Ένα υ­πο­θε­τι­κό (και α­πευ­κταίο) σε­νά­ριο

Του Θέ­μη Αχτσιό­γλου

Ας κά­νου­με μια υ­πό­θε­ση ερ­γα­σίας: η πρώην Γιου­γκοσ­λα­βι­κή Δη­μο­κρα­τία της Μα­κε­δο­νίας (ΠΓΔΜ), ο­λο­κλη­ρώ­νο­ντας τις δια­δι­κα­σίες που έ­χει προ­βλέ­ψει για τον ε­αυ­τό της, ε­πι­κυ­ρώ­νει τε­λι­κά τη συμ­φω­νία με την Ελλά­δα για το «Μα­κε­δο­νι­κό». Στη συ­νέ­χεια έρ­χε­ται στην ελ­λη­νι­κή Βου­λή, αλ­λά η χώ­ρα μας αρ­νεί­ται την ε­πι­κύ­ρω­ση. Η συμ­φω­νία δεν ι­σχύει πλέ­ον.
Ας κά­νου­με τώ­ρα έ­να άλ­μα. Όχι στο μα­κρι­νό μέλ­λον, μα στα ε­πό­με­να πέ­ντε – δέ­κα χρό­νια. Πώς θα έ­χει δια­μορ­φω­θεί η κα­τά­στα­ση;

