρεθεί κοινό έδαφος μεταξύ εργαζομένων στο σταθμό και διοίκησης, στην οποία είχαν εμπλακεί ΕΣΗΕΑ και ΕΠΗΕΑ χωρίς αποτέλεσμα, προστέθηκαν στις τρεις πρώτες απολύσεις άλλες τέσσερις, οι οποίες διεύρυναν το χάσμα.
Οι εργαζόμενοιΣε ανακοίνωσή τους οι εργαζόμενοι αναφέρουν μεταξύ άλλων: «Κάναμε διαφορετικές εναλλακτικές προτάσεις σε οκτώ συνελεύσεις, με τις οποίες καλούσαμε τη διοίκηση σε διαπραγμάτευση προκειμένου να καταλήξουμε σε μια κοινή απόφαση, η οποία θα συνδύαζε τη βιωσιμότητα του σταθμού με τη βιωσιμότητα των εργαζομένων του. Η τελευταία από αυτές, την Τρίτη 6 Φεβρουαρίου, είχε συγκεκριμένες αριθμητικές προτάσεις μείωσης του μισθολογικού κόστους, τις οποίες εξουσιοδότησε το Δ.Σ της ΕΣΗΕΑ και της ΕΠΗΕΑ να μεταφέρουν. Παρά τις συνεχείς υποχωρήσεις μας, το Δ.Σ. έβρισκε πάντα ένα παράθυρο για να αρνηθεί το διάλογο».
Οι εργαζόμενοι ζητούν την άμεση ανάκληση των εκδικητικών απολύσεων, ανακοινώνουν την κήρυξη επαναλαμβανόμενων 48ωρων απεργιών από τα σωματεία.
Επαναφέρουν δε προς συζήτηση την πρότασή τους για μείωση των μισθών και ζητούν από την ΕΣΗΕΑ και την ΕΠΗΕΑ «να τη διαπραγματευτούν χωρίς απολύσεις», γεγονός που αφήνει ίσως περιθώριο για μια νέα φάση διαπραγμάτευσης.
Η διοίκησηΑπό την πλευρά της η διοίκηση του σταθμού επανέλαβε με ανακοίνωσή της τα βασικά σημεία του σχεδίου επιβίωσης του «Κόκκινου»:
«Το σχέδιο προβλέπει ενοποίηση του «Κόκκινου» και «Αυγής», καταβολή επιμισθίου σε όποιον εργάζεται και στα δύο μέσα και διασφαλίζει τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, με παράλληλη μείωση 20% στις αποδοχές, με κατώφλι 750 ευρώ, αποδοχές πολύ υψηλότερες από ό,τι ισχύσει για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στα ΜΜΕ.
Οφείλουμε να τονίσουμε ότι ποτέ δεν ήταν στα σχέδια του Δ.Σ. η προσφυγή σε απολύσεις εργαζομένων. Αντίθετα, όλες οι μέχρι σήμερα προσπάθειες βασίζονται στην προσπάθεια αποφυγής έστω και μιας απόλυσης.
Με δεδομένο ότι το μισθολογικό κόστος πρέπει να μειωθεί για να επιβιώσει ο σταθμός οικονομικά και ότι η μονομερής μείωση μισθών δεν αποτελεί επιλογή, η λύση των σχέσεων εργασίας κατέστη αναπόφευκτη».
Προσπάθειες για σύγκλισηΣύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της «Εποχής», γίνονται ήδη προσπάθειες προσέγγισης και σύγκλισης, καθώς οι διαφορές στις μισθολογικές μειώσεις που προτείνουν η διοίκηση από τη μια πλευρά και οι εργαζόμενοι από την άλλη, δεν φαίνονται αγεφύρωτες, εάν είναι ακριβές ότι οι εργαζόμενοι θα αποδέχονταν μειώσεις 20% για μισθούς άνω των 1.200 ευρώ, 15% για μισθούς έως 1.200 ευρώ και κατώφλι 800 και όχι 750 ευρώ που προτείνει η διοίκηση του σταθμού. Με την προϋπόθεση, βέβαια, της ανάκλησης των απολύσεων.
•