«BIRDMAN» ΚΑΙ «ΤΙΜΠΟΥΚΤΟΥ»
Ο κύριος Σέζαρ και ο κύριος Όσκαρ
Του Στράτου ΚερσανίδηΜε πολλά ταρατατζούμ και με τα φώτα στραμμένα στο Χόλιγουντ πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή τα ξημερώματα η απονομή των 87ων βραβείων Όσκαρ.
Όπως και στο παρελθόν έχω υποστηρίξει, ο ντόρος που προκαλείται κάθε χρόνο αναφορικά με την εν λόγω απονομή είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη σημαντικότητα των βραβείων, τουλάχιστον σε σχέση με άλλα, εξίσου σημαντικά, κινηματογραφικά βραβεία. Γνωρίζουμε, βέβαια, πως όλο αυτό συμβαίνει επειδή το Χόλιγουντ θεωρείται το κέντρο της κινηματογραφικής βιομηχανίας όπου τα οικονομικά συμφέροντα των εταιρειών και το γκλάμουρ της υπόθεσης υπερτερούν του ίδιου του καλλιτεχνικού προϊόντος.
Δεν θέλω να υποτιμήσω τα Όσκαρ και τις ταινίες που βραβεύονται, απλά θέλω να σημειώσω πως υπάρχουν κι άλλα, εξίσου σημαντικά κινηματογραφικά βραβεία, τα οποία όμως δεν τυγχάνουν ανάλογης προβολής. Για παράδειγμα, τα βραβεία Σεζάρ, τα οποία απονεμήθηκαν το βράδυ της Παρασκευής στο Παρίσι και τα οποία δεν έτυχαν της ίδιας προβολής ούτε πριν ούτε και μετά την απονομή. Μάλιστα πολλοί αποκαλούν -λανθασμένα- τα Σεζάρ «ευρωπαϊκά Όσκαρ», αποδεχόμενοι έτσι την πρωτοκαθεδρία των βραβείων που απονέμονται στο Λος Άντζελες.
Αγριότητες τζιχαντιστώνΗ ταινία η οποία έκλεψε την παράσταση στην 40η απονομή των Βραβείων Σεζάρ, κερδίζοντας 7 συνολικά διακρίσεις, (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, μουσικής, φωτογραφίας, ήχου και μοντάζ) ήταν το «Τιμπουκτού» (Timbuktu), του μαυριτανού σκηνοθέτη, Αμπεραμάν Σισακό.
Ο Σισακό αφηγείται μια ιστορία τρόμου σε ένα ισλαμικό καθεστώς. Χρονικά τοποθετεί τα όσα συμβαίνουν την περίοδο 2012-2013, όταν μια οργάνωση φανατικών ισλαμιστών, στα πρότυπα της Αλ Κάιντα, κατέλαβε το Βόρειο Μάλι και εφάρμοσε το νόμο της σαρία. Στο Τιμπουκτού, την εξωτική αυτή πόλη της αφρικανικής χώρας, τα χρώματα και οι μουσικές έχουν αντικατασταθεί από το σκοτάδι και τη σιωπή. Οι γυναίκες έχουν γίνει σκιές, ο τρόμος κυριαρχεί. Εκεί ζει ο Κιντάν με τη γυναίκα του, Σατίμα, ένα ζευγάρι βοσκών Τουαρέγκ με τα δυο τους παιδιά, την Τόγια και τον Ισάν. Μετά από ένα ατυχές περιστατικό, ο Κιντάν θα βρεθεί αντιμέτωπος με την καινούρια δικαιοσύνη, με τον ισλαμικό νόμο και την αυθαίρετη και σκληρή εφαρμογή του. Λέει ο Σισακό: «Ο δυτικός Τύπος μιλάει πολύ για τους ομήρους που έχουν απαχθεί επειδή οι όμηροι είναι και οι ίδιοι Δυτικοί. Δεν μιλάνε για τις γυναίκες στην αγορά που υποχρεώνονται να φοράνε γάντια, αλλά αντιστέκονται. Δεν μιλάνε για τα αγόρια που παίζουν ποδόσφαιρο. Μιλάμε περισσότερο για στρατούς, ενώ οι άνθρωποι που αγωνίζονται και μάχονται σε καθημερινή βάση μένουν στην αφάνεια».
