Μεταφερμένος στα ανθρώπινα από τη χημεία –όπου, ως γνωστόν, χρησιμοποιείται για τους δεσμούς που ενώνουν μεταξύ τους ορισμένα χημικά στοιχεία—, ο όρος εκλεκτικές συγγένειες χρησιμοποιείται, αναλογικά, για τους δεσμούς που ενώνουν ορισμένους τύπους προσώπων, ή ομάδων προσώπων.
Οι εκλεκτικές συγγένειες, ως όρος, δεν πρέπει να συγχέεται με τον όρο δεσμοί αίματος — μολονότι οι διαφορές είναι κάποτε εξαιρετικά δυσδιάκριτες, όπως στην περίπτωση των δεσμών που συνέχουν τον πρόεδρο του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας με τον πρόεδρο του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών.
Εδώ η φιλαλήθεια –η οποία, ως γνωστόν, είναι συνώνυμο της εντιμότητας— επιβάλλει την υπενθύμιση ότι τους κ.κ. Κυριάκο Μητσοτάκη και Θεόδωρο Φέσσα συνδέει ειλικρινής φιλία, φυσικό προϊόν της πολυετούς συγκατοίκησης τους στα ρετιρέ της ταξικής πυραμίδας.
Εν πάση περιπτώσει, όπως και να το πει κάποιος, εκλεκτική συγγένεια ή φιλία, ανάμεσα στον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Φέσσα υπάρχει χημεία. Ταξική χημεία.
Ο κ. Μητσοτάκης, σε συνάντησή του την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη «με εκπροσώπους παραγωγικών φορέων», παρουσίασε σε παγκόσμια πρώτη το ρεπερτόριο των επιχειρημάτων, υποσχέσεων, καταγγελιών και απειλών που ετοιμάζει στην κυβέρνησης και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα. Με κορύφωση, υποθέτουμε, την ομιλία του στην 83η ΔΕΘ το Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου.
Υποθέτουμε. Διότι θεωρούμε απίθανο ότι θα συνεχίσει με το ίδιο ρεπερτόριο μέχρι τις εκλογές, όποτε γίνουν αυτές, αφού μέχρι τότε τα σημερινά επιχειρήματά του θα έχουν την τύχη που είχαν οι κορώνες για «Εκλογές τώρα!» δις της εβδομάδος επί τρία χρόνια.
Δύσκολο να φανταστεί κάποιος ότι ο πρόεδρος της ΝΔ θα συνεχίσει, οδεύοντας προς τις εκλογές, να σπεκουλάρει, π.χ., στη συμφωνία των Πρεσπών (που σήμερα κομπάζει ότι θα την καταψηφίσει), όταν η συμφωνία θα έχει ήδη υπερψηφιστεί — όπως καλά γνωρίζει ότι είναι το πιθανότερο να συμβεί, οψέποτε αυτή φτάσει στη Βουλή, είτε αυτό συμβεί με τη θετική ψήφο και του κόμματός του, είτε χωρίς αυτήν…
Ξέρει ότι δεν γίνεται να σιτίζεται για πολύ από το Μακεδονικό διότι μπορεί, υποθέτουμε, να φανταστεί τον όλεθρο που του επιφυλάσσεται από μεν το εθνικολαϊκιστικό ακροατήριο αν υπερψηφίσει, από δε τους Ευρωπαίους (τους οποίους σήμερα καθησυχάζει ότι απλώς δημαγωγεί για να μαζέψει ψήφους…) αν δεν υπερψηφίσει.
Δεν θα έχουν καλύτερη τύχη υποσχέσεις όπως αυτή προς τους «εκπροσώπους παραγωγικών φορέων» (δηλαδή την εργοδοσία) για «μείωση των εισφορών στην κύρια ασφάλιση από το 20% στο 15%», με το μνημειώδες επιχείρημα (προς τους εργαζόμενους αυτό…) ότι «η μείωση των εισφορών αυξάνει το διαθέσιμο εισόδημα των εργαζομένων»!
