Δεν διακρίνει τη Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη η υπευθυνότητα στην άσκηση εποικοδομητικής αντιπολίτευσης επ’ ωφελεία της χώρας. Καθημερινά η αξιωματική αντιπολίτευση καταρρίπτει το προηγούμενο χειρότερο ρεκόρ της στην άσκηση παραγωγικής αντιπολίτευσης –παραγωγικής έστω για την ίδια, ως κόμμα που πασχίζει να πείσει ότι μπορεί να κυβερνήσει.
Δεν συμπεριφέρθηκαν διαφορετικά ούτε αυτή τη φορά, αντιμέτωποι με την πρόκληση να εκπέμψουν σαφές μήνυμα ότι οποιαδήποτε εξωτερική επιβουλή θα βρει απέναντί της όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας, ανεξάρτητα από εσωτερικές αντιπαλότητες. Προτίμησαν να στρέψουν τα πυρά τους κατά της κυβέρνησης της χώρας.
Τα γεγονότα, γνωστά. Τα ξημερώματα της Δευτέρας, στην περιοχή των Ιμίων τουρκική ακταιωρός εμβόλισε σκάφος του ελληνικού Λιμενικού Σώματος, ανεβάζοντας κατακόρυφα την ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών για μερικές κρίσιμες ώρες, όσο διάστημα, δηλαδή, διέρρευσε πριν ο τούρκος πρωθυπουργός, Μπιναλί Γιλντιρίμ, με δική του πρωτοβουλία, επικοινωνήσει τηλεφωνικά με τον έλληνα ομόλογό του για να διαβεβαιώσει ότι επρόκειτο για «μη εσκεμμένη ενέργεια».
Η κίνηση αυτή, τόσο ως προς το ειδικό θεσμικό βάρος της όσο και ως προς τον χρονισμό της, σωστά εκτιμήθηκε από την ελληνική πλευρά ως ρεαλιστική προσπάθεια κατευνασμού, εκτίμηση την οποία δεν αφέθηκε να θέσει υπό σοβαρή αμφισβήτηση η ανακοίνωση, την ίδια ώρα, του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, που έκανε λόγο για επεισόδιο στις «βραχονησίδες Καρντάκ, που ανήκουν στη χώρα μας». Ορθώς η ελληνική κυβέρνηση απέφυγε να απαντήσει εν θερμώ στην εσκεμμένη πρόκληση του τουρκικού ΥπΕξ, αρκούμενη, προς το παρόν, στις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού της Τουρκίας, αφήνοντας στο χρόνο να δείξει αν η Άγκυρα όντως αμφισβητεί την άτυπη συμφωνία του 1966, βάσει της οποίας οι δύο χώρες δεσμεύονται να μην αναρτούν σημαία και να μην τοποθετούν ένοπλες δυνάμεις στα Ίμια, και επίσης να μην κινούν πολεμικά πλοία τους κοντά στα νησιά.
Οι λόγοι πίσω από τον εκνευρισμό της γείτονος, οι δυσμενείς γι’ αυτήν εξελίξεις της επέμβασής της στο Αφρίν της Συρίας, η εμπλοκή στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, η διαφαινόμενη λύση του τουρκικού «μπλόκου» των ερευνών για εξόρυξη φυσικού αερίου εντός του οικοπέδου 3 της κυπριακής ΑΟΖ, έχουν επαρκώς αναλυθεί, ώστε να μη χρειάζεται να μας απασχολήσουν εδώ.
Επιστρέφοντας στα καθ’ ημάς, σε σχέση πάντα με τα παραπάνω, θα θυμίσουμε την ανακοίνωση του Μαξίμου, που το περιεχόμενό της δεν αμφισβητήθηκε, σύμφωνα με την οποία ο πρωθυπουργός, στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον κ. Γιλντιρίμ, «επισήμανε με αυστηρότητα στον τούρκο ομόλογό του ότι γεγονότα όπως το χθεσινό στην περιοχή των Ιμίων, υπονομεύουν ευθέως τις ελληνοτουρκικές και ευρωτουρκικές σχέσεις και παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο», υπογραμμίζοντας με έμφαση «την ανάγκη να τερματιστούν άμεσα οι αυξανόμενες προκλητικές τουρκικές παραβιάσεις στα χωρικά ύδατα και στον εναέριο χώρο ελληνικών νησιών στο Αιγαίο και να υπάρξει αποκλιμάκωση της έντασης». Ότι, τέλος, «συμφωνήθηκε η εντατικοποίηση των συνομιλιών για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης».
