Μέχρι αργά το βράδυ της Παρασκευής, που κλείνουν τα φύλλα της Κυριάκης, από τη ΝΔ δεν διέρρεε τίποτα συγκεκριμένο για το περιεχόμενο της ομιλίας του κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ. Το μόνο που δόθηκε σαν γεύση, ήταν ότι το βασικό μήνυμα (;) θα είναι «Μπορούμε» και θα αφορά την Ελλάδα, που «μπορεί και πρέπει να βγει από μια εποχή παρακμής». Ακολουθεί δε και η «πληροφορία» ότι η ομιλία του θα κινηθεί σε έξι άξονες τόσο γενικούς, που θα δομούσαν κάθε προγραμματικού τύπου τοποθέτηση.
Προφανώς, δεν πρόκειται για τη διαφύλαξη του πλεονεκτήματος της έκπληξης. Η ΝΔ επιχείρησε να αντιμετωπίσει την τοποθέτηση του πρωθυπουργού από το ίδιο βήμα της ΔΕΘ με την κατηγορία της παραχολογίας. Και καθώς η κατηγορία αυτή δεν μπόρεσε να στοιχειοθετηθεί και να περάσει στα μίντια, είναι προφανής η δυσχέρεια της ηγεσίας της να εμφανιστεί τώρα ότι δίνει το βάρος σε συγκεκριμένα μέτρα, που, ωστόσο, είχε ήδη αρχίσει να προαναγγέλλει.
Από τις προαναγγελίες αυτές μπορούμε, πάντως, να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα: μείωση του φόρου επιχειρήσεων, μείωση του φόρου μερισμάτων, ασφαλιστικό τριών πυλώνων με βίαιη είσοδο της ιδιωτικής ασφάλισης στο χώρο της δημόσιας, μείωση ενός δημοσίου που όσο κι αν «νοικοκυρεύεται» καταγγέλλεται ως σπάταλο, αποχή από οποιαδήποτε τοποθέτηση για την ανάκτηση της προστασίας της εργασίας, που υπονομεύεται σαν ιδεοληψία...
Δηλαδή, ό,τι ακριβώς πρεσβεύει το νεοφιλελεύθερο δόγμα.
Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια που καταβάλλουν τα επικοινωνιακά επιτελεία και τα φιλικά μέσα, για να δείξουν ότι ο κ. Μητσοτάκης «θα απευθυνθεί σε όλους και όχι μόνο στο ακροατήριο της ΝΔ» και ότι θα δώσει έμφαση στη... «λεγόμενη κοινωνική ατζέντα», το βασικό πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν και παραμένει ότι επιχειρεί να στοχεύσει στους πολλούς με μια πολιτική φτιαγμένη για τους λίγους.