Επιμέλεια: Λιάνα Μαλανδρενιώτηlianam@otenet.gr Ρεσιτάλ Κωνσταντή Σφέτσα - Νέλλης Σεμιτέκολο
Δύο έλληνες καλλιτέχνες με διεθνή πορεία, πολλές ηχογραφήσεις στο ενεργητικό τους και ιδιαίτερη αγάπη για το σύγχρονο ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο, ο τσελίστας Κωνσταντής Σφέτσας και η πιανίστα Νέλλη Σεμιτέκολο σε ένα ρεσιτάλ μουσικής δωματίου αφιερωμένο στον Άλφρεντ Σνίτκε, στον σπουδαίο ρώσο μεταμοντερνιστή. Στον πυρήνα του προγράμματός τους βρίσκονται δύο σημαντικές συνθέσεις για βιολοντσέλο και πιάνο του Σνίτκε, η μελαγχολική Πρώτη σονάτα (1978) και η Musica nostalgica. Τα δύο έργα του κορυφαίου εκπροσώπου της νέας ρωσικής μουσικής συνδυάζονται με μια ώριμη σύνθεση του Σεργκέι Προκόφιεφ, τη Σονάτα για βιολοντσέλο και πιάνο σε ντο μείζονα και με την Πρώτη σουίτα για σόλο βιολοντσέλο του Μπέντζαμιν Μπρίττεν, αναδεικνύοντας τις όχι και τόσο απροσδόκητες συνάφειες ανάμεσα σε τρεις μεγάλες μορφές της μουσικής του 20ού αιώνα.
Την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου, στις 8.30μμ, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος. Tιμές εισιτηρίων: 10 και 15 ευρώ, 7 ευρώ (φοιτητές, νέοι έως 25 ετών, άνεργοι, ΑΜΕΑ).
«Ήπειρος - Άπειρος χώρα»
Mια παράσταση λόγου, εικόνας και ανεπανάληπτης ηπειρώτικης μουσικής, αφιερωμένη στον αγώνα κατά των εξορύξεων υδρογονανθράκων στην Ήπειρο και παντού. Τα κείμενα είναι της Ηπειρώτισσας εκπαιδευτικού Τζένης Σιούτη, διαβάζουν οι Εύα Ξεζωνάκη και ο Λεωνίδας Κακούρης, ενώ παίζει και τραγουδά η απαράμιλλη ηπειρώτικη ζυγιά των: Ηλία Πλαστήρα στο κλαρίνο, Δημήτρη Κωνσταντή στο λαούτο, Γιώργου Γκόγκου στο βιολί και Διονύση Ζώη στο ντέφι.
«Σώπα, σώπα κι άκουγε! Άκου, τα βήματα των Μολοσσών, των Αθαμάνων, των Θεσπρωτών και των Χαόνων, πως γίνονται ένα με τους αγέρηδες της Πίνδου, πως σμίγουν με τις φωνές των ανθρώπων, φωνές χαράς, λύπης, προσμονής. Άκου, άκου πως σμίγουν, άνθρωποι - φύση και ήχοι. Σώπα, σώπα και άκουγε! Κλαίει ο τόπος; Κλαίει. Αφτιά να ’χεις να τον ακούς, ψυχή να τον νιώθεις, καρδιά να τον πονάς. Σώπα, σώπα κι άκουγε! Άκου τα γεωτρύπανα πως σχίζουν τη σάρκα του τόπου μας, πως διαταράσσουν την αέναη αρμονία του. Άκου πως χτυπούν πάνω στα βήματα των ιερέων, στον δρόμο για τη Δωδώνη, που περπατούσαν ξυπόλυτοι και κοιμόντουσαν κατά γης, για νά ’ναι σε συνεχή και άμεση επαφή με τη γη και τον πατέρα των θεών και των ανθρώπων. Μην επιτρέψεις την ιεροσυλία (…)».
Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου, στις 10.30μμ, στο Ρυθμό Art Theater (Μαρίνου Αντύπα 30, Ηλιούπολη). Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ με μπύρα ή κρασί στο μπαρ.