Τι θα χα­θεί

Κα­τά πά­σα πι­θα­νό­τη­τα, σχε­δόν με βε­βαιό­τη­τα, θα έ­χου­με τα ε­ξής:
- Το γει­το­νι­κό μας κρά­τος (ό­χι «κρα­τί­διο», ό­πως συ­χνά το α­πο­κα­λού­με υ­πο­τι­μη­τι­κά λό­γω του μι­κρού του με­γέ­θους· σκε­φτεί­τε πώς θα μας φαι­νό­ταν αν η Τουρ­κία π.χ. ο­νό­μα­ζε την Ελλά­δα «κρα­τί­διο»), προ­φα­νώς, θα συ­νε­χί­σει ως «Δη­μο­κρα­τία της Μα­κε­δο­νίας». Το ό­νο­μα αυ­τό θα το χρη­σι­μο­ποιεί στο ε­σω­τε­ρι­κό του, στις υ­πη­ρε­σίες και τα ε­σω­τε­ρι­κά δη­μό­σια έγ­γρα­φά του, στις διε­θνείς του σχέ­σεις, ορ­γα­νι­σμούς, fora και διε­θνή έγ­γρα­φα. Θα ι­σχύει έ­να­ντι ό­λων.
- Εκτός α­πό τα 140 κρά­τη (που α­ντι­προ­σω­πεύουν πά­νω α­πό το 90% του πλη­θυ­σμού της γης), που έ­χουν μέ­χρι σή­με­ρα α­να­γνω­ρί­σει την ΠΓΔΜ με το ό­νο­μα «Μα­κε­δο­νία», μάλ­λον θα συμ­βεί και με τα υ­πό­λοι­πα (πο­λύ λι­γό­τε­ρα) κρά­τη του πλα­νή­τη.
- Στα διε­θνή συ­νέ­δρια, στις διε­θνείς συν­δια­σκέ­ψεις, στις διε­θνείς α­θλη­τι­κές διορ­γα­νώ­σεις, το γει­το­νι­κό μας κρά­τος θα παίρ­νει μέ­ρος ως «Δη­μο­κρα­τία της Μα­κε­δο­νίας», ε­νώ οι ελ­λη­νι­κές α­ντι­προ­σω­πείες θα προ­βάλ­λουν εν­στά­σεις για το ό­νο­μα και μη ει­σα­κουό­με­νες θα α­πο­χω­ρούν υ­πε­ρη­φά­νως.
- Τα κρα­σιά, ρού­χα, κον­σέρ­βες, ό­λα τα προϊό­ντα της γει­το­νι­κής μας χώ­ρας θα συ­νε­χί­σουν να γρά­φουν στις ε­τι­κέ­τες τους «made in/produced in/product of Macedonia». Κι ό­λα αυ­τά, ε­πει­δή η ελ­λη­νι­κή πλευ­ρά δεν θα έ­χει συμ­φω­νή­σει με το «Βό­ρεια Μα­κε­δο­νία», που θα α­ντι­κα­θι­στού­σε το «Μα­κε­δο­νία» (σκέ­το), ό­πως προ­βλέ­πει η συμ­φω­νία των Πρε­σπών (και μά­λι­στα erga omnes).
- Οι άν­θρω­ποι στην ΠΓΔΜ θα συ­νε­χί­σουν να μι­λούν την ί­δια γλώσ­σα, ό­πως και σή­με­ρα («γλώσ­σα» και ό­χι «ι­δίω­μα», ό­πως υ­πο­τι­μη­τι­κά την α­πο­κα­λού­με). Θα ο­νο­μά­ζε­ται, βέ­βαια, α­πό τους ί­διους «μα­κε­δο­νι­κή», έ­τσι θα α­να­γνω­ρί­ζε­ται και διε­θνώς, α­πό τον Ο­ΗΕ κι απ’ ό­λα τα κρά­τη, ό­πως και τώ­ρα.
Μό­νο που σε κα­νέ­να ε­πί­ση­μο κεί­με­νο με διε­θνή ι­σχύ δεν θα α­να­φέ­ρε­ται ό­τι η πα­ρα­πά­νω γλώσ­σα α­νή­κει στην οι­κο­γέ­νεια των νό­τιων σλα­βι­κών γλωσ­σών και ό­τι δια­χω­ρί­ζε­ται α­πό τον αρ­χαίο ελ­λη­νι­κό πο­λι­τι­σμό και την ελ­λη­νι­κή - μα­κε­δο­νι­κή γλωσ­σι­κή κλη­ρο­νο­μιά, ό­πως ρη­τά δια­τυ­πώ­νε­ται στη συμ­φω­νία.
