«TOO MUCH INFO CLOUDING OVER MY HEAD»Κωμωδία, ασπρόμαυρη και βραβευμένηΤου Στράτου ΚερσανίδηΤον περασμένο Νοέμβριο, η βραδιά της απονομής των βραβείων του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, είχε τον ήρωά της! Ήταν ο σκηνοθέτης Βασίλης Χριστοφιλάκης, ο οποίος ανέβηκε τρεις φορές στη σκηνή για να παραλάβει ισάριθμα βραβεία. Ο Χριστοφιλάκης, ο οποίος σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην ταινία «Too much info clouding over my head», κέρδισε το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κινηματογραφικού Τύπου (FIPRESCI), το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) και το δεύτερο βραβείο «Νέος Κινηματογράφος» της ΕΡΤ.
Πρωταγωνιστής στην ταινία είναι ο 35χρονος Βασίλης, ένας άνθρωπος με διάφορα προβλήματα, ο οποίος όμως έχει ένα όνειρο: να γυρίσει μια ταινία εποχής με ερωτικό τρίγωνο. Κι επειδή κάτι τέτοιο απαιτεί έξοδα, ο Βασίλης προσπαθεί να βρει χρήματα για να πραγματοποιήσει το σχέδιό του. Έτσι κάνει διάφορες δουλειές. Μέσα σε μερικές μέρες παίζει σε μια διαφήμιση κινέζικης μπίρας, κινηματογραφεί ένα φιλανθρωπικό γκαλά στα βόρεια προάστια και σκηνοθετεί μια ξεπεσμένη τηλεοπτική σταρ, η οποία ερμηνεύει έναν μονόλογο του Τσέχοφ. Αλλά παράλληλα έχει κι άλλα προβλήματα. Με τις ανασφάλειες της κοπέλας του, με την πιεστική παραγωγό του, με τη συναισθηματική πίεση που του ασκεί η μητέρα του, με μια τεράστια συλλογή έργων τέχνης που κληρονόμησε από τον πατέρα του, με τον καρκίνο που εμφανίζεται αλλά πάνω απ’ όλα με τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο Βασίλης, λοιπόν, είναι σκηνοθέτης μόνο που δεν έχει ακόμη σκηνοθετήσει τίποτε! Πάντως έχει ένα σχέδιο και προσπαθεί να μαζέψει χρήματα. Τελικά θέλει στα αλήθεια να κάνει αυτήν την ταινία; Ή μήπως είναι πρόφαση; Ένα διασκεδαστικότατο φιλμ στο οποίο ο σκηνοθέτης αφηγείται τα βάσανα ενός …σκηνοθέτη! Με σαρκαστική διάθεση και πολύ χιούμορ, ο Βασίλης Χριστοφιλάκης καταφέρνει να κερδίσει το θεατή με την αυθόρμητη και δροσερή του ματιά. Αλλά και με την πολύ καλή ερμηνεία του! Στο επίκεντρο την παθογένεια του σημερινού Έλληνα 30ρη ο οποίος στροβιλίζεται, έχει διάφορες ιδέες αλλά πάντα κάτι του φταίει και δεν το κάνει. Κι αυτό το «κάτι» ποτέ δεν είναι ο εαυτός του!
Έχει ενδιαφέρον να μάθουμε, όμως, γιατί επέλεξε να κάνει μια ασπρόμαυρη ταινία. Σε συνέντευξή του τον περασμένο Νοέμβριο, στο Reader.gr και στη Ραφαέλλα Ράλλη, είχε πει: «Καθαρά γιατί μου αρέσει. Είναι πολλές οι δήθεν απαντήσεις που θα μπορούσα να δώσω, όπως ότι το ασπρόμαυρο έχει πιο πολύ χρώμα. Για μένα είναι ένα αισθητικό χακάρισμα, αμέσως αποκτά στιλ το φιλμ. Η ταινία είναι low budget, και το ασπρόμαυρο της έδωσε αμέσως μια πολύ δυνατή αισθητική. Είναι και οι επιρροές μου τέτοιες, τα πρώτα φιλμ του Γούντι Άλεν, οι ταινίες του Τζιμ Τζάρμους. Είναι καθαρά θέμα επιρροών και του τι θεωρώ εγώ cool στο σινεμά».