Εννοεί ο κ. Μητσοτάκης ότι η μείωση της εργοδοτικής εισφοράς θα μετακυλίεται ισόποσα στις αποδοχές του εργαζόμενου; Ότι, δεύτερον, το ίδιο θα συμβαίνει με τη μείωση της ασφαλιστικής εισφοράς του εργαζόμενου; Ότι, τρίτο και σημαντικότερο, το στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης των εργαζομένων θα έχει περιέλθει σε τέτοια αφασία ώστε να δεχτούν ακόμη και να δουλεύουν παντελώς ανασφάλιστοι αρκεί αυτό να «αυξάνει το διαθέσιμο εισόδημά τους» με τον αλχημιστικό τρόπο που εισηγείται ο ίδιος;
Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί δεδομένο ότι στο εργασιακό σύμπαν που φαντασιώνεται να ισχύσει «επί πρωθυπουργίας του» οι εργαζόμενοι θα είναι εσαεί όμηροι της απόλυτης ανάγκης για τα στοιχειώδη.
Ιδού ο λόγος για τον οποίο στο υποσχεσιολόγιό του –που περιλαμβάνει, εκτός από μείωση ασφαλιστικών εισφορών, γενναιόδωρη (αλλά, φευ, ακοστολόγητη…) «μείωση φορολογίας στο 20%», «μείωση ΦΠΑ στο 13% στην εστίαση», «μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30%»— δεν υπάρχει ούτε λέξη για μείωση της ανεργίας.
Δυστυχώς για τον ίδιο, την άποψή του για το «πόσο δυσβάστακτο είναι το κόστος εργασίας για τις ελληνικές επιχειρήσεις» δεν φαίνεται να συμμερίζεται ένα υπολογίσιμο κομμάτι της εργοδοσίας, το οποίο προσβλέπει (και) στην αναζωογόνηση της εσωτερικής αγοράς μέσω της ενίσχυσης της ζήτησης.
Στην αντίπερα όχθη, ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών...
Με διαφορά ωρών από την συνάντηση του κ. Μητσοτάκη «με εκπροσώπους παραγωγικών φορέων», ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Θεόδωρος Φέσσας μίλησε στο Capital.gr. Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που, αν και πολιτικά πιο ευέλικτη από εκείνες, απηχεί καθαρά τις απόψεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, την κοινή προσήλωση στα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού:
Για την περικοπή των συντάξεων από 1/1/2019: «Πρέπει να εφαρμοστεί. Και να επουλωθεί αυτό το έλλειμμα στο εισόδημα των ανθρώπων που θα υποστούν τις περικοπές με μια έκτακτη εισφορά… Να δοθούν έκτακτες ενισχύσεις σε αυτούς που πραγματικά τις έχουν ανάγκη» — ή το όνειρο της υποκατάστασης του κράτους πρόνοιας από τις φιλάνθρωπες διαθέσεις των ισχυρών.
Για τις επεκτάσεις των κλαδικών συμβάσεων που ανακοίνωσε η Έφη Αχτσιόγλου: «Εμείς λέμε ότι η επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση πρέπει να υπερισχύει των κλαδικών…». Γιατί; Διότι «μέσα στην ίδια την επιχείρηση, εργαζόμενοι και εργοδότες ξέρουν πολύ καλά πόσο αντέχει η επιχείρηση να πληρώσει τους εργαζόμενους» — ή ο μύθος της κοινωνίας των ίσων, όπου κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους…
Ο παραγόμενος πλούτος: «Το δικό μας σχέδιο είναι πώς θα κάνουμε πιο παραγωγική την οικονομία, πώς θα αυξάνουμε τον πλούτο, όχι πώς θα τον ανακατανέμουμε. Αλλά εφόσον η κυβέρνηση θεωρεί την ανακατανομή κύρια προτεραιότητα», ας μειώσει το κόστος της ασφαλιστικής δαπάνης – ή το παραμύθι για τον πλούτο που αναπαράγεται από μόνος του και, άρα, γιατί να αναδιανεμηθεί…
Το εισόδημα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα: «Να αυξηθεί, χωρίς να θιγεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής επιχείρησης… Πρέπει να πέσουν οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα…. Διότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν και άλλο τρόπο να διαχειριστούν, εκ των πραγμάτων, τη δική τους φορολογική και ασφαλιστική κάλυψη» — ή η έμμεση πλην σαφής παρότρυνση αναζήτησης τρόπων απόκρυψης εισοδημάτων…
Ένας τρόπος σκέψης που είναι αμφίβολο αν μπορεί να σε πάει έστω μέχρι τις επόμενες εκλογές… Αλλά, ευτυχώς, έχουμε πολύ μέλλον μπροστά μας…
Κωστής Γιούργος