Αφιέρωμα στους θρυλικούς Deep Purple
Οι Μουσικοί της Καμεράτας - Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής και ο Γιώργος Πέτρου σε ένα τολμηρό πρόγραμμα με δύο αριστουργηματικά συμφωνικά έργα του οργανίστα της διάσημης ροκ μπάντας, Jon Lord. Το συναρπαστικό «Κοντσέρτο για ροκ μπάντα και ορχήστρα» σε στίχους του Ian Gillan, τραγουδιστή του γκρουπ, και την εμβληματική «Sarabande».
Ο μαέστρος Γιώργος Πέτρου, που μετράει στο ενεργητικό του ένα βραβείο Echo Klassik και μία υποψηφιότητα για Grammy, κινείται με άνεση ανάμεσα στα διάφορα μουσικά είδη. Στη συναυλία αυτή, πέρα από το ρόλο του ως διευθυντή ορχήστρας, θα αναλάβει και το ρόλο του σολίστ σε Hammond organ και πιάνο. Μαζί του μια ομάδα εξαίρετων μουσικών που έχουν διακριθεί στο είδος τους. Με τη φωνητική δεξιοτεχνία του Ian Gillan θα αναμετρηθεί ο Αιμιλιανός Σταματάκης, στην ηλεκτρική κιθάρα η Ειρήνη Κετικίδη, μια νέα δεξιοτέχνης με εξαιρετικές σπουδές στο Λονδίνο, προσωπικούς δίσκους και συμμετοχές σε σημαντικά πρότζεκτ, ο Κώστας Βήχος με τη χαρακτηριστική του ευελιξία στο ηλεκτρικό μπάσο και στα ντραμς ο Γιάννης Σταυρόπουλος με λαμπρές σπουδές στο Berkeley και πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα.
Την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου, στις 8.30μμ, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης. Tιμές εισιτηρίων: από 12 έως 35 ευρώ, 9 ευρώ (φοιτητές, νέοι έως 25 ετών, άνεργοι, ΑΜΕΑ, 65+, πολύτεκνοι).
Πώς οι Beatles επηρέασαν τον κόσμο
Μεγάλη Βρετανία 1962. Το μικρό και κυρίαρχο βασίλειο τελικά ανακάμπτει από χρόνια λιτότητας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια χώρα πειθαρχίας και τάξης, βιομηχανικών πόλεων και ήσυχων πράσινων χωριών. Παρότι εξωτερικά φαινόταν «κολλημένη» στο παρελθόν, κάτω από την επιφάνεια αναπτυσσόταν μια νέα κουλτούρα, που θα την άλλαζε με ταχύ ρυθμό. Στα τέλη του χρόνου το Ηνωμένο Βασίλειο επλήγη από το πιο δριμύ κρύο που είχε γνωρίσει, η καθημερινή ζωή σιγά σιγά σταματούσε καθώς το χιόνι κάλυπτε τη χώρα. Εν μέσω αυτού του σκληρού χειμώνα, στις 11 Ιανουαρίου του 1963, κυκλοφόρησε ένας δίσκος που έδωσε μια πρώτη εικόνα του γενναίου νέου κόσμου που έμελλε να έρθει. Το «Please Please Me», το δεύτερο σινγκλ των τεσσάρων Beatles από το Λίβερπουλ, ανέβηκε γρήγορα στο νούμερο 2 των βρετανικών τσαρτς και η επιτυχία ανακοίνωσε την άφιξη μιας επαναστατικής δύναμης τόσο στη μουσική και στην κουλτούρα.