- Στα τα­ξι­διω­τι­κά έγ­γρα­φα της ΠΓΔΜ στην έν­δει­ξη «ι­θα­γέ­νεια/υ­πη­κοό­τη­τα» (και ό­χι «ε­θνό­τη­τα») θα συ­νε­χί­σει να α­να­γρά­φε­ται, ό­πως και σή­με­ρα, η λέ­ξη «Macedonian». Μ’ αυ­τή θα α­να­γνω­ρί­ζε­ται η ι­θα­γέ­νεια των πο­λι­τών της γει­το­νι­κής μας χώ­ρας α­πό ό­λα τα κρά­τη, ό­πως και σή­με­ρα, ε­νώ θα έ­χει χα­θεί η ευ­και­ρία να υ­πάρ­χει στις ταυ­τό­τη­τες και τα δια­βα­τή­ρια τους η διευ­κρί­νι­ση που προ­βλέ­πει η συμ­φω­νία, ό­τι δη­λα­δή η ι­θα­γέ­νεια/υ­πη­κοό­τη­τα στη Βό­ρεια Μα­κε­δο­νία θα εί­ναι «Macedonian/citizen of the Republic of North Macedonia» («Μα­κε­δο­νι­κή/Πο­λί­της της Δη­μο­κρα­τίας της Βό­ρειας Μα­κε­δο­νίας»).
- Στο Σύ­νταγ­μα το ό­νο­μα της χώ­ρας θα συ­νε­χί­σει ως «Δη­μο­κρα­τία της Μα­κε­δο­νίας» και θα ε­ξα­κο­λου­θή­σουν να υ­πάρ­χουν σ’ αυ­τό α­λυ­τρω­τι­κές α­να­φο­ρές, ε­νώ η συμ­φω­νία των Πρε­σπών προ­βλέ­πει ό­τι το γει­το­νι­κό μας κρά­τος θα προ­χω­ρή­σει σε α­να­θεώ­ρη­ση του Συ­ντάγ­μα­τός του, ό­τι το «Δη­μο­κρα­τία της Βό­ρειας Μα­κε­δο­νίας» θα εγ­γρα­φεί στο Σύ­νταγ­μα και ό­τι με τη α­να­θεώ­ρη­ση θα α­πα­λει­φθούν α­πό αυ­τό ό­λες οι α­λυ­τρω­τι­κές α­να­φο­ρές.
- Τί­πο­τε δεν θα α­πο­κλείει την α­λυ­τρω­τι­κή ρη­το­ρι­κή και τις α­λυ­τρω­τι­κές ε­νέρ­γειες, α­κό­μη και πι­θα­νές ε­δα­φι­κές διεκ­δι­κή­σεις σε βά­ρος μας εκ μέ­ρους του ε­πί­ση­μου κρά­τους της γεί­το­νος, ε­νώ έ­χουν α­πο­κλει­στεί με τη συμ­φω­νία με τον πιο κα­τη­γο­ρη­μα­τι­κό τρό­πο.
- Το α­ε­ρο­δρό­μιο των Σκο­πίων θα ξα­να­ο­νο­μα­στεί «Διε­θνές Αε­ρο­δρό­μιο Μέ­γας Αλέ­ξαν­δρος», ο αυ­το­κι­νη­τό­δρο­μος της χώ­ρας θα ξα­να­ο­νο­μα­σθεί «Αλέ­ξαν­δρος ο Μα­κε­δό­νας», το α­στέ­ρι της Βερ­γί­νας θα ε­πα­νέλ­θει στη ση­μαία και τους δη­μό­σιους χώ­ρους, τα α­γάλ­μα­τα και τα μνη­μεία στην ε­πι­κρά­τειά της που έ­χουν σχέ­ση με την ελ­λη­νι­κή ι­στο­ρία και πο­λι­τι­σμό θα πα­ρου­σιά­ζο­νται σαν α­γάλ­μα­τα και μνη­μεία της ι­στο­ρίας και του πο­λι­τι­σμού της χώ­ρας αυ­τής, στα σχο­λι­κά βι­βλία θα υ­πάρ­χουν α­να­φο­ρές στην αρ­χαία Πέλ­λα και Θεσ­σα­λο­νί­κη και οι γεί­το­νές μας, α­νι­στό­ρη­τα βέ­βαια και α­ντιε­πι­στη­μο­νι­κά, θα διεκ­δι­κούν την αρ­χαία μα­κε­δο­νι­κή κλη­ρο­νο­μιά. Η διεκ­δί­κη­ση, βέ­βαια, αυ­τή δεν θα έ­χει τύ­χη, αλ­λά θα α­πα­σχο­λεί πο­λύ­τι­μο δι­πλω­μα­τι­κό, πο­λι­τι­κό και ε­πι­στη­μο­νι­κό δυ­να­μι­κό της χώ­ρας μας, σε διε­θνή fora και συ­νέ­δρια να δί­νει μά­χες, για να α­πο­κρού­σει τη διεκ­δί­κη­ση.
Κι αυ­τά, ε­πει­δή δεν θα έ­χου­με ε­πι­κυ­ρώ­σει τη συμ­φω­νία, με την ο­ποία το γει­το­νι­κό κρά­τος α­να­γνω­ρί­ζει ό­τι ο λαός του έ­χει τη δι­κή του ι­στο­ρία και τα δι­κά του γλωσ­σι­κά και πο­λι­τι­στι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, τα ο­ποία δεν έ­χουν κα­μιά σχέ­ση με τον αρ­χαίο ελ­λη­νι­κό πο­λι­τι­σμό και την ελ­λη­νι­κή - μα­κε­δο­νι­κή ι­στο­ρία, κουλ­τού­ρα και πο­λι­τι­στι­κή κλη­ρο­νο­μιά.

