«ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ»Ο ανελέητος πόλεμοςΤου Στράτου ΚερσανίδηΟ Μεγάλος Πόλεμος, ο οποίος διήρκησε από το 1914 ως το 1918, ένα πραγματικό ανθρώπινο σφαγείο, άφησε πίσω του περίπου 18 εκατομμύρια νεκρούς, στρατιώτες και άμαχους αλλά και τεράστιο αριθμό τραυματίες. Όμως και όσοι γλύτωσαν από τις μάχες δεν έμεινα αλώβητοι από την αγριότητα του πολέμου, ο οποίος τους σημάδεψε βαθιά και επηρέασε τη μετέπειτα ζωή τους.
Ο Αλμπέρ Ντιποντέλ σκηνοθετεί την ταινία «Ραντεβού εκεί ψηλά» (Au revoir la-haut) η οποία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Πιερ Λεμέτρ. Πρόκειται για μια ιστορία με πρωταγωνιστές δυο ανθρώπους η ζωή των οποίων επηρεάστηκε βαθιά από τον πόλεμο.
Η αφήγηση αρχίζει στο Μαρόκο, το 1920, όπου ένας άνδρας, ο Αλμπέρ Μεϊγιάρ, ανακρίνεται από την αστυνομία και διηγείται πώς έφτασε ως εκεί. Γυρίζει στο παρελθόν, στα χρόνια του πολέμου μέσα στα χαρακώματα. Ενώ έχει έρθει η διαταγή για ανακωχή, ο πολεμοχαρής υπολοχαγός Πραντέγ διατάζει επίθεση. Ο Μεϊγιάρ πέφτει μέσα σε μια τρύπα και κινδυνεύει να πλακωθεί από τα χώματα. Τότε εμφανίζεται ο συμπολεμιστής του, Εντβάρντ Περικούρ, ταλαντούχος ζωγράφος, ο οποίος του σώζει τη ζωή. Όμως μια οβίδα που σκάει δίπλα του τον τραυματίζει σοβαρά καταστρέφοντας το μισό του πρόσωπο. Ο Μεϊγιάρ τον μεταφέρει στο νοσοκομείο και, νοιώθοντας υποχρεωμένος που ο Περικούρ του έσωσε τη ζωή, αναλαμβάνει τη φροντίδα του. Μάλιστα, τον βοηθά να αλλάξει ταυτότητα, επειδή ντρέπεται για το παραμορφωμένο πρόσωπό του και επειδή δεν θέλει να επιστρέψει κοντά στον πλούσιο πατέρα του, ο οποίος πάντοτε υποτιμούσε την τέχνη του. Οι δυο άνδρες ζουν μαζί, ο Μεϊγιάρ εργάζεται και ο Περικούρ αρχίζει να δημιουργεί. Τότε αποφασίζουν από κοινού ένα σχέδιο με το οποίο θα γίνουν πλούσιοι και θα εκδικηθούν τον υπολοχαγό Πραντέγ.
Ο Αλμπέρ Ντιποντέλ, ο οποίος σκηνοθετεί αλλά πρωταγωνιστεί κιόλας στο ρόλο του Αλμπέρ Μεϊγιάρ, αφηγείται μια ιστορία για τον πόλεμο αλλά κυρίως για τα σημάδια στις ζωές των ανθρώπων οι οποίοι τον βίωσαν. Γιατί όταν γνωρίσεις μια φορά τον πόλεμο, θα σε ακολουθεί πάντα.
Οι σκληρές ρεαλιστικές σκηνές της μάχης, θαυμάσια κινηματογραφημένες, δίνουν σιγά-σιγά τη θέση τους στα συναισθήματα των ηρώων. Οι σκέψεις, οι επιθυμίες, οι φόβοι των δύο φίλων είναι αυτά που δίνουν το στίγμα στη μεστή και χορταστική αφήγηση του Ντιποντέλ. Η ανέμελη εποχή που ακολούθησε τον πόλεμο, η δημιουργικότητα και το πάθος των ανθρώπων για πλούτο και διασκέδαση αναπαριστώνται θαυμάσια στην ταινία, μαζί με ολόκληρο το κλίμα που επικρατούσε. Είναι τα χρόνια που η Ευρώπη ανοικοδομείται και οι άνθρωποι προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές τους.