Η ταινία θα προβάλλεται στη χώρα μας από τις 5 Μαρτίου.
Ο άνθρωπος-πουλίΣτην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τέσσερα Βραβεία Όσκαρ (καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου και φωτογραφίας) κέρδισε το μεγάλο φαβορί, η ταινία «Birdman ή η Απρόσμενη αρετή της αφέλειας», του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου.
Ένας εκπληκτικός Μαίκλ Κίτον (έχασε το βραβείο από τον Έντι Ρέντμεϊν της «Θεωρίας των Πάντων»), ερμηνεύει τον Ρίγκαν Τόμσον, έναν ηθοποιό ο οποίος έγινε διάσημος στο παρελθόν ερμηνεύοντας έναν υπερ-ήρωα, τον Birdman. Τώρα ανεβάζει ένα θεατρικό έργο σε μια προσπάθεια να αναβιώσει την καριέρα του. Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα ούτε στην επαγγελματική αλλά ούτε και στην προσωπική ζωή του Τόμσον. Κι ενώ προσπαθεί να τα βγάλει πέρα τον στοιχειώνει ο ρόλος που τον έκανε διάσημο. Ως ένας άλλος εαυτός, ο Birdman έρχεται να τον επιπλήξει αλλά και να τον εμψυχώσει, ο Τόμσον μοιάζει παγιδευμένος μέσα του, αγωνίζεται να δραπετεύσει από τον εφιάλτη. Κι όταν τα πράγματα φθάνουν στο απροχώρητο, θα είναι εκείνος που θα του δώσει φτερά, θα τον οπλίσει με δύναμη κι ο ξοφλημένος ηθοποιός θα βρει τη δύναμη να πετάξει, να γίνει αληθινός ήρωας, να κερδίσει το στοίχημα της ζωής.
Μια μεγάλη ταινία, στην οποία ο Ινιαρίτου προσεγγίζει με σκηνοθετική μαεστρία τον ήρωά του και τις πτυχές του χαρακτήρα του, κάνοντας τη φαντασία πραγματικότητα και κλείνοντας με ένα ονειρεμένο φινάλε.
Με τον Ινιαρίτου να κερδίζει το Όσκαρ μέσα στην κοιλιά του κτήνους, παίρνουν εκδίκηση όλοι ο μεξικανοί μετανάστες που προσπαθούν με κάθε τρόπο να περάσουν στον «παράδεισο» των ΗΠΑ. Ο σκηνοθέτης παραλαμβάνοντας το βραβείο ευχήθηκε «να υπάρξει μεγαλύτερος σεβασμός για τους συμπατριώτες του μετανάστες, που συμμετείχαν στη δημιουργία αυτού του μεγάλου κράτους των μεταναστών».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Σον Πεν, ο οποίος ανοίγοντας το φάκελο με το βραβείο, αναφώνησε: «Ποιος έδωσε πράσινη κάρτα σε αυτόν της πουτάνας το γιο;», κάνοντας τη συντηρητική Αμερική να ανατριχιάσει με αυτή την πολιτικώς ανορθόδοξη προσφώνησή του, αποδεικνύοντας πως εκτός από μεγάλος ηθοποιός είναι και ένας δημοκρατικός πολίτης.
strakersan@gmail.com
kersanidis.wordpress.comΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Cake» του Ντάνιελ Μπαρνζ: Η Κλερ Σίμονς είναι μια γυναίκα που μετά από κάποιο ατύχημα έχει κληρονομήσει πόνους σε ολόκληρο το σώμα αλλά και ψυχολογικά τραύματα. Είναι πικρόχολη και απότομη, παίρνει ηρεμιστικά και ο μόνος άνθρωπος που της συμπαραστέκεται είναι η οικιακή βοηθός της. Συμμετέχει σε μια ομάδα ψυχολογικής στήριξης και μετά από την αυτοκτονία μιας κοπέλας από την ομάδα αρχίζει να ενδιαφέρεται να μάθει για τη ζωή της. Η γνωριμία της με τον άνδρα και το παιδί του θύματος αρχίζει να την οδηγεί σε λυτρωτικούς δρόμους. Το τραυματικό της παρελθόν αρχίζει να ραγίζει και να αχνοφαίνεται το ελπιδοφόρο μέλλον. Ενδιαφέρουσα ταινία με την Τζένιφερ Άνιστον εντελώς αγνώριστη σε μια θαυμάσια ερμηνεία, Πολλοί μίλησαν για το «ρόλο της ζωής της» και μάλλον έχουν δίκιο.
