Θεατρικά Νέα

«Τρωά­δες» του Ευ­ρι­πί­δη

Από τη Θε­α­τρι­κή Ομά­δα Κω­φών «Τρε­λά Χρώ­μα­τα»

H Θε­α­τρι­κή Ομά­δα Κω­φών δη­μιουρ­γή­θη­κε το 2009 και α­πο­τε­λεί­ται α­πό κω­φά - βα­ρή­κοα ά­το­μα. Στα χρό­νια που λει­τουρ­γεί έ­χει πα­ρου­σιά­σει πολ­λές πα­ρα­στά­σεις χρη­σι­μο­ποιώ­ντας νέ­ους υ­πο­κρι­τι­κούς κώ­δι­κες πά­νω στις αρ­χές του αυ­το­σχε­δια­σμού και τις τε­χνι­κές του σω­μα­τι­κού θεά­τρου αλ­λά και με χρή­ση της νο­η­μα­τι­κής γλώσ­σας. Φέ­τος πα­ρου­σιά­ζει τις «Τρωά­δες» του Ευ­ρι­πί­δη, σε συ­μπα­ρα­γω­γή με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρού­με­λης.
Στις Τρωά­δες του Ευ­ρι­πί­δη, κε­ντρι­κό θέ­μα εί­ναι ο πό­λε­μος, η α­λα­ζο­νεία και η έ­παρ­ση της αν­θρώ­πι­νης φύ­σης. Στη σκη­νή, πέ­ντε κω­φοί η­θο­ποιοί που χρη­σι­μο­ποιούν τη γλώσ­σα της νο­η­μα­τι­κής και τέσ­σε­ρις α­κούο­ντες η­θο­ποιοί, οι ο­ποίοι ερ­μη­νεύουν και «δα­νεί­ζουν» τη φω­νή τους, με­τα­φέ­ρο­ντάς μας στον κό­σμο των τρα­γι­κών κα­τα­στά­σεων. Η γλώσ­σα τί­θε­ται στο ε­πί­κε­ντρο της πα­ρά­στα­σης και α­να­δει­κνύε­ται, τό­σο ως κώ­δι­κας ε­πι­κοι­νω­νίας, αλ­λά και ως μέ­σο νο­η­μά­των. Οι ή­ρωες, Τρώες και Έλλη­νες, δεν ο­μι­λούν την ί­δια γλώσ­σα, ό­πως συμ­βαί­νει και με τη γλώσ­σα των κω­φών και των α­κουό­ντων. Όμως μπο­ρεί και πρέ­πει να υ­πάρ­ξει συ­νά­ντη­ση. Ση­μα­ντι­κός ά­ξο­νας της πα­ρά­στα­σης εί­ναι και η μου­σι­κή. Η σκη­νι­κή δρά­ση πραγ­μα­το­ποιεί­ται με τη συ­νο­δεία ζω­ντα­νής μου­σι­κής, ό­που κω­φοί και α­κούο­ντες καλ­λι­τέ­χνες α­φου­γκρά­ζο­νται το ρυθ­μό και συ­νο­μι­λούν, με­τα­δί­δο­ντας στους θε­α­τές μια μο­να­δι­κή ο­πτι­κή ε­μπει­ρία.
Εί­ναι η πρώ­τη φο­ρά στην Ελλά­δα, πέ­ραν α­πό εκ­παι­δευ­τι­κού χα­ρα­κτή­ρα πα­ρα­στά­σεις, που ερ­μη­νεύε­ται ο­λό­κλη­ρο έρ­γο αρ­χαίας τρα­γω­δίας α­πό Έλλη­νες κω­φούς η­θο­ποιούς, με ταυ­τό­χρο­νη συμ­με­το­χή α­κουό­ντων η­θο­ποιών υ­πό τη συ­νο­δεία μου­σι­κών ορ­γά­νων.
Για την πα­ρά­στα­ση χρη­σι­μο­ποιή­θη­κε η με­τά­φρα­ση του Μι­χά­λη Κα­κο­γιάν­νη, την σκη­νο­θε­σία έ­κα­νε η Έλλη Μερ­κού­ρη, τα σκη­νι­κά και κο­στού­μια η Γεωρ­γία Μπούρ­δα. Από­δο­ση κει­μέ­νων στην ελ­λη­νι­κή νο­η­μα­τι­κή γλώσ­σα έ­κα­ναν οι: Μυρ­τώ Γκα­νού­ρη και Όλγα Δα­λέ­κου, την κί­νη­ση ε­πι­με­λή­θη­κε η Όλγα Γε­ρο­γιαν­νά­κη και τη μου­σι­κή συ­νέ­θε­σε ο Κω­στής Βο­ζί­κης. Ερμη­νεύου�� (κα­τά αλ­φα­βη­τι­κή σει­ρά): Όλγα Δα­λέ­κου, Σο­φία Ζά­γκα, Ιω­σήφ Ιω­ση­φί­δης, Έλλη Μερ­κού­ρη, Κώ­στας Ρίκ­κου, Μα­ρία Ρίκ­κου, Χρι­στί­να Σι­μιτ­ζή, Μα­ρία Στε­φα­νή. Στον ρό­λο της Εκά­βης η Αγγε­λι­κή Λε­μο­νή.
Πα­ρα­στά­σεις: Στις 20 και 21 Ιου­λίου, στις 9μμ, στο Ανοι­χτό Θέ­α­τρο Κο­λω­νού [Ιωαν­νί­νων και Κα­πα­νέως, τηλ. κρα­τή­σεω­ν: 6970518549 (μό­νο SMS), www.facebook.com/TheatricalGroupofDeafCrazyColors]

