«ΑΜΠΡΑΚΑΤΑΜΠΡΑ»
Ο «άλλος» σύζυγος!

Του Στρά­του Κερ­σα­νί­δη

Πώς θα σας φαι­νό­ταν εάν ο σύ­ζυ­γός σας, τον ο­ποίον έ­χε­τε ψι­λο­βα­ρε­θεί, γι­νό­ταν έ­νας άλ­λος… πα­ρα­μέ­νο­ντας ο ί­διος; Δε­λε­α­στι­κή ι­δέα, έ­τσι; Και δι­δα­κτι­κή για τους άν­δρες οι ο­ποίοι θεω­ρούν τις γυ­ναί­κες τους δε­δο­μέ­νες και τις με­τα­χει­ρί­ζο­νται σχε­δόν ως υ­πη­ρέ­τριες. Ο Πά­μπλο Μπερ­γκέρ έ­γι­νε γνω­στός με τη θαυ­μά­σια «Χιο­νά­τη», η ο­ποία το 2013 ή­ταν πρό­τα­ση της Ισπα­νίας για το ξε­νό­γλωσ­σο Όσκαρ. Μια α­ντι­συμ­βα­τι­κή και λυ­ρι­κή εκ­δο­χή του γνω­στού πα­ρα­μυ­θιού. Τώ­ρα, με τη νέα του ται­νία «Αμπρα­κα­τά­μπρα» (Abracatabra), πα­ρα­μέ­νει α­ντι­συμ­βα­τι­κός δί­νο­ντας τη δι­κή του εκ­δο­χή για τις οι­κο­γε­νεια­κές σχέ­σεις.
Ο Κάρ­λος ζει σε έ­να προά­στιο στη Μα­δρί­τη, εί­ναι χει­ρι­στής γε­ρα­νού σε οι­κο­δο­μές και φα­να­τι­κός ο­πα­δός της Ρεάλ Μα­δρί­της. Κλα­σι­κός σύ­ζυ­γος –με την κα­κή έν­νοια– α­δια­φο­ρεί για τη γυ­ναί­κα του, πί­νει μπί­ρες μπρο­στά στην τη­λεό­ρα­ση και τα πε­ρι­μέ­νει ό­λα έ­τοι­μα! Η γυ­ναί­κα του, η Κάρ­μεν, τον α­νέ­χε­ται αλ­λά νιώ­θει ε­γκλω­βι­σμέ­νη. Μια μέ­ρα, εί­ναι προ­σκε­κλη­μέ­νοι σε έ­να γά­μο και στη δε­ξίω­ση έ­νας ε­ρα­σι­τέ­χνης υ­πνω­τι­στής κά­νει ε­πί­δει­ξη. Πρό­κει­ται για τον Πέ­πε, έ­ναν μα­κρι­νό ξά­δελ­φό της γυ­ναί­κας του, τον ο­ποίο ο Κάρ­λος δεν πο­λυ­συ­μπα­θεί κα­θώς υ­πο­ψιά­ζε­ται πως φλερ­τά­ρει την Κάρ­μεν. Θέ­λο­ντας να κο­ροϊδέ­ψει τον Πέ­πε, προ­σφέ­ρε­ται ως ε­θε­λο­ντής και δέ­χε­ται να