Το ιταλικό θρίλερ συνεχίζεται. Το προσχέδιο του προϋπολογισμού, με εκείνο το έλλειμμα στο 2,4%, με την αλλαγή του νόμου για τις συντάξεις που ορίζει έξοδο από την εργασία στα 62 χρόνια και στα 38 χρόνια εισφορών, καθώς και με το περίφημο εγγυημένο εισόδημα, εξακολουθεί να δημιουργεί αναταραχή στις αγορές, εκνευρισμό στην ΕΕ και αρνητικά σχόλια διαφόρων οικονομολόγων και στελεχών τραπεζών.
Η διεθνής κατάσταση παραμένει επίσης ανησυχητική, με όλα τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια στο κόκκινο, με πτώση στις αναδυόμενες χώρες και βουτιά στη Wall Street. Είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανείς αν μια νέα παγκόσμια ύφεση είναι ήδη καθ’ οδόν.
Μέσα σε όλο αυτόν τον ορυμαγδό, δεν φαίνεται να υπάρχει μια άλλη στρατηγική για την Ευρώπη στα υψηλά κλιμάκια της ΕΕ, πέρα από αυτήν που έφερε τις χώρες του Νότου -και όχι μόνο- στο χείλος της χρεοκοπίας. Με ανύπαρκτη μια στιβαρή αντίδραση της ευρωπαϊκής αριστεράς, που δυσκολεύεται να βρει το δρόμο της και να χαράξει μια διαφορετική προοπτική για τα υποτελή στρώματα των λαών της Ευρώπης, το μέλλον για τη γηραιά ήπειρο διαγράφεται ζοφερό.
Από τη μια πλευρά, οι ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι, όπως ο Μακρόν και ο Γκι Φερχόφσταντ, που δεν θα δίσταζαν να ρίξουν μια χώρα στον Καιάδα, προκειμένου να προωθήσουν τις ιδέες τους για λιγότερο κράτος, λιγότερες παροχές, για εργασιακή απορρύθμιση, ενώ καμώνονται τους υπέρμαχους των ατομικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Από την άλλη, η σκληρή ακροδεξιά του Ορμπάν, της Λεπέν και του Σαλβίνι, που όλο και κερδίζει έδαφος, υποσχόμενη κλειστά σύνορα, δουλειές μόνο για όσους έχουν την ιθαγένεια της χώρας και όχι για τους μετανάστες, και περισσότερη «ασφάλεια», απορρίπτοντας λέξεις όπως ανθρωπιά και αλληλεγγύη.
Η Ιταλία, εργαστήρι της Ευρώπης για το καλό, αλλά και για το κακό, προωθεί σήμερα ένα πείραμα που είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί.
Το περιεχόμενο του προσχεδίου του ιταλικού προϋπολογισμού, που τόσο θυμό προκάλεσε στις Βρυξέλλες, περιέχει και πάγια αιτήματα της αριστεράς, όπως το εγγυημένο εισόδημα, και σε αυτά τα ζητήματα αποτελεί μια τομή στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόστηκαν μέχρι σήμερα.
Το προσχέδιο του προϋπολογισμούΤην προηγούμενη Πέμπτη, Γερουσία και Βουλή ενέκριναν την αναβολή του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού που είχε επιβληθεί από την ΕΕ και είχε ενταχθεί από την κυβέρνηση Ρέντσι στο ιταλικό Σύνταγμα.
Η ιταλική κυβέρνηση δηλώνει ότι προχωρά ακάθεκτη, παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και την απόρριψη του προϋπολογισμού από την ΕΕ, από το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, από την Τράπεζα της Ιταλίας και από το Ελεγκτικό Συνέδριο, που ισχυρίζονται ότι το «φιλόδοξο» σχέδιο, όπως το αποκάλεσε ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Τζοβάνι Τρία, δεν έχει χρηματοδοτική κάλυψη και ότι η προσδοκώμενη ανάπτυξη δεν θα επιτευχθεί.
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Λουίτζι Ντι Μάιο (5 Αστέρες) σε ένα βίντεο στο Facebook υποστηρίζει ότι το εγγυημένο εισόδημα και η μεταρρύθμιση του νόμου για τις συντάξεις «είναι ζητήματα θεμελιώδη για την κοινωνική συνοχή». «Διαλεγόμαστε με όλους, αλλά δεν κάνουμε πίσω. Ο προϋπολογισμός δεν είναι εναντίον της Ευρώπης. Αυτό είναι το αφήγημα μελών των ευρωπαϊκών κομμάτων που βρίσκονται σήμερα στους θεσμούς. Εμείς θέλουμε να βελτιώσουμε την ΕΕ και να την κάνουμε πιο δημοκρατική και πιο αλληλέγγυα», τονίζει.
Η ευρωπαϊκή διάστασηΟ Ντι Μάιο διαβεβαιώνει ότι τον ερχόμενο Μάιο θα αλλάξει η σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου, γιατί θα ηττηθούν τα παλαιά κόμματα και νέοι σχηματισμοί ��α διαμορφώσουν μια άλλη πορεία για την Ευρώπη.
Ο σύμμαχός του από τη Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι, στο μεταξύ, υπογράφει συμφωνία συνεργασίας με την Λεπέν και ετοιμάζεται μαζί με Ορμπάν, Λεπέν και Σια να λεηλατήσει το Λαϊκό Κόμμα στην Ευρωβουλή.