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 2017»Η ετήσια έκδοση των κριτικώνΗ Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου κυκλοφορεί για 25η συνεχόμενη χρονιά την έκδοση «Κινηματογράφος», τη μοναδική καταγραφή της κινηματογραφικής μας πραγματικότητας στην ελληνική βιβλιογραφία.
Στον «Κινηματογράφο 2017», που παρουσιάστηκε από τους αρχισυντάκτες του, Γιάγκο Αντίοχο, Νέστορα Πουλάκο και Ιωσήφ Πρωιμάκη, το Σάββατο 28 Απριλίου, στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, στο πλαίσιο τριήμερης διοργάνωσης «Με το Βλέμμα της Κριτικής», περιλαμβάνονται: Κριτική ανάλυση όλων των ταινιών που κυκλοφόρησαν στις ελληνικές αίθουσες ολόκληρη τη χρονιά, με κείμενα μελών της Ένωσης που δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό Τύπο και το διαδίκτυο.
Αναλυτικό box office της χρονιάς, από τον Δημήτρη Κολιοδήμο: Το 2017, κυκλοφόρησαν συνολικά 383 ταινίες στα σινεμά της Ελλάδας, από τις οποίες 37 ήταν ελληνικές, 25 ήταν ντοκιμαντέρ και 36 ήταν επανεκδόσεις, ενώ κόπηκαν 9.181.247 εισιτήρια για τις ξένες και 909.060 εισιτήρια για τις ελληνικές ταινίες.
Η ετήσια ψηφοφορία, με την οποία κάθε χρόνο οι Έλληνες κριτικοί κινηματογράφου αναδεικνύουν την καλύτερη ελληνική και ξένη ταινία της χρονιάς, για φέτος έφερε στην κορυφή το «Amerika Square» του Γιάννη Σακαρίδη και το «Χωρίς αγάπη» του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ.
Στην έκδοση «Κινηματογράφος 201» επίσης βρίσκουμε: Τον εισαγωγικό σχολιασμό της χρονιάς που πέρασε από τον πρόεδρο της Π.Ε.Κ.Κ. Ανδρέα Τύρο, τον κριτικό απολογισμό της χρονιάς από τον γγ της Ένωσης, Γιάγκο Αντίοχο (Αθηνόραμα), την αναλυτική καταγραφή των νέων βιβλίων για τον κινηματογράφο και τους πρωταγωνιστές του από τον Δημήτρη Καλαντίδη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Κινηματογραφικών Λεσχών Ελλάδας, αλλά και φόρο τιμής στους ανθρώπους του σινεμά που «έφυγαν» από κοντά μας, με ένα πλήρες in memoriam από τον κριτικό Νίκο Τσαγκαράκη.
Τέλος, ανταποκρίσεις από όλα τα ελληνικά φεστιβάλ και τις σημαντικότερες κινηματογραφικές διοργανώσεις του εξωτερικού, καθώς και μια καταγραφή των βραβείων των κινηματογραφικών ακαδημιών στη χώρα μας και παγκοσμίως (Όσκαρ, Χρυσές Σφαίρες, Σεζάρ, BAFTA κ.ά.), αλλά και των δράσεων, των βραβείων και των προσώπων που τίμησε η Π.Ε.Κ.Κ. στη διάρκεια της χρονιάς.
Γράφουν οι: Ανδρέας Τύρος, Γιάγκος Αντίοχος, Δημήτρης Κολιοδήμος, Νέστορας Πουλάκος, Γιώργος Παπαδημητρίου, Δημήτρης Χαρίτος, Λευτέρης Αδαμίδης, Ιφιγένεια Καλαντζή, Χρήστος Σκυλλάκος, Ιωσήφ Πρωιμάκης, Nίνος Φένεκ Μικελίδης, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος, Ρόμπυ Εκσιέλ, Δημήτρης Καλαντίδης, Νίκος Τσαγκαράκης, Ηλίας Φραγκούλης, Δημοσθένης Ξιφιλίνος, Κωνσταντίνος Μπλάθρας, Γιάννης Ζουμπουλάκης.