υ­πνω­τι­στεί. Την ε­πό­με­νη μέ­ρα, ο Κάρ­λος εί­ναι άλ­λος άν­θρω­πος! Η συ­μπε­ρι­φο­ρά του εί­ναι ε­ντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κή κα­θώς γί­νε­ται γλυ­κο­μί­λη­τος, κά­νει δου­λειές στο σπί­τι, βο­η­θά την κό­ρη στα μα­θή­μα­τα. Η Κάρ­μεν δεν μπο­ρεί να πι­στέ­ψει στην αλ­λα­γή του ά­ντρα της και α­πευ­θύ­νε­ται στον Πέ­πε για να βρουν την ά­κρη. Με­τά α­πό έ­ρευ­να κα­τα­λή­γουν στο συ­μπέ­ρα­σμα πως το πνεύ­μα κά­ποιου άλ­λου έ­χει μπει μέ­σα στον Κάρ­λος και αρ­χί­ζουν την προ­σπά­θεια να ε­πα­να­φέ­ρουν τον πραγ­μα­τι­κό Κάρ­λος στο σώ­μα του. Μό­νο που η Κάρ­μεν έ­χει αρ­χί­σει να νιώ­θει ό­μορ­φα συ­ναι­σθή­μα­τα για τον «άλ­λον» και φαί­νε­ται πως τον προ­τι­μά α­πό τον πραγ­μα­τι­κό Κάρ­λος.
Στην πο­λύ κα­λή αυ­τή μαύ­ρη κω­μω­δία, με στοι­χεία σου­ρε­α­λι­σμού και φα­ντα­στι­κού σι­νε­μά, ο Μπερ­γκέρ ξε­δι­πλώ­νει την α­χα­λί­νω­τη φα­ντα­σία του δί­νο­ντας έ­να ε­κρη­κτι­κό α­πο­τέ­λε­σμα.
Ο ι­σπα­νός σκη­νο­θέ­της μοιά­ζει να μη σέ­βε­ται τί­πο­τε κα­θώς ορ­μά­ει και κα­τε­δα­φί­ζει! Όμως πί­σω α­πό το αι­ρε­τι­κό του βλέμ­μα, κρύ­βε­ται η τρυ­φε­ρό­τη­τα για τους αν­θρώ­πους, για τους ή­ρωές του, οι ο­ποίοι ζουν μια ζωή μί­ζε­ρη και συμ­βα­τι­κή και χρειά­ζο­νται έ­να γε­ρό τα­ρα­κού­νη­μα για να ξε­βο­λευ­τούν, να δουν την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, να διεκ­δι­κή­σουν και να αλ­λά­ξουν. Ωραία μου­σι­κή, ω­ραία κου­στού­μια, ω­ραία σκη­νι­κά, πο­λύ κα­λές ερ­μη­νείες. Ται­νία που θα σας α­ρέ­σει.