Απορίας άξιο, από πού άντλησε ο τομεάρχης Εξωτερικών της ΝΔ, κ. Κουμουτσάκος τη βεβαιότητα να δηλώσει την επομένη «ότι στην τηλεφωνική συνομιλία που είχε ο έλληνας πρωθυπουργός με τον τούρκο ομόλογο του, ο κ. Τσίπρας δεν επισήμανε τα αυτονόητα: ότι για την Ελλάδα δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες, ότι τα Ίμια είναι ελληνικά και ότι η Ελλάδα δεν θα ανεχθεί να αμφισβητούνται με οποιονδήποτε τρόπο τα κυριαρχικά της δικαιώματα». Σε ποια αποθέματα ακρισίας κατέφυγε ο τομεάρχης Άμυνας της ΝΔ, κ. Κικίλιας για να κατηγορήσει, σε συνέντευξή του στον Σκάι, τον πρωθυπουργό για ενδοτισμό, ότι εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας «επειδή το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η καρέκλα κι η εσωτερική πολιτική σκηνή», ότι «το κάνει για τα Σκόπια, το κάνει για τα Ίμια, το κάνει για τα κυριαρχικά δικαιώματα της ΑΟΖ της Κύπρου» -μη παραλείποντας να προσθέσει: «Το κάνει για τους τσάμηδες, που ξαφνικά εγείρουν αξιώσεις από την Ελλάδα».
Ας αναζητήσει, έστω, ο κ. τομεάρχης να βρει και να διαβάσει τις διευκρινίσεις του αλβανού πρωθυπουργού κ. Ράμα για την παρερμηνεία των δηλώσεών για τους τσάμηδες. Εύκολο.
Αλλά δεν θα το κάνει. Όπως δεν θα θελήσει -ούτε αυτός, ούτε ο κ. Κουμουτσάκος, ούτε ο αρχηγός του κόμματός τους- να ασχοληθεί σοβαρά και να αξιολογήσει επαρκώς τη σημασία της πρόσφατης επίσκεψης του πρωθυπουργού της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας στην Τουρκία και την υποδοχή προέδρου Δημοκρατίας που του επιφύλαξε η Άγκυρα. Απαιτείται υπερκομματική πολιτική οξυδέρκεια για να «διαβαστεί» το μήνυμα πίσω από τις δηλώσεις του κ. Ζάεφ ότι η Τουρκία είναι ένας «από τους μεγαλύτερους φίλους της Μακεδονίας» και από τους μεγαλύτερους δωρητές οπλικών συστημάτων της χώρας του, αναγνωρίζοντάς της ότι: «Δεν μας υποστηρίζει απλώς. Είναι ένας εταίρος που σέβεται τις προοπτικές μας, ιδιαίτερα την ένταξή μας στο ΝΑΤΟ». Δεν θέλει ο κ. Κικίλιας να καταλάβει –επειδή, διαφορετικά, θα συγκρουόταν με τη γραμμή(;) του κόμματός του στο Μακεδονικό— τη σημασία των επαίνων του κ. Ερντογάν για «τις πολιτικές καλής γειτονίας που ακολουθεί η Μακεδονία», τη σημασία της αναφοράς του στην ανάγκη «να επιλυθεί το ονοματολογικό για το καλό των Βαλκανίων».
Αν τουλάχιστον αντιλαμβάνονταν τη σημασία της πρόσκλησης του κ. Ζάεφ στην Τουρκία να επενδύσει στη χώρα του «χωρίς φόρους για δέκα χρόνια», θα μπορούσαν ίσως να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι για τη δική μας χώρα να μην παραχωρηθεί βαλκανικό προβάδισμα στην Τουρκία – την Τουρκία του κ. Ερντογάν.
Δεν θα μπορέσουν. Και θα καταρρίψουν το προηγούμενο χειρότερο ρεκόρ τους. Οδεύουν ήδη κατ’ εκεί, εναγκαλιζόμενοι την ακροδεξιά ρητορική και την αρχηγική εμφάνιση του κ. Σαμαρά. Απόγευμα Πέμπτης 15 Φεβρουαρίου 2018.
Κωστής Γιούργος