Σε ομιλία του σε γεμάτο αμφιθέατρο στην Καλαμάτα ο πρώην υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης όρισε αρνητικά τον τρόπο με τον οποίο η πρακτική πολιτική των δυο κύριων κομμάτων αναμετράται με τις ιδεολογικές πλαισιώσεις στις οποίες έχουν αναφορά: «ούτε όσα εφαρμόζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ απηχούν την μαρξιστική κεϊνσιανή θεώρηση, ούτε όσα πρεσβεύει και εξαγγέλλει η Νέα Δημοκρατία εδράζονται στη θεωρία του φιλελευθερισμού». Ο κ. Βαρουφάκης όρισε και τις 7 τομές που πρέπει να υπάρξουν στην οικονομία: α) αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, β) καθορισμό πλεονάσματος από 0% ως 1,5%, γ) δημιουργία δημόσιας εταιρείας διαχείρισης των «κόκκινων δανείων» τα οποία θα μεταβιβαστούν σε αυτή από τις τράπεζες, με τους οφειλέτες να καταβάλλουν σε αυτή ενοίκιο, δ) μείωση φορολογικών συντελεστών, ανώτερος ΦΠΑ 15% και 18% και μέγιστος φόρος 18% (από 29% τώρα) για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ε) δημόσιο εξωτραπεζικό σύστημα πληρωμών, στ) τέρμα στο μπλοκάκι για τους μισθωτούς εργαζόμενους και 5χρονη απαλλαγή εισφορών για τις νέες επιχειρήσεις και ζ) όχι στις ιδιωτικοποιήσεις ενέργειας, νερού και κομβικών τομέων της οικονομίας, μετεξέλιξη του ΤΑΙΠΕΔ σε αναπτυξιακή τράπεζα.
Ο κ. Βαρουφάκης τόνισε πως δεν είναι οπαδός του grexit αλλά πως αν δεν ανατραπεί η υπάρχουσα κατάσταση το προτιμά και παράλληλα πως η Ευρώπη χρειάζεται εκδημοκρατισμό. Ακόμα, ανέφερε πως η χώρα δεν έπρεπε να είχε εξ αρχής ως νόμισμα το ευρώ. Σε άρθρο του στην ΕφΣυν στα μέσα Φεβρουαρίου ο επικεφαλής του ΜΕΡΑ25 έχει εκτιμήσει πως δεν πρόκειται να υπάρξει καθαρή έξοδος από το μνημόνιο μιας και η ενισχυμένη επιτήρηση που δε θα επιτρέψει την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς κανονικής χώρας μέλους της ΕΕ. Ταυτόχρονα, θεωρεί πως η ελάφρυνση χρέους θα επιτρέψει στην τρόικα που δεν θα εξαφανιστεί να επιβάλει νέα μέτρα όποτε το θεωρήσει αναγκαίο. Με αυτήν την έννοια, η χώρα θα παραμείνει δέσμια των δανείων της και τον υποχρεώσεων αποπληρωμής τους έως το 2056. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σταθερά στο δρόμο της TINA για τον κ. Βαρουφάκη, λόγος για τον οποίο δημιουργεί και το νέο του φορέα.
Το ΜΕΡΑ ως μετεξέλιξη του Diem25Είναι ενδεικτικό πως στην ψηφοφορία για το όνομα συμμετείχαν μέλη του DiEM25 από όλη την Ευρώπη, ενώ στις 26 Μαρτίου είναι προγραμματισμένη η Ιδρυτική Συνδιάσκεψη στην Αθήνα. Ωστόσο, και πριν από την ανακοίνωση της ημερομηνίας ο πρώην υπουργός Οικονομικών είχε φροντίσει να πάρει θέση σε σχέση με τα συλλαλητήρια. Σε ανακοίνωση που είχε εκδώσει εκείνες τις μέρες τόνιζε πως «Το DiEM25 Ελλάδας, ως διεθνιστικό, πανευρωπαϊκό και πατριωτικό κίνημα, πρεσβεύει το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό όλων των ευρωπαίων, ενώ εναντιώνεται σε όλα τα είδη αλυτρωτισμού και επεκτατισμού επί ευρωπαϊκού εδάφους. […]Αυτή τη στιγμή, όμως, που η χώρα ερημοποιείται και η περιοχή αποσταθεροποιείται, συλλαλητήρια από μια άλλη εποχή, με «Ζήτω ο Στρατός» και ύβρεις για γειτονικούς λαούς, αποτελούν ντροπή αλλά και απειλή για την πατρίδα μας».
Το κόμμα ως ο επικεφαλής;Ο αρχηγός της νέας κομματικής συλλογικότητας είναι και το δυνατότερο χαρτί της. Είτε επειδή ο ίδιος φροντίζει την πολιτική του εικόνα είτε επειδή οι αντίπαλοι του ΣΥΡΙΖΑ τον επαναφέρουν ως μπαμπούλα που στοίχισε άλλοτε 100, άλλοτε 200 δισ. ευρώ σε πέντε μήνες. Με αυτήν την έννοια παραμένει ένας όντως διάσημος πανευρωπαϊκά πολιτικός. Κατά πόσο όμως αυτά μπορούν να αποδώσουν πολιτικά στη συγκρότηση, όντως, ενός κόμματος που θα διεκδικήσει την είσοδό του στην ελληνική βουλή, οποτεδήποτε και να γίνουν οι εκλογές; Ο κ. Βαρουφάκης προσπάθησε για το ίδιο περίπου πράγμα πέρυσι το Μάιο με τη συγκέντρωση του στο Σπόρτινγκ. Η εκδήλωση δεν είχε τον αναμενόμενο κόσμο και δεν προχώρησε τότε σε περαιτέρω πολιτική ανάπτυξη. Η τωρινή απόπειρα θα μπορούσε να είναι διαφορετική, υπό ορισμένες, όμως, προϋποθέσεις που ο επικεφαλής του ΜΕΡΑ25 δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψιν. Μια κομματική συλλογικότητα χρειάζεται τουλάχιστον εσωτερικά να έχει οργανωτική δομή, υποτυπώδες πρόγραμμα που να το τοποθετεί στο συνεχές δεξιάς-αριστεράς, πολιτική στοχοθεσία ανάπτυξης και εμβάθυνσης και πρόνοια συμμαχιών. Ο κεϊνσιανός οικονομολόγος ενδεχομένως θα ήθελε να τοποθετείται στο «κενό» μεταξύ σοσιαλδημοκρατίας (που είναι αρκετά δεξιά) και ριζοσπαστικής αριστεράς (που είναι αρκετά αριστερά).
Η ερώτηση είναι αν όντως υπάρχει αυτό το κενό. Και έπονται κι άλλες: μπορεί να καλυφθεί από ένα προσωποπαγές (ως τώρα) μόρφωμα που προσπαθεί να γίνει κόμμα; Αποτελεί ή όχι ενδεχόμενο σύμμαχο ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί να επιλεχθεί ένας πολιτικός που δοκιμάστηκε; Είναι επαρκής ο πολιτικός χρόνος για να γίνει γνωστό το εγχείρημα ως τις εκλογές;
Βασίλης Ρόγγας