strakersan@gmail.com
kersanidis.wordpress.com

 

 

 

«ΚΗΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ»

Πό­σα να α­ντέ­ξει ο άν­θρω­πος!

Εάν ο άν­θρω­πος εί­ναι συ­ντη­ρη­τι­κός, γκρι­νιά­ρης και πα­ρά­ξε­νος, έρ­χε­ται μια μέ­ρα που ό­λα θα γυ­ρί­σουν μπού­με­ραν­γκ και θα α­να­γκα­στεί να δει και πέ­ρα α­πό τα στε­γα­νά, πί­σω α­πό τα ο­ποία έ­χει ο­χυ­ρω­θεί. Ο Αλβά­ρο Ντίαθ Λο­ρέν­θο, στην ται­νία του «Κη­δεία εί­ναι θα πε­ρά­σει» (Senor, dame paciencia), έ­χει ως ή­ρωα έ­ναν τέ­τοιον άν­θρω­πο. Εί­ναι ο Γκρε­γκό­ριο, διευ­θυ­ντής σε τρά­πε­ζα, φα­να­τι­κός ο­πα­δός της Ρεά­λ, δε­ξιός και ο­λί­γον ε­θνι­κι­στής αλ­λά και ρα­τσι­στής. Όταν ό­μως πε­θά­νει ξαφ­νι­κά η γυ­ναί­κα του, Μα­ρία, η ο­ποία κρα­τού­σε την ι­σορ­ρο­πία στην οι­κο­γέ­νεια, ο Γκρε­γκό­ριο θα α­να­γκα­στεί να α­ντι­με­τω­πί­σει ό­λα ό­σα α­πεχ­θά­νε­ται!
Σύμ­φω­να με την τε­λευ­ταία ε­πι­θυ­μία της Μα­ρίας, πρέ­πει να τα­ξι­δέ­ψει μέ­χρι το Σαν­λού­καρ (ε­παρ­χία Κά­ντι­θ, Ανδα­λου­σία) για να ρί­ξει στη θά­λασ­σα τις στά­χτες της. Όμως δεν θα τα­ξι­δέ­ψει μό­νος του! Θα εί­ναι η κό­ρη του Σά­ντρα, με τον Κα­τα­λα­νό και φα­να­τι­κό ο­πα­δό της Μπαρ­τσε­λό­να σύ­ζυ­γό της, η άλ­λη κό­ρη του η Αλί­θια, και ο φί­λος της, έ­νας α­ρι­στε­ρός χί­πης και ο γιος του Κάρ­λος, με τον ο­ποίο έ­χει να μι­λή­σει έ­ξι μή­νες ε­πει­δή εί­ναι ο­μο­φυ­λό­φι­λος. Μά­λι­στα ο Κάρ­λος έρ­χε­ται με τον φί­λο του με τον ο­ποίο πρό­κει­ται να πα­ντρευ­τεί, έ­ναν μαύ­ρο Βά­σκο! Το δε τα­ξί­δι γί­νε­ται με έ­να βα­νά­κι που έ­φε­ρε ο άν­δρας της Σά­ντρας, το ο­ποίο εί­ναι βαμ­μέ­νο με τα χρώ­μα­τα της Μπαρ­τσε­λό­να. Ε, πό­σα να α­ντέ­ξει ο άν­θρω­πος!
Δια­σκε­δα­στι­κή κω­μω­δία με αρ­κε­τά κα­λά στοι­χεία. Ο Άλβα­ρο Ντίαθ Λο­ρέν­θο δια­κω­μω­δεί με τα­κτ τον ο­πα­δι­κό φα­να­τι­σμό, τον κοι­νω­νι­κό συ­ντη­ρη­τι­σμό, τους εν­δο-ι­σπα­νι­κούς ε­θνι­κι­σμούς και, μέ­σα α­πό την ε­ξέ­λι­ξη της ι­στο­ρίας, δεί­χνει πως ό­λα αυ­τά μπο­ρούν να ξε­πε­ρα­στούν ό­ταν υ­πάρ­χει α­λη­θι­νή α­γά­πη.
Ο σκη­νο­θέ­της ση­μειώ­νει: «Η ται­νία μι­λά­ει για ε­κεί­νες τις συ­ζη­τή­σεις και τις οι­κο­γε­νεια­κές ε­ντά­σεις που ό­λοι έ­χου­με ζή­σει. Αλλά πα­ρα­δέ­χε­ται πως, τε­λι­κά, αυ­τές οι προ­κα­τα­λή­ψεις, οι α­ντι­πα­λό­τη­τες και οι πα­ρά­λο­γες έχ­θρες εί­ναι η ου­σία της οι­κο­γέ­νειας. Αυ­τής της ο­μά­δας αν­θρώ­πων που, α­κό­μα κι αν δεν την έ­χου­με ε­πι­λέ­ξει, μας κά­νει να νιώ­θου­με σαν το σπί­τι μας, για­τί μας α­γα­πά­ει πά­νω απ’ ό­λα».

Στρά. Κερ.

 

 