Ένα απαράμιλλο εμπορικό φαινόμενο άνοιξε το δρόμο για κάθε καλλιτέχνη που ακολούθησε. Οι Beatles πουλούσαν περίπου 250.000 δίσκους την εβδομάδα, κάτι που ούτε ο Έλβις, ούτε ο Λόνι Ντόνεγκαν είχαν καταφέρει, οι οποίοι θεωρούνταν φαινόμενα για την εποχή τους. Ήταν μια επανάσταση, από πλευράς πωλήσεων και όχι μόνο. Είναι γεγονός ότι οι επιτυχίες φαίνονται πάντα από τις πωλήσεις, την επιρροή όμως μόνο ο χρόνος μπορεί να την καθορίσει. Η επίδραση της μπάντας επεκτάθηκε πολύ πιο πέρα από τη μουσική. Έγιναν τα μοντέλα μιας νεανικής κουλτούρας και η επιρροή τους διείσδυσε στην καρδιά του μεταπολεμικού κόσμου. Ξαφνικά οι ενήλικες μάκραιναν τα μαλλιά τους, μεγάλες γυναίκες πειραματίζονταν με μίνι φούστες. Οι νέοι πλέον καθόριζαν τα πάντα και εξελίσσονταν διαφορετικά εν αντιθέσει με τα προηγούμενα χρόνια που τους ήθελαν προεκτάσεις των γονιών τους. Ως τα μέσα του ’60, η μπάντα είχε μεταμορφωθεί σε ηγέτιδα της αναδυόμενης αντικουλτούρας, φέρνοντας νέες κοινωνικές, σεξουαλικές, καλλιτεχνικές ιδέες στο κατεστημένο μέσω της ειρηνικής τους επανάστασης και έτσι έγιναν η αδιαμφισβήτητη φωνή μιας γενιάς.
Ενώ θεωρούταν ποπ συγκρότημα, οι στίχοι (τους οποίους έγραφαν οι ίδιοι) τους ήταν ανατρεπτικοί και είχαν βάθος, καθώς περνούσαν πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα (Revolution 9 & I’m so tired 1968). Όσο περισσότερο εμπλέκονταν στην αντικουλτούρα και όσο περισσότερο την αντιπροσώπευαν, γίνονταν πολιτική απειλή. Από ταξικοί αγωνιστές, έγιναν πολιτισμικοί επαναστάτες ενώ παρείχαν τη μουσική επένδυση μιας γενιάς. Δε θα ξεχάσουμε φυσικά την δήλωση του John Lennon το 1966 στην εφημερίδα «London Evening Standard»: Οι Beatles είναι πιο διάσημοι από τον Χριστό, πού ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων κυρίως από τις αμερικάνικες χριστιανικές κοινότητες, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πόσο δεν τον αφορούσε ο καθωσπρεπισμός. Ήταν εξαιρετικά ευφυείς, ιδεαλιστές, ασεβείς, αφοπλιστικά ειλικρινείς και παιχνιδιάρικοι. Όλη αυτή η στάση και η φιλοσοφία ζωής επηρέασε περισσότερο τους νέους της εποχής να εκφράζουν ανοιχτά τη γνώμη τους και τους εαυτούς τους και να κινούνται με περισσότερη αυτοπεποίθηση.
Το 1969, την εποχή που ο Ρίτσαρντ Νίξον ορκίστηκε ως ο νέος πρόεδρος της Αμερικής, ο Τζον Λενον αναδύθηκε ως ο πιο εξέχων ακτιβιστής στον κόσμο. «Ζούμε σε έναν κόσμο οπού πρέπει να κρυβόμαστε όταν κάνουμε έρωτα, ενώ η βία ασκείται μπροστά στα μάτια των άλλων» είχε κάποτε δηλώσει. Η στάση του υπέρ της ειρήνης, μαζί με την γυναίκα του και εξέχουσα επίσης ακτιβίστρια, Γιόκο Όνο επηρεάζει και παρακινεί μέχρι σήμερα την ανθρωπότητα.
Δυστυχώς για εμάς η αείμνηστη μπάντα της καρδιάς μας πήρε «διαζύγιο» νωρίς. Πενήντα οκτώ χρόνια αργότερα αναρωτιόμαστε έκπληκτοι πως μια μουσική δεκαετία μόνο (1960-1970) μπόρεσε να σφραγίσει και να καθορίσει τόσες γενιές μέχρι σήμερα. Όλα αυτά είναι απόδειξη ότι τίποτα δεν θα αλλάξει τον κόσμο τους, όπως τραγουδούν γεμάτοι ρομαντισμό στο αγαπημένο «Across the Universe» (1970), τον δικό μας όμως τον έχουν αλλάξει και θα συνεχίζουν να τον αλλάζουν για πολύ ακόμα. Ήταν και είναι τιμή μας. Σας ευχαριστούμε Beatles.
Δέσποινα Αρκουλάκη