 

«Θε­σμο­φο­ριά­ζου­σες» του Αρι­στο­φά­νη

Οπως ε­πι­ση­μαί­νει στο ση­μείω­μά του, ο σκη­νο­θέ­της της πα­ρά­στα­σης, Βαγ­γέ­λης Θε­ο­δω­ρό­που­λος: Στις >Θε­σμο­φο­ριά­ζου­σες, έ­να α­πό τα τρία «γυ­ναι­κεία» έρ­γα του Αρι­στο­φά­νη, γραμ­μέ­νο την ε­πο­χή της κα­τά­λυ­σης της Αθη­ναϊκής Δη­μο­κρα­τίας −το 411 π.Χ., που θεω­ρεί­ται χρό­νος γρα­φής του, ε­πι­βλή­θη­κε ο­λι­γαρ­χία−, μια ο­μά­δα στο πε­ρι­θώ­ριο της Πο­λι­τείας, οι γυ­ναί­κες, κρούουν τον κώ­δω­να για την α­νά­γκη πο­λι­τι­κής στα­θε­ρό­τη­τας. Μπο­ρεί σή­με­ρα οι γυ­ναί­κες να μην εί­ναι σε τέ­τοια δει­νή θέ­ση, ώ­στε να ο­ρα­μα­τί­ζο­νται τους θε­σμούς α­ντί να συμ­με­τέ­χουν σε αυ­τούς, ό­μως υ­πάρ­χουν πά­ντα ο­μά­δες πο­λι­τών που δεν δι­καιού­νται ί­σο με­ρί­διο στην λει­τουρ­γία της Πο­λι­τείας. Ένα έρ­γο για τη θέ­ση –και τις θέ­σεις– των γυ­ναι­κών, για τη διεκ­δί­κη­ση της προ­σω­πι­κής ταυ­τό­τη­τας, για το δι­καίω­μα στην πο­λι­τεια­κή ι­σό­τη­τα, έ­να έρ­γο για την κρί­ση των α­ξιών, τη φύ­ση και τον νό­μο. Και πά­νω απ’ ό­λα, έ­να έρ­γο που, με ό­πλο το θέ­α­τρο και το χιού­μο­ρ, δί­νει ά­πει­ρες δυ­να­τό­τη­τες στον η­θο­ποιό να πρω­τα­γω­νι­στή­σει ως πο­λι­τι­κό ον στη σκη­νή της κω­μω­δίας.
H πα­ρά­στα­ση βα­σί­ζε­ται στην και­νού­ρια με­τά­φρα­ση, πι­στή στο κεί­με­νο και ταυ­τό­χρο­να ποιη­τι­κή, του Πα­ντε­λή Μπου­κά­λα. Όπως και στην προ­η­γού­με­νη συ­νερ­γα­σία μας στους >Αχαρ­νείς, θέ­λη­σα να δο­κι­μά­σω πό­σο α­ντέ­χει σή­με­ρα το α­ρι­στο­φα­νι­κό κεί­με­νο, χω­ρίς κα­μιά δια­σκευή. […] Ο συν­θέ­της Νί­κος Κυ­πουρ­γός, γνω­στός για τις με­λω­δίες και τα τρα­γού­δια που έ­χει δώ­σει στη δι­σκο­γρα­φία αλ­λά και τις πα­ρα­στα­τι­κές τέ­χνες, δη­μιουρ­γεί έ­να η­χη­τι­κό πε­ρι­βάλ­λον ε­νταγ­μέ­νο στη δρά­ση, α­φού ό­χι μό­νο τα τρα­γού­δια μα και η ορ­γα­νι­κή μου­σι­κή της πα­ρά­στα­σης ερ­μη­νεύο­νται ε­πί σκη­νής α­πό ό­λο το θία­σο, που γί­νε­ται ταυ­τό­χρο­να ζω­ντα­νή ορ­χή­στρα. Η ό­ψη της πα­ρά­στα­σης, με τα κο­στού­μια του Άγγε­λου Μέ­ντη και τα σκη­νι­κά της Μα­γδα­λη­νής Αυ­γε­ρι­νού, πα­ρα­πέ­μπουν στο πρό­σφα­το πα­ρελ­θόν της Ελλά­δας, δια­τη­ρώ­ντας τη φρε­σκά­δα της σύγ­χρο­νης ε­πο­χής.
Παί­ζου­ν: >Μά­κης Πα­πα­δη­μη­τρίου (Μνη­σί­λο­χος), Οδυσ­σέ­ας Πα­πα­σπη­λιό­που­λος (Ευ­ρι­πί­δης), Γιώρ­γος Χρυ­σο­στό­μου (Αγά­θω­νας, Το­ξό­της), Νά­ντια Κο­ντο­γεώρ­γη (Μί­κα), Ελέ­νη Ου­ζου­νί­δου (Κη­ρύ­και­να), Άνδρη Θε­ο­δό­του (Κρί­τυλ­λα), Μα­ρία Κα­τσαν­δρή (Φι­λί­στη), Γιώρ­γος Πα­πα­γεωρ­γίου (Υπη­ρέ­της του Αγά­θω­να, Κλει­σθέ­νης). Χο­ρός Θε­σμο­φο­ρια­ζου­σώ­ν: >Βα­λέ­ρια Δη­μη­τριά­δου, Ει­ρή­νη Μα­κρή, Κα­τε­ρί­να Μα­ού­τσου, Ίρι­δα Μά­ρα, Φρα­γκί­σκη Μου­στά­κη, Ελέ­νη Μπού­κλη, Ηλέκ­τρα Σαρ­ρή, Να­τά­σα Σφεν­δυ­λά­κη, Αντι­γό­νη Φρυ­δά. Μου­σι­κοί ε­πί σκη­νής: >Ανα­στά­σης Σα­ρα­κα­τσά­νος, Σο­φία Κα­κου­λί­δου, Γιώ­τα Πα­να­γή.
Πα­ρα­στά­σεις: Στις 27 και 28 Ιου­λίου, στις 9μμ, στο Αρχαίου Θέ­α­τρο Επι­δαύ­ρου, στο πλαί­σιο του Φε­στι­βάλ Αθή­νας Επι­δαύ­ρου.
•

 

«Άγγε­λέ μου» του Χέν­ρι Νέι­λο­ρ

Ο μο­νό­λο­γος του βρε­τα­νού συγ­γρα­φέα Χέν­ρι Νέι­λο­ρ, «Άγγε­λέ μου», σε σκη­νο­θε­σία Μι­χά­λη Βιρ­βι­δά­κη, με την χα­νιώ­τισ­σα η­θο­ποιό Κα­τε­ρί­να Μα­ντί­λ στον πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρό­λο, α­νε­βαί­νει για πρώ­τη φο­ρά στην Ελλά­δα και εί­ναι το τρί­το στη σει­ρά θε­α­τρι­κό έρ­γο που πα­ρου­σιά­ζε­ται στη σκη­νή του θεά­τρου Κυ­δω­νία και α­φο­ρά στις γεω­πο­λι­τι­κές ε­ξε­λί­ξεις στην πε­ριο­χή της Με­σο­γείου και της Μέ­σης Ανα­το­λής και μα­ζί με το Λα­μπε­ντού­ζα (2015) και το Κα­τε­στραμ­μέ­νο Δω­μά­τιο (2018), συ­μπλη­ρώ­νο­ντας τον κύ­κλο μιας τρι­λο­γίας πο­λέ­μου που α­πο­κα­λύ­πτει πτυ­χές α­πό τις δρα­μα­τι­κό­τε­ρες ί­σως στιγ­μές της σύγ­χρο­νης ι­στο­ρίας.
Ένας συ­γκλο­νι­στι­κός μο­νό­λο­γος, διάρ­κειας μιας ώ­ρας, με πρω­τα­γω­νι­στι­κό πρό­σω­πο έ­να νε­α­ρό κο­ρί­τσι α­πό το Κουρ­δι­στάν. Τη λέ­νε Ρε­χά­να, αλ­λά οι γο­νείς της την φω­νά­ζουν «Άγγε­λέ μου» και με­γα­λώ­νει σε έ­να α­γρό­κτη­μα με φυ­στι­κό­δε­ντρα σε έ­να χω­ριου­δά­κι κο­ντά στο Κο­μπά­νι στη Βό­ρεια Συ­ρία. Μας α­φη­γεί­ται την ι­στο­ρία της παι­δι­κής της η­λι­κίας, μας μι­λά για τον πα­τέ­ρα της που πά­ντα ο­νει­ρευό­ταν την ε­πο­χή που οι γυ­ναί­κες θα ή­ταν ι­σό­τι­μες με τους ά­ντρες, για τις βα­θιά ρι­ζω­μέ­νες μέ­σα της ει­ρη­νι­στι­κές πε­ποι­θή­σεις και για την ε­πι­θυ­μία της να γί­νει μια μέ­ρα δι­κη­γό­ρος. Όμως ό­ταν γί­νε­ται δε­κα­ε­πτά χρο­νών, στο Κο­μπά­νι ξε­σπά ο πό­λε­μος, κα­θώς το ISIS πο­λιορ­κεί και κα­τα­κτά ό­λα τα ε­δά­φη στη Βό­ρεια Συ­ρία. Μέ­σα στη φρι­κω­δία ε­νός α­πό τους πιο α­πο­τρό­παιους και α­νε­λέ­η­τους πο­λέ­μους, το νε­α­ρό κο­ρί­τσι κα­τα­φέρ­νει να πα­ρα­μεί­νει ζω­ντα­νό, γλυ­τώ­νο­ντας κα­τά τύ­χη ή α­πό σύ­μπτω­ση α­πό τους μύ­ριους φρι­κτούς κιν­δύ­νους που πα­ρα­μο­νεύουν σε κά­θε της βή­μα, ώ­σπου στο τέ­λος προ­σχω­ρεί σε μια ο­μά­δα α­πό Κούρ­δι­σες γυ­ναί­κες που μά­χο­νται το ISIS. Το κεί­με­νο του Χέν­ρι Νέι­λο­ρ βα­σί­ζε­ται πά­νω στην πραγ­μα­τι­κή ι­στο­ρία της θρυ­λι­κής α­γω­νί­στριας Ρε­χά­να και πε­ρι­γρά­φει με έ­ντα­ση, χιού­μο­ρ, αν­θρω­πιά και συ­γκί­νη­ση την ι­στο­ρία της μι­κρής αυ­τής κο­πέ­λας, ε­νώ πα­ράλ­λη­λα σε κά­νει να σκέ­φτε­σαι τι δρό­μο θα μπο­ρού­σε να εί­χε πά­ρει η ζωή της κά­τω α­πό άλ­λες συν­θή­κες. Και η α­ντί­θε­ση που δη­μιουρ­γεί η σκέ­ψη αυ­τή συ­γκρι­νό­με­νη με την κα­τά­λη­ξη της ι­στο­ρίας, σου σπα­ρά­ζει την καρ­διά και θέ­τει ε­πι­τα­κτι­κά το ε­ρώ­τη­μα σε τι βαθ­μό εί­μα­στε κι ε­μείς συ­νέ­νο­χοι για το χά­ος των η­με­ρών μας...
Πα­ράλ­λη­λα με τις πα­ρα­στά­σεις, στο χει­με­ρι­νό θέ­α­τρο Κυ­δω­νία, θα υ­πάρ­χει ψη­φια­κή έκ­θε­ση φω­το­γρα­φίας του φω­το­ρε­πόρ­τερ Γιώρ­γου Δέ­τση, με φω­το­γρα­φίες α­πό το Κο­μπά­νι της Συ­ρίας. Η έκ­θε­ση θα εί­ναι α­νοι­χτή για το κοι­νό των Χα­νίων μία ώ­ρα πριν την έ­ναρ­ξη της πα­ρά­στα­σης «Άγγε­λέ μου».
Πε­ρισ­σό­τε­ρες πλη­ρο­φο­ρίες, ε­πι­κοι­νω­νία, στο τη­λέ­φω­νο 28210 92395 και 6973005570 και στην ι­στο­σε­λί­δα: www.theatro-kydonia.gr