Ριπές για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου

Παι­χνί­δια ε­ξου­σίας στην πλά­τη των Α­ΜΕ­Α

Κα­ταγ­γε­λίες ε­να­ντίον προϊστα­μέ­νων και υ­παλ­λή­λων των ΔΟΥ, οι ο­ποίοι συ­στη­μα­τι­κά τα­λαι­πω­ρού­ν αν­θρώ­πους με ει­δι­κές α­νά­γκες μη κά­νο­ντας δε­κτά τα έ­γκυ­ρα εφ’ ό­ρου ζωής πι­στο­ποιη­τι­κά α­να­πη­ρίας τους, στοι­χειο­θε­τεί σε α­νοι­κτή ε­πι­στο­λή του πο­λί­της (takisalexandrakis. blogspot.com/2018/07/blog- post_27.html). Συ­γκε­κρι­μέ­να, ό­πως ε­πι­ση­μαί­νε­ται στη­ν ε­πι­στο­λή, «οι προϊστά­με­νοι των ΔΟΥ, οι ο­ποίοι α­σκούν το λει­τούρ­γη­μά τους α­κο­λου­θώ­ντας τα ο­ρι­ζό­με­να στην έν­νο­μη τά­ξη της Ελλά­δας μας, ο­φεί­λουν εκ του νό­μου να κά­νουν ά­με­σα δε­κτά και τα ε­φ’ ό­ρου ζωής πι­στο­ποιη­τι­κά α­να­πη­ρίας, που έ­χουν εκ­δο­θεί πριν τη­ν 01-09-2011, για­τί α­πο­τε­λού­ν α­πό­λυ­τα ι­σχυ­ρά έ­να­ντι ό­λων δη­μό­σια έγ­γρα­φα, τα ο­ποία πα­ρά­γου­ν νό­μι­μα α­πο­τε­λέ­σμα­τα για τον κά­το­χό τους έως την η­με­ρο­μη­νία λή­ξης τους, ή­τοι ε­φ’ ό­ρου ζωής του.»
Πα­ράλ­λη­λα, υ­πο­γραμ­μί­ζε­ται ό­τι «α­πο­τε­λεί κα­τα­χρη­στι­κό ό­ρο η α­πο­δο­χή πι­στο­ποιη­τι­κώ­ν α­να­πη­ρίας μό­νο ε­νός φο­ρέα πι­στο­ποίη­σης α­να­πη­ρίας, δη­λα­δή του Κέ­ντρου Πι­στο­ποίη­σης Ανα­πη­ρίας (ΚΕ­ΠΑ). Σε ό­λες τις πε­ρι­πτώ­σεις πρέ­πει να γί­νο­νται δε­κτά τα πι­στο­ποιη­τι­κά α­να­πη­ρίας κά­θε νό­μι­μα συ­γκρο­τη­μέ­νης υ­γειο­νο­μι­κής ε­πι­τρο­πής, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των ε­πι­τρο­πώ­ν που έ­χουν εκ­δώ­σει πι­στο­ποιη­τι­κά α­να­πη­ρίας πριν την 01-09-2011, των ο­ποίων η η­με­ρο­μη­νία λή­ξης δεν έ­χει πα­ρέλ­θει ή ι­σχύουν ε­φ’ ό­ρου ζωής του κα­τό­χου τους, πα­ρά­γο­ντας διαρ­κώς νό­μι­μα α­πο­τε­λέ­σμα­τα έ­να­ντι ό­λων.» Μά­λι­στα, ό­πως ε­πι­ση­μαί­νει ο γρά­φων, «για να «ε­πι­βλη­θεί» αυ­τός ο κα­τα­χρη­στικος ό­ρος, χρη­σι­μο­ποιεί­ται ε­σφαλ­μέ­να η παρ. 4 του άρ­θρου 1 του ν. 4331/2015 προ­κει­μέ­νου να πει­στούν, πά­ντα προ­φο­ρι­κά, οι άνθρω­ποι με ει­δι­κές ανά­γκες πως το ε­φ’ ό­ρου ζωής πι­στο­ποιη­τι­κό α­να­πη­ρίας με η­με­ρο­μη­νία έκ­δο­σης πριν την 01-09-2011 δεν ι­σχύει. Με την ε­νέρ­γεια αυ­τή ο άνθρω­πος πα­ρα­πλα­νά­ται ώ­στε να πει­σθεί να προ­χω­ρή­σει «με δι­κή του πρω­το­βου­λία» σε ε­ξέ­τα­ση του α­πό το ΚΕ­ΠΑ, αλ­λιώς δε­ν θα τύ­χει ε­ξυ­πη­ρέ­τη­σης α­πό τις δη­μό­σιες υ­πη­ρε­σίες.»