Απολαυστική ταινία εποχής με συνεχή δράση και αφηγηματική ροή η οποία εξυπηρετεί την έξυπνα στημένη υπόθεση. Στο επίκεντρό της βρίσκεται το τραύμα του πολέμου αλλά επίσης είναι μια ταινία για την εκδίκηση και τη συγχώρεση, τη διαφθορά και την αφοσίωση. Θαυμάσιες ερμηνείες από τους δύο πρωταγωνιστές, Ναουέλ Περέζ Μπισκαγιάρ και Αλμπέρ Ντιποντέλ αλλά και από τους υπόλοιπους ηθοποιούς.
Έχει κερδίσει βραβείο Σεζάρ Σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου Σεναρίου, Φωτογραφίας, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Ενδυματολογίας. Έχει δε σημειώσει μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία. Το βιβλίο, στο οποίο βασίζεται η ταινία, έχει τιμηθεί με το μεγαλύτερο γαλλικό λογοτεχνικό βραβείο, το Βραβείο Κονκούρ, και έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες, ενώ έχει πουλήσει στη Γαλλία πάνω από 600.000 αντίτυπα.
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ»Με τα μάτιαμι ας γυναίκαςΟ παγκόσμιος κινηματογράφος έχει προσεγγίσει τη ζωή του Ιησού Χριστού μέσα από πολλές διαφορετικές πλευρές. Δεν είναι λίγοι οι μεγάλοι σκηνοθέτες (Παζολίνι, Σκορσέζε κ.ά.) οι οποίοι γοητεύτηκαν από το μύθο που περιβάλλει τη ζωή του Ιησού και γύρισαν τις δικές τους κινηματογραφικές εκδοχές. Κανείς όμως μέχρι τώρα δεν τον είδε μέσα από τα μάτια της γυναίκας, η οποία γοητεύτηκε από το κήρυγμά του.
Ο Γκαρθ Ντέιβις, στην ταινία «Μαρία Μαγδαληνή» (Mary Magdalene), δίνει φωνή σε αυτό το μέχρι τώρα σιωπηλό πρόσωπο της ιστορίας. Έτσι σπάει τα στεγανά της συντηρητικής προσέγγισης των θρησκευτικών κειμένων και η Μαρία Μαγδαληνή γίνεται το πρωταγωνιστικό πρόσωπο στην ταινία του.
Βλέπουμε, λοιπόν, πώς αυτή η γυναίκα εγκατέλειψε το χωριό και την οικογένειά της για να ακολουθήσει τον άνδρα ο οποίος διακήρυσσε την αγάπη και τη δικαιοσύνη. Η Μαρία αναζητά νέο νόημα στη ζωή της, αρνείται τη ζωή που της επιβάλλουν οι κανόνες της εποχής, θέλει να αλλάξει τον κόσμο. Αυτήν την ευκαιρία της δίνει ο Ιησούς ο οποίος της ανοίγει νέους ορίζοντες. Ακολουθώντας τον, και ενώ το πλήθος των πιστών του μεγαλώνει, θα φτάσει στην Ιερουσαλήμ και θα αντιμετωπίσει το πεπρωμένο του Ναζωραίου αλλά και το δικό της.
Οι παραγωγοί της ταινίας αποφάσισαν να γυρίσουν την ταινία αυτή και να δώσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη Μαρία Μαγδαληνή, εξαιτίας ενός αρχαιολογικού ευρήματος. Λέει ο παραγωγός, Ίαν Κάνινγκ: «Η ανακάλυψη τμημάτων μιας περγαμηνής με το φερόμενο ως Ευαγγέλιο της Μαρίας Μαγδαληνής πυροδότησε την ιδέα να ειπωθεί η ιστορία αυτής της γυναίκας. […] Μια ταινία, λοιπόν, για να έχει κοινό οφείλει να έχει κάτι να πει που να το αφορά. Η γυναικεία οπτική της ιστορίας της ζωής και του θανάτου του Ιησού Χριστού ρίχνει φως σε θέματα που άπτονται στο σήμερα. [...] Από την άλλη, είναι μεγάλη ευθύνη να αφηγείσαι μια ιστορία που είναι τόσο σημαντική για τους ανθρώπους».