Η α­πο­μό­νω­ση της Ελλά­δας

- Το σύν­θη­μα «Η Μα­κε­δο­νία εί­ναι μία και ελ­λη­νι­κή» θα α­κού­γε­ται στα αυ­τιά των ξέ­νων σαν έ­να ε­πι­θε­τι­κό, σε βά­ρος των γει­τό­νων μας, και α­πο­στα­θε­ρο­ποιη­τι­κό της ει­ρή­νης στα Βαλ­κά­νια σύν­θη­μα, κα­θώς θα δί­νει την (ε­σφαλ­μέ­νη) ε­ντύ­πω­ση ό­τι η Ελλά­δα διεκ­δι­κεί ε­δά­φη α­πό την ΠΓΔΜ (και τη Βουλ­γα­ρία;).
- Το ΝΑ­ΤΟ (πι­θα­νόν και η ΕΕ) δεν θα δι­στά­σει, προ­κει­μέ­νου να ε­ξυ­πη­ρε­τή­σει τα συμ­φέ­ρο­ντά του, να βρει τρό­πο, να συ­νά­ψει κά­ποια ει­δι­κή σχέ­ση με την ΠΓΔΜ, πα­ρα­κά­μπτο­ντας το ελ­λη­νι­κό veto.
- Η τουρ­κι­κή ε­πιρ­ροή θα έ­χει με­γα­λώ­σει στο γει­το­νι­κό κρά­τος, που θα διά­κει­ται πλέ­ον εχ­θρι­κά προς την Ελλά­δα, βλέ­πο­ντάς την ως α­πει­λή, και φι­λι­κά προς την Τουρ­κία, θεω­ρώ­ντας την προ­στά­τι­δα, το σχέ­διο της ο­ποίας για δη­μιουρ­γία μου­σουλ­μα­νι­κού τό­ξου στα Βαλ­κά­νια θα ευο­δώ­νε­ται.
- Μια α­νοι­χτή πλη­γή θα συ­νε­χί­σει να υ­πάρ­χει στα βό­ρεια σύ­νο­ρα της χώ­ρας μας, που θα υ­πο­νο­μεύει την κα­λή γει­το­νία των δύο κρα­τών, θα τρέ­φει την κα­χυ­πο­ψία με­τα­ξύ των δύο λαών, θα τρο­φο­δο­τεί­ται ο ε­θνι­κι­σμός και στις δύο πλευ­ρές, θα α­πει­λεί την ει­ρή­νη και τη στα­θε­ρό­τη­τα στα Βαλ­κά­νια, κι αυ­τό ε­πει­δή η χώ­ρα μας θα έ­χει αρ­νη­θεί μια έ­ντι­μη και α­ξιο­πρε­πή συμ­βι­βα­στι­κή ε­πί­λυ­ση μια μα­κρο­χρό­νιας διέ­νε­ξης.
Κι ε­μείς; Εμείς τι θα κά­νου­με; Θα συ­νε­χί­σου­με να δια­δη­λώ­νου­με, να εκ­φω­νού­με πύ­ρι­νους λό­γους για τη Μα­κε­δο­νία, να εί­μα­στε πε­ρή­φα­νοι για την α­διάλ­λα­κτη στά­ση μας, α­πο­ρώ­ντας για­τί ό­λος ο υ­πό­λοι­πος πλα­νή­της δεν μας κα­τα­λα­βαί­νει, πε­πει­σμέ­νοι πως δεν αρ­με­νί­ζου­με στρα­βά, αλ­λά ό­τι ο για­λός εί­ναι στρα­βός, μι­μού­με­νοι το τε­ρά­στιο, αλ­λά κου­τό που­λί, που κρύ­βει το κε­φά­λι του στην άμ­μο...
Ει­λι­κρι­νά, εί­ναι αυ­τή ε­ξέ­λι­ξη, που θα την ή­θε­λαν οι κα­λο­προ­αί­ρε­τοι άν­θρω­ποι, οι α­γνοί πα­τριώ­τες που πή­ραν μέ­ρος στα συλ­λα­λη­τή­ρια για τη Μα­κε­δο­νία; (Το ε­ρώ­τη­μα δεν α­πευ­θύ­νε­ται προ­φα­νώς στους φα­σί­στες, α­κρο­δε­ξιούς και ε­παγ­γελ­μα­τίες της ε­θνι­κο­φρο­σύ­νης, ού­τε στους υ­πο­κρι­τές και πα­τρι­δο­κά­πη­λους).


•