ΟΙ ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

«Βά­λε τη για­γιά στο ψυ­γείο» (Metti la nonna in freezer) τω­ν Τζιαν­κάρ­λο Φο­ντά­να, Τζου­ζέ­πε Τ. Στά­ζι: Ο Σι­μό­νε Ρέ­τσια υ­πη­ρε­τεί στη δίω­ξη οι­κο­νο­μι­κού ε­γκλή­μα­τος και η προ­σή­λω­σή του στο κα­θή­κον ξε­περ­νά τα ό­ρια. Η Κλα­ού­ντια εί­ναι συ­ντη­ρή­τρια έρ­γων τέ­χνης αλ­λά, ε­πει­δή το μου­σείο της χρω­στά πολ­λά χρή­μα­τα, δυ­σκο­λεύε­ται να κρα­τή­σει την ε­πι­χεί­ρη­σή της. Έτσι βα­σί­ζε­ται στη σύ­ντα­ξη της για­γιάς της. Όταν ό­μως η τε­λευ­ταία πε­θά­νει ξαφ­νι­κά, η Κλα­ού­ντια, με την πα­ρό­τρυν­ση και τη βοή­θεια των δύο γυ­ναι­κών υ­παλ­λή­λων της, βά­ζουν το σώ­μα της για­γιάς στον κα­τα­ψύ­κτη και κρύ­βουν το θά­να­τό της! Μια συ­νά­ντη­ση ό­μως της Κλα­ού­ντια με τον Σι­μό­νε θα αλ­λά­ξει τα πά­ντα. Οι δυο τους ε­ρω­τεύο­νται πα­ρά­φο­ρα αλ­λά ε­κεί­νος δεν γνω­ρί­ζει την α­πά­τη που έ­χει στή­σει η α­γα­πη­μέ­νη του! Μέ­χρι πό­τε ό­μως θα του κρύ­βει την α­λή­θεια;  Κω­μω­δία κα­τα­στά­σεων, με αρ­κε­τά έ­ξυ­πνο σε­νά­ριο αλ­λά με πλα­δα­ρή και χω­ρίς ρυθ­μό σκη­νο­θε­σία. Έτσι το ό­λο εγ­χεί­ρη­μα κι­νεί­ται στη με­τριό­τη­τα χω­ρίς να μπο­ρούν να το α­πο­γειώ­σουν ού­τε οι α­ξιο­πρε­πείς ερ­μη­νείες των η­θο­ποιών.

«Ξε­νο­δο­χείο για τέ­ρα­τα 3: Ώρα για δια­κο­πές» (Hotel Transylvania 3: Summer vacation) του Τζέ­ντι Ταρ­τα­κόφ­σκι: Η τρί­τη συ­νέ­χεια της ε­πι­τυ­χη­μέ­νης σει­ράς ται­νιών κι­νου­μέ­νων σχε­δίων βρί­σκει το Δρά­κου­λα και την πα­ρέα του σε έ­να πο­λυ­τε­λές Κρουα­ζιε­ρό­πλοιο Τε­ρά­των. Εκεί ο Δρά­κου­λας ε­ρω­τεύε­ται την κα­πε­τά­νισ­σα Έρι­κα, αλ­λά η Μά­βις προ­σπα­θεί να α­πο­μα­κρύ­νει τον πα­τέ­ρα της α­πό κο­ντά της. Και ό­πως φαί­νε­ται έ­χει δί­κιο, α­φού η μυ­στη­ριώ­δης γυ­ναί­κα α­πο­δει­κνύε­ται πως εί­ναι α­πό­γο­νος του Βαν Χέλ­σιν­γκ.

«Ο ου­ρα­νο­ξύ­στης» (Skyscraper) του Ρό­σον Μάρ­σαλ Θάρ­μπε­ρ: Ο Γουίλ Φορ­ντ, πρώην πρά­κτο­ρας του Εφ Μπι Άι, α­να­λαμ­βά­νει τη φύ­λα­ξη του πιο ψη­λού ου­ρα­νο­ξύ­στη στην Κί­να. Όταν ό­μως ξε­σπά­σει πυρ­κα­γιά στο κτί­ριο, θα θεω­ρη­θεί υ­πεύ­θυ­νος. Ο Φορ­ντ, κα­τα­ζη­τού­με­νος πλέ­ον, προ­σπα­θεί να α­πο­δεί­ξει την α­θωό­τη­τά του αλ­λά και να σώ­σει την οι­κο­γέ­νεια του, που έ­χει πα­γι­δευ­τεί στο κτί­ριο.