(δ.Τ.) ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ«50 φορές άνοιξη» (Aurore) της Μπλαντίν Λενουάρ: Η Ορόρ Ταμπόρ έχει κλείσει τα 50. Στην οριακή αυτή ηλικία παίρνει διαζύγιο, μένει άνεργη και μαθαίνει πως πρόκειται να αποκτήσει εγγόνι! Έτσι η 50χρονη γυναίκα αισθάνεται πως περνά στο περιθώριο, πως η ζωή της, ουσιαστικά, έχει τελειώσει. Εξαιτίας όμως ενός τυχαίου περιστατικού πέφτει επάνω στον έρωτα της νιότης της! Ξαφνικά όλα αλλάζουν, η Ορόρ μοιάζει να ξαναβρίσκει το κομμένο νήμα της ζωής της εκεί που το άφησε κάμποσα χρόνια πριν. Μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στη Γαλλία, η ταινία σηματοδοτεί την επιστροφή της Ανιές Ζαουί, μιας σπουδαίας σκηνοθέτιδας και ηθοποιού. Μάλιστα η ερμηνεία της έχει δεχθεί πολλές εγκωμιαστικές κριτικές. Η πρεμιέρα της ταινίας στην Ελλάδα έγινε στο πλαίσιο του 19ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, μάλιστα, παρουσία της Ζαουί.
«Εσύ διαλέγεις» (L’ embarrass du choix) του Ερίκ Λαβέν: Η Ζιλιέτ έφτασε τα 40 αλλά δυσκολεύεται να πάρει αποφάσεις ακόμη και για απλά πράγματα, ζητώντας να αποφασίζουν γι’ αυτήν είτε ο πατέρας της είτε οι δύο κολλητές της φίλες. Όταν όμως γνωρίζει τον Πολ και η καρδιά της αρχίζει να χτυπά γι’ αυτόν, η Ζιλιέτ θα πρέπει να αποφασίσει μόνη της!
«Η τελευταία σημαία» (Last flag flying) του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ: Ο Λάρι «Ντοκ» Σπένσερ, ο Σαλ Νίλον και ο αιδεσιμότατος Ρίτσαρντ Μίλερ, παλιοί συμπολεμιστές στο Βιετνάμ, συναντιούνται εξαιτίας ενός δυσάρεστου καθήκοντος. Ο νεαρός γιος του Λάρι, πεζοναύτης, σκοτώθηκε στο Ιράκ και ο πατέρας του ζήτησε τη συνδρομή των παλιών συμπολεμιστών και φίλων του για να τον θάψει. Έτσι οι τρεις άνδρες ξεκινούν με τη σωρό του νεκρού στρατιώτη για ένα ταξίδι, στη διάρκεια του οποίου αναπολούν τα παλιά, έναν πόλεμο που τους σημάδεψε τόσο βαθιά. Ένα ρόουντ μούβι με θέμ�� την ανδρική φιλία.
«Βασιλικοί γάμοι» (L’ echange des princesses) του Μαρκ Ντάγκαν: Βρισκόμαστε στο 1721 και ο αντιβασιλέας της Γαλλίας επιδιώκει την ειρήνη με την Ισπανία. Έτσι προτείνει στον ισπανό βασιλιά τους γάμους των διαδόχων τους: του 11χρονου Λουδοβίκου 15ου με την 4χρονη Μαρία Άννα Βικτόρια. Προσφέρει,επίσης, τη 12χρονη κόρη του ως σύζυγο στο διάδοχο του ισπανικού θρόνου, τον 14χρονο πρίγκιπα της Αστουρίας. Ο βασιλιάς της Ισπανίας συμφωνεί και αρχίζει η οργάνωση των τελετών. Σε ένα νησάκι στον ποταμό που χωρίζει τις δύο χώρες θα παραδοθούν εκατέρωθεν οι δύο πριγκίπισσες. Όμως παρά την τέλεια οργάνωση τίποτε δεν πάει σύμφωνα με το πρόγραμμα. Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο της Σαντάλ Τομά.
«Deadpool 2» του Ντέιβιντ Λιτς: Τα εκατομμύρια εισιτήρια της πρώτης ταινίας οδήγησαν την εταιρεία στη συνέχειά της. Έτσι ο Γουέιντ Ουίλσον επανέρχεται, αλλά είναι πιο αθυρόστομος, πιο όμορφος και πολύ πιο σκληρός! Επί πλέον έχει χάσει την αίσθηση της γεύσης! Στο ταξίδι του προς τον κόσμο της φιλίας, της οικογένειας και… της γεύσης, θα αναγκαστεί να παλέψει με νίντζα, με τη Γιακούζα και με άγρια σκυλιά. Όμως η περιπέτεια αξίζει τον κόπο καθώς στο τέλος τον περιμένει ο τίτλος του Καλύτερου Εραστή στον κόσμο.
Σινεφίλ