«John Wick» των Ντέιβιντ Λιτς, Τσαντ Σταχέλσκι: Ο Τζον Γουίκ, πρώην εκτελεστής, επανέρχεται στην ενεργό δράση. Μετά το θάνατο της γυναίκας του παίρνει ένα μικρό κουτάβι. Αποστολέας είναι η νεκρή γυναίκα του η οποία φρόντισε να του στείλει για να την θυμάται. Όμως, μια συμμορία εισβάλει στο σπίτι του, τον χτυπά, του κλέβει το αυτοκίνητο και σκοτώνει το κουτάβι. Ο Γουίκ αποφασίζει να το εκδικηθεί και το κάνει. Έτσι ανοίγει ένας κύκλος εκδίκησης. Αντίπαλός του η ρωσική μαφία για την οποία δούλευε στο παρελθόν. Δράση, σκοτωμοί, κλισέ και μετριότητα.
«Έμφυτο ελάττωμα» (Inherent vice) του Πολ Τόμας Άντερσον: Το 7ο και πιο αστείο βιβλίο του Τόμας Πίντσον μεταφέρεται στο σινεμά ως η 7η ταινία του Άντερσον. Πρόκειται για ένα αστυνομικό φιλμ νουάρ που «βυθίζεται» στην ψυχεδελική ομιχλώδη ατμόσφαιρα και τη νέον λάμψη της αμερικανικής υποκουλτούρας των ’60s. Κεντρικός ήρωας ο Ντοκ Σπορτέλο, ένας ιδιωτικός ντέντεκτιβ, τον οποίο επισκέπτεται η πρώην αγαπημένη του, θέλοντας να τον μπλέξει στο σχέδιο απαγωγής του νυν ζάπλουτου μεγαλοεργολάβου εραστή της, τον οποίο η επίσημη σύζυγός του σχεδιάζει να κλείσει σε ένα υπερπολυτελές τρελάδικο προκειμένου να του πάρει την περιουσία!
«Επιχείρηση Μαύρη Θάλασσα» (Black Sea) του Κέβιν Μακντόναλντ: Ένα γερμανικό υποβρύχιο γεμάτο χρυσάφι βρίσκεται βυθισμένο στη Μαύρη Θάλασσα από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ρόμπινσον, ειδικός σε υποθαλάσσιες έρευνες απολύεται ξαφνικά από την εταιρεία που εργάζεται. Όταν του γίνεται πρόταση να πάρει μέρος σε μια αποστολή ανεύρεσης του χαμένου ναυαγίου, δέχεται αμέσως. Με ένα παλιό ρωσικό υποβρύχιο και ένα ανομοιογενές πλήρωμα, ξεκινά για να εξερευνήσει τα παγωμένα νερά της Μαύρης Θάλασσας. Μια συγκλονιστική προδοσία, μια αναπάντεχη αποκάλυψη, μια αναπόφευκτη και ολοένα αυξανόμενη δυσπιστία που καλλιεργείται ανάμεσα στα μέλη, αναφορικά με την ύπαρξη, ή όχι, του τελικού προορισμού, αναγκάζουν τους άνδρες να στραφούν ο ένας ενάντια στον άλλο. Οι καταστάσεις είναι οριακές και η οι ζωές τους κινδυνεύουν.
«Αρκούδες» (Bears) των Άλιστερ Φόδεργκιλ, Κιθ Σόλεϊ: Ένα πρωτότυπο και αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ που έχει ως επίκεντρο μια οικογένεια καφέ αρκούδων από την Αλάσκα. Θα παρακολουθήσουμε με συναρπαστικό τρόπο πώς τα μικρά αρκουδάκια παίρνουν τα σημαντικά μαθήματα που θα τους χρησιμεύσουν στο υπόλοιπο της ζωής τους. Το ταξίδι τους ξεκινάει με το τέλος του χειμώνα, όταν οι αρκούδες ξυπνάνε από τη χειμερία νάρκη στην οποία είχαν πέσει. Ο κόσμος έξω είναι τόσο ελκυστικός, αλλά και τόσο επικίνδυνος.
Σινεφίλ