«Μια α­με­ρι­κά­νι­κη λη­στεία» (American animals) του Μπαρτ Λέι­το­ν: Ο Σπέν­σερ και ο Γουό­ρεν ζουν στο Λέ­ξιν­γκτον στο Κε­ντά­κι και βλέ­πουν πως στη ζωή στους δύ­σκο­λα θα κα­τα­φέ­ρουν κά­τι ση­μα­ντι­κό. Όταν ο Σπέν­σερ ε­πι­σκέ­πτε­ται το Ει­δι­κό Τμή­μα της πα­νε­πι­στη­μια­κής βι­βλιο­θή­κης, δια­πι­στώ­νει πως ε­κεί βρί­σκε­ται έ­να πο­λύ­τι­μο βι­βλίο, που η α­ξία του ξε­περ­νά τα 10 ε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια, και α­πο­φα­σί­ζουν με τον Γουό­ρεν να το κλέ­ψουν! Έτσι βά­ζουν στο κόλ­πο τον εκ­κο­λα­πτό­με­νο λο­γι­στή Έρικ και τον α­θλη­τή Τσας και με ο­δη­γό διά­φο­ρες κι­νη­μα­το­γρα­φι­κές λη­στείες, ε­νερ­γο­ποιούν το με­γά­λο σχέ­διο.

«Σχέ­διο α­πό­δρα­σης 2: Άδης» (Escape plan 2: Hades) του Στί­βεν Σ. Μί­λε­ρ: Ο Ρέι Μπρέσ­λιν, ε­πι­κε­φα­λής μιας ε­πί­λε­κτης ο­μά­δας ει­δι­κών α­σφα­λείας, α­να­λαμ­βά­νει να ε­ντο­πί­σει τον πρά­κτο­ρα Σου Ρεν ο ο­ποίος α­πήχ­θη μέ­σα στην πιο πε­ρί­τε­χνη φυ­λα­κή που κα­τα­σκευά­στη­κε πο­τέ.

«SOS: Έρχο­νται οι Βρε­τα­νοί» (The con is on) του Τζέι­μς Όκλεϊ: Ένα ζευ­γά­ρι Βρε­τα­νών που ει­δι­κεύο­νται στις α­πά­τες φτά­νουν στο Λος Άντζε­λες κυ­νη­γη­μέ­νοι α­πό έ­ναν γκάν­γκστερ. Στην α­με­ρι­κα­νι­κή με­γα­λού­πο­λη θα ορ­γα­νώ­σουν έ­να σχέ­διο για να λη­στέ­ψουν κο­σμή­μα­τα με­γά­λης α­ξίας. Οι συ­νέ­πειες θα εί­ναι α­πρό­βλε­πτες και τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα ξε­καρ­δι­στι­κά!

«Αλί­τα: Ο άγ­γε­λος της μά­χης» (Alita: Battle angel) του Ρό­μπερτ Ρο­ντρί­γκε­ζ: Η Αλί­τα βρί­σκε­ται ε­γκα­τα­λε­λειμ­μέ­νη σε έ­ναν σκου­πι­δό­το­πο α­πό τον για­τρό Ίντο, ο ο­ποίος την με­τα­φέ­ρει στην κλι­νι­κή του. Όταν ξυ­πνά­ει δεν θυ­μά­ται τί­πο­τα και, ε­νώ ο για­τρός την κρα­τά­ει μα­κριά α­πό τις μνή­μες της, ο νέ­ος της φί­λος Ού­γκο, προ­σπα­θεί να την κά­νει να θυ­μη­θεί.
Η ται­νία εί­ναι βα­σι­σμέ­νη σε για­πω­νέ­ζι­κο μάν­γκα και εί­ναι τρισ­διά­στα­τη.


Σι­νε­φί­λ
ΓΙΑ ΤΗΝ 
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ, 
ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ

Copyright © 2024 - All rights reserved

 | 

Developed by © Jetnet