Σ.Κ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«Το όραμα» (L’ aparition) του Ξαβιέ Τζιανολί: Η 18χρονη Άννα, η οποία ζει σε μια μικρή γαλλική πόλη, είδε σε όραμα την Παναγία. Είναι αλήθεια ό,τι ισχυρίζεται ή όχι; Το γεγονός εξαπλώνεται και χιλιάδες προσκυνητές έρχονται στο σημείο που «εμφανίστηκε» η Παναγία. Το περιστατικό θεωρείται αρκετά σοβαρό και το Βατικανό αποφασίζει να το διερευνήσει συστήνοντας επιτροπή. Ως μέλος της επιτροπής επιλέγεται και ο Ζακ, δημοσιογράφος σε γαλλική εφημερίδα, ο οποίος ειδοποιείται τηλεφωνικά. Ενώ η Άννα βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στην πίστη και την πίεση που δέχεται από τους προσκυνητές, ο Ζακ είναι κι αυτός εγκλωβισμένος ανάμεσα στους κληρικούς και τους σκεπτικιστές που συναπαρτίζουν την επιτροπή. Ο ίδιος δέχτηκε να είναι μέλος της μόνο και μόνο επειδή θέλει η υπόθεση να διαλευκανθεί πλήρως. Σιγά-σιγά θα ανακαλύψει τα πραγματικά κίνητρα που κρύβονται πίσω από το «θαύμα».
«Δεν ήσουν ποτέ εδώ» (You were never really here) της Λιν Ράμσεϊ: Η νεαρή Νίνα αγνοείται και ένας βετεράνος πολέμου, ο Τζο, προσπαθεί να την σώσει. Η κοπέλα είναι θύμα μιας συμμορίας η οποία διακινεί γυναίκες και ο σκληρός βετεράνος αναγκάζεται να έρθει σε σύγκρουση με τη διαφθορά της εξουσίας σε μια σκληρή και βίαιη μάχη. Η ταινία μοιράστηκε στις Κάνες το βραβείο σεναρίου μαζί με το Γιώργο Λάνθιμο για το «Φόνο του ιερού ελαφιού».
«Η συμμορία του τυφώνα» (The hurricane heist) του Ρομπ Κοέν: Ο Μπρους Ράτλετζ, επαγγελματίας κυνηγός καταιγίδων, σκοτώνεται το 1992 όταν ένας τυφώνας τον αρπάζει μαζί με τη σκεπή του σπιτιού του, αφήνοντας τρομαγμένους τους δυο γιους του, Ουίλ και Μπριζ. Μετά από 25 χρόνια, ο Ουίλ εργάζεται στη μετεωρολογική υπηρεσία των ΗΠΑ και παρακολουθεί τη γέννηση του πιο δυνατού τυφώνα στην ιστορία της χώρας. Καθώς οι κάτοικοι εγκαταλείπουν τρομαγμένοι τα σπίτια τους για να σωθούν, μια σπείρα σχεδιάζει να εκμεταλλευτεί το γεγονός και να κλέψει 600 εκατομμύρια δολάρια. Οι μόνοι που μπορούν να αποτρέψουν τη ληστεία είναι ο Ουίλ, ο αδελφός του Μπριζ και μια κυβερνητική πράκτορας, η Κάσι. Και ο φονικός τυφώνας πλησιάζει...
«Σέρλοκ Ζουμπόμς» (Sherlock Gnomes) του Τζον Στίβενσον: Οι πολυαγαπημένοι μας νάνοι των κήπων βιώνουν μια θεότρελη περιπέτεια στο Λονδίνο. Ο Ζουμπαίος και η Ιουλιέτα ζητούν τη βοήθεια του διάσημου ντετέκτιβ Σέρλοκ Ζουμπόμς, επειδή οι νάνοι του κήπου πέφτουν θύματα απαγωγής!
«Pacific Rim: Εξέγερση» (Pacific Rim uprising) του Στίβεν Σ. Ντενάιτ: Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τη μεγάλη μάχη και οι ωκεανοί είναι ήρεμοι, αλλά ανήσυχοι. Το πρόγραμμα Jaeger έχει εξελιχθεί στην πιο ισχυρή παγκόσμια αμυντική δύναμη στην ιστορία του ανθρώπου. Η PPDC τώρα καλεί τους καλύτερους να αναδυθούν και να αποτελέσουν τη νέα γενιά ηρώων, όταν τα καϊτζού επιστρέψουν.
Σινεφίλ