Η διαφοροποίηση του Κινήματος 5 Αστέρων και οι δηλώσεις του Ντι Μάιο, καθώς και του προέδρου της ιταλικής Βουλής Ρομπέρτο Φίκο για την απόρριψη κάθε συνεργασίας με τον ακροδεξιό άξονα της Ευρώπης, δημιουργούν ελπίδες για τη μελλοντική τοποθέτηση του Κινήματος στην Ευρωβουλή. Όμως, δεν αποτελεί ευοίωνη είδηση η αποχώρηση της εκλεγμένης του Κινήματος στην Ευρωβουλή Ντανιέλα Αϊούτο, η οποία υποστηρίζει ότι το κόμμα ελέγχει ασφυκτικά κάθε βήμα των ευρωβουλευτών και ότι από τη Ρώμη είχαν έλθει οδηγίες για αποχή στην ψηφοφορία κατά του Ορμπάν.
Θετικές ειδήσειςΦωτεινά σημεία των τελευταίων εξελίξεων είναι δύο άλλες ειδήσεις από την Ιταλία, οι οποίες επιλύουν ζητήματα που πάντοτε δίχαζαν την ιταλική κοινωνία, δίνουν τέλος σε ατιμώρητες πράξεις αυθαιρεσίας δεκαετιών και στις μόνιμες πρακτικές συγκάλυψης των εγκλημάτων των σωμάτων ασφαλείας, ενώ αυξάνουν και το κύρος των ιταλών δικαστών.
Στη δίκη για το θάνατο του Στέφανο Κούκι, ο οποίος πριν από εννέα χρόνια ξυλοκοπήθηκε άγρια από τους καραμπινιέρους έπειτα από τη σύλληψή του για κατοχή μικρής ποσότητας ναρκωτικών, ο ένας εκ των πέντε κατηγορουμένων στρατιωτικών παραδέχτηκε στο δικαστήριο τον ξυλοδαρμό (λέγοντας, όμως, ότι δεν συμμετείχε ο ίδιος). Περιέγραψε τα γεγονότα και κατήγγειλε τις προσπάθειες ανωτέρων να τον εκφοβίσουν για να θαφτεί το γεγονός. Η οικογένεια του Κούκι βλέπει να δικαιώνονται οι υπεράνθρωπες πολυετείς προσπάθειές της για την αποκάλυψη της αλήθειας.
Την ίδια μέρα καταδικάζεται στη Φλωρεντία σε 4 χρόνια και 8 μήνες φυλάκισης, ένας άλλος καραμπινιέρος, ο οποίος, μαζί με έναν συνάδελφό του, που επίσης παραπέμπεται σε δίκη, βίασε δύο αμερικανίδες φοιτήτριες, αφού προθυμοποιήθηκαν να τις συνοδέψουν στο σπίτι τους.
Στην Ιταλία δεν υπάρχουν, ευτυχώς, μόνο όσοι γοητεύονται από τα κηρύγματα του Σαλβίνι κατά των μεταναστών και υπέρ της υποτιθέμενης ασφάλειας, που σημαίνει αυταρχικότητα στην ουσία, αλλά και μια κοινωνία των πολιτών που αντιδρά.
Έτσι, μετά από την καμπάνια του Σαλβίνι κατά των ΜΚΟ και τις συνεχείς απαγορεύσεις ελλιμενισμού στην Ιταλία των καραβιών που διασώζουν μετανάστες, ένα νέο πλοίο διαπλέει τη Μεσόγειο, με σκοπό τη διάσωση μεταναστών και με χορηγούς διάφορες οργανώσεις, συλλόγους και ΜΚΟ, όπως η Arci, η Ya Basta, η Sea-Watch, το περιοδικό online I Diavoli και η κοινωνική επιχείρηση Moltivolti. Εγγυητές της προσπάθειας είναι μια ομάδα βουλευτών, με τη στήριξη ανθρώπων της τέχνης, του πολιτισμού και της κοινωνίας των πολιτών.
Η ιταλική αριστεράΗ ιταλική αριστερά, παρούσα στα κινήματα αλληλεγγύης και διαμαρτυρίας, παλεύει κατά τα άλλα να κρατήσει το κεφάλι της έξω από το νερό, που αλλιώς θα το λέγαμε «να βρει την πολιτική της έκφραση». Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις οι «Ελεύθεροι και Ίσοι» έχουν καθηλωθεί στο 2,4%, ενώ περνάει μπροστά η «Εξουσία στο Λαό», με 2,5%. Πρόσφατα, όμως, μάθαμε ότι η Κομμουνιστική Επανίδρυση μάλλον αποχωρεί από την «Εξουσία στο Λαό».
Αναμονή για τις κινήσεις του δημάρχου της Νάπολης, Λουίτζι Ντε Ματζίστρις, μια άλλη πριμαντόνα της αριστεράς, που έχει θέσει τους όρους του για να συμμετάσχει σε ένα αριστερό σχήμα στις ευρωεκλογές: «Είμαστε διαθέσιμοι να πάρουμε μέρος στις Ευρωεκλογές, αλλά υπό όρους. Ο πρώτος είναι ότι δεν πρέπει να πρόκειται για ένα συνασπισμό γκαντέμηδων ή της ριζοσπαστικής αριστεράς ή όλων εκείνων που είναι στα αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο δεύτερος ότι οι δυνάμεις επί του πεδίου πρέπει να είναι ενωμένες, για να δημιουργήσουν ανάχωμα στην προέλαση της ακροδεξιάς».
Για άλλη μια φορά, κατά πάσα πιθανότητα, η ιταλική αριστερά θα βρεθεί και πάλι απροετοίμαστη απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις των επικείμενων ευρωεκλογών και θα σχηματίσει, διασπασμένη, διαφορετικά ψηφοδέλτια την τελευταία στιγμή.
Τόνια Τσίτσοβιτς