Κα­τα­χρη­στι­κή α­να­φο­ρά στο ΚΕ­ΠΑ

Για του λό­γου το α­λη­θές, η παρ. 4 του άρ­θρου 1 του ν. 4331/2015 ο­ρί­ζει ό­τι «οι αρ­μό­διες υ­πη­ρε­σίες χο­ρή­γη­σης των προ­νοια­κών πα­ρο­χώ­ν δύ­να­νται αυ­τε­πάγ­γελ­τα ή κα­τ’ ε­ντο­λή της Γε­νι­κής Γραμ­μα­τείας Πρό­νοιας να διε­νερ­γούν τα­κτι­κούς ή έ­κτα­κτους ε­πα­νε­λέγ­χους διοι­κη­τι­κής ή και ια­τρι­κής φύ­σεως τω­ν κα­τα­βαλ­λό­με­νω­ν οι­κο­νο­μι­κών ε­νι­σχύ­σεω­ν.» Ωστό­σο, και ό­πως ε­πι­ση­μαί­νε­ται στη­ν α­νοι­κτή ε­πι­στο­λή «στη­ν πα­ρά­γρα­φο αυ­τή δεν α­να­φέ­ρε­ται α­πο­λύ­τως τί­πο­τα για το ΚΕ­ΠΑ. (…) Επο­μέ­νως, κα­τά τη διάρ­κειά του μο­να­δι­κού ε­πα­νε­λέγ­χου που έ­χε­τε δι­καιο­δο­σία να πρά­ξε­τε (σσ. οι υ­πάλ­λη­λοι των ΔΟΥ), του διοι­κη­τι­κού, γί­νε­ται ε­ξέ­τα­ση του προ­σκο­μι­ζό­με­νου α­πό τον άνθρω­πο με ει­δι­κές ανά­γκες πι­στο­ποιη­τι­κού α­να­πη­ρίας. Αφού δια­πι­στω­θεί ό­τι το έγ­γρα­φο αυ­τό εί­ναι έ­να ε­πί­ση­μο έγ­γρα­φο του ελλη­νι­κού κρά­τους, πα­ραχ­θέν α­πό οργα­νι­σμό - δο­μή με σχε­τι­κή ε­ξου­σιο­δό­τη­ση και ι­σχύει ε­φ’ ό­ρου ζωής του κα­τό­χου του ο ε­πα­νέ­λεγ­χος έ­χει ο­λο­κλη­ρω­θεί. Συ­νε­πεία αυ­τού του ε­λέγ­χου εί­ναι η κα­τα­βο­λή της πα­ρο­χής προ­νοια­κού τύ­που να συ­νε­χι­στεί α­πρό­σκο­πτα, και να κα­τα­βλη­θού­ν και τα α­να­δρο­μι­κά. Στην πε­ρί­πτω­ση της συ­ναλ­λα­γής με την ΔΟΥ θα πρέ­πει τα πο­σά φό­ρων που έ­χουν προ­σμε­τρη­θεί στο­ν φο­ρο­λο­γού­με­νο Α­ΜΕ­Α να ε­πι­στρα­φού­ν ά­με­σα.»

Απρο­στά­τευ­τα προ­σω­πι­κά δε­δο­μέ­να

Τέ­λος, ο ε­πι­στο­λο­γρά­φος ση­μειώ­νει ό­τι οι δη­μό­σιοι υ­πάλ­λη­λοι και οι προϊστά­με­νοί τους έ­χουν «τε­ρά­στια ευ­θύ­νη και για την προ­στα­σία τω­ν προ­σω­πι­κώ­ν δε­δο­μέ­νων των πο­λι­τών. Το φαι­νό­με­νο τω­ν πι­στο­ποιη­τι­κώ­ν α­να­πη­ρίας που κυ­κλο­φο­ρούν α­νε­ξέ­λε­γκτα σε ό­λες τις δη­μό­σιες υ­πη­ρε­σίες χω­ρίς ο πο­λί­της να έ­χει δώ­σει τη συ­γκα­τά­θε­σή του πρέ­πει ε­πι­τέ­λους να τερ­μα­τι­στεί.»
Τα κα­ταγ­γελ­λό­με­να εί­ναι, βέ­βαια, αρ­κού­ντως σο­βα­ρά, ώ­στε να α­παι­τούν την έκ­δο­ση σχε­τι­κής ε­γκυ­κλίου α­πό την ΑΑ­ΔΕ και το υ­πουρ­γείο Εργα­σίας. Χρειά­ζε­ται ά­με­σα και έ­γκυ­ρα να πα­ταχ­θεί το φαι­νό­με­νο που κα­ταγ­γέλ­λε­ται, δη­λα­δή ο­ρι­σμέ­νοι να δυ­σφη­μούν το Δη­μό­σιο και να παί­ζου­ν παι­χνί­δια ε­ξου­σίας στις πλά­τες τω­ν πο­λι­τών.