«ΣΤΟ ΒΑΘΥ ΓΑΛΑΖΙΟ»Ο άνθρωπος στον πλανήτη ΓηΤου Στράτου ΚερσανίδηΥπάρχουν δύο λέξεις οι οποίες, αν και σηματοδοτούν αντίθετα πράγματα, αποτελούν επί της ουσίας τα βασικά συστατικά επάνω στα οποία βάδισε η ιστορία και οικοδομήθηκε ο πολιτισμός. Από τη μια μεριά είναι η βία κι από την άλλη η επιστήμη. Πρόκειται για τη μεγάλη αντίφαση, την αιώνια σύγκρουση η οποία λειτουργεί ως κινητήρια δύναμη, τη σύνθεση των αντιθέσεων που πιο ποιητικά θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «αντιφατική γοητεία της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη».
Ο Βιμ Βέντερς, με την 24η ταινία μυθοπλασίας (έχει σκηνοθετήσει και τρία ντοκιμαντέρ), «Στο βαθύ γαλάζιο» (Submergence), μεταφέρει στον κινηματογράφο το ομώνυμο βιβλίο του Τζ. Μ. Λέντγκαρντ. Πρόκειται για μια ιστορία η οποία ξεκινά από την τυχαία συνάντηση δύο ανθρώπων σε ένα ειδυλλιακό ξενοδοχείο στη Νορμανδία. Της Ντανιέλ Φλάντερς και του Τζέιμς Μορ, μιας γυναίκας και ενός άνδρα οι οποίοι ερωτεύονται κεραυνοβόλα και δυνατά. Η Ντανιέλ είναι μαθηματικός-βιολόγος και στο πλαίσιο μιας έρευνας για την προέλευση της ζωής στον πλανήτη, κάνει καταδύσεις σε μεγάλα βάθη στους ωκεανούς. Ο Τζέιμς είναι πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και η επόμενη αποστολή του είναι να πάει στη Σομαλία και να εξαρθρώσει μια ομάδα τζιχαντιστών. Όταν έρχεται η ώρα αναχωρούν και οι δύο για τις αποστολές τους, εκείνη για τα νησιά Φερόε κι εκείνος για την Αφρική. Όταν ο Τζέιμς δεν απαντά στις συνεχείς κλήσεις της Ντανιέλ εκείνη αρχίζει να ανησυχεί. Δεν γνωρίζει βέβαια πως ο αγαπημένος της έχει συλληφθεί από τους τζιχαντιστές και δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί της.
Με μια πρώτη ματιά ο βιαστικός θεατής θα μπορούσε να πέσει στην παγίδα και να χαρακτηρίσει την ταινία ως ένα απλοϊκό αισθηματικό δράμα. Είναι όμως έτσι; Εάν θέλουμε να κατηγοριοποιήσουμε το φιλμ «Στο απέραντο γαλάζιο», το κατατάσσουμε στις δραματικές ταινίες, δηλαδή σε μια τεράστια γκάμα ταινιών με τον ίδιο χαρακτηρισμό αλλά και με τεράστιες διαφορές μεταξύ τους. Όμως η ταινία μόνον απλοϊκή δεν είναι. Πρώτα απ’ όλα οι δύο πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες αντιπροσωπεύουν τους αντίποδες επάνω στους οποίους πατά η ανθρώπινη ιστορία και ο πολιτισμός: την επιστήμη και τη βία. Ο Βιμ Βέντερς δεν καταφεύγει στη μέθοδο της εύκολης εξήγησης των γεγονότων. Κοσμοπολίτης και κοσμογυρισμένος δεν ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που κρίνουν και κατακρίνουν με την άνεση της αυθεντίας. Την άνεση που δίνει η από καθέδρας «ανωτερότητα» του δυτικού πολιτισμού να θεωρεί πως το δίκιο είναι ex officio με το μέρος του. Χωρίς, φυσικά, να δίνει το δίκιο στη βαρβαρότητα των τζιχαντιστών, δεν βλέπει τους τελευταίους ως δαίμονες αλλά προσπαθεί να τους προσεγγίσει με τα ανθρώπινα μέτρα, ως κάποιους οι οποίοι πιστεύουν σε κάτι και δρουν με βάση την πίστη τους. Από τη άλλη μεριά και χωρίς να λαϊκίζει και να δημαγωγεί, όπως γίνεται συχνά με ταινίες οι οποίες έχουν μια οικολογίζουσα προσέγγιση, ο Βιμ Βέντερς στέκεται στη δύναμη της ανθρώπινης σκέψης και στην ικανότητά της να σώσει τον πλανήτη.
strakersan@gmail.comkersanidis.wordpress.com «ΒΑΣΙΚΟΣ ΥΠΟΠΤΟΣ»Η αλήθεια και το ψέμα των γεγονότωνΜπορεί ένα γεγονός να αποτελέσει ταυτόχρονα στοιχείο ενοχής και αθωότητας; Μπορεί η μνήμη, ο χρόνος και οι μαρτυρίες να συμφωνούν προς μια κατεύθυνση αλλά ταυτόχρονα και να αποκλίνουν;
Ξέρω πως όλα αυτά τα ερωτήματα, τα οποία δεν επιδιώκω να απαντηθούν, αποτελούν τη μαγιά για μια επιτυχημένη ιστορία μυστηρίου και ανάλογα με το σεναριογράφο και το σκηνοθέτη μπορούν να περιπλακούν αναλόγως, συνθέτοντας ένα φιλμ μυστηρίου, ένα θρίλερ αγωνίας και αυξανόμενων ερωτημάτων τα οποία περιμένουν το φινάλε για να απαντηθούν.
Ο «Βασικός ύποπτος» (Spinning man) του Σάιμον Κάιζερ είναι μια τέτοια ταινία. Ανοίγει ζητήματα, δημιουργεί υποψίες, αφήνει υπονοούμενα και μέσα από δαιδαλώδεις διαδρομές αγωνίας και μυστηρίου δίνει τη λύση. Ένας καθηγητής φιλοσοφίας, ο Έβαν Μπερτς, ζει με τη γυναίκα του, Έλεν και τα δύο παιδιά του ήσυχα και ευτυχισμένα. Υπάρχει όμως κάποιο σκοτεινό σημείο στο παρελθόν του, η σχέση του με μια φοιτήτρια, εξαιτίας της οποίας αναγκάστηκε να μετακομίσει. Έτσι όταν μια νεαρή φοιτήτρια θα εξαφανιστεί, ο Μπερτς θα θεωρηθεί ύποπτος και θα μπει στο στόχαστρο της έρευνας του ντεντέκτιβ Ρόμπερτ Μαλόι. Διάφορα στοιχεία που έχει συγκεντρώσει φαίνεται να τον ενοχοποιούν. Επιπλέον ο καθηγητής φλερτάρει με μια φοιτήτριά του και, καθώς η έρευνα προχωρά, η εμπιστοσύνη της Έλεν στο πρόσωπο του συζύγου της κλονίζεται όλο και περισσότερο.
Έχουμε να κάνουμε με ένα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ, με ένα δυνατό φιλμ νουάρ, με μοντέρνα ματιά το οποίο είναι βασισμένο σε ένα ευφυέστατο σενάριο. Η ταινία παίζει με τα γεγονότα και με το πώς αυτά μπορούν να εξηγηθούν, με το χρόνο που έχουν συμβεί αλλά και με τη μνήμη των μαρτύρων. Αγωνία, σασπένς και ανατροπές είναι το βασικό υλικό της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας ταινίας, η οποία είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τζορτζ Χαράρ.
Στρά. Κερ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣΠροβάλλονται επίσης οι ταινίες:
«Με αγάπη, Σάιμον» (Love, Simon) του Γκρεγκ Μπερλάντι: Ο 17χρονος Σάιμον Σπάιερ περνά ανέμελα με την παρέα των συμμαθητών του, την Λια, τον Νικ και την Άμπι. Όμως ο Σάιμον έχει ένα μυστικό που δυσκολεύεται να αποκαλύψει: προτιμά τους άνδρες. Όταν ξεκινά αλληλογραφία με έναν συμμαθητή του, του οποίου την ταυτότητα αγνοεί, νιώθει πως είναι ερωτευμένος μαζί του. Μετά από μια σειρά παρεξηγήσεων και λάθος χειρισμών αποκαλύπτεται η ομοφυλοφιλία του και ο Σάιμον το παραδέχεται θαρραλέα μπροστά σε όλους διεκδικώντας το δικαίωμα στις ερωτικές του επιλογές. Η ταινία, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μπέκι Αλπερτάλι, είναι μια αρκετά τολμηρή προσέγγιση στο ζήτημα της σεξουαλικότητας και της ενηλικίωσης. Με καλές ερμηνείες και χιούμορ, με κάποιες απαλές πολιτικές νύξεις, βλέπεται ευχάριστα, δεν κουράζει και συγκινεί με την ειλικρίνεια των προθέσεών της.
«Γκοντάρ, αγάπη μου» (Le reudoutable) του Μισέλ Χαζαναβίσιους: Βιογραφική ταινία, η οποία ασχολείται με μια περίοδο στη ζωή του Ζαν Λικ Γκοντάρ. Είναι το 1967 όταν ο Γκοντάρ γυρίζει την ταινία «Η κινέζα» (La Chinoise). Πρωταγωνίστρια ήταν η Αν Βιαζεμσκί, 20 χρόνια νεώτερή του, που την ερωτεύτηκε και παντρεύτηκαν. Όμως η ταινία παίρνει κακές κριτικές (άσχετα αν αργότερα θεωρήθηκε μια από τις ταινίες οι οποίες σημάδεψαν το Μάη του ’68) και ο Γκοντάρ ξεκινά τις προσωπικές του αναζητήσεις μέσα από την πολιτική προσέγγιση των ταινιών του.
«Ακρότητες» (First reformed) του Πολ Σρέιντερ: Η ζωή του πρώην στρατιωτικού ιερέα, Ερνστ Τόλερ, έχει καταρρεύσει καθώς δεν μπορεί να ξεπεράσει την απώλεια του γιου του, ο οποίος σκοτώθηκε στο Ιράκ. Ο πόνος είναι ακόμη μεγαλύτερος καθώς ο ίδιος τον είχε ενθαρρύνει να καταταγεί. Στην εκκλησία του γνωρίζεται με την Μέρι, μια γυναίκα της οποίας ο σύζυγος που ήταν ριζοσπάστης οικολόγος, αυτοκτόνησε. Ενώ ο Ερνστ και η Μέρι αρχίζουν να ανακαλύπτουν ξανά την αγάπη, εκείνος είναι αποφασισμένος να αγωνιστεί κατά των δυνάμεων του κακού. Και όχι με όπλο το Λόγο του Θεού. Ένα πολύ δυνατό θρίλερ.
«Jurassic world: Το βασίλειο έπεσε» (Jurassic world: Fallen kingdom) του Τζ. Α. Μπαγιονά: Το θεματικό πάρκο με τους δεινόσαυρους στο νησί Νούμλαρ έχει καταστραφεί και τα ζώα περιφέρονται ελεύθερα. Όταν όμως το ηφαίστειο του νησιού ενεργοποιείται και οι δεινόσαυροι κινδυνεύουν, ο Όουεν και η Κλερ ξεκινούν μια προσπάθεια για να τους σώσουν.
«Κορίτσι για φίλημα» (I feel pretty) της Έιμπι Κον και του Μαρκ Σίλβεστιν: Η Ρενέ, μετά από ένα ατύχημα στο γυμναστήριο, συνέρχεται και είναι άλλος άνθρωπος! Αισθάνεται όμορφη και λαμπερή! Μετά από αυτό εξελίσσεται επαγγελματικά, βρίσκει έναν όμορφο εραστή και συχνάζει σε πάρτι επιτυχημένων ανθρώπων! Μαζί όμως με την αυτοπεποίθησή της άλλαξε και η συμπεριφορά της, η οποία έγινε απαξιωτική, όπως ακριβώς φέρονταν στο παρελθόν στην ίδια!